Επειδή Έκανε Προσευχή

ΣΤΑ εδάφια 1 Θεσσαλονικείς 5:17, 18, ο απόστολος Παύλος είπε: «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού». Μήπως, όμως, διστάζετε καμιά φορά ‘να ευχαριστήσετε’, όταν γευματίζετε σε κάποιο δημόσιο χώρο, λόγου χάρη σ’ ένα εστιατόριο; Αν λάβουμε υπόψη μας τη συμβουλή που έδωσε ο Ιησούς να μην κάνουμε επιδεικτικές προσευχές, καταλαβαίνουμε ότι μπορεί κάποιος να μη θέλει να τραβήξει αδικαιολόγητα την προσοχή στον εαυτό του. (Ματθαίος 6:5, 6) Ωστόσο, τη διακριτική προσευχή μπορεί να τη δουν με καλό μάτι αυτοί που θα την προσέξουν.

Αυτό συνέβη σ’ έναν νεαρό διάκονο που υπηρετεί στο Μπέθελ του Μπρούκλιν, στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτός έτρωγε πρωινό σ’ ένα εστιατόριο, σκοπεύοντας να πάει στην τοπική του εκκλησία και να συναντήσει την ομάδα με την οποία θα έβγαινε στο έργο κηρύγματος για τη Βασιλεία. Όταν του έφεραν το πρωινό του, έκανε προσευχή, έτσι όπως συνήθιζε να κάνει. Μόλις άνοιξε τα μάτια του είδε να στέκεται από πάνω του η σερβιτόρα και να τον κοιτάζει παρατηρητικά.

«Κάνατε προσευχή, έτσι δεν είναι;» τον ρώτησε. Όταν εκείνος της απάντησε καταφατικά, του είπε: «Πρέπει να είστε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το ίδιο και οι γονείς μου. Εγώ ποτέ δεν ασχολήθηκα σοβαρά με τη θρησκεία τους, αλλά ξέρω ότι πρέπει να το κάνω. Ίσως να πρέπει να κάνω μια συνδρομή στα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Μήπως μπορείτε να μου τα δώσετε εσείς;»

«Παραλίγο να πνιγώ», θυμάται ο νεαρός αδελφός. Αλλά την έκανε συνδρομήτρια στα δυο περιοδικά, της έδωσε τα δυο τελευταία τεύχη και κανόνισε να την επανεπισκεφτούν κάποιοι—και όλα αυτά επειδή εκείνος έκανε προσευχή.