Μερικοί, όμως, έχουν παρατηρήσει ότι αυτή μπορεί να διαφέρει από την ημερομηνία που γιορτάζουν οι Ιουδαίοι το Πάσχα τους. Γιατί;

21. Πότε έπρεπε να θυσιαστεί το Πασχαλινό αρνί, αλλά τι κάνουν οι Ιουδαίοι σήμερα;

²¹ Η εβραϊκή ημέρα άρχιζε από τη δύση του ήλιου (περίπου στις έξι) και τέλειωνε την επόμενη δύση. Ο Θεός πρόσταξε να σφαχτεί το Πασχαλινό αρνί στις 14 Νισάν, ‘ανάμεσα στα δυο βράδια’. (Έξοδος 12:6, ΜΝΚ) Πότε ήταν αυτό; Οι σύγχρονοι Ιουδαίοι μένουν προσκολλημένοι στη ραβινική άποψη που υποστηρίζει ότι το αρνί έπρεπε να σφαχτεί προς το τέλος της 14ης Νισάν, μεταξύ της ώρας που άρχιζε να πέφτει ο ήλιος (περίπου στις τρεις) και της πραγματικής δύσης. Σαν αποτέλεσμα, αυτοί τηρούν το Σεντέρ τους μετά τη δύση του ήλιου, όταν έχει αρχίσει η 15η Νισάν.—Μάρκος 1:32.

22. Ποιος είναι ένας λόγος για τον οποίο η ημερομηνία της Ανάμνησης μπορεί να διαφέρει από την ημερομηνία που τηρούν οι Ιουδαίοι το Πάσχα τους; (Μάρκος 14:17· Ιωάννης 13:30)

²² Εντούτοις, έχουμε βάσιμους λόγους να κατανοήσουμε αυτή την έκφραση διαφορετικά. Το εδάφιο Δευτερονόμιον 16:6 έλεγε ξεκάθαρα στους Ισραηλίτες να «σφάξουν την πασχαλινή θυσία, το βράδυ, κατά τη δύση». (Ιουδαϊκή μετάφραση Τανάκ) Αυτό δείχνει ότι η έκφραση ‘ανάμεσα στα δυο βράδια’ αναφερόταν στην περίοδο του λυκόφωτος, από τη δύση (με την οποία αρχίζει η 14η Νισάν) μέχρι να πέσει το πραγματικό σκοτάδι. Οι αρχαίοι Καραΐτες Ιουδαίοιb την κατανοούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο, όπως συμβαίνει και με τους Σαμαρείτεςc ως τις μέρες μας. Το ότι δεχόμαστε πως το Πασχαλινό αρνί το θυσίασαν και το έφαγαν ‘στον προσδιορισμένο του καιρό’, στις 14 Νισάν, και όχι στις 15 Νισάν, είναι ένας λόγος για τον οποίο η ημερομηνία της Ανάμνησής μας διαφέρει μερικές φορές από την ιουδαϊκή ημερομηνία.—Αριθμοί 9:2-5, ΜΝΚ.

23. Γιατί προστίθενται μήνες στο Εβραϊκό ημερολόγιο, και πώς το κάνουν αυτό οι σημερινοί Ιουδαίοι;

²³ Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η ημερομηνία μας μπορεί να διαφέρει από εκείνη των Ιουδαίων είναι ότι αυτοί χρησιμοποιούν ένα προκαθορισμένο ημερολόγιο, ένα σύστημα που σταθεροποιήθηκε μόλις τον τέταρτο αιώνα Κ.Χ. Χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα, μπορούν να ορίζουν πότε πέφτει η 1η Νισάν ή οι διάφορες γιορτές, δεκαετίες ή αιώνες νωρίτερα. Επιπλέον, στο αρχαίο σεληνιακό ημερολόγιο χρειαζόταν κατά περιόδους να προστίθεται ένας 13ος μήνας, ώστε να συγχρονίζεται το ημερολόγιο με τις εποχές. Το σημερινό ιουδαϊκό ημερολόγιο προσθέτει αυτόν το μήνα σε καθορισμένα χρονικά σημεία· σ’ ένα κύκλο 19 χρόνων, αυτός ο μήνας προστίθεται στα έτη 3, 6, 8, 11, 14, 17 και 19.

24, 25. (α) Στον καιρό του Ιησού, πώς καθορίζονταν οι μήνες, και πώς εξακριβωνόταν η ανάγκη για επιπλέον μήνες; (β) Πώς καθορίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την ημερομηνία του Δείπνου του Κυρίου;

²⁴ Εντούτοις, ο Εμίλ Σούρερ λέει ότι «τον καιρό του Ιησού [οι Ιουδαίοι] δεν είχαν ακόμη καθορισμένο ημερολόγιο, αλλά με βάση τις καθαρά εμπειρικές παρατηρήσεις, άρχιζαν να μετρούν κάθε καινούριο μήνα με την εμφάνιση της νέας σελήνης, και παρόμοια, με βάση τις παρατηρήσεις», πρόσθεταν ένα μήνα όποτε χρειαζόταν. «Αν . . . παρατηρούσαν προς το τέλος του χρόνου ότι το Πάσχα θα έπεφτε πριν από την εαρινή ισημερία [περίπου στις 21 Μαρτίου], αποφάσιζαν να παρεμβάλουν ένα μήνα πριν από το Νισάν». (Η Ιστορία του Ιουδαϊκού Λαού στην Εποχή του Ιησού Χριστού [The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ], Τόμος 1) Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο επιπρόσθετος μήνας έρχεται φυσιολογικά, δεν προστίθεται αυθαίρετα.