Είκοσι Δύο Άτομα Εγκατέλειψαν την Εκκλησία

Ο ΧΕΡΜΑΝ ΓΚΟΜΕΡΑ ήταν το προτελευταίο από τα 11 παιδιά της οικογένειάς του. Αφού πέθανε ο πατέρας και δύο αδελφές του Χερμάν, η οικογένεια μετακόμισε σε κάποια πόλη. Εκεί, συνταυτίστηκαν με μια εκκλησία Μενονιτών, στην οποία ανήκαν τα αδέλφια της μητέρας του, της Λουίσα, και οι οικογένειές τους.

«Το 1962, ήρθε στην πόλη ένα ζευγάρι ειδικών σκαπανέων», αναφέρει ο Χερμάν. «Είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι αυτοί παραπλανούσαν τους κατοίκους της περιοχής με “διαβολικές διδασκαλίες”. Παρ’ όλα αυτά, όταν επισκέφτηκαν κάποιους φίλους μας, την οικογένεια Πίνια, εκείνοι τους κάλεσαν μέσα. Η πολυμελής αυτή οικογένεια εντυπωσιάστηκε από την καλοσύνη και τη φιλικότητα των σκαπανέων, και τους άκουσε με πολλή προσοχή. Ως αποτέλεσμα, όλη η οικογένεια Πίνια και οι τρεις μεγαλύτερες αδελφές μου άρχισαν Γραφική μελέτη.

»Μια μέρα που η οικογένεια Πίνια είχε στο σπίτι τούς σκαπανείς, κάλεσε και τη μητέρα μου. Οι αδελφοί διάβασαν εδάφια που μιλούσαν για την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη. Κάποια στιγμή, η μητέρα μου ρώτησε: “Τότε γιατί λένε στην εκκλησία μου ότι πηγαίνουμε στον ουρανό;” Ο αδελφός τής απάντησε μέσα από την Αγία Γραφή και της εξήγησε τι αναφέρει για την επίγεια ανάσταση. Η μητέρα μου εντυπωσιάστηκε με όσα έμαθε και άρχισε να τα λέει και σε άλλους.

»Μόλις οι πάστορες αντιλήφθηκαν ότι κάποια μέλη της εκκλησίας τους μελετούσαν με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα μεταπείσουν. Μερικές φορές, μάλιστα, γίνονταν επιθετικοί και ξεστόμιζαν απειλές. Η μητέρα όμως της οικογένειας Πίνια, η Μαξιμίνα, τους είπε: “Κοιτάξτε να δείτε, είμαι ενήλικη και για τον εαυτό μου αποφασίζω μόνο εγώ”.

»Τελικά, 22 άτομα εγκατέλειψαν την εκκλησία των Μενονιτών», λέει ο Χερμάν, «και άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις που γίνονταν σε νοικιασμένο χώρο. Η μητέρα μου βαφτίστηκε το 1965, και εγώ τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1969, σε ηλικία 13 ετών».