Παραδείγματος χάρη, αν συνυπήρχε μόλυβδος μαζί με το χρυσάφι, οι ακαθαρσίες μπορούσαν να ρευστοποιηθούν και να απομακρυνθούν με τη μορφή μεταλλουργικής σκωρίας, ενώ το χρυσάφι συγκρατούνταν από το μόλυβδο. Κατόπιν, με αργό βρασμό και εξάτμιση του μολύβδου (μια διεργασία γνωστή ως κυπέλλωση) απέμενε το καθαρό χρυσάφι. Αυτή η διαδικασία απαιτεί μεγάλη επιδεξιότητα, διότι αν η θερμοκρασία είναι πολύ υψηλή ή ο βρασμός και η εξάτμιση γίνουν πολύ γρήγορα, το χρυσάφι συμπαρασύρεται με το μόλυβδο. Ο χειριστής μαθαίνει να υπολογίζει και να ελέγχει τον καθαρισμό με βάση το χρώμα του λιωμένου μετάλλου. (Παράβαλε Ψλ 12:6· Ιερ 6:28-30· Ιεζ 22:18-22.) Στις Γραφές υπονοείται η χρήση αλισίβας για τον καθαρισμό του ασημιού.—Μαλ 3:2, 3.

Η εξαγωγή του μολύβδου από το κοινό μετάλλευμά του, το γαληνίτη, δηλαδή το θειούχο μόλυβδο, είναι απλή διαδικασία. Στην αρχή το μετάλλευμα υφίσταται φρύξη με την εισαγωγή αέρα ώστε να μετατραπεί ο θειούχος μόλυβδος σε οξείδιο του μολύβδου, ενώ το θείο ενώνεται με το οξυγόνο και σχηματίζει το αέριο διοξείδιο του θείου. Κατόπιν το οξείδιο του μολύβδου αναμειγνύεται με κάρβουνα και διοχετεύεται σε υψικάμινο. Τέλος το διοξείδιο του άνθρακα απομακρύνεται, ενώ στη χοάνη απομένει ο υγρός μόλυβδος.