Αποκαλυπτικές Περιπτώσεις Κρατήρων, Εκρήξεων και Συγκρούσεων

Δεν είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο πλανήτης μας έχει χτυπηθεί από μεγάλα αντικείμενα που έπεσαν από το διάστημα στο παρελθόν. Αποδείξεις για αυτές τις προσκρούσεις μπορούν να βρεθούν στους 150 και πλέον κρατήρες που έχουν ανακαλυφτεί και οι οποίοι έχουν σημαδέψει την επιφάνεια της γης. Μερικούς από αυτούς τους βλέπει εύκολα κανείς, άλλους μπορεί να τους δει μόνο από αεροσκάφος ή από δορυφόρο, ενώ κάποιοι άλλοι είναι θαμμένοι από παλιά ή βρίσκονται στο βυθό των ωκεανών.

Ένας από τους πιο φημισμένους κρατήρες αυτού του είδους, γνωστός ως Τσιξουλούμπ, δημιούργησε στην επιφάνεια της γης ένα σημάδι διαμέτρου 180 χιλιομέτρων. Αυτός ο τεράστιος κρατήρας, που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού, πιστεύεται ότι αποτελεί το σημείο πρόσκρουσης ενός κομήτη ή αστεροειδούς που είχε διάμετρο 10 χιλιόμετρα. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι κλιματολογικές αλλαγές που προκλήθηκαν από αυτή την πρόσκρουση ευθύνονται για την εξαφάνιση των δεινόσαυρων και άλλων χερσαίων και θαλάσσιων ζώων.

Στην Αριζόνα των Η.Π.Α., ένας σιδηρομετεωρίτης δημιούργησε τον εκπληκτικό Μετεωριτικό Κρατήρα—μια κοιλότητα με διάμετρο σχεδόν 1.200 μέτρα και βάθος γύρω στα 200 μέτρα. Πόσα θύματα θα υπήρχαν αν ένας παρόμοιος μετεωρίτης χτυπούσε μια πόλη; Ένα δημοφιλές έκθεμα που βρίσκεται στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στην Πόλη της Νέας Υόρκης, δείχνει ότι, αν ένα τέτοιο αντικείμενο χτυπούσε το Μανχάταν, αυτό το πυκνοκατοικημένο μέρος θα καταστρεφόταν ολοκληρωτικά.

Στις 30 Ιουνίου 1908, ένας αστεροειδής ή ένα θραύσμα κομήτη που σύμφωνα με υπολογισμούς είχε διάμετρο μικρότερη από 100 μέτρα εισέβαλε με θόρυβο στην ατμόσφαιρα και εξερράγη περίπου 10 χιλιόμετρα πάνω από τη σχεδόν ακατοίκητη περιφέρεια Τουνγκούσκα της Σιβηρίας, όπως αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου. Η έκρηξη, που υπολογίζεται ότι είχε ισχύ 15 μεγατόνους, ερήμωσε μια περιοχή 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ρίχνοντας δέντρα, ανάβοντας φωτιές και σκοτώνοντας ταράνδους. Πόσοι άνθρωποι θα είχαν σκοτωθεί αν το κεντρικό σημείο της έκρηξης βρισκόταν ακριβώς πάνω από κάποια πυκνοκατοικημένη περιοχή;

Σενάρια Καταστροφής

Με τρόμο, οι επιστήμονες σκέφτονται τις φρικτές συνέπειες που θα είχε η πρόσκρουση κάποιου κομήτη ή αστεροειδούς στον πλανήτη μας. Ας δούμε ποιες φαντάζονται ότι θα ήταν οι άμεσες επιπτώσεις μιας μεγάλης σύγκρουσης. Αρχικά θα δημιουργούνταν ένας εκρηξιγενής θύσανος από πέτρες και σκόνη. Τα συντρίμμια που θα έπεφταν θα προξενούσαν μια βροχή μετεωριτών, η οποία θα πυράκτωνε τον ουρανό και θα πυρπολούσε δάση και λιβάδια, σκοτώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της χερσαίας ζωής. Η σκόνη που θα συνέχιζε να αιωρείται στην ατμόσφαιρα για περισσότερο χρόνο θα έκρυβε τον ήλιο με αποτέλεσμα να μειωθεί κάθετα η θερμοκρασία και να σταματήσει η φωτοσύνθεση στη σκοτεινιασμένη επιφάνεια της γης. Η καταστολή της φωτοσύνθεσης θα προξενούσε επίσης διάσπαση της τροφικής αλυσίδας στους ωκεανούς, καταδικάζοντας σε θάνατο τα περισσότερα θαλάσσια πλάσματα. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η περιβαλλοντική καταστροφή θα ολοκληρωνόταν από την όξινη βροχή που θα έπεφτε σε όλη τη γη και από την καταστροφή του στρώματος του όζοντος.

Αν ένας τέτοιος αστεροειδής έπεφτε στον ωκεανό, θα προξενούσε παλιρροϊκά κύματα, που λέγονται αλλιώς τσουνάμι, με τρομακτικές πιθανότητες πρόκλησης καταστροφών. Τα τσουνάμι θα ταξίδευαν πολύ μακρύτερα από την τοποθεσία της πρόσκρουσης από ό,τι το αρχικό κρουστικό κύμα και θα προξενούσαν ανυπολόγιστες καταστροφές σε παράκτιες περιοχές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ο αστρονόμος Τζακ Χιλς λέει: «Εκεί που κάποτε υπήρχαν πόλεις θα υπάρχουν μόνο λασπώδεις εκτάσεις».

Ωστόσο, απαιτείται μεγάλη προσοχή όσον αφορά τέτοιους ισχυρισμούς. Οι περισσότερες από αυτές τις θεωρητικές απόψεις είναι απλώς εικασίες. Είναι ευνόητο ότι κανένας δεν έχει δει ούτε έχει μελετήσει έναν αστεροειδή που προσκρούει στη γη. Επίσης, τα σημερινά μέσα ενημέρωσης, τα οποία έχουν την τάση να υπερβάλλουν, σπεύδουν να δημιουργήσουν εντυπωσιακούς τίτλους, βασιζόμενα σε ελλιπείς ή ακόμα και ανακριβείς πληροφορίες. (Βλέπε το παραπάνω πλαίσιο.) Μάλιστα λέγεται ότι η πιθανότητα θανάτου από ένα αντικείμενο που πέφτει από τον ουρανό είναι σημαντικά μικρότερη από την πιθανότητα θανάτου σε τροχαίο ατύχημα.