Η Πτήση των Γερανών

Συνήθως ακούει κανείς τους γερανούς πολύ προτού τους δει. Μια διαπεραστική κραυγή σαν σάλπισμα αναγγέλλει την παρουσία τους, έστω και αν είναι χιλιόμετρα μακριά. Αυτή η κραυγή προφανώς βοηθάει στο να παραμένει μαζί το σμήνος στη διάρκεια των μακρινών μεταναστευτικών τους πτήσεων. Τα περισσότερα είδη γερανών μεταναστεύουν από τους βόρειους τόπους αναπαραγωγής τους. Το φθινόπωρο διανύουν τεράστιες αποστάσεις από τον Καναδά, τη Σκανδιναβία ή τη Σιβηρία προς τα θερμότερα κλίματα της Κίνας, της Ινδίας, των Ηνωμένων Πολιτειών (Τέξας) ή της περιοχής της Μεσογείου. Αυτά τα ταξίδια είναι επικίνδυνα και εξαντλητικά. Μερικοί σταχτογερανοί έχουν παρατηρηθεί να πετούν σε ύψος σχεδόν 10.000 μέτρων καθώς διασχίζουν τα Ιμαλάια ταξιδεύοντας προς την Ινδία. Πετούν με τους συνηθισμένους σχηματισμούς Λ και εκμεταλλεύονται τα θερμά ανοδικά ρεύματα αέρα ώστε να μπορούν να ανεμοπορούν όσο το δυνατόν πιο μακριά. Ωστόσο, όταν διασχίζουν υδάτινες μάζες, πρέπει να βασίζονται στη δύναμη των φτερών τους και μόνο.a

Ο Ισπανός ορνιθολόγος Χουάν Κάρλος Αλόνσο έχει αφιερώσει σχεδόν 20 χρόνια παρακολουθώντας τις μεταναστευτικές συνήθειες των 70.000 σταχτογερανών οι οποίοι διαχειμάζουν στην Ισπανία. «Μερικά πουλιά είναι δακτυλιωμένα, ενώ σε άλλα έχουν τοποθετηθεί μικροί ραδιοπομποί ώστε να μπορούμε να παρακολουθούμε τη μεταναστευτική πτήση τους», εξηγεί. «Εντυπωσιάζομαι βαθιά όταν, στην ισπανική περιοχή στην οποία διαχειμάζουν, ανακαλύπτω κάποιο πουλί που έχω δακτυλιώσει εγώ ο ίδιος όταν ήταν νεοσσός στη Βόρεια Γερμανία. Οι γερανοί χρησιμοποιούν αυτές τις μεταναστευτικές οδούς εδώ και αιώνες. Ένας γερανός που δακτυλιώθηκε στη Φινλανδία βρέθηκε να διαχειμάζει πολύ νότια, στην Αιθιοπία, ενώ μερικοί γερανοί από τη Σιβηρία διαχειμάζουν στο Μεξικό».