Βλέποντας με Μετριοφροσύνη τα Προνόμιά Μας

8, 9. (α) Γιατί πρέπει να είμαστε μετριόφρονες; (β) Πώς μπορούν να εκδηλώνουν μετριοφροσύνη εκείνοι που έχουν κάποια ευθύνη;

⁸ Ο Παύλος έθεσε θαυμάσιο παράδειγμα για τους Χριστιανούς σήμερα. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες που μας έχουν ανατεθεί, κανείς μας δεν πρέπει να πιστεύει ότι είναι ανώτερος από τους άλλους. «Αν κάποιος νομίζει ότι είναι κάτι ενώ δεν είναι τίποτα», έγραψε ο Παύλος, «απατάει τον ίδιο του το νου». (Γαλάτες 6:3) Γιατί; Επειδή «όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμαίους 3:23· 5:12) Ναι, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε κληρονομήσει την αμαρτία και το θάνατο από τον Αδάμ. Τα ειδικά προνόμια δεν μας εξυψώνουν από την ταπεινή αμαρτωλή μας κατάσταση. (Εκκλησιαστής 9:2) Όπως συνέβαινε και με τον Παύλο, οφείλεται αποκλειστικά σε παρ’ αξία καλοσύνη το ότι οι άνθρωποι μπορούν έστω και να έχουν κάποια σχέση με τον Θεό, πολύ δε περισσότερο να τον υπηρετούν με κάποιο συγκεκριμένο προνόμιο.​—Ρωμαίους 3:12, 24.

⁹ Καθώς ο μετριόφρων το αντιλαμβάνεται αυτό, δεν θριαμβολογεί για τα προνόμιά του ούτε και καυχιέται για τα επιτεύγματά του. (1 Κορινθίους 4:7) Όταν δίνει συμβουλές ή κατευθύνσεις, το κάνει αυτό ως συνεργάτης​—όχι ως άτομο που εξουσιάζει. Οπωσδήποτε, θα ήταν εσφαλμένο για κάποιον που ξεχωρίζει σε ορισμένους τομείς να επιδιώκει τον έπαινο των ομοπίστων του ή να εκμεταλλεύεται το θαυμασμό τους. (Παροιμίες 25:27· Ματθαίος 6:2-4) Μόνο ο έπαινος που προέρχεται από τους άλλους χωρίς να τον επιδιώκουμε εμείς έχει πραγματική αξία. Αν μας δοθεί τέτοιος έπαινος, δεν θα πρέπει να του επιτρέψουμε να μας κάνει να “σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε”.​—Παροιμίες 27:2· Ρωμαίους 12:3.

10. Εξηγήστε πώς μερικοί που ίσως φαίνονται ασήμαντοι μπορεί στην πραγματικότητα να είναι «πλούσιοι σε πίστη».

¹⁰ Όταν μας ανατίθεται κάποια ευθύνη, η μετριοφροσύνη θα μας βοηθάει να μη δίνουμε υπερβολική έμφαση στον εαυτό μας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι η εκκλησία ευημερεί αποκλειστικά και μόνο λόγω των δικών μας προσπαθειών και ικανοτήτων. Παραδείγματος χάρη, ίσως να είμαστε ιδιαίτερα χαρισματικοί στη διδασκαλία. (Εφεσίους 4:11, 12) Με κάθε μετριοφροσύνη, όμως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μερικά από τα σημαντικότερα μαθήματα που μαθαίνουμε σε μια συνάθροιση δεν διδάσκονται από το βήμα. Δεν ενθαρρύνεστε όταν βλέπετε, λόγου χάρη, το μεμονωμένο γονέα που έρχεται τακτικά στην Αίθουσα Βασιλείας μαζί με τα παιδιά του; Ή την καταθλιμμένη ψυχή η οποία έρχεται πιστά στις συναθροίσεις παρά τα επίμονα αισθήματα αναξιότητας; Ή το νεαρό άτομο το οποίο σημειώνει σταθερά πνευματική πρόοδο παρά τις κακές επιρροές που δέχεται στο σχολείο και αλλού; (Ψαλμός 84:10) Αυτά τα άτομα ίσως να μη βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής. Οι δοκιμασίες της ακεραιότητας που αντιμετωπίζουν περνούν σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητες από τους άλλους. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να είναι το ίδιο «πλούσιοι σε πίστη» όσο και εκείνοι που είναι πιο εξέχοντες. (Ιακώβου 2:5) Άλλωστε, τελικά η πιστότητα είναι αυτή που κερδίζει την εύνοια του Ιεχωβά.—Ματθαίος 10:22· 1 Κορινθίους 4:2.

Εκδήλωση Μετριοφροσύνης και Φρόνησης

13, 14. (α) Πώς μπορούμε να δείχνουμε μετριοφροσύνη όταν μας προσφέρεται κάποιο προνόμιο υπηρεσίας; (β) Πώς έθεσε ο αδελφός Α. Χ. Μακμίλαν θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά την εκδήλωση μετριοφροσύνης;

¹³ Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε από τη μετριοφροσύνη του Γεδεών. Παραδείγματος χάρη, πώς αντιδρούμε όταν μας προσφέρεται κάποιο προνόμιο υπηρεσίας; Μήπως σκεφτόμαστε πρώτα την εξοχότητα ή το γόητρο που θα μας δώσει; Ή συλλογιζόμαστε με μετριοφροσύνη και προσευχή αν μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του διορισμού; Ο αδελφός Α. Χ. Μακμίλαν, ο οποίος ολοκλήρωσε την επίγεια πορεία του το 1966, έθεσε θαυμάσιο παράδειγμα ως προς αυτό. Ο Κ. Τ. Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, ρώτησε κάποτε τον αδελφό Μακμίλαν ποιος, κατά τη γνώμη του, θα μπορούσε να αναλάβει την επίβλεψη του έργου κατά την απουσία του. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ο αδελφός Μακμίλαν δεν πρόβαλε ούτε μια φορά τον εαυτό του, αν και θα τον βόλευε αρκετά κάτι τέτοιο. Στο τέλος, ο αδελφός Ρώσσελ ζήτησε από τον αδελφό Μακμίλαν να εξετάσει την πιθανότητα να δεχτεί το διορισμό. «Έμεινα αποσβολωμένος», έγραψε ο αδελφός Μακμίλαν χρόνια αργότερα. «Πράγματι το σκέφτηκα, πολύ σοβαρά, και προσευχήθηκα σχετικά με αυτό για κάποιο διάστημα προτού τελικά του πω ότι θα χαιρόμουν να κάνω ό,τι μπορούσα για να τον βοηθήσω».

¹⁴ Δεν πέρασε πολύς καιρός, και ο αδελφός Ρώσσελ πέθανε, αφήνοντας κενή τη θέση του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά. Εφόσον ο αδελφός Μακμίλαν είχε την επίβλεψη στη διάρκεια της τελικής περιοδείας κηρύγματος του αδελφού Ρώσσελ, κάποιος αδελφός τού είπε: «Μακ, έχεις σοβαρές πιθανότητες να πάρεις εσύ τη θέση. Ήσουν ο ειδικός εκπρόσωπος του αδελφού Ρώσσελ όταν έφυγε, και εκείνος είπε σε όλους μας να κάνουμε ό,τι λες εσύ. Έφυγε λοιπόν και ποτέ δεν επέστρεψε. Φαίνεται ότι εσύ είσαι ο άνθρωπος που θα συνεχίσει». Ο αδελφός Μακμίλαν αποκρίθηκε: «Αδελφέ, δεν είναι αυτός ο τρόπος για να προσεγγίσουμε το ζήτημα. Πρόκειται για το έργο του Κυρίου, και η μόνη θέση που λαβαίνεις στην οργάνωση του Κυρίου είναι αυτή που ο Κύριος θεωρεί ότι πρέπει να σου δώσει. Είμαι, λοιπόν, βέβαιος ότι δεν είμαι εγώ το κατάλληλο πρόσωπο». Κατόπιν ο αδελφός Μακμίλαν σύστησε κάποιον άλλον για αυτή τη θέση. Όπως ο Γεδεών, ήταν μετριόφρων στην άποψη που είχε για τον εαυτό του​—μια άποψη την οποία πρέπει να υιοθετήσουμε και εμείς.

15. Ποιοι είναι μερικοί πρακτικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να χρησιμοποιούμε διάκριση όταν κηρύττουμε σε άλλους;

¹⁵ Και εμείς επίσης πρέπει να είμαστε μετριόφρονες σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο επιτελούμε το διορισμό μας. Ο Γεδεών ενήργησε με φρόνηση και προσπάθησε να μην εξοργίσει άσκοπα τους πολέμιούς του. Παρόμοια, στο έργο κηρύγματος που επιτελούμε, πρέπει να είμαστε μετριόφρονες και γεμάτοι φρόνηση σε σχέση με το πώς μιλάμε στους άλλους. Είναι αλήθεια ότι συμμετέχουμε σε έναν πνευματικό πόλεμο με σκοπό την ανατροπή «ισχυρά οχυρωμένων πραγμάτων» και “διαλογισμών”. (2 Κορινθίους 10:4, 5) Αλλά δεν πρέπει να μιλάμε υποτιμητικά στους άλλους ούτε να τους δίνουμε οποιαδήποτε βάσιμη αιτία για να προσβάλλονται με το άγγελμά μας. Απεναντίας, πρέπει να σεβόμαστε τις απόψεις τους, να δίνουμε έμφαση σε πράγματα στα οποία μπορεί να συμφωνούμε και κατόπιν να στρέφουμε την προσοχή στις θετικές πλευρές του αγγέλματός μας.​—Πράξεις 22:1-3· 1 Κορινθίους 9:22· Αποκάλυψη 21:4.