• Η Διάσωση του Σιναϊτικού Κώδικα
    Η Σκοπιά—1988 | 15 Οκτωβρίου

    • Αφού πέρασε τέσσερα χρόνια ερευνώντας τις καλύτερες βιβλιοθήκες της Ευρώπης, ο Τίσσεντορφ, τον Μάιο του 1844, έφτασε στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης, που βρίσκεται 1.400 μέτρα πάνω από τη Νεκρή Θάλασσα στο Σινά. Για να φτάσει στο όμοιο με οχυρό ησυχαστήριο των καλόγερων μπήκε σε ένα καλάθι κρεμασμένο με ένα σκοινί μέσα από ένα μικρό άνοιγμα στον τοίχο.

      ΑΝΤΑΜΕΙΦΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

      Του δόθηκε η άδεια να ερευνήσει για μερικές μέρες τις τρεις βιβλιοθήκες τους, χωρίς επιτυχία. Έπειτα, ενώ ετοιμαζόταν να φύγει, εντόπισε αυτό που έψαχνε—αρχαίες περγαμηνές! Αυτές γέμιζαν ένα μεγάλο καλάθι που βρισκόταν στο διάδρομο της κύριας βιβλιοθήκης. Ο βιβλιοθηκάριος του είπε ότι θα τις έκαιγαν, όπως ακριβώς είχαν κάνει και σε δυο άλλα γεμάτα καλάθια. Ανάμεσα σ’ αυτές τις περγαμηνές, ο Τίσσεντορφ κατάπληκτος βρήκε 129 φύλλα από το πιο αρχαίο χειρόγραφο που είχε δει ποτέ, μια ελληνική μετάφραση τμημάτων των Εβραϊκών Γραφών. Του έδωσαν τα 43 φύλλα, αλλά του αρνήθηκαν τα υπόλοιπα.

      Ο Τίσσεντορφ ξαναεπισκέφτηκε το μοναστήρι το 1853 και ανακάλυψε μόνο ένα απόσπασμα της Γένεσης από το ίδιο χειρόγραφο του τέταρτου αιώνα. Ήταν σίγουρος «ότι το χειρόγραφο αρχικά περιείχε ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος είχε προ πολλού καταστραφεί». Το πλήρες χειρόγραφο πιθανόν να αποτελούνταν από 730 φύλλα. Ήταν γραμμένο με ελληνικά στρογγυλόσχημα (κεφαλαία) γράμματα πάνω σε μεμβράνη, που ήταν φτιαγμένη από εκλεκτά δέρματα προβάτου και κατσικιού.

      Μετά από έξι χρόνια ο Τίσσεντορφ έκανε την τρίτη του επίσκεψη στους καλόγερους στο Σινά. Την παραμονή της αναχώρησής του, τού έδειξαν τυχαία όχι μόνο τα φύλλα που είχε σώσει από τη φωτιά πριν από 15 χρόνια, αλλά και πολλά άλλα επίσης. Περιλάμβαναν ολόκληρες τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές μαζί με ένα μέρος της ελληνικής μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών.