Είναι η Θρησκεία Δύναμη Προς το Καλό;

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι θα συμφωνούσαν ότι η απάντηση αυτού του ερωτήματος βρίσκεται στα λόγια του Τζωρτζ Μπέρναντ Σω: «Η θρησκεία είναι μεγάλη δύναμη—η μόνη αληθινή κινητήρια δύναμη στον κόσμο». Αντίθετα, ο Άγγλος συγγραφέας του 19ου αιώνα Τζων Ράσκιν, γράφοντας για το θεμέλιο της εντιμότητας, σατίρισε: «Το πιο σάπιο πράγμα στον κατεργάρη είναι πάντα η θρησκεία του». Ποια άποψη, κατά τη γνώμη σας, ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα;

Θέλοντας κάποιος να παραθέσει στοιχεία περί του ότι η θρησκεία είναι δύναμη προς το καλό, ίσως φέρει σαν παράδειγμα έναν που έγινε «άλλος άνθρωπος» όταν ‘αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιησού Χριστό’. Μ’ αυτά τα λόγια περιέγραψε ένα διεθνές περιοδικό τη «μεταστροφή» του Τσαρλς Κόλσον, που το όνομά του είχε συνδεθεί με το σκάνδαλο Γουοτεργκέητ. Κάποιος άλλος ίσως να φέρει σαν παράδειγμα εκείνους που ισχυρίζονται ότι η θρησκεία τους τούς έσωσε από τον αγοραίο έρωτα και τον αλκοολισμό. Σε μη χριστιανικές χώρες, έχουν διατεθεί εκατομμύρια αντίτυπα της Αγίας Γραφής, πράγμα που έχει αναμφίβολα βοηθήσει πολλούς να βελτιώσουν τη ζωή τους από ηθική άποψη. Προφανώς λοιπόν, η θρησκεία έχει επηρεάσει προς το καλό τα άτομα αυτά.

Η Αρνητική Πλευρά

Από την άλλη μεριά, η θρησκεία του Χίτλερ δεν τον απότρεψε από την πορεία του. Αυτό έκανε ειλικρινείς ανθρώπους να αναρωτιούνται γιατί άραγε δεν έλαβε ποτέ απάντηση η έκκληση για αφορισμό του Χίτλερ, που είχε γίνει στον πάπα Πίο ΙΒ΄. Η Catholic Telegraph-Register του Σινσινάτι του Οχάιο, κάτω από τον τίτλο «Μεγάλωσε ως Καθολικός Αλλά Βεβηλώνει την Πίστη Λέει Τηλεγράφημα προς τον Πάπα», ανάφερε: «Είχε γίνει έκκληση στον Πίο ΙΒ΄ να αφοριστεί ο Φύρερ Αδόλφος Χίτλερ». Δεν θα είχε επηρεάσει το αποτέλεσμα του πολέμου και δεν θα είχε συντελέσει στο να γλιτώσει από πολλά βάσανα το ανθρώπινο γένος, μια τέτοια ενέργεια; Το λυπηρό είναι ότι ο πάπας δεν απάντησε ποτέ.

Η παράνομη συμβίωση είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο σε μερικές καθολικές χώρες της Νότιας Αμερικής. Και στη Βόρεια Αμερική κάποιος μονσινιόρος έγραψε κύριο άρθρο εφημερίδας, με τίτλο: «Νομιμοποιήστε τον Αγοραίο Έρωτα—Να Ποια Είναι η Αγιοπρεπής Λύση». (Philadelphia Daily News) Ρίξτε επίσης μια ματιά στις συνθήκες που επικρατούν σε μερικές προτεσταντικές χώρες όπου η ανταλλαγή συζύγων, το προγαμιαίο σεξ και το σεξ χωρίς γάμο είναι στην ημερήσια διάταξη. Μια λεζάντα εφημερίδας υποδείκνυε μια από τις αιτίες: «Οι Πάστορες δεν Λένε Λέξη για το Προγαμιαίο Σεξ». Το άρθρο έλεγε: «Οι πάστορες της Αμερικής δεν λένε λέξη για το προγαμιαίο σεξ στα κηρύγματά τους και αυτό είναι κατακριτέο . . . Φοβούνται ότι θα χάσουν κάμποσους ενορίτες». (Telegraph, North Platte, Nebraska) Είναι λοιπόν όλες οι θρησκείες δύναμη προς το καλό;

Σε καιρό πολέμου γίνεται ιδιαίτερα έκδηλο ότι οι θρησκείες του λεγόμενου χριστιανικού κόσμου δεν είναι δύναμη προς το καλό. Πάρτε για παράδειγμα τους ακόλουθους γλυκόηχους ισχυρισμούς. Το 1934 ο Γουόλτερ Γ. Βαν Κιρκ, ο τότε γραμματέας ενός τμήματος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, έγραψε: «Οι ιεροκήρυκες, ιερωμένοι και μη, έχουν πάρει σταθερή στάση εναντίον του πολέμου . . . Αυτή η σταυροφορία ειρήνης που κάνουν οι εκκλησίες πηγάζει από την πεποίθηση ότι ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το κήρυγμα και τις πράξεις του Ιησού». (Religion Renounces War [Η Θρησκεία Αποκηρύσσει τον Πόλεμο]) Στη συνέχεια το βιβλίο παράθετε αρκετές εκκλησίες και κληρικούς και κατάληγε: «Οι εκκλησίες, ως επί το πλείστον, έχουν δηλώσει σαφέστατα ότι δεν πρόκειται από εδώ και στο εξής να θεωρούνται συνεργοί σε σκοτωμούς και ακρωτηριασμούς ανθρώπινων πλασμάτων. Οι ιεροκήρυκες . . . νίπτουν τις χείρες τους από το αίμα των συνανθρώπων τους, παύουν να έχουν σχέσεις με τον Καίσαρα».

Το λυπηρό είναι ότι ποτέ δεν έγιναν πραγματικότητα αυτές οι αισιόδοξες προρρήσεις. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ούτε μια κύρια θρησκεία του χριστιανικού κόσμου δεν πήρε ακλόνητη στάση προκειμένου ‘να αποκηρύξει τον πόλεμο’. Μήπως ενέργησε έτσι η εκκλησία στον τόπο σας;

Συντριμμένοι Ηθικοί Φραγμοί

Τώρα που έχετε εξετάσει μερικά στοιχεία και από τις δυο πλευρές, δεν συμφωνείτε ότι σε υπεραρκετές περιπτώσεις, οι δημοφιλείς θρησκείες του κόσμου δεν έχουν αποδειχτεί ισχυρή δύναμη προς το καλό; Το περιοδικό Look δήλωσε: «Οι εκκλησίες . . . έχουν αποτύχει να δώσουν ηθική καθοδήγηση, και επειδή έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, έχουν και τη χειρότερη αποτυχία». Η The Courier-Mail του Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, σχολίασε την αποτυχία της θρησκείας του λεγόμενου χριστιανικού κόσμου να βάλει χαλινό στη σεξουαλική ανηθικότητα: «Όταν επίσκοποι και Κανόνες . . . γράφουν ότι οι εξωγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις μπορεί να είναι αγαθοεργή πράξη που ‘μαρτυρεί τη Δόξα του Θεού’, . . . ότι αυτή καθαυτή η πορνεία δεν είναι κακή ούτε η μοιχεία είναι κατ’ ανάγκη λάθος· τότε ο κοινός άνθρωπος, και ειδικά το νεαρό αγόρι ή κορίτσι, δεν ξέρει πια τι είναι καλό και τι κακό. Όλη αυτή η προπαγάνδα για τη Νέα Ηθική έχει καταλήξει στη συντριβή των ηθικών φραγμών».

Όχι, γενικά οι θρησκείες του κόσμου δεν είναι πραγματική δύναμη προς το καλό. Αντίθετα, οφείλουν να επωμιστούν μέρος της ευθύνης για τη λυπηρή ηθική κατάσταση του σήμερα. Ωστόσο, εφόσον θρησκεία θεωρητικά σημαίνει «υπηρεσία και λατρεία του Θεού ή του υπερφυσικού», δεν θα ’πρεπε να είναι δύναμη προς το καλό σε όλες τις χώρες όπου επικρατεί; Τι λείπει; Πώς είναι δυνατόν η δική σας θρησκεία να ασκεί αυτή τη δύναμη σήμερα;

ΟΙ ΛΟΓΙΚΟΙ άνθρωποι θα παραδεχτούν χωρίς δισταγμό πως πρέπει να κατασταλεί η ανηθικότητα. Ένας διάκονος της Ενωμένης Εκκλησίας του Καναδά το έθεσε ως εξής: «Όταν τα άτομα και η κοινωνία αγνοούν τον ηθικό νόμο, οι συνέπειες είναι τρομαχτικές· πόλεμοι, πληθωρισμός, Γουοτεργκέητ και αναρχία». Όπως έδειξε το προηγούμενο άρθρο, οι μεγάλες θρησκείες αυτού του κόσμου δεν έχουν αποδειχτεί ισχυρή δύναμη προς το καλό. Επομένως, αν εμείς προσωπικά θέλουμε να ζούμε ηθική ζωή, πρέπει να στραφούμε σε κάποια άλλη εξουσία που να παράσχει αυτήν τη δύναμη και στη συνέχεια να υποταχθούμε πρόθυμα σ’ αυτή την εξουσία.

Η επιρροή μιας τέτοιας ανώτερης εξουσίας έγινε έκδηλη σε ένα περιστατικό που συνέβη στον Ιωσήφ, έναν Εβραίο διαχειριστή κάποιου αξιωματούχου της αυλής της Αιγύπτου. Όταν η γυναίκα του αξιωματούχου προσπάθησε να τον ξελογιάσει για να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί της, ο Ιωσήφ αντιστάθηκε λέγοντας: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού; (Γένεσις 39:7-9) Ο Ιωσήφ είχε την ηθική δύναμη να αντισταθεί στις προτάσεις της, επειδή αναγνώριζε την εξουσία του Θεού και ήθελε να τον ευχαριστεί.

Διακόσια χρόνια αργότερα το έθνος Ισραήλ, απόγονοι του πατέρα τού Ιωσήφ Ιακώβ, πήραν τις Δέκα Εντολές, που ήταν μέρος του Νόμου που δόθηκε μέσω του Μωυσή. Η ανυπακοή στο Νόμο επέφερε τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά Θεού, ενώ απεναντίας η υπακοή είχε σαν αποτέλεσμα θεϊκές ευλογίες. Οι εντολές αυτές λοιπόν έπαιζαν ρόλο οδηγού περί ηθικής για το έθνος.

Οι Δέκα Εντολές—Δύναμη Προς το Καλό

Πόσο ισχυρή δύναμη ήταν οι Δέκα Εντολές; Η επιρροή τους είναι αισθητή ακόμη και σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα. Το 1962 ο τότε αντιβασιλέας της Νέας Ζηλανδίας είπε: «Υποθέτω ότι μερικοί θεωρούν τις Δέκα Εντολές ξεπερασμένες. Ωστόσο, δεν είναι ανάξιο λόγου το ότι αν σήμερα τις τηρούσαμε όλοι μας πιστά, οι νόμοι της χώρας θα ήταν περιττοί».

Εντούτοις, ο Ιησούς Χριστός, σε μια συνομιλία που είχε με κάποιον νεαρό Ιουδαίο κυβερνήτη, έδειξε ότι εκτός από την τήρηση των Δέκα Εντολών ήταν αναγκαίο και κάτι ακόμα. Ο νεαρός ρώτησε: «Τι καλό να κάνω για ν’ αποχτήσω αιώνια ζωή;» Όταν ο Ιησούς του είπε ότι θα έπρεπε ‘να τηρεί τις εντολές’, και παράθεσε μερικές από τις Δέκα, ο κυβερνήτης απάντησε: «Όλα αυτά τα τηρώ· σε τι υστερώ ακόμα;» Ο Ιησούς απάντησε: «Πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό, κι έλα να με ακολουθήσεις». Η αφήγηση συνεχίζει: «Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία».—Ματθαίος 19:16-22, ΝΔΜ.

Αν παραβάλουμε αυτή την αφήγηση με μια παρόμοια που βρίσκεται στα εδάφια Λουκάς 10:25-28 (ΝΔΜ) θα βοηθηθούμε να διακρίνουμε ποιο ήταν το βασικό πρόβλημα αυτού του νεαρού κυβερνήτη. Εκεί διαβάζουμε: «Κάποιος νομοδιδάσκαλος παρουσιάστηκε στον Ιησού, και για να τον φέρει σε δύσκολη θέση του είπε: ‘Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;’ Ο Ιησούς τον βοήθησε να λογικευτεί σ’ αυτό το θέμα, και σαν αποτέλεσμα, ο ίδιος ο νομοδιδάσκαλος απάντησε στην ερώτησή του, λέγοντας στην ουσία: ‘Να αγαπάς τον Ιεχωβά Θεό με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, τη δύναμη και τη διάνοια και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου’. Και ο Ιησούς κατάληξε: «Αυτό κάνε και θα ζήσεις».

Καταλαβαίνετε τώρα ποιο ήταν το πρόβλημα του νεαρού κυβερνήτη που αναφέρθηκε προηγουμένως; Η αγάπη του για τον Θεό και τον πλησίον του επισκιαζόταν από την αγάπη του για υλικά αποκτήματα. Τι λυπηρό! Παρ’ όλο που προσπαθούσε να τηρεί τις Δέκα Εντολές, υπήρχε κίνδυνος να χάσει την αιώνια ζωή.

Τι Σημαίνει Αγάπη για τον Θεό;

Ζούμε στην εποχή που η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον εκτοπίστηκε από την αγάπη για το εγώ, τα υλικά αποκτήματα και το σεξ. Σε πολλές διάνοιες μάλιστα, έχει φτάσει να αντικατασταθεί και αυτή ακόμη η πίστη στον Θεό ως Δημιουργό από την πίστη στην αναπόδειχτη θεωρία της εξέλιξης. Τι έχει προκαλέσει όλη αυτή η κατάσταση;

Αιώνες ολόκληρους, ο κλήρος του χριστιανικού κόσμου χρησιμοποιούσε τη μη Γραφική δοξασία της τρομαχτικής πύρινης κόλασης προσπαθώντας να κατεξουσιάζει την ηθική του λαού. Η Encyclopedia International δηλώνει: «Αυτό που πάνω απ’ όλα επηρέαζε προς το καλό τον κοινό άνθρωπο στο Μεσαίωνα ήταν αναμφίβολα ο φόβος της κόλασης, φόβος που έκανε υποχείρια στην Εκκλησία μέχρι και βασιλείς και αυτοκράτορες, και που κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο μόνος φραγμός για τα αχαλίνωτα πάθη τους». Αυτή η δοξασία της πύρινης κόλασης έκανε να σχηματιστεί η εντύπωση ότι ο Θεός ήταν άστοργος, ανελεήμονας και εκδικητικός. Έστω και αν η δοξασία αυτή μπορεί να ήταν κάτι σαν ηθικός φραγμός για μερικούς, έστρεψε πολλούς άλλους μακριά από τον Θεό, κάνοντάς τους εύκολα θύματα σε αντιγραφικές διδασκαλίες και θεωρίες, όπως αυτή της εξέλιξης.

Η Αγία Γραφή όμως δεν διδάσκει ότι ο Θεός βασανίζει ψυχές σε κάποιο πύρινο άδη. Αντίθετα, ο απόστολος Ιωάννης λέει ότι «ο Θεός είναι αγάπη». «Είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας». Ο Μωυσής έγραψε: ‘Ο Ιεχωβά είναι Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός’. (1 Ιωάννη 4:8· 1:9· Έξοδος 34:6) Αυτές είναι λίγες μόνο από τις θαυμάσιες ιδιότητες τού Θεού. Αυτές οι ιδιότητες είναι που μας κάνουν να θέλουμε να τον πλησιάσουμε. Αυτές οι ιδιότητες, και ιδιαίτερα η αγάπη, είναι που μας κάνουν να θέλουμε να τον αγαπήσουμε. «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς». (1 Ιωάννη 4:19) Και αυτή η αγάπη για τον Θεό είναι η μεγαλύτερη δύναμη προς το καλό· είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει σε αιώνια ζωή!

Η ειλικρινής αγάπη για τον Θεό δεν είναι απλώς και μόνο μια αφηρημένη ιδιότητα. Ωθεί τον άνθρωπο να ενεργήσει για το καλό του άλλου. Ο απόστολος Παύλος παράθεσε πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να δείξει κάποιος αυτή την αγάπη. Να λίγοι απ’ αυτούς: «Εκείνος που αγαπάει έχει υπομονή, έχει και καλοσύνη· εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί· εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος». (1 Κορινθίους 13:4, 5, ΝΔΜ) Όταν εκδηλώνουμε αυτή την αγάπη φανερώνουμε ότι προσπαθούμε να μιμηθούμε τον ουράνιο Πατέρα μας. Ο Ιησούς είπε: «Σ’ αυτές τις δύο εντολές [να αγαπάμε τον Θεό και τον πλησίον] συνοψίζεται όλος ο νόμος κι οι προφήτες». (Ματθαίος 22:40, ΝΔΜ) Μ’ άλλα λόγια, αν δείχνουμε αυτή την αγάπη, δεν θα κλέψουμε τον πλησίον μας ούτε θα τον σκοτώσουμε ούτε θα μοιχεύσουμε με τη γυναίκα του. Ο απόστολος Ιωάννης συμφώνησε λέγοντας: «Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού».—1 Ιωάννη 5:3.

Η Αγάπη για τον Θεό Δύναμη Προς το Καλό

Παρατηρήστε τι επίδραση είχε η αγάπη για τον Θεό στους πρώτους Χριστιανούς, όπως δείχνει ο Τερτυλλιανός, του δεύτερου αιώνα. Προκάλεσε τους πολέμιούς του να του δείξουν έστω και έναν Χριστιανό ανάμεσα στους εγκληματίες τους. Εφόσον εκείνοι αδυνατούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, πρόσθεσε: «Βλέπετε λοιπόν, που μόνο εμείς δεν έχουμε έγκλημα;» Το βιβλίο The Old Roman World (Ο Παλιός Ρωμαϊκός Κόσμος) υποστηρίζει αυτή την άποψη λέγοντας: «Έχουμε μαρτυρίες για την άμεμπτη ζωή τους, την ανεπίληπτη ηθική τους». Επίσης, το Christianity Today (Η Χριστιανοσύνη Σήμερα) παραθέτει τα λόγια του εκκλησιαστικού ιστορικού Ρόλαντ Μπέιτον: «Από το τέλος της περιόδου της Νέας Διαθήκης ως τη δεκαετία 170-180 δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι οι Χριστιανοί υπηρετούσαν στο στρατό». Η αγάπη για τον Θεό τους υποκινούσε να τον υπακούν διάγοντας ηθική ζωή. Μπορεί, όμως, να αναρωτηθείτε: ‘Υπάρχουν σήμερα αποδείξεις για την ύπαρξη αυτής της ωφέλιμης ηθικής επιρροής;’

Και βέβαια υπάρχουν! Ο αρθρογράφος εφημερίδας Μάικ Μακ Μάνους έγραψε στην Herald & Review ότι ποτέ δεν είχε ακούσει κήρυγμα εναντίον του προγαμιαίου σεξ. Ένα μήνα αργότερα, ανάφερε ότι μεταξύ των επιστολών, που έλαβε σχετικά με εκείνο το δημοσίευμα, ήταν και μια από κάποιο 14χρονο κορίτσι Μάρτυρα του Ιεχωβά, που έγραφε: «Και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να κολλήσουν αυτές τις αρρώστιες θα ’πρεπε να συγκρατεί τους περισσότερους [από το προγαμιαίο σεξ]. Αλλά ο λόγος που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απέχουν είναι ότι ο Ιεχωβά μάς προστάζει να αποφεύγουμε την πορνεία». (Τα πλάγια δικά μας.) Ο Μακ Μάνους, σχολιάζοντας την επιστολή, ρώτησε: «Πόσοι 14χρονοι στη δική σας εκκλησία θα μπορούσαν να παραθέσουν τόσο καθαρά τα λόγια του απόστολου Παύλου (1 Κορ. 6:18);»

Την αρχή της υπακοής στις εντολές του Ιεχωβά, που ανάφερε το κορίτσι εκείνο, την εφαρμόζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και σε διάφορους άλλους τομείς. Το νόημα μερικών εντολών του Θεού καταγραμμένων στις Γραφές είναι: ‘Να είστε έντιμοι στο καθετί’, ‘Να αποφεύγετε τα είδωλα’, ‘Να απέχετε από αίμα και πορνεία’, ‘Να λέτε την αλήθεια’, ‘Να εκπαιδεύετε τα παιδιά σας στις οδούς του Θεού’. (Εβραίους 13:18, ΜΝΚ· 1 Ιωάννη 5:21· Πράξεις 15:29· Εφεσίους 4:25· 6:4) Δεν έχετε παρατηρήσει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, στη γειτονιά σας ή στην εργασία σας, προσπαθούν να υπακούν σ’ αυτές τις εντολές: Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί το κάνουν αυτό, γιατί σας επισκέπτονται στο σπίτι σας, γιατί, με λίγα λόγια, είναι διαφορετικοί; Η αγάπη τους για τον Θεό είναι η απάντηση.

«Η Αγάπη Ουδέποτε Εκπίπτει»

Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, έχουν πάρει στα σοβαρά τη συμβουλή: «Μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον». (Ρωμαίους 12:2) Μόλις μάθουν ποιο είναι «το θέλημα του Θεού» γι’ αυτούς, θέλουν να το εκτελέσουν. Η αγάπη που νιώθουν για τον Θεό είναι η δύναμη που κρύβεται πίσω απ’ αυτή τους την επιθυμία. Μήπως νομίζετε πως κάτι τέτοιο είναι μια χίμαιρα, κάτι το ανεφάρμοστο στις μέρες που ζούμε; Σκεφτείτε για λίγο πάνω στις ακόλουθες αληθινές αφηγήσεις.

Το 1963, ο Ζοζέ, από το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, άρχισε να συζεί με τη Γιουτζίνια, που ήταν ήδη παντρεμένη. Δυο χρόνια αργότερα, άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Από τη μελέτη έμαθαν ότι ο Θεός απαιτεί να είναι ‘τίμιος ο γάμος εις πάντας’. (Εβραίους 13:4) Κατάλαβαν ότι έπρεπε να παντρευτούν, αλλά επειδή στη Βραζιλία δεν υπήρχε νόμος που να επιτρέπει το διαζύγιο, η Γιουτζίνια δεν μπορούσε να παντρευτεί τον Ζοζέ. Όμως, το 1977, όταν εκδόθηκε νόμος περί διαζυγίου, η Γιουτζίνια έκανε αίτηση διαζυγίου, και το 1980 μπόρεσε να παντρευτεί τον Ζοζέ, πληρώντας έτσι τις απαιτήσεις του Θεού. Η αγάπη που είχαν για τον Θεό ανταμείφτηκε.

Ο Άινιρ είχε δοκιμάσει κάθε είδους ναρκωτικά στη Νέα Υόρκη. Συζούσε με τη φιλενάδα του, την Ανν. Επειδή χρειαζόταν λεφτά, την έβαλε να στείλει φωτογραφίες της σε ένα γνωστό περιοδικό για άντρες. Το περιοδικό της πρόσφερε ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για να τη φωτογραφίσει γυμνή. Στο μεταξύ, ο Άινιρ άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και αργότερα άρχισε να συμμετέχει και η Ανν στη μελέτη. Ο Άινιρ σταμάτησε να χρησιμοποιεί ναρκωτικά. Αφού πέρασαν τρεις βδομάδες, αποφάσισαν, με δική τους πρωτοβουλία, να παντρευτούν. Έπειτα, αφού έμαθαν από την Αγία Γραφή ότι η Χριστιανή πρέπει να ντύνεται σεμνά, η Ανν αποφάσισε ότι η συνείδησή της δεν της επέτρεπε να ποζάρει για εκείνες τις φωτογραφίες, όσα χρήματα κι αν της έδιναν. (1 Τιμόθεο 2:9) Ποιο, κατά τη γνώμη σας, ήταν το κίνητρο για τις αλλαγές αυτές; Η Ανν λέει πως όταν συνειδητοποίησε ότι το να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά δεν σήμαινε απλώς και μόνο να γίνει μέλος μιας θρησκείας, αλλά σήμαινε να ζει μια ζωή αφιερωμένη στον Θεό, κατάλαβε ότι έπρεπε να κάνει αλλαγές, και γρήγορα μάλιστα. Στ’ αλήθεια, η αγάπη για τον Θεό είναι ισχυρή δύναμη προς το καλό.

Μπορεί κάποιος να σκεφτεί: «Ε, καλά, αυτές είναι μεμονωμένες περιπτώσεις». Αλλά δεν είναι έτσι. Παρόμοιες αλλαγές έχουν λάβει χώρα πολλές φορές στους τόπους όπου εκτείνεται η δράση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Γιατί να μην εξετάσετε πιο βαθιά το θέμα; Δείτε και μόνοι σας ότι η αγάπη για τον Θεό όπως εκφράζεται στην αληθινή θρησκεία συνεχίζει να είναι η δύναμη προς το καλό.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Αναφορικά με τους πρώτους Χριστιανούς, το βιβλίο “The Old houman world” δηλώνει: «Έχουμε μαρτυρίες για την άμεμπτη ζωή τους, την ανεπίληπτη ηθική τους». Ποια δύναμη κρυβόταν πίσω από «την ανεπίληπτη ηθική τους»;

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η αγάπη για τον Θεό σας βοηθάει να αντισταθείτε στον πειρασμό για αδικοπραγία