Τα μέλη του λαού του Ιεχωβά στη Μοζαμβίκη χαίρονταν επίσης που είχαν ανάμεσά τους τούς πρώτους ιεραποστόλους που ήταν εκπαιδευμένοι στη Γαλαάδ. Αυτοί βρίσκονταν σε ιεραποστολικούς οίκους στο Μαπούτου και στο Μπέιρα. Άλλος ένας οίκος ετοιμαζόταν στο Τέτε για να δεχτεί περισσότερους ιεραποστόλους οι οποίοι θα έφταναν σύντομα.

Οι Ιεραπόστολοι Φέρνουν Χαρά στους Αδελφούς Τους

Ένας αληθινός ιεραποστολικός αγρός άνοιξε στη Μοζαμβίκη. Απόφοιτοι της Γαλαάδ και έμπειροι ειδικοί σκαπανείς οι οποίοι υπηρετούσαν προηγουμένως σε άλλους αγρούς, με αυτοθυσιαστικό πνεύμα και γεμάτοι επιθυμία να συμμετάσχουν στην πνευματική ανοικοδόμηση και στο έργο θερισμού στη Μοζαμβίκη, αποδέχτηκαν πρόθυμα την πρόσκληση να υπηρετήσουν εδώ. Προέρχονταν από πέντε ηπείρους, πολλοί από αυτούς από πορτογαλόφωνες χώρες όπως είναι η Βραζιλία και η Πορτογαλία. Ο καινούριος διορισμός τους είχε τις δυσκολίες του επειδή, το 1990 και το 1991, η χώρα μόλις άρχιζε να αναδύεται από το οικονομικό τέλμα που είχε δημιουργηθεί εξαιτίας του πολέμου και της ξηρασίας. Ο Χανς Γέσπερσεν, ένας Δανός ιεραπόστολος, ο οποίος είχε υπηρετήσει στη Βραζιλία και ο οποίος τώρα υπηρετεί ως επίσκοπος περιφερείας, θυμάται: «Ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτα στα καταστήματα, και τα σημάδια του πολέμου καθώς και οι συνέπειές του ήταν ολοφάνερα». Ωστόσο, είναι ήδη εμφανής μια σταθερή οικονομική ανάκαμψη. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί από τους αδελφούς μας στις βόρειες περιοχές και στην ύπαιθρο εξακολουθούν να ζουν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Οι ιεραπόστολοι αντιμετώπισαν πολλά πράγματα που ήταν καινούρια για αυτούς. Για παράδειγμα, πριν από την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης του Φρελίμο και του Ρενάμο, οι διορισμοί των ιεραποστόλων απαιτούσαν μερικές φορές να ταξιδεύουν σε μεγάλες φάλαγγες που συνοδεύονταν από κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις, και σε μερικές περιπτώσεις δέχονταν επίθεση. Αλλά ένιωθαν μεγάλη χαρά καθώς γνώριζαν τους αδελφούς τους· και για πολλούς από αυτούς τους αδελφούς, το να συναντήσουν Μάρτυρες άλλης φυλής και εθνικότητας ήταν ένα όνειρο που γινόταν πραγματικότητα.

Σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος του βορρά, ένα παιδί περπατούσε μια ολόκληρη ημέρα με τον πατέρα του για να δει έναν ιεραπόστολο από την Αυστραλία. Παρατηρώντας την απορία που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του παιδιού, ο πατέρας είπε: «Δεν σου είπα ότι έχουμε λευκούς αδελφούς;» Πολλοί, όταν χαιρέτησαν τους ιεραποστόλους, εξέφρασαν τη χαρά τους, λέγοντας: «Σας γνωρίζαμε μόνο από τις εμπειρίες στο Βιβλίο Έτους». Οι Μοζαμβικανοί Μάρτυρες που το 1993 ήταν ακόμη σε στρατόπεδα προσφύγων στη Ζάμπια είπαν: «Όταν ακούσαμε στη Ζάμπια ότι υπήρχε ιεραποστολικός οίκος στο Τέτε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να επιστρέψουμε ώστε να το δούμε αυτό με τα ίδια μας τα μάτια και για να συνεχίσουμε να υπηρετούμε εδώ, 18 χρόνια ύστερα από τότε που μας πήγαν στο Καρίκο».

Ο κύριος σκοπός αυτών των ιεραποστόλων στη Μοζαμβίκη είναι να κηρύξουν τα καλά νέα σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Η επιτέλεση αυτού του έργου είναι πολύ ικανοποιητική. Οι πρώτοι ιεραπόστολοι στο Μαπούτου και στο Μπέιρα θυμούνται: «Η πνευματική πείνα ήταν τόσο μεγάλη ώστε κάθε ημέρα δίναμε τεράστιες ποσότητες εντύπων». Τα τετράχρωμα έντυπα της Εταιρίας είναι τα μοναδικά σε αυτή τη χώρα και ελκύουν πολύ την προσοχή του κοινού. Οι ιεραποστολικοί οίκοι χρησιμοποιούνται συνήθως ως κέντρα διεξαγωγής Γραφικών μελετών, εφόσον πολλοί σπουδαστές φαίνεται να το προτιμούν αυτό.

Τώρα υπάρχουν έξι ιεραποστολικοί οίκοι σε όλη τη χώρα, με 50 ιεραποστόλους που υπηρετούν σε διάφορους διορισμούς. Μερικοί ιεραπόστολοι κάνουν κάθε μήνα δρομολόγια που έχουν αποφασιστεί από το τμήμα για να συγκεντρώνουν τις εκθέσεις και να παραδίδουν την αλληλογραφία, τα περιοδικά και τα έντυπα. Σε ένα από αυτά τα δρομολόγια περιλαμβάνεται και η πρώην τοποθεσία του Κύκλου του Καρίκο, στο Μιλάνζ.

[Εικόνες στη σελίδα 177]

Επάνω: Πρεσβύτεροι και επίσκοποι περιοχής σε μια τοποθεσία όπου οι ιεραπόστολοι παραδίδουν έντυπα και αλληλογραφία κάθε μήνα

Κάτω: Ιεραπόστολοι στο Τέτε λαβαίνουν μαθήματα στην τσιτσέουα