Ένας Πολύ Ξεχωριστός Γάμος
ΣΤΑ βόρεια της Μοζαμβίκης υπάρχει μια εύφορη κοιλάδα που περιβάλλεται από όμορφα βουνά—μερικά βραχώδη, άλλα κατάφυτα. Εκεί βρίσκεται το χωριό Φινγκουέ. Τις ανέφελες νύχτες του χειμώνα, τα άστρα λάμπουν στον ουρανό και το φεγγάρι είναι τόσο λαμπρό ώστε φωτίζει τα σπίτια των χωρικών με τις αχυροσκεπές. Μέσα σε ένα τέτοιο μαγευτικό περιβάλλον έλαβε χώρα ένας μοναδικός γάμος.
Εκατοντάδες άνθρωποι περπάτησαν επί ώρες, ακόμη και μέρες, για να παρευρεθούν σε αυτή την ξεχωριστή περίσταση. Μερικοί πέρασαν μέσα από αφιλόξενες και επικίνδυνες περιοχές στις οποίες ζουν ύαινες, λιοντάρια και ελέφαντες. Εκτός από τις αποσκευές τους, πολλοί επισκέπτες μετέφεραν κοτόπουλα, κατσίκια και λαχανικά. Όταν έφτασαν στο χωριό, κατευθύνθηκαν σε ένα υπαίθριο μέρος το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως για τις Χριστιανικές συνελεύσεις. Αν και κουρασμένοι από το ταξίδι, ήταν ευτυχισμένοι και τα χαμογελαστά πρόσωπά τους έδειχναν ότι περίμεναν με ανυπομονησία τα όσα θα επακολουθούσαν.
Ποιοι ήταν οι μελλόνυμφοι; Πολλοί! Ναι, ένα πλήθος από ζευγάρια. Αυτοί δεν συμμετείχαν σε έναν ομαδικό γάμο για τη δημιουργία εντυπώσεων. Τουναντίον, ήταν ειλικρινή και καλοπροαίρετα ζευγάρια τα οποία κατά το παρελθόν δεν είχαν τη δυνατότητα να καταχωρήσουν το γάμο τους επειδή ζούσαν σε απομακρυσμένες περιοχές, μακριά από ληξιαρχεία. Όλα αυτά τα ζευγάρια γνώρισαν τους θεϊκούς κανόνες σχετικά με το γάμο όταν μελέτησαν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έμαθαν ότι χρειαζόταν να παντρευτούν σύμφωνα με τους νόμους της χώρας για να ευαρεστήσουν τον Δημιουργό τους, τον Πρωτουργό του γάμου, ακριβώς όπως ο Ιωσήφ και η Μαρία συμμορφώθηκαν με την απαίτηση για απογραφή τον καιρό περίπου που γεννήθηκε ο Ιησούς.—Λουκάς 2:1-5.
Ετοιμασίες για το Γεγονός
Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μοζαμβίκη αποφάσισε να προσφέρει βοήθεια. Κατ’ αρχάς, ήρθαν σε επαφή με το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το Υπουργείο Εσωτερικών στην πρωτεύουσα της χώρας, το Μαπούτου, για να μάθουν ποιες διαδικασίες απαιτούσε ο νόμος. Στη συνέχεια, οι ιεραπόστολοι που ζουν στην πρωτεύουσα της επαρχίας Τέτε επικοινώνησαν με τις τοπικές αρχές για να συντονίσουν περαιτέρω τις σχετικές διευθετήσεις. Ορίστηκε κάποια ημερομηνία κατά την οποία οι ιεραπόστολοι και οι υπάλληλοι του Δημόσιου Συμβολαιογραφείου και του Τμήματος Ταυτοτήτων επρόκειτο να ταξιδέψουν στο χωριό Φινγκουέ. Στο μεταξύ, το γραφείο τμήματος έστειλε μια επεξηγηματική επιστολή με την οποία παρείχε κατεύθυνση σε όλες τις εκκλησίες που περιλαμβάνονταν. Τόσο οι Μάρτυρες όσο και οι τοπικές αρχές περίμεναν με ανυπομονησία αυτό το μοναδικό γεγονός.
Την Κυριακή 18 Μαΐου 1997, τρεις ιεραπόστολοι μαζί με κρατικούς αξιωματούχους έφτασαν στο Φινγκουέ. Οι τοπικές αρχές είχαν ετοιμάσει για τους αξιωματούχους άνετα καταλύματα δίπλα από το κτίριο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εντούτοις, οι επισκέπτες αξιωματούχοι εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από τη φιλοξενία των Μαρτύρων του Ιεχωβά ώστε προτίμησαν να μείνουν μαζί με τους ιεραποστόλους σε πρόχειρες καλύβες. Έμειναν έκπληκτοι όταν έμαθαν ότι ένας από τους μάγειρες ήταν πρεσβύτερος στην τοπική εκκλησία και ότι ένας περιοδεύων επίσκοπος ήταν ανάμεσα στους εθελοντές που έκαναν τις πιο ταπεινές εργασίες για την προετοιμασία του γάμου. Παρατήρησαν επίσης την καλή αίσθηση του χιούμορ που είχαν οι ιεραπόστολοι, οι οποίοι, χωρίς να παραπονιούνται, έμεναν σε μια απλή καλύβα και έκαναν μπάνιο χρησιμοποιώντας ένα μικρό δοχείο. Ποτέ προηγουμένως δεν είχαν δει έναν τόσο ισχυρό δεσμό ανάμεσα σε ανθρώπους με τόσο διαφορετικό παρελθόν. Εντούτοις, αυτό που τους εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η πίστη η οποία έγινε έκδηλη από τις μεγάλες θυσίες που έκαναν τα ζευγάρια προκειμένου να συμμορφωθούν με το νόμο της χώρας και με τη διευθέτηση του Θεού.
Μια Χαρωπή Περίσταση
Μόλις έφταναν τα ζευγάρια, έκαναν αμέσως ετοιμασίες για το πρώτο στάδιο του γάμου: την έκδοση πιστοποιητικού γέννησης. Όλοι περίμεναν υπομονετικά στη σειρά, μπροστά στους εκπροσώπους του Ληξιαρχείου, για να δηλώσουν τα προσωπικά τους στοιχεία. Κατόπιν προχωρούσαν σε μια άλλη σειρά για να φωτογραφηθούν, και στη συνέχεια πήγαιναν στην ομάδα από το Τμήμα Ταυτοτήτων για να παραλάβουν τις ταυτότητές τους. Ύστερα, επέστρεφαν στους εκπροσώπους του Ληξιαρχείου για να ετοιμαστεί το πολυπόθητο πιστοποιητικό γάμου. Έπειτα από αυτό, στέκονταν υπομονετικά και περίμεναν να ακουστούν τα ονόματά τους από τα μεγάφωνα. Η παράδοση των πιστοποιητικών γάμου ήταν μια συγκινητική σκηνή. Υπήρχε μεγάλη χαρά καθώς το κάθε ζευγάρι κρατούσε το πιστοποιητικό του γάμου του σαν πολύτιμο τρόπαιο.
Όλα αυτά συνέβαιναν κάτω από τον καυτό ήλιο. Ωστόσο, η ζέστη και η σκόνη δεν διατάραξαν τη χαρά της περίστασης.
Οι άντρες ήταν κομψά ντυμένοι, πολλοί με σακάκι και γραβάτα. Οι γυναίκες ήταν ντυμένες με παραδοσιακή ενδυμασία, που περιλάμβανε ένα μακρύ, πολύχρωμο ύφασμα τυλιγμένο γύρω από τη μέση τους, το λεγόμενο καπουλάνα. Μερικές κρατούσαν στην αγκαλιά τους μωρά που ήταν τυλιγμένα με παρόμοιο ύφασμα.
Τα πράγματα εξελίσσονταν ομαλά, αλλά δεν έφτανε μία μόνο μέρα για να εξυπηρετηθούν τόσο πολλοί. Όταν σκοτείνιασε, οι κρατικοί αξιωματούχοι επέδειξαν καλοσύνη αποφασίζοντας να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα ζευγάρια. Είπαν πως δεν μπορούσαν να αφήσουν τους «αδελφούς μας» να περιμένουν αφού εκείνοι είχαν κάνει τόσο μεγάλη θυσία για να είναι εκεί. Αυτό το πνεύμα της συνεργασίας και της αυτοθυσίας θα μείνει αξέχαστο.
Μαζί με τη νύχτα ήρθε και το δυνατό κρύο. Μερικοί μπορούσαν να μείνουν σε καλύβες, αλλά τα περισσότερα ζευγάρια παρέμειναν στο ύπαιθρο, συγκεντρωμένα γύρω από τις φωτιές. Αυτό δεν μείωσε καθόλου τη χαρούμενη ατμόσφαιρα που υπήρχε σε εκείνη την περίσταση. Πιο πολύ και από το κροτάλισμα της φωτιάς, ακουγόταν ο ήχος από τα γέλια και τους ύμνους, τους οποίους έψαλλαν σε τετραφωνία. Πολλοί αφηγούνταν ιστορίες από το ταξίδι τους, κρατώντας σφιχτά στα χέρια τους τα έγγραφα που μόλις είχαν παραλάβει.
Όταν ξημέρωσε, μερικοί αποφάσισαν να πάνε στο κέντρο του χωριού για να πουλήσουν τα κοτόπουλα, τα κατσίκια και τα λαχανικά τους ώστε να συμβάλουν στην κάλυψη των εξόδων της καταχώρησης του γάμου τους. Πολλοί έκαναν πραγματικές «θυσίες» με εκείνα τα ζώα, πουλώντας τα σε πολύ χαμηλότερη τιμή από την αληθινή τους αξία. Για τους φτωχούς, ένα κατσίκι είναι πολύτιμο και ακριβό είδος· ωστόσο, ήταν διατεθειμένοι να κάνουν αυτή τη θυσία για να μπορέσουν να παντρευτούν και να ευαρεστήσουν τον Δημιουργό τους.
Οι Δυσκολίες του Ταξιδιού
Μερικά ζευγάρια είχαν διανύσει με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις για να είναι εκεί. Αυτό συνέβη στην περίπτωση του Σαμπόκο και της συζύγου του, της Χακουλίρα. Αυτοί αφηγήθηκαν την ιστορία τους τη δεύτερη νύχτα εκείνης της περίστασης, ενώ ζέσταιναν τα πόδια τους στη φωτιά. Αν και 77 ετών, τυφλός από το ένα μάτι και με φτωχή όραση από το άλλο, ο Σαμπόκο περπάτησε ξυπόλητος τρεις μέρες μαζί με τους υπόλοιπους αδελφούς της εκκλησίας του, εφόσον ήταν αποφασισμένος να νομιμοποιήσει το δεσμό που είχε εδώ και 52 χρόνια.
Ο Ανσέλμου Κέμπο, ηλικίας 72 ετών, ζούσε με τη Νέρι περίπου 50 χρόνια. Λίγες μέρες πριν από το ταξίδι, το πόδι του τρυπήθηκε άσχημα από ένα μεγάλο αγκάθι την ώρα που φρόντιζε τη φυτεία του. Τον πήγαν αμέσως στο πλησιέστερο νοσοκομείο για να λάβει φροντίδα. Εντούτοις, αποφάσισε να ταξιδέψει με τα πόδια, παρ’ όλο που κούτσαινε και πονούσε σε όλη τη διαδρομή ως το Φινγκουέ. Έφτασε έπειτα από τρεις μέρες. Ο Ανσέλμου δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του καθώς κρατούσε στο χέρι του το πιστοποιητικό του γάμου του.
Ένας άλλος νεόνυμφος που αξίζει να αναφερθεί ήταν ο Έβανζ Σινοΐα, ο οποίος παλιότερα ήταν πολύγαμος. Όταν γνώρισε την αλήθεια του Λόγου του Θεού, αποφάσισε να νομιμοποιήσει το δεσμό του με την πρώτη του σύζυγο, αλλά εκείνη αρνήθηκε και τον εγκατέλειψε με έναν άλλον άντρα. Η δεύτερη σύζυγός του, η οποία επίσης μελετούσε την Αγία Γραφή, δέχτηκε να τον παντρευτεί. Και οι δυο τους διέσχισαν με τα πόδια μια επικίνδυνη περιοχή με λιοντάρια και άλλα άγρια ζώα. Έπειτα από ένα τριήμερο ταξίδι, κατάφεραν και αυτοί να νομιμοποιήσουν το γάμο τους.
Την Παρασκευή, πέντε μέρες έπειτα από την άφιξη των ιεραποστόλων και των αξιωματούχων, το έργο ολοκληρώθηκε. Ως αποτέλεσμα, εκδόθηκαν 468 ταυτότητες και 374 πιστοποιητικά γέννησης. Ο αριθμός των πιστοποιητικών γάμου που εκδόθηκαν ήταν 233! Υπήρχε μια ατμόσφαιρα ευφορίας. Παρά την κούραση, όλοι συμφώνησαν ότι άξιζε κάθε κόπο. Αναμφίβολα, εκείνη η περίσταση θα παραμείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη διάνοια και στην καρδιά όλων όσων περιλαμβάνονταν. Ήταν πραγματικά ένας πολύ ξεχωριστός γάμος!