Ο Κόσμος Μετά το 1914
Μέρος Πρώτο—1920-1928 Η Οργιώδης Δεκαετία του 1920—Ηρεμία Πριν από τη Θύελλα
Το 1984 το Ξύπνα! δημοσίευσε τρία άρθρα που ασχολούνταν με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα επιχειρούμε, μέσω μιας σειράς οχτώ άρθρων, να καλύψουμε τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν μετά από αυτόν τον πόλεμο. Αυτά τα γεγονότα επηρέασαν τη ζωή του καθενός, και ίσως οι περισσότεροι από εμάς να μην μπορούμε να φανταστούμε το μέγεθος της σπουδαιότητας αυτών των γεγονότων. Είμαστε βέβαιοι ότι θα απολαύσετε την ανάγνωση της σειράς των άρθρων Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1914, το πρώτο μέρος της οποίας ακολουθεί.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άνθρωποι «δεν αντιλήφθηκαν ότι ήσαν μάρτυρες του σημείου στροφής της σύγχρονης ιστορίας», λέει ο ιστορικός Χανς Κον σχετικά με την επίδραση που είχε ο πρώτος ολοκληρωτικός πόλεμος, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στην ιστορία του ανθρώπου. Εξηγεί ότι, ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου, «λίγοι ήταν εκείνοι που κατάλαβαν τη μεγάλη επανάσταση που έλαβε χώρα στις διάνοιες των ανθρώπων σ’ ολόκληρη τη γη, ή το γεγονός ότι αυτή η επανάσταση θα εκδηλωνόταν σύντομα, με αποτέλεσμα την αναδιάταξη της κοινωνικής δομής σε εθνικό και διεθνές επίπεδο». Και μήπως υπήρχε κάποιος λόγος για ανησυχία; Στο κάτω-κάτω, το τέλος της δεκαετίας του 1910 υποσχόταν πολλά.
Μήπως δεν τελείωσε επίσημα ο πόλεμος με την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919; Μήπως αυτή η διάσκεψη δεν πρόβλεπε την ίδρυση μιας Κοινωνίας των Εθνών η οποία είχε σκοπό να ενώσει ειρηνικά τον κόσμο; Μήπως δεν ήταν η επίσημη ίδρυσή της στις 16 Ιανουαρίου 1920, ένας επαρκής λόγος που να στηρίζει την πίστη ότι θα μπορούσε τώρα να προληφθεί ένας ακόμα παγκόσμιος πόλεμος;
Η Οργιώδης Δεκαετία του 1920—Ένα Κατάλληλο Όνομα
Ο ανέμελος κόσμος της Εύθυμης Δεκαετίας του ’90 (όπως ονομάστηκε η δεκαετία του 1890) καταστράφηκε τελικά από τον παγκόσμιο εφιάλτη που άρχισε το 1914. Τώρα που ο πόλεμος είχε τελειώσει, οι απογοητευμένοι άνθρωποι ήθελαν να τον ξεχάσουν το συντομότερο δυνατό. Στην Ευρώπη ιδιαίτερα, η κατάσταση χαρακτηριζόταν από πολιτική σύγχυση και χάος. Ο ιστορικός Ρ. Β. Γκρούβερ λέει ότι «πολλοί από τους νεαρούς θεωρούσαν τους εαυτούς τους σαν τους επιζώντες ενός άσκοπου πολέμου, τον οποίο τους επέβαλαν οι μεγαλύτεροί τους να υποστούν. Λόγω αυτής της άποψης, άρχισαν να αμφισβητούν έντονα τις αξίες της προηγούμενης γενιάς. . . . Απορροφήθηκαν πλήρως από τις υλιστικές επιδιώξεις και την άνεσή τους».
Και στις Ηνωμένες Πολιτείες; «Οι περισσότεροι Αμερικανοί», λέει ο Γκρούβερ, «φαίνονταν να πιστεύουν ότι η αξία των υλικών αγαθών και της ιδιοκτησίας επρόκειτο να αυξάνει συνεχώς και ότι εκείνος που αγόραζε κάτι σήμερα θα μπορούσε να το πουλήσει αύριο σε μεγαλύτερη τιμή. . . . Οι κερδοσκοπικές επενδύσεις σε μετοχές έγιναν διαδεδομένες, [καθώς] κουρείς, στενογράφοι και θυρωροί άρπαζαν τις ευκαιρίες που πρόσφερε η οικονομική ανάπτυξη, για να αποκτήσουν χρήματα».
Και στην Ευρώπη και στην Αμερική το υλιστικό πνεύμα και η άποψη ‘όσα πάνε κι όσα έρθουν’ καθρεφτίζονταν στην ηθική και στο γενικό πνεύμα, καθώς επίσης και στη μουσική, για την οποία ο Γκρούβερ λέει: «Η δημοφιλής μουσική της δεκαετίας του 1920 αποτελούσε επίσης μια έκφραση απόρριψης της παράδοσης και τόνιζε ιδιαίτερα τον αυθορμητισμό, τον ατομικισμό και τον αισθησιασμό». Η Αμερικάνικη τζαζ, που χάρισε τόσα πολλά στη μουσική του 20ού αιώνα, έγινε τώρα πολύ δημοφιλής. Ήταν «μια μουσική που αντιπροσώπευε την περιφρόνηση μιας γενιάς απέναντι στους περιορισμούς και στην ευπρέπεια». Αυτή η απόρριψη των παραδοσιακά παραδεκτών κανόνων διαγωγής και των αξιών, ώθησε τον συγγραφέα Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ να χαρακτηρίσει τη δεκαετία του 1920 σαν την Εποχή της Τζαζ. Και όσο περισσότερο γινόταν παγκόσμια αποδεκτή η τζαζ, τόσο περισσότερο αντανακλούσε την ηδονιστική άποψη για τη ζωή.
Ίσως δεν συμφωνούν όλοι για το ποιος ονόμασε πρώτος αυτήν τη μεταπολεμική περίοδο, Οργιώδη Δεκαετία του 1920. Αλλά όλοι συμφωνούν ότι αυτό το όνομα είναι το πιο κατάλληλο. Ένας άλλος ορισμός της πρωτότυπης Αγγλικής λέξης που αποδίδεται «οργιώδης» (roaring) είναι ο εξής: «Αυτός που χαρακτηρίζεται από ευημερία . . . και συγκεκριμένα, ευημερία προσωρινής μορφής». Αυτός ο ορισμός είναι ο πιο ταιριαστός για τη δεκαετία του 1920. Εκείνα ήταν χρόνια που χαρακτηρίζονταν από ευημερία και σημαδεύτηκαν από μια ασύστολη επιδίωξη ηδονής, πλούτου και ικανοποίησης. Ωστόσο, πολύ πριν τελειώσει η δεκαετία, άρχισαν να εμφανίζονται σήματα κινδύνου που έδειχναν ότι οι «καλοί καιροί» ήταν απλώς παροδικοί.
Απειλητικά Σύννεφα Πολιτικής Έντασης
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 η Κοινωνία των Εθνών ασχολήθηκε με τη λεπτή αποστολή της να διατηρήσει την ειρήνη. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Ο Γκέρχαρντ Σουλτς, Καθηγητής της Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τίμπιγκεν της Γερμανίας, εξηγεί: «Τα αρχικά πολιτικά, ηθικά και οικονομικά εμπόδια για την ειρήνη επιδεινώθηκαν από το γεγονός ότι ο εθνικισμός επέζησε από τον παγκόσμιο πόλεμο, και μάλιστα αναζωπυρώθηκε». Στην Ιταλία, ο εθνικισμός αναζωπυρώθηκε με τη μορφή του φασισμού κάτω από τον Μπενίτο Μουσσολίνι, ενώ στην Ιαπωνία εμφανίστηκε με τη μορφή της αυξημένης στρατιωτικής επιρροής. Ο κομμουνισμός, αφού σταθεροποιήθηκε στη Ρωσία, μετά την επανάσταση του Οκτωβρίου του 1917, προχώρησε στην Κίνα. Όλος αυτός ο εθνικισμός εργάστηκε ενάντια στα συμφέροντα της Κοινωνίας των Εθνών.
Στο μεταξύ στη Γερμανία, οι Εθνικοσοσιαλιστές, που αργότερα έγιναν γνωστοί με το αρχικά κοροϊδευτικό τους παρατσούκλι «Ναζί», κέρδιζαν υποστήριξη. Το 1928, ο δημαγωγός ηγέτης τους, Αδόλφος Χίτλερ, μίλησε ανοιχτά για την αναζωπύρωση του εθνικισμού, όταν διακήρυξε: «Ο λαός μας πρέπει πρώτα απ’ όλα να απελευθερωθεί από την απελπιστική σύγχυση του διεθνισμού, και να εκπαιδευτεί με θέληση και συστηματικότητα στον φανατικό εθνικισμό. . . . Υπάρχει μόνο ένα δίκιο στον κόσμο και αυτό το δίκιο το έχει εκείνος που έχει τη δύναμη».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο εθνικισμός εμφανίστηκε με τη μορφή του απομονωτισμού. Όλο και περισσότερο οι Αμερικανοί υποστήριζαν ‘αφήστε την Ευρώπη να βράσει στο ζουμί της’. Επίσης αντιδρούσαν στο να γίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες μέλος του «δαίμονα με το άγιο όνομα», όπως μερικοί ονόμαζαν την Κοινωνία των Εθνών. Παρά τις εκκλήσεις του προέδρου Γουίλσον, το Κογκρέσο υπέκυψε στο πνεύμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή και το 1920 ψήφισε εναντίον της συμμετοχής των Η.Π.Α.
Αυτό που επιδείνωσε τους σοβαρούς κινδύνους που κρύβονταν μέσα σ’ αυτά τα απειλητικά σύννεφα της πολιτικής έντασης, ήταν το γεγονός ότι αυτοί οι κίνδυνοι πέρασαν απαρατήρητοι ή απλώς αγνοήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά, προμηνυόταν μια θύελλα πιο τρομακτική και καταστροφική απ’ όλες τις προηγούμενες.
Θυελλώδεις Άνεμοι Κοινωνικών Αλλαγών
Τα απειλητικά πολιτικά σύννεφα συνοδεύονταν από θυελλώδεις ανέμους κοινωνικών αλλαγών. Οι απόψεις και οι κανόνες για το τι είναι αποδεκτό άλλαξαν, καθώς οι άνθρωποι παγιδεύτηκαν σε μια άγνωστη μέχρι τότε καταναλωτική αγορά. Για πρώτη φορά, ευκολίες όπως το αυτοκίνητο, το ραδιόφωνο και το ψυγείο μπορούσαν να παραχθούν σε επαρκείς ποσότητες για να ικανοποιήσουν τον καθένα. Η διαφήμιση σύντομα εξελίχθηκε σε επιχείρηση δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να προωθήσει την πώληση τέτοιων προϊόντων. Εισήγαγε την ευκολία των αγορών με πίστωση και δόσεις, και αγωνίστηκε να πείσει τους ανθρώπους να αγοράσουν πράγματα που πιθανόν να μη χρειάζονταν, ίσως ακόμα και να μην ήθελαν, και τους παρακίνησαν να το κάνουν αυτό με χρήματα που πιθανόν να μην είχαν.a Η διαφήμιση χρησιμοποίησε στο έπακρο το ραδιόφωνο σαν ένα ισχυρό μέσο επικοινωνίας για να πετύχει τους σκοπούς της.
Όλες οι νιόφερτες επινοήσεις που ήταν τώρα διαθέσιμες, αν και εξοικονομούσαν χρόνο και ενέργεια, δεν ήταν πάντοτε καλοδεχούμενες· ούτε άρεσε σε όλους η τάση για τεμπελιά, ανεμελιά και καλοπέραση που μερικοί πίστευαν ότι προωθούσαν αυτές οι ευκολίες. Για παράδειγμα, μια ηλικιωμένη κυρία αναστατώθηκε πολύ όταν για πρώτη φορά ανακάλυψε ότι το μπακάλικο στο οποίο ψώνιζε, πουλούσε ψωμί κομμένο σε φέτες. Κουνώντας με δυσπιστία το κεφάλι της, μουρμούρισε: «Φαντάσου πού κατάντησε ο κόσμος· οι άνθρωποι βαριούνται να κόψουν το ψωμί τους». Τι θα σκεφτόταν αν ζούσε σήμερα;
Αλλά η κατάσταση ήταν ακόμα πιο σοβαρή. Οι διαφημιστές εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι τα προϊόντα ήταν ετοιμοπαράδοτα και σιγά-σιγά απομάκρυναν την προσοχή των ανθρώπων από τις πνευματικές ανάγκες και αξίες, και την έστρεψαν περισσότερο στα υλικά πράγματα. Από καιρό ήδη η οργανωμένη θρησκεία είχε αποτύχει να προμηθεύσει την απαιτούμενη πνευματική κατεύθυνση και αποδείχτηκε ανίκανη να εμποδίσει αυτήν την απομάκρυνση από τον Θεό. Ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων άρχισαν να προωθούν ανθρώπινες θεωρίες και φιλοσοφίες. Για παράδειγμα, όπως μας λέει ο Γκρούβερ, «η νέα επιστήμη της ψυχανάλυσης [του Σίγκμουντ Φρόυντ] γοήτεψε μια γενιά ανθρώπων που ενδιαφερόταν υπερβολικά για τον εαυτό τους και για τις δικές τους εμπειρίες».
Η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, επίσης, συνέβαλε στο να διαβρωθεί η πίστη στον Θεό και στην Αγία Γραφή. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί η επίδρασή της στην ανθρώπινη ιστορία όπως μας πληροφορεί το βιβλίο Europa zwischen den Kriegen (Η Ευρώπη Ανάμεσα στους Πολέμους). Ονομάζει τον Χίτλερ έναν «γνήσιο κοινωνικό Δαρβινιστή», που πίστευε ακράδαντα ότι η επιβίωση του καταλληλότερου είναι ένας νόμος της φύσης. «Θεωρούσε τον πόλεμο», εξηγεί ο συγγραφέας του βιβλίου, Χέρμαν Γκραμλ, «σαν μια πλήρως φυσιολογική μορφή σχέσης μεταξύ των εθνών, που είναι απαραίτητη για να ισχυροποιήσει ένα λαό, και ότι είναι κάτι που πρέπει να το επιδιώκει συνεχώς ο πραγματικός πολιτικός».
Βέβαια, δεν επέτρεψαν όλοι σ’ αυτούς τους θυελλώδεις ανέμους των κοινωνικών αλλαγών να εξασθενίσουν την πίστη τους στον Θεό και στο Λόγο του. Μερικοί εκμεταλλεύτηκαν την καινούρια τεχνολογία, όπως για παράδειγμα το ραδιόφωνο, για να υπερασπισθούν τον Δημιουργό τους. Αυτό βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με εκείνους που χρησιμοποιούσαν τα ραδιοκύματα αποκλειστικά για την επιδίωξη ιδιοτελών εμπορικών συμφερόντων. Το 1924, ένας όμιλος Χριστιανών που ήταν συνταυτισμένοι με την Εταιρία Σκοπιά, εγκαινίασε τον WBBR, τον πρώτο μη εμπορικό ραδιοφωνικό σταθμό της Πόλης της Νέας Υόρκης. Συνέχισαν να τον χρησιμοποιούν μέχρι τότε που πουλήθηκε, το 1957, αφού εξυπηρέτησε το σκοπό του και τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού για τρεις δεκαετίες και πλέον.
Η Οργιώδης Δεκαετία του 1920 και Ένας «Λέων Ωρυόμενος»
«Φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες· . . . Θα αγαπάνε πιο πολύ την ηδονή παρά το Θεό. Θα δείχνουν ότι έχουν ευσέβεια, αλλά θα έχουν αρνηθεί τη δύναμή της με τις πράξεις τους». Σας φαίνεται καθόλου σαν περιγραφή της Οργιώδους Δεκαετίας του 1920; Ναι, αν και ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια σχεδόν πριν 2.000 χρόνια. Δεν είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι οι ανθρώπινες αδυναμίες που αναφέρονται εδώ έγιναν περισσότερο φανερές στη φιλοχρήματη, ηδονιστική και πνευματικά εξασθενημένη κοινωνία της Οργιώδους Δεκαετίας του 1920. Αυτό αποτελεί μια αλάνθαστη απόδειξη ότι ο κόσμος είχε μπει στην περίοδο χρόνου που ο Παύλος είχε ονομάσει «έσχατες ημέρες». Αυτό επίσης δείχνει ότι ο «διάβολος ως λέων ωρυόμενος» είχε αρχίσει να εντείνει τις προσπάθειές του να στρέψει τους ανθρώπους μακριά από τον Δημιουργό τους.—2 Τιμόθεον 3:1-5, Η Καινή Διαθήκη, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση· 1 Πέτρου 5:8.
Για να αντιδράσουν σ’ αυτήν την κατάσταση, οι Χριστιανοί που ήταν συνταυτισμένοι με την Εταιρία Σκοπιά, άρχισαν να εντείνουν τις δικές τους προσπάθειες για να υπερασπιστούν την αληθινή θρησκεία. Το 1922 έδωσαν έμφαση σε μια διαφημιστική εκστρατεία που είχε σκοπό να διακηρύξει την επερχόμενη Βασιλεία του Θεού. Το 1927, για να διευκολύνουν την εκτύπωση Γραφικών εντύπων, έχτισαν το δικό τους εργοστάσιο στο Μπρούκλιν. Ο αριθμός των «διαφημιστών» ήταν ακόμα μικρός, κι όμως στη διάρκεια του 1928, καθώς η Οργιώδης Δεκαετία του 1920 πλησίαζε στο τέλος της, υπήρχαν 44.080 από αυτούς που κήρυτταν τη Βασιλεία του Θεού σε 32 χώρες σ’ όλο τον κόσμο. Ο ‘ωρυόμενος λέων’ αποδείχτηκε ανίσχυρος να εμποδίσει αυτό το έργο.
Παντού το άγγελμά τους ήταν το ίδιο: είναι ανόητο να θέτει κάποιος την εμπιστοσύνη του στον υλισμό, στις ανθρώπινες θεωρίες ή στα πολιτικά προγράμματα, όπως είναι η Κοινωνία των Εθνών, αντί να εμπιστεύεται στη Βασιλεία του Θεού. Το τεύχος της Σκοπιάς 15 Αυγούστου 1926, με θάρρος διακήρυξε ότι η Κοινωνία των Εθνών ήταν ενάντια στον Θεό, λέγοντας: «Η επιδοκιμασία των κληρικών ότι αύτη αποτελεί το αντικαταστατικόν μέσον της βασιλείας του Μεσσίου επέφερε βαρύ σκότος όπερ επεκάθησεν επί των κατοίκων της γης. . . . Ο Κύριος προείπε τη γέννησίν της, είναι βραχείας διαρκείας, και το τέλος της αιώνιον.—Αποκάλυψις 17:10, 11· Ησαΐας 8:9, 10».
Αυτοί οι Χριστιανοί ήταν πεπεισμένοι ότι η θύελλα της μέρας κρίσης του Θεού πλησίαζε γοργά. Αλλά πριν συμβεί αυτό, η Οργιώδης Δεκαετία του 1920 επρόκειτο να τελειώσει με ένα άλλο είδος θύελλας, μια οικονομική θύελλα, μια θύελλα που επρόκειτο να χτυπήσει εντελώς ξαφνικά. Αυτή με τη σειρά της θα άνοιγε το δρόμο για μια πολιτική θύελλα που θα έδινε μια καινούρια σημασία στη λέξη «πόλεμος». Διαβάστε το δεύτερο μέρος αυτής της σειράς των άρθρων στο επόμενο Ξύπνα! με τίτλο: «Παγκόσμια Κρίση και Ξανά για τον Πόλεμο».
[Υποσημειώσεις]
a Μισό αιώνα αργότερα ο Ντάνιελ Μπελ, ένας κοινωνιολόγος του Χάρβαρντ, είπε σχετικά μ’ αυτό: «Μια από τις πιο ‘δαιμονικές’ εφευρέσεις του καιρού μας ήταν η αγορά με δόσεις. . . . Παλιότερα έπρεπε πρώτα να δουλέψεις σκληρά και μετά να αποκτήσεις κάτι. Τώρα μπορείς να το απολαύσεις αμέσως, μέσω των πιστωτικών αγορών».
[Πλαίσιο στη σελίδα 14]
Άλλα Σημαντικά Γεγονότα
1919—Η Αυστρία, η Γαλλία, η Γιουγκοσλαβία, η Ισπανία, η
Ολλανδία, και η Σουηδία, υιοθετούν την οχτάωρη μέρα εργασίας
1920—Στην Ινδία ο Μοχάντας Γκάντι κερδίζει υποστήριξη στην
ειρηνική κίνησή του διαμαρτυρίας για τη μη χρήση βίας
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δίνουν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες
(τουλάχιστον 13 άλλες χώρες προηγήθηκαν, περιλαμβανομένης και
της Νέας Ζηλανδίας το 1893)
1921—Ανακάλυψη της ινσουλίνης για τη θεραπεία του ζαχαροδιαβήτη
Η Ιρλανδία διαιρείται σε Ελεύθερο Ιρλανδικό Κράτος και σε Βόρεια Ιρλανδία
1922—Επίσημος σχηματισμός της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών
Δημοκρατιών
1923—Πάνω από εκατό χιλιάδες σκοτώνονται στο σεισμό του Τόκιο
1924—Από το εργοστάσιο συναρμολόγησης στο Ντητρόιτ βγαίνει το αυτοκίνητο Φορντ με αύξοντα αριθμό 10.000.000· το Μοντέλο Τ πουλιέται για λιγότερο από 300 δολάρια Η.Π.Α.
1925—Στη Βρετανία, τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες
γίνονται οι πρώτες προσπάθειες για τηλεοπτική εκπομπή
1926—Η πρώτη πετυχημένη πτήση πυραύλου με υγρά καύσιμα· ο
πύραυλος διανύει 56 μέτρα (184 πόδια) σε 2,5 δευτερόλεπτα
1927—Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ κάνει την πρώτη χωρίς σταθμό πτήση
μόνος του από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι
Ο Βέλγος αστρονόμος Τζωρτζ Λεμαίτρ διαμορφώνει τη θεωρία της ‘μεγάλης έκρηξης’, σχετικά με το επεκτεινόμενο σύμπαν
Στο Χόλυγουντ παράγονται οι πρώτες ομιλούσες κινηματογραφικές ταινίες
1928—Ανακάλυψη της πενικιλίνης
Το πρώτο φιλμ Μίκυ Μάους από τον Γουώλτ Ντίσνεϋ
Ο Κίνγκσφορντ Σμιθ και οι συνεργάτες του κάνουν την πρώτη πτήση πάνω από τον Ειρηνικό χωρίς ενδιάμεσο σταθμό
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Η ευθυμία και η ξέφρενη διασκέδαση χαρακτήρισαν την Οργιώδη Δεκαετία του 1920
[Ευχαριστίες]
The Bettmann Archive
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Ο Τζ. Φ. Ρόδερφορντ, πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, χρησιμοποίησε το ραδιόφωνο από το 1922 και μετά για να αναγγείλει τη Βασιλεία του Θεού