• Τα Θαύματα—Συνέβηκαν στ’ Αλήθεια;
    Η Αγία Γραφή—Λόγος Θεού ή Ανθρώπων;

    • Κατά των Νόμων της Φύσης;

      6. Γιατί δεν είναι λογικό να υπάρχει αντίρρηση στην άποψη ότι γίνονται θαύματα με τη δικαιολογία ότι αυτά αποτελούν ‘παραβιάσεις των νόμων της φύσης’;

      6 Τι θα λεχτεί για την αντίρρηση ότι τα θαύματα αποτελούν ‘παραβιάσεις των νόμων της φύσης’ και κατά συνέπεια δεν μπορούν να είναι αληθινά; Επιφανειακά, αυτό μπορεί να φαίνεται πειστικό· αλλά ας αναλύσουμε αυτό που λέει στην πραγματικότητα. Συνήθως, ως θαύμα μπορεί να οριστεί κάτι που γίνεται έξω από τα πλαίσια των συνηθισμένων νόμων της φύσης.a Είναι ένα τόσο απρόβλεπτο γεγονός που οι θεατές πείθονται ότι έχουν παραστεί μάρτυρες υπερανθρώπινης παρέμβασης. Επομένως, εκείνο που στην πραγματικότητα σημαίνει η αντίρρηση είναι: ‘Τα θαύματα είναι αδύνατο να συμβαίνουν εξαιτίας της θαυματουργικής τους φύσης!’ Γιατί να μην εξετάσουμε τις αποδείξεις πριν βιαστούμε να καταλήξουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα;

      7, 8. (α) Σχετικά με τους νόμους της φύσης όπως τους γνωρίζουμε, με ποιους τρόπους έχουν αποκτήσει οι επιστήμονες μεγαλύτερη ευρύτητα σκέψης στην άποψή τους για το τι είναι και τι δεν είναι δυνατό να γίνει; (β) Αν πιστεύουμε στον Θεό, τι θα πρέπει επίσης να πιστεύουμε ως προς την ικανότητα που έχει να κάνει ασυνήθιστα πράγματα;

      7 Η αλήθεια είναι ότι οι μορφωμένοι άνθρωποι σήμερα είναι λιγότερο έτοιμοι απ’ ό,τι ο Ντέιβιντ Χιουμ για να εμμείνουν στο γεγονός ότι οι γνωστοί νόμοι της φύσης ισχύουν οπουδήποτε και πάντοτε. Οι επιστήμονες είναι πρόθυμοι να κάνουν υποθέσεις για το αν υπάρχουν στο σύμπαν πολλές επιπρόσθετες διαστάσεις, αντί των τριών γνωστών διαστάσεων του μήκους, πλάτους και ύψους.2 Θεωριολογούν για το ότι υπάρχουν μαύρες τρύπες, τεράστια αστέρια που υφίστανται κατάρρευση ώσπου να γίνουν σχεδόν άπειρης πυκνότητας. Λέγεται ότι στην περιοχή τους η διάρθρωση του διαστήματος είναι τόσο αλλοιωμένη που ακόμη κι ο χρόνος σταματάει.3 Οι επιστήμονες έχουν μάλιστα σκεφτεί για το αν θα μπορούσε ο χρόνος, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να κυλήσει προς τα πίσω αντί προς τα εμπρός!4

      8 Ο Στίβεν Ου. Χόκινγκ, Καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, καθώς συζητούσε το πώς άρχισε το σύμπαν, είπε: «Στην κλασική γενική θεωρία της σχετικότητας . . . η αρχή του σύμπαντος πρέπει να είναι μια μοναδική περίπτωση άπειρης πυκνότητας και καμπυλότητας του χωροχρόνου. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, όλοι οι γνωστοί νόμοι της φυσικής θα μπορούσαν να καταλυθούν».5 Έτσι, οι σύγχρονοι επιστήμονες διαφωνούν με την άποψη ότι επειδή κάτι βρίσκεται σε αντίθεση με τους συνήθεις νόμους της φύσης, δεν μπορεί ποτέ να συμβεί. Κάτω από ασυνήθιστες συνθήκες, μπορούν να συμβούν ασυνήθιστα πράγματα. Ασφαλώς, αν πιστεύουμε σ’ έναν παντοδύναμο Θεό, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτός έχει τη δύναμη να κάνει να συμβούν ασυνήθιστα—θαυματουργικά—γεγονότα όταν αυτό εξυπηρετεί το σκοπό του.—Έξοδος 15:6-10· Ησαΐας 40:13, 15.