Η Επίσκεψη του Πάπα Ανοίγει Παλιές Πληγές

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γερμανία τον περασμένο Μάιο, ο πάπας αναφέρθηκε στις «δοκιμασίες που υπέστη η Εκκλησία την εποχή των Ναζιστών». Αυτό ανάφερε η Kölner Stadt-Anzeiger και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Παράλειψε να αναφέρει τη δειλία ορισμένων ηγετικών μελών του Καθολικού κλήρου, των οποίων τα κηρύγματα ήταν υπέρ των εκκλησιαστικών σχολείων, αλλά ποτέ κατά του διωγμού των Εβραίων».

Αντικείμενο διένεξης αποτέλεσαν και οι τελετές που έλαβαν χώρα με αφορμή την ανακήρυξη της Ίντιθ Στάιν—μιας Εβραίας που μεταστράφηκε στον Καθολικισμό—ως τοπικής αγίας. Οι Εβραίοι διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ότι αυτή χαρακτηρίστηκε Καθολική μάρτυρας. Η Nürnberger Nachrichten έγραψε: «Η Ίντιθ Στάιν ανακηρύχθηκε τοπική αγία ως μάρτυρας της Χριστιανικής πίστης, πράγμα που δεν είναι απόλυτα αληθινό. Πέθανε μέσα στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς το 1942, ως Εβραία και όχι ως Καθολική καλόγρια». Μια ομάδα Καθολικών υποστήριξε ότι αυτή η ανακήρυξη ήταν μια προσπάθεια να συγκαλυφθεί η «ενοχοποιητική σιωπή της Καθολικής Εκκλησίας μετά την άνοδο του Ναζισμού στην εξουσία». Μια άλλη ομάδα Καθολικών είπε πως αυτή η ανακήρυξη «δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να μας κλείσει τα μάτια ως προς το γεγονός ότι οι Καθολικοί επίσκοποι δεν πρόβαλαν καμιά σχεδόν αντίσταση, αλλά αντίθετα συνεργάστηκαν απροκάλυπτα με το Εθνικοσοσιαλιστικό σύστημα».

Κάποιοι επικριτές απαιτούσαν να γίνει παραδεκτή η ενοχή της Καθολικής Εκκλησίας για τη σιωπή που κράτησε στη διάρκεια του ολοκαυτώματος, χωρίς όμως αποτέλεσμα. «Στη συνάντησή του με τους επισκόπους το προηγούμενο βράδυ», αναφέρει η Süddeutsche Zeitung, «ο πάπας επιστράτευσε όλη του την προσοχή για να αγγίξει αυτό το αγκάθι στη συνείδηση της εκκλησίας. Στη διάρκεια της Ναζιστικής δικτατορίας, η Αγία Έδρα επιδίωξε μέσω του κονκορδάτου ‘να εμποδίσει τα χειρότερα’ αλλά ‘δεν κατόρθωσε να αναχαιτίσει τις ολέθριες εξελίξεις’. Ο πάπας είπε ότι δεν έβλεπε για ποιο λόγο θα έπρεπε να κατηγορήσει τους Γερμανούς επισκόπους ως ενόχους εξαιτίας της σιωπής τους».

Ποιους Έπληξε η Τραγωδία του Ολοκαυτώματος;

ΤΟΝ περασμένο Ιούνιο το Αμερικανικό Εβραϊκό Κονγκρέσο έστειλε μια ανοιχτή επιστολή στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄. Η επιστολή αυτή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The New York Times, στις 26 Ιουνίου και ήταν μια διαμαρτυρία προς τον πάπα για το γεγονός ότι δέχτηκε την επίσκεψη του Αυστριακού Προέδρου, Κουρτ Βαλντχάιμ ο οποίος κατηγορείται ότι συμμετείχε με τους Ναζί στις δολοφονίες Εβραίων στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Βαλντχάιμ χαρακτηρίστηκε ως το σύμβολο των «σύγχρονων προσπαθειών να μικροποιηθεί, να πλαστογραφηθεί και να ξεχαστεί το Ολοκαύτωμα».

Η επιστολή, αφού πρώτα αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να επανορθωθεί η τραγωδία του Ολοκαυτώματος, συνεχίζει και λέει: «Ασφαλώς, όμως, ένα ιερό καθήκον της γενιάς μας είναι η ανάμνηση του παρελθόντος: να μην λησμονήσουμε πώς η σιωπή έγινε αδιαφορία και η αδιαφορία συνενοχή που τελικά μεταβλήθηκε σ’ έναν εφιάλτη σφαγιασμού εκατομμυρίων». Σύμφωνα με την επιστολή, ο Βαλντχάιμ «επιθυμεί να πλήξει τα θύματα του Ολοκαυτώματος με την ύστατη ταπείνωση της λήθης». Κατόπιν, η επιστολή καταφερόταν εναντίον του πάπα επειδή «παραμέρισε τις ηθικές αρχές» και δέχτηκε τον Βαλντχάιμ στο Βατικανό. Μετά συνέχιζε:

«Μήπως συμβαίνει, Αγιότατε, η λήθη του Βαλντχάιμ [σχετικά με το Ολοκαύτωμα] να αποτελεί μακρινό αντίλαλο της λήθης της ίδιας της Εκκλησίας; Έχει ασχοληθεί η Αγιότητά σου με την αδιαφορία που έδειξαν οι Καθολικές εκκλησίες της Ευρώπης για την τύχη των Εβραίων στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Ούτε μια λέξη δεν έχει λεχτεί πάνω σ’ αυτό το θέμα στη διάρκεια των Παπικών σου επισκέψεων σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες και στα Στρατόπεδα Θανάτου. Παρά τον ηρωισμό που έδειξαν ως άτομα τόσοι πολλοί Καθολικοί, δεν είναι αλήθεια ότι οι επίσημες εκκλησίες, μαζί με την πλειονότητα του υπόλοιπου κόσμου, παράμειναν κατά κύριο λόγο σιωπηλές και εγκατάλειψαν τους Εβραίους στην τραγωδία τους; Και αν η Εκκλησία, στην οποία εκατομμύρια άνθρωποι αποβλέπουν για ηθική κατεύθυνση, δεν μπορεί ακόμα να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της, αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ιερών αναμνήσεων, τότε ποια ελπίδα υπάρχει για τους υπόλοιπους;»

Βέβαια, η προσπάθεια γενοκτονίας εκατομμυρίων Εβραίων είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Αλλά αναλογιστείτε για μια στιγμή. Όταν η επιστολή αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα, δεν το παρουσιάζει ως αποκλειστικά και μόνο Εβραϊκό ολοκαύτωμα; Δεν κατηγορήθηκαν οι Καθολικές εκκλησίες ότι έδειξαν αδιαφορία μοναχά «για την τύχη των Εβραίων»; Και σύμφωνα μ’ αυτή την επιστολή, δεν ήταν οι Εβραίοι που ‘εγκαταλείφθηκαν στην τραγωδία τους’ από την «πλειονότητα του υπόλοιπου κόσμου»; Μόνο οι Εβραίοι; Δεν υπήρξαν άλλοι εκτός από τους Εβραίους που να υπόφεραν;

Το βιβλίο The Forgotten Holocaust (Το Ξεχασμένο Ολοκαύτωμα) δείχνει ότι υπήρχαν τρία εκατομμύρια Πολωνοί, που δεν ήταν Εβραίοι, οι οποίοι καταστράφηκαν στο Ολοκαύτωμα. Ένα άλλο βιβλίο, το A History of the Modern World (Ιστορία του Σύγχρονου Κόσμου) αναφέρεται στα εκατομμύρια των άλλων ανθρώπων που υπόφεραν απ’ αυτό. Ακόμα και για τους Γερμανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, πηγές έξω από τους Μάρτυρες έχουν αναφέρει ότι «περίπου 10.000 φυλακίστηκαν» και «περισσότεροι από δυο χιλιάδες αφανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Συνεπώς, το Ολοκαύτωμα δεν πρέπει να θεωρείται ως επίθεση εναντίον των Εβραίων και μόνο. Ο Χίτλερ ήταν αποφασισμένος να εξοντώσει οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων δεν θα συμμορφωνόταν με το πιστεύω του σχετικά με την υπεροχή της Άριας φυλής. Και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συμπεριλήφθηκαν, επειδή πιστεύουν και εφαρμόζουν τη Βιβλική αρχή που αναγράφεται στα εδάφια Πράξεις 17:26, 27.