Το Μάρτιο του 1939, η Ουγγαρία, με την υποστήριξη της ναζιστικής Γερμανίας, κατέλαβε την Υπερκαρπαθία. Το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά απαγορεύτηκε, και όλες οι Αίθουσες Βασιλείας σφραγίστηκαν. Οι αρχές μεταχειρίστηκαν βάναυσα τους αδελφούς και έστειλαν πολλούς στη φυλακή. Οι περισσότεροι Μάρτυρες από τα ουκρανικά χωριά Βελίκι Μπίτσκιβ και Κομπιλέτσκα Πολιάνα φυλακίστηκαν.

Αργότερα, τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ουκρανία. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο κλήρος άρχισε να ξεσηκώνει τα πλήθη εναντίον του λαού του Ιεχωβά. Στη Γαλιτσινά μαινόταν σκληρός διωγμός. Κάποιοι έσπασαν τα παράθυρα στα σπίτια των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ενώ πολλοί αδελφοί υπέστησαν άγριο ξυλοδαρμό. Το χειμώνα, ανάγκασαν ορισμένους αδελφούς να σταθούν μέσα σε κρύο νερό επί ώρες επειδή δεν έκαναν το σημείο του σταυρού. Μερικές αδελφές τις χτύπησαν 50 φορές με ραβδί. Αρκετοί αδελφοί έχασαν τη ζωή τους κρατώντας ακεραιότητα. Παραδείγματος χάρη, η Γκεστάπο εκτέλεσε τον Ιλιά Γοβουτσάκ, έναν ολοχρόνιο διάκονο από τα Καρπάθια Όρη. Κάποιος Καθολικός ιερέας τον είχε καταδώσει στην Γκεστάπο επειδή ο αδελφός Γοβουτσάκ κήρυττε με ζήλο τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός ήταν καιρός σκληρής δοκιμασίας. Παρ’ όλα αυτά, οι υπηρέτες του Ιεχωβά εξακολούθησαν να μένουν σταθεροί.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βοηθούσαν ο ένας τον άλλον, μολονότι κάτι τέτοιο ήταν συχνά επικίνδυνο. Στην πόλη Στανισλάβ (τώρα Ιβάνο-Φρανκόφσκ), μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής και οι δύο κόρες της έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτές ζούσαν σε κάποιο εβραϊκό γκέτο. Οι αδελφοί έμαθαν ότι οι Ναζί σκόπευαν να εκτελέσουν όλους τους Εβραίους στην πόλη, και γι’ αυτό οργάνωσαν την απόδραση των τριών αδελφών. Διακινδυνεύοντας τη δική τους ζωή, οι Μάρτυρες έκρυβαν αυτές τις Εβραίες αδελφές σε όλη την περίοδο του πολέμου.