Οι υπόλοιπες αναφορές της Γραφής στον Καίσαρα αφορούν τον Νέρωνα, ο οποίος κυβέρνησε από το 54 ως το 68 Κ.Χ., οπότε και αυτοκτόνησε σε ηλικία περίπου 31 ετών. Τον Νέρωνα εννοούσε ο Παύλος όταν δικαζόταν στην Καισάρεια ενώπιον του Φήστου, προφανώς γύρω στο 58 Κ.Χ. Ο Παύλος αποποιήθηκε οποιαδήποτε ενοχή για πράξεις εναντίον του Καίσαρα και αρνήθηκε να δικαστεί στην Ιερουσαλήμ, λέγοντας: «Στέκομαι ενώπιον της δικαστικής έδρας του Καίσαρα, εκεί που πρέπει να δικάζομαι. . . . Τον Καίσαρα επικαλούμαι!» (Πρ 25:1, 6-11) Σε αυτή την περίπτωση ο Παύλος άσκησε τα δικαιώματά του ως Ρωμαίου πολίτη. Η προσφυγή μέσω επίκλησης του Καίσαρα μπορούσε να γίνει είτε μετά την αναγγελία της δικαστικής απόφασης είτε πρωτύτερα στη διάρκεια της δίκης. Εφόσον ο Φήστος είχε δείξει ότι δεν ήταν διατεθειμένος να αποφασίσει ο ίδιος για το ζήτημα και εφόσον μια δίκη στην Ιερουσαλήμ ήταν στην ουσία βέβαιο ότι δεν θα είχε δίκαιο αποτέλεσμα, ο Παύλος υπέβαλε το επίσημο αίτημα να δικαστεί από το ανώτατο δικαστήριο της αυτοκρατορίας. Φαίνεται ότι σε μερικές περιπτώσεις η προσφυγή ήταν δυνατόν να απορριφθεί, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση ενός κλέφτη, ενός πειρατή ή ενός στασιαστή που είχε συλληφθεί επ’ αυτοφώρω. Πιθανώς γι’ αυτόν το λόγο συσκέφθηκε πρώτα ο Φήστος με «το συμβούλιο» προτού κάνει δεκτή την προσφυγή. Η επακόλουθη ακρόαση ενώπιον του Ηρώδη Αγρίππα Β΄, στα πλαίσια μιας επίσκεψής του, έλαβε χώρα για να μπορέσει ο Φήστος να υποβάλει σαφέστερα στοιχεία όταν θα παρέπεμπε την υπόθεση του Παύλου στον «Αύγουστο», τον Νέρωνα. (Πρ 25:12-27· 26:32· 28:19) Η προσφυγή του Παύλου εξυπηρέτησε και έναν άλλον σκοπό, δηλαδή τον έφερε στη Ρώμη, σύμφωνα με την πρόθεση που είχε εκφράσει ο ίδιος παλιότερα. (Πρ 19:21· Ρω 15:22-28) Τόσο η προφητική υπόσχεση του Ιησού όσο και το ουράνιο άγγελμα που έλαβε αργότερα ο Παύλος δείχνουν ότι υπήρξε θεϊκή κατεύθυνση στο ζήτημα.—Πρ 23:11· 27:23, 24.

Φαίνεται ότι ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς τους Φιλιππησίους στη διάρκεια της πρώτης του φυλάκισης στη Ρώμη (περ. 60-61 Κ.Χ.). Στον επίλογο της επιστολής, ο Παύλος περιλαμβάνει τους χαιρετισμούς των αδελφών της Ρώμης και “ειδικά εκείνων που ανήκουν στο σπιτικό του Καίσαρα”. (Φλπ 4:21, 22) Ο όρος «σπιτικό του Καίσαρα» δεν αναφέρεται κατ’ ανάγκην στην άμεση οικογένεια του Νέρωνα, ο οποίος κυβερνούσε τότε, αλλά μπορεί να εφαρμόζεται σε εκείνους που βρίσκονταν σε κυβερνητικές υπηρεσίες, στους δούλους του Καίσαρα και στους χαμηλόβαθμους αξιωματούχους του. Το αν αυτά τα άτομα από το σπιτικό του Καίσαρα είχαν γίνει Χριστιανοί ως αποτέλεσμα του κηρύγματος του Παύλου δεν γίνεται γνωστό. Σε περίπτωση που η φυλακή στην οποία κρατούνταν ο Παύλος συνδεόταν με κάποιον τρόπο με την Πραιτωριανή Φρουρά (Φλπ 1:13), τότε ο ίδιος βρισκόταν και κήρυττε σε μικρή απόσταση από το ανάκτορο του Νέρωνα, επομένως κοντά σε πολλούς οι οποίοι ανήκαν στο σπιτικό του Καίσαρα. (Πρ 28:16, 30, 31) Όπως και αν γνώρισε αυτούς τους Χριστιανούς που ανήκαν στο σπιτικό του Καίσαρα, εκείνοι έδειχναν προφανώς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους αδελφούς στους Φιλίππους. Εφόσον οι Φίλιπποι ήταν ρωμαϊκή αποικία με πολλούς βετεράνους στρατιώτες και κυβερνητικούς υπαλλήλους, κάποιοι από τους Χριστιανούς εκεί ενδέχεται να ήταν συγγενείς ή φίλοι αυτών εκ μέρους των οποίων έστειλε χαιρετισμούς ο Παύλος.

Μια μεγάλη φωτιά έσπειρε τον όλεθρο στη Ρώμη το 64 Κ.Χ., καταστρέφοντας περίπου το ένα τέταρτο της πόλης. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι υπεύθυνος ήταν ο Νέρων και, σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Τάκιτο, αυτός προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του επιρρίπτοντας την ευθύνη στους Χριστιανούς. (Χρονικά [Annales], XV, XLIV) Ακολούθησαν μαζικές συλλήψεις, και οι Χριστιανοί, καθώς και εκείνοι για τους οποίους υπήρχαν υποψίες ότι ήταν Χριστιανοί, βασανίστηκαν, θανατώθηκαν κατά μεγάλους αριθμούς και μερικοί μάλιστα κάηκαν δημοσίως ζωντανοί. Αυτό φαίνεται ότι υπήρξε η αρχή ενός μεγάλου κύματος διωγμού υποκινούμενου, όχι από θρησκευτικούς εναντιουμένους, αλλά από πολιτικές πηγές αποφασισμένες να εξαφανίσουν τη Χριστιανική εκκλησία. Πιθανότατα ο Παύλος, ο οποίος, καθώς φαίνεται, είχε απελευθερωθεί έπειτα από δύο χρόνια φυλάκισης στη Ρώμη (περ. 59-61 Κ.Χ.), φυλακίστηκε τώρα δεύτερη φορά (περ. 65 Κ.Χ.). Γενικά πιστεύεται ότι κατόπιν θανατώθηκε κατά διαταγή του Νέρωνα.—Παράβαλε 2Τι 1:16, 17· 4:6-8.

Η Ιουδαϊκή εξέγερση άρχισε το 66 Κ.Χ., δύο χρόνια πριν από το θάνατο του Νέρωνα,

Νέρων

54-68 Κ.Χ.

Πρώτη δίκη του Παύλου στη Ρώμη. (Πρ 25:21· 26:32) Έναρξη σφοδρού επίσημου διωγμού των Χριστιανών μετά τη μεγάλη φωτιά στη Ρώμη· επίσης, πιθανότατα δεύτερη δίκη του Παύλου και εκτέλεσή του. Αρχή της Ιουδαϊκής εξέγερσης (66 Κ.Χ.)