Τα πιο απειλητικά απορρίμματα από όλα είναι τα ραδιενεργά απόβλητα, ένα υποπροϊόν των σταθμών παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Χιλιάδες τόνοι πυρηνικά απόβλητα αποθηκεύονται σε προσωρινές εγκαταστάσεις, αν και μερικά τα έχουν ήδη εναποθέσει στους ωκεανούς. Παρά τα χρόνια επιστημονικών ερευνών, δεν έχει βρεθεί ακόμα κάποια λύση για ασφαλή, μόνιμη αποθήκευση ή διάθεση, και ούτε υπάρχει κάποια άμεση προοπτική. Κανένας δεν γνωρίζει πότε μπορεί να εκραγούν αυτές οι οικολογικές ωρολογιακές βόμβες. Οπωσδήποτε το πρόβλημα δεν θα εξαφανιστεί—τα απόβλητα θα είναι ραδιενεργά για τους μελλοντικούς αιώνες και χιλιετίες, ή μέχρι να αναλάβει δράση ο Θεός.

Το φοβερό πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων χωρίς να υπάρχει χώρος διάθεσης υπενθυμίζει ότι η επιστήμη δεν είναι παντοδύναμη. Επί 40 χρόνια οι επιστήμονες αναζητούν ασφαλείς χώρους για μόνιμη αποθήκευση των άκρως ραδιενεργών αποβλήτων. Η αναζήτηση αποδεικνύεται τόσο δύσκολη ώστε μερικές χώρες, όπως η Ιταλία και η Αργεντινή, έχουν συμπεράνει ότι δεν θα έχουν έναν τέτοιο χώρο έτοιμο πριν από το έτος 2040 το νωρίτερο. Η Γερμανία, το πιο αισιόδοξο κράτος σε αυτόν τον τομέα, ελπίζει να ολοκληρώσει τα σχέδια ως το έτος 2008.

Γιατί αποτελούν τα πυρηνικά απόβλητα τέτοιο πρόβλημα; «Κανένας επιστήμονας ή μηχανικός δεν μπορεί να εγγυηθεί πλήρως ότι κάποια μέρα τα ραδιενεργά απόβλητα δεν θα παρουσιάσουν διαρροή σε επικίνδυνες ποσότητες ακόμα και από τους καλύτερους χώρους αποθήκευσης», εξηγεί ο γεωλόγος Κόνραντ Κράουσκοπφ. Αλλά παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις όσον αφορά τη δυσκολία της διάθεσης των αποβλήτων, οι κυβερνήσεις και η πυρηνική βιομηχανία απερίσκεπτα προχώρησαν βιαστικά, υποθέτοντας ότι η τεχνολογία του αύριο θα έβρισκε κάποια λύση. Αυτό το αύριο δεν ήρθε ποτέ.