Στη διάρκεια των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν το 776 π.Χ., υπήρχαν εκατό βόδια για θυσία προς τον Δία και στο τέρμα του σταδίου στεκόταν ένας ιερέας ο οποίος κρατούσε μια λαμπάδα. Οι αθλητές έτρεχαν προς το τέρμα του σταδίου, προς τον ιερέα. Ο νικητής είχε το προνόμιο να πάρει τη λαμπάδα και να ανάψει τη φωτιά του θυσιαστηρίου στο οποίο θα γίνονταν οι θυσίες. Αυτή η φλόγα έκαιγε συμβολικά στη διάρκεια των αγώνων, προς τιμή αυτής της θυσίας που γινόταν για τον Δία.

Αυτή συνδέει τους Αγώνες που πρόκειται να γίνουν, με τη θρησκευτική έκφραση που έχει καθαγιαστεί στη διάρκεια των αιώνων».

Η Αναβίωση των Αγώνων

Οι αρχικοί Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν σκοπό να αναζωπυρώσουν τη λατρεία. Πρωτοξεκίνησαν ως θρησκευτική γιορτή προς τιμή του Δία, του υπέρτατου ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς. Αυτοί οι αγώνες γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια, από το 776 π.Χ. ως το 394 μ.Χ., όταν ο «εκχριστιανισμένος» Ρωμαίος αυτοκράτορας Θεοδόσιος «διέταξε να πάψουν οι ‘ειδωλολατρικές γιορτές’».