Εκτίθενται στο Κοινό οι Πράξεις Αξιωματούχων που Αυθαιρετούσαν

Κρίθηκε επωφελές να ενημερώνεται ο κόσμος σε ορισμένες περιοχές για το πώς ενεργούσαν οι τοπικοί αξιωματούχοι τους. Στο Κεμπέκ, όταν τα δικαστήρια υπέβαλλαν τους Μάρτυρες σε διαδικασίες που θύμιζαν δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης, στάλθηκε σε όλα τα μέλη του νομοθετικού σώματος του Κεμπέκ μια επιστολή που εξέθετε τα γεγονότα. Όταν αυτό δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, η Εταιρία προώθησε ένα αντίγραφο αυτής της επιστολής σε 14.000 επιχειρηματίες σε όλη την επαρχία. Κατόπιν, οι πληροφορίες αυτές δόθηκαν προς δημοσίευση στους εκδότες εφημερίδων.

Στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, η ενημέρωση του κοινού γινόταν μέσω ραδιοφωνικών εκπομπών. Στο Μπέθελ του Μπρούκλιν αρκετά άτομα που είχαν σπουδάσει ηθοποιία και ήταν καλοί μίμοι σχημάτισαν Το Θέατρο του Βασιλιά, όπως λεγόταν. Όταν κάποιοι αξιωματούχοι που αυθαιρετούσαν πήγαιναν στα δικαστήρια τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, όλη η ακροαματική διαδικασία καταγραφόταν στενογραφικά. Οι ηθοποιοί ήταν παρόντες στο δικαστήριο για να εξοικειωθούν καλά με τον τόνο της φωνής και τον τρόπο ομιλίας των αστυνομικών, του εισαγγελέα και του δικαστή. Αφού γινόταν πρώτα εκτεταμένη διαφήμιση για να εξασφαλιστεί μεγάλη ραδιοφωνική ακροαματικότητα, Το Θέατρο του Βασιλιά αναπαριστούσε με καταπληκτικό ρεαλισμό σκηνές από το δικαστήριο, ώστε να ξέρει το κοινό πώς ακριβώς ενεργούσαν οι αξιωματούχοι τους. Με τον καιρό, επειδή ο προβολέας της δημοσιότητας ήταν στραμμένος πάνω τους, μερικοί από αυτούς τους αξιωματούχους έγιναν πιο προσεκτικοί όταν είχαν να χειριστούν υποθέσεις που αφορούσαν τους Μάρτυρες.

Ενωμένη Δράση Μπροστά στη Ναζιστική Καταδυνάστευση

Όταν η κυβέρνηση της ναζιστικής Γερμανίας εξαπέλυσε μια εκστρατεία για να σταματήσει τη δράση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία, αυτοί έκαναν επανειλημμένες προσπάθειες για να επιτύχουν ακρόαση από τις γερμανικές αρχές. Αλλά δεν φαινόταν να διορθώνεται η κατάσταση. Το καλοκαίρι του 1933, το έργο τους είχε ήδη απαγορευτεί στα περισσότερα γερμανικά κρατίδια. Έτσι, στις 25 Ιουνίου 1933, σε μια συνέλευση στο Βερολίνο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υιοθέτησαν μια διακήρυξη που αφορούσε τη διακονία τους και τους στόχους της. Έστειλαν αντίγραφα σε όλα τα υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά στελέχη και διένειμαν εκατομμύρια αντίγραφα στο κοινό. Παρ’ όλα αυτά, τον Ιούλιο του 1933, τα δικαστήρια δεν δέχτηκαν να γίνει ακροαματική διαδικασία για να διορθωθεί η κατάσταση. Στις αρχές του επόμενου χρόνου, ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ έγραψε, σχετικά με την κατάσταση, μια προσωπική επιστολή στον Αδόλφο Χίτλερ, την οποία του παρέδωσε ειδικός αγγελιοφόρος. Κατόπιν, ολόκληρη η παγκόσμια αδελφότητα ανέλαβε δράση.

Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου 1934, στις εννιά το πρωί, κάθε όμιλος των Μαρτύρων στη Γερμανία είχε μια συνάθροιση. Προσευχήθηκαν ζητώντας την καθοδηγία και την ευλογία του Ιεχωβά. Στη συνέχεια, κάθε όμιλος έστειλε μια επιστολή στα στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης με την οποία δήλωναν ότι ήταν σταθερά αποφασισμένοι να συνεχίσουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Προτού φύγουν, συζήτησαν τα λόγια του Κυρίου τους, του Ιησού Χριστού, που αναφέρονται στα εδάφια Ματθαίος 10:16-24. Ύστερα πήγαν να δώσουν μαρτυρία στους γείτονές τους σχετικά με τον Ιεχωβά και την υπό τον Χριστό Βασιλεία του.

Την ίδια εκείνη μέρα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη συναθροίστηκαν και, έπειτα από ενωμένη προσευχή προς τον Ιεχωβά, έστειλαν ένα τηλεγράφημα που προειδοποιούσε τη χιτλερική κυβέρνηση: «Η από μέρους σας κακομεταχείριση των μαρτύρων του Ιεχωβά συγκλονίζει κάθε καλό άνθρωπο στη γη και δυσφημεί το όνομα του Θεού. Σταματήστε κάθε διωγμό εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά· διαφορετικά ο Θεός θα καταστρέψει και εσάς και το εθνικό σας κόμμα». Αλλά το ζήτημα δεν τελείωσε εκεί.

Η Γκεστάπο επέτεινε τις προσπάθειες που κατέβαλλε για να συντρίψει τη δραστηριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Έπειτα από μαζικές συλλήψεις το 1936, νόμισε ότι ίσως είχε πετύχει το σκοπό της. Αλλά τότε, στις 12 Δεκεμβρίου 1936, περίπου 3.450 Μάρτυρες που ήταν ακόμα ελεύθεροι στη Γερμανία διένειμαν αστραπιαία στη χώρα μια έντυπη απόφαση που δήλωνε ξεκάθαρα το σκοπό του Ιεχωβά και διακήρυττε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αποφασισμένοι να υπακούν στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους. Οι ενάντιοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς ήταν δυνατόν να γίνει μια τέτοια διανομή. Λίγους μήνες αργότερα, όταν η Γκεστάπο μικροποίησε τις κατηγορίες που διατύπωνε η απόφαση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ετοίμασαν μια ανοιχτή επιστολή στην οποία δεν φείστηκαν να κατονομάσουν τους αξιωματικούς των Ναζί που είχαν κακομεταχειριστεί κτηνωδώς Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το 1937, διανεμήθηκε ευρέως στη Γερμανία και αυτή η επιστολή. Έτσι ξεσκεπάστηκαν μπροστά στα μάτια όλων οι πράξεις που έκαναν πονηροί άνθρωποι. Επιπλέον, αυτό έδωσε στο κοινό την ευκαιρία να αποφασίσει ποια πορεία θα ακολουθούσε ο καθένας προσωπικά όσον αφορά αυτούς τους δούλους του Υψίστου.—Παράβαλε Ματθαίος 25:31-46.

Η Παγγήινη Δημοσιότητα Φέρνει Κάποια Ανακούφιση

Και άλλες κυβερνήσεις έχουν μεταχειριστεί με σκληρότητα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, απαγορεύοντας τις συναθροίσεις τους και το δημόσιο κήρυγμά τους. Σε μερικές περιπτώσεις αυτές οι κυβερνήσεις ήταν η αιτία για την οποία οι Μάρτυρες έχασαν την κοσμική τους εργασία και τα παιδιά τους αποκλείστηκαν από τα σχολεία. Ορισμένες κυβερνήσεις έχουν καταφύγει επίσης σε βάναυση σωματική κακομεταχείριση. Εντούτοις, αυτές οι ίδιες χώρες συνήθως έχουν ένα σύνταγμα που εγγυάται θρησκευτική ελευθερία. Με σκοπό να υπάρξει κάποια ανακούφιση για τους διωκόμενους αδελφούς τους, η Εταιρία Σκοπιά συχνά δίνει παγκόσμια δημοσιότητα σε λεπτομέρειες σχετικές με αυτή τη μεταχείριση. Αυτό γίνεται μέσω των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα!, και αυτές οι εκθέσεις φτάνουν μερικές φορές στον Τύπο. Τότε, από όλο τον κόσμο, πολλές χιλιάδες επιστολές που κάνουν εκκλήσεις υπέρ των Μαρτύρων πλημμυρίζουν τα γραφεία κυβερνητικών στελεχών.

Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας εκστρατείας το 1937, ο κυβερνήτης της Γεωργίας, στις Ηνωμένες Πολιτείες, έλαβε μέσα σε δυο μέρες περίπου 7.000 επιστολές από τέσσερις χώρες, και ο δήμαρχος της Λα Γκραντζ, στη Γεωργία, κατακλύστηκε και αυτός από χιλιάδες επιστολές. Με παρόμοιο τρόπο έγιναν τέτοιες εκστρατείες υπέρ των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αιθιοπία το 1957, στην Αργεντινή το 1978 και το 1979, στην Γκαμπόν το 1971, στη Δομινικανή Δημοκρατία το 1950 και το 1957, στην Ελλάδα το 1963 και το 1966, στην Ιορδανία το 1959, στην Ισπανία το 1961 και πάλι το 1962, στο Καμερούν το 1970, στη Μαλάγια το 1952, στη Μαλάουι το 1968, 1972, 1975 και πάλι το 1976, στη Μοζαμβίκη το 1976, στο Μπενίν το 1976, στο Μπουρούντι το 1989, στην Πορτογαλία το 1964 και το 1966, στη Σιγκαπούρη το 1972, καθώς και στη Σουαζιλάνδη το 1983.

Ως πρόσφατο παράδειγμα του τι κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο προκειμένου να υπάρξει ανακούφιση για τους καταδυναστευόμενους αδελφούς τους, εξετάστε την κατάσταση στην Ελλάδα. Λόγω της σφοδρότητας του διωγμού που υφίσταντο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατόπιν υποκίνησης από τον εκεί κλήρο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, το 1986 τόσο η Σκοπιά όσο και το Ξύπνα! (περιοδικά που τότε κυκλοφορούσαν διεθνώς σε πάνω από 22.000.000 αντίτυπα και τα δυο μαζί) ανέφεραν λεπτομέρειες για το διωγμό. Έγινε η πρόταση στους Μάρτυρες άλλων χωρών να γράψουν σε στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης υπέρ των αδελφών τους. Αυτό και έκαναν· και, όπως ανέφερε η αθηναϊκή εφημερίδα Βραδυνή, κατέκλυσαν τον υπουργό δικαιοσύνης περισσότερες από 200.000 επιστολές που προέρχονταν από 200 και πλέον χώρες και ήταν γραμμένες σε 106 γλώσσες.

Το επόμενο έτος, όταν το εφετείο στα Χανιά της Κρήτης εκδίκασε μια υπόθεση που αφορούσε τους Μάρτυρες, εκπρόσωποι των Μαρτύρων του Ιεχωβά από εφτά άλλες χώρες (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιαπωνία, Ισπανία και Ιταλία) ήταν παρόντες ως διάδικοι, καθώς και για να υποστηρίξουν τους Χριστιανούς αδελφούς τους. Κατόπιν, αφού προηγουμένως το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελλάδας έβγαλε απόφαση εις βάρος των Μαρτύρων το 1988, σε μια ακόμα υπόθεση που τους αφορούσε, έγινε προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί, στις 7 Δεκεμβρίου 1990, σε 16 νομικούς από όλα σχεδόν τα μέρη της Ευρώπης παρουσιάστηκε ένας φάκελος με 2.000 συλλήψεις και εκατοντάδες δικαστικές υποθέσεις στις οποίες Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα είχαν καταδικαστεί επειδή μιλούσαν για την Αγία Γραφή. (Για την ακρίβεια, 19.147 τέτοιου είδους συλλήψεις είχαν γίνει στην Ελλάδα από το 1938 ως το 1992). Η Επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα ότι η υπόθεση έπρεπε να παραπεμφθεί για εκδίκαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σε μερικές περιπτώσεις ένα τέτοιο ξεσκέπασμα των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων φέρνει ως αποτέλεσμα σχετική ανακούφιση. Αλλά, ανεξάρτητα από τα μέτρα που παίρνουν δικαστές ή κυβερνήτες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν να υπακούν στον Θεό ως τον Υπέρτατο Άρχοντά τους.

[Πλαίσιο στη σελίδα 694]

Σταθερή Διακήρυξη προς το Ναζιστικό Κράτος

Στις 7 Οκτωβρίου 1934, η ακόλουθη επιστολή στάλθηκε στη γερμανική κυβέρνηση από κάθε εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία:

«ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ:

»Ο Λόγος του Ιεχωβά Θεού, όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή, είναι ο υπέρτατος νόμος, και για εμάς είναι ο μοναδικός οδηγός μας, επειδή έχουμε αφιερώσει τον εαυτό μας στον Θεό και είμαστε αληθινοί και ειλικρινείς ακόλουθοι του Χριστού Ιησού.

»Στη διάρκεια του περασμένου έτους, αντίθετα προς το νόμο του Θεού και παραβιάζοντας τα δικαιώματά μας, απαγορεύσατε σε εμάς τους μάρτυρες του Ιεχωβά να συναθροιζόμαστε για να μελετούμε το Λόγο του Θεού, να Τον λατρεύουμε και να Τον υπηρετούμε. Στο Λόγο του, εκείνος μας προστάζει να μην παύουμε να συγκεντρωνόμαστε. (Εβραίους 10:25) Σε εμάς ο Ιεχωβά δίνει την εντολή: ‘Εσείς είστε οι μάρτυρές μου για το ότι εγώ είμαι ο Θεός. Πηγαίνετε και πείτε στους λαούς το μήνυμά μου’. (Ησαΐας 43:10, 12· Ησαΐας 6:9· Ματθαίος 24:14) Υπάρχει άμεση σύγκρουση ανάμεσα στο νόμο σας και στο νόμο του Θεού και, ακολουθώντας το παράδειγμα των πιστών αποστόλων, εμείς ‘πρέπει να υπακούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους’, και αυτό ακριβώς θα κάνουμε. (Πράξεις 5:29) Συνεπώς, με αυτή την επιστολή σάς πληροφορούμε ότι εμείς θα υπακούμε πάση θυσία στις εντολές του Θεού, θα συναθροιζόμαστε για τη μελέτη του Λόγου του, θα τον λατρεύουμε και θα τον υπηρετούμε όπως μας προστάζει εκείνος. Αν η κυβέρνησή σας ή οι αξιωματικοί σας ασκήσουν βία πάνω μας επειδή υπακούμε στον Θεό, τότε το αίμα μας θα είναι πάνω σας και θα λογοδοτήσετε στον Παντοδύναμο Θεό.

»Δεν έχουμε κανένα ενδιαφέρον για τις πολιτικές υποθέσεις, αλλά είμαστε ολόκαρδα αφοσιωμένοι στη βασιλεία του Θεού την υπό τον Χριστό τον Βασιλιά του. Δεν θα βλάψουμε ούτε θα ζημιώσουμε κανέναν. Θα ήταν χαρά μας να ζούμε ειρηνικά και να κάνουμε το καλό σε όλους τους ανθρώπους εφόσον θα είχαμε την ευκαιρία, αλλά, αφού η κυβέρνησή σας και οι αξιωματικοί της εξακολουθούν να προσπαθούν να μας εξαναγκάσουν να παρακούσουμε τον ύψιστο νόμο του σύμπαντος, είμαστε υποχρεωμένοι να σας πληροφορήσουμε τώρα ότι, με τη χάρη του Θεού, εμείς θα υπακούμε στον Ιεχωβά Θεό και θα εμπιστευόμαστε απόλυτα σε Εκείνον για να μας ελευθερώσει από κάθε καταδυνάστευση και από όλους τους δυνάστες».