Το κήρυγμα του Ντον και της Σίρλεϊ εξόργισε τον τοπικό ιερέα της Ενωμένης Εκκλησίας, ο οποίος έβαλε τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου όπου είχαν στήσει την καλύβα τους να τους διώξει. «Όταν το έμαθαν αυτό οι κάτοικοι ενός κοντινού χωριού, θύμωσαν πολύ επειδή δεν ήθελαν να φύγουμε», λέει ο Ντον. «Περίπου 20 από αυτούς μας βοήθησαν να μεταφέρουμε ολόκληρη την καλύβα μας​—έτσι όπως ήταν—​σε άλλη έκταση που ανήκε στο χωριό τους».

Ο εξοργισμένος κληρικός δεν το έβαλε κάτω. Πίεσε παρασκηνιακά τις αρχές του Πορτ Μόρεσμπι να απαγορεύσουν στο ζεύγος Φίλντερ να τοποθετήσει την καλύβα του οπουδήποτε σε εκείνη την επαρχία. «Εμείς δεν φύγαμε από το διορισμό μας», λέει ο Ντον. «Απλώς ζητήσαμε από τον Αλφ Γκριν, που ήταν καλός ξυλουργός, να φτιάξει με ξύλα από την καλύβα μας ένα μικρό δωμάτιο πάνω στο κανό μας. Μετά, αγκυροβολήσαμε το κανό σε ένα μαγκρόβιο έλος, δίπλα στις εκβολές ενός κοντινού ποταμού. Εκεί, ανάμεσα σε σμήνη κουνουπιών και κροκοδείλους που παραμόνευαν, ζήσαμε επί δυόμισι χρόνια, κάνοντας παράλληλα σκαπανικό».

Όταν εκείνοι πήγαν στο χωριό τους για διακοπές, ο Λανς αποφάσισε να τους επισκεφτεί μαζί με τον Τζιμ Τσάμπλις για δύο εβδομάδες ώστε να φέρουν τα καλά νέα στην Κέρεμα.

«Όλο το χωριό μαζεύτηκε για να μας ακούσει», γράφει ο Λανς. «Ενώ εμείς παρουσιάζαμε το άγγελμα, όρμησε προς το μέρος μας ο τοπικός ιερέας της Ιεραποστολικής Εταιρίας του Λονδίνου και επιτέθηκε στο διερμηνέα μας γρονθοκοπώντας τον, προτού προλάβουν να μπουν στη μέση οι χωρικοί. Ο ιερέας επέμενε ότι οι ντόπιοι δεν μας ήθελαν και μας διέταξε να φύγουμε από την περιοχή “του”. Εμείς απαντήσαμε ότι όποιοι ήθελαν να μας ακούσουν μπορούσαν να έρθουν μαζί μας στην άλλη πλευρά του χωριού, ενώ οι υπόλοιποι να μείνουν μαζί του. Μας ακολούθησε όλο το χωριό.

»Την επομένη, ξεκινήσαμε να πάμε στον έπαρχο για να καταγγείλουμε το συμβάν. Καθ’ οδόν, συναντήσαμε μια πολύ άρρωστη γυναίκα. Προσφερθήκαμε να τη μεταφέρουμε στο τοπικό νοσοκομείο, αλλά εκείνη φοβόταν να πάει. Μόνο ύστερα από πολλές προσπάθειες την πείσαμε τελικά να έρθει μαζί μας. Αφού την αφήσαμε με το γιατρό του νοσοκομείου, πήγαμε να βρούμε τον έπαρχο, ο οποίος δυσανασχέτησε εμφανώς με την επίσκεψή μας. Μάλιστα, μας κατηγόρησε θυμωμένος ότι διδάσκαμε τους ανθρώπους να μη δέχονται ιατρική βοήθεια! Εκείνη τη στιγμή, όμως, μπήκε μέσα ο γιατρός του νοσοκομείου και άκουσε αυτή την κατηγορία. Είπε στον έπαρχο ότι μόλις είχαμε πείσει μια άρρωστη γυναίκα να πάει στο νοσοκομείο για περίθαλψη. Προς τιμήν του, ο έπαρχος ζήτησε αμέσως συγνώμη. Μας είπε ότι προηγουμένως τον είχε επισκεφτεί ο τοπικός Καθολικός ιερέας, ο οποίος είχε πει ψέματα για το τι πιστεύουμε. Στη συνέχεια, ο έπαρχος ανέθεσε σε δύο ένοπλους αστυνομικούς να μας προστατεύουν ώστε να μην έχουμε άλλες φασαρίες. Μας φαινόταν πολύ περίεργο που στις Γραφικές μας μελέτες ήταν παρόντες και δύο αστυνομικοί με τουφέκια!»