Αλλά ποιο ήταν το πιο ενδεδειγμένο μέρος για να υπηρετήσουν; Το γραφείο τμήματος της Αυστραλίας έδωσε την απάντηση​—το Μαντάνγκ.

Στο Μαντάνγκ, μια πόλη στα βορειοανατολικά παράλια της Παπούας-Νέας Γουινέας, οι “αγροί” ήταν ώριμοι για θερισμό. (Ιωάν. 4:35) Μάλιστα, ο μικρός τοπικός όμιλος ευαγγελιζομένων δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στο αυξημένο ενδιαφέρον που υπήρχε. Όταν έφτασε εκεί ο Καναδός σκαπανέας Μάθιου Πόουπ με την οικογένειά του, και αγόρασε ένα σπίτι με πολλά μικρά δωμάτια στην πίσω αυλή, άνοιξε ο δρόμος για να σταλούν περισσότεροι σκαπανείς.

Έφτασαν οχτώ σκαπανείς από τη Ραμπαούλ, οι οποίοι διασκορπίστηκαν στην επαρχία Μαντάνγκ. Ένας από αυτούς, ο Τάμοουλ Μάρουνγκ, αγόρασε ένα ποδήλατο και πήγαινε ακτοπλοϊκώς στο Μπάσκεν, το χωριό του, 48 χιλιόμετρα βόρεια του Μαντάνγκ. Αφού κήρυττε στο Μπάσκεν, επέστρεφε με το ποδήλατό του στο Μαντάνγκ, δίνοντας καθ’ οδόν μαρτυρία. Μεταγενέστερα, γύρισε στο Μπάσκεν, σχημάτισε μια εκκλησία και υπηρέτησε ως σκαπανέας άλλα 25 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, παντρεύτηκε και έκανε παιδιά. Η κόρη του και η ανιψιά του υπηρέτησαν αργότερα στο Μπέθελ.

Στο μεταξύ, στο Μαντάνγκ, ο Τζον και η Λίνα Ντέιβισον γνώρισαν τον Κάλιπ Κάναϊ, δάσκαλο από το Τάλιντιγκ, ένα χωριουδάκι ανάμεσα στο Μπάσκεν και στο Μαντάνγκ. Σύντομα, ο Τζον και η Λίνα άρχισαν να πηγαίνουν στο Τάλιντιγκ για να μελετήσουν με τον Κάλιπ και τους συγγενείς του. Αυτό εξαγρίωσε το σχολικό επιθεωρητή, έναν Καθολικό, ο οποίος διέταξε την αστυνομία να κάνει έξωση στον Κάλιπ και στους συγγενείς του από τα σπίτια τους. Απτόητος, αυτός ο όμιλος μετακόμισε στο Μπάγκιλντιγκ, ένα γειτονικό χωριό, και εξελίχθηκε σε ακμάζουσα εκκλησία. Αργότερα, έχτισαν μια μεγάλη Αίθουσα Βασιλείας που χρησιμοποιούνταν και για συνελεύσεις. Τώρα, υπάρχουν εφτά εκκλησίες και δύο όμιλοι στην επαρχία Μαντάνγκ.

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 101]

“Δεν θα την Απαρνηθούμε Ποτέ”

ΚΑΛΙΠ ΚΑΝΑΪ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ 1922

ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΕ 1962

ΙΣΤΟΡΙΚΟ Από τους πρώτους που γνώρισαν την αλήθεια στην περιοχή του Μαντάνγκ. Αφήγηση από το γιο του, τον Ούλπεπ Κάλιπ.

◼ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου ήταν ταπεινός και βαθυστόχαστος άνθρωπος. Όταν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, άκουγε προσεκτικά και ανέλυε την κατάσταση προτού πει τη γνώμη του.

Στα 15 μου, νοσηλεύτηκα στο Μαντάνγκ επειδή έχασα το πόδι μου από το γόνατο και κάτω ύστερα από δάγκωμα καρχαρία. Κάποια φορά που ο πατέρας μου είχε έρθει να με δει, γνώρισε τον Τζον Ντέιβισον. «Στο νέο κόσμο», είπε ο Τζον, «ο Ιεχωβά θα δώσει στο γιο σου καινούριο πόδι». Ο πατέρας μου έδειξε ενδιαφέρον, άρχισε να κάνει επισταμένη μελέτη της Γραφής και γρήγορα ανέπτυξε ισχυρή πίστη.

Επειδή εκείνος και οι συγγενείς του εγκατέλειψαν την Καθολική Εκκλησία, κάποιοι έβαλαν την αστυνομία να μας κάνει έξωση από τα σπίτια μας. Τα 12 σπίτια μας βρίσκονταν ανάμεσα σε ολάνθιστους κήπους και δεν είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που είχαν ολοκληρωθεί. Οι αστυνομικοί πέταξαν αναμμένα δαδιά στις αχυροσκεπές, και αυτές λαμπάδιασαν. Τρέξαμε να γλιτώσουμε τα υπάρχοντά μας, αλλά οι φλόγες και ο καπνός μάς ανάγκασαν να βγούμε έξω. Κλαίγαμε καθώς βλέπαμε τα σπίτια μας να γίνονται στάχτη.

Με βαριά καρδιά, πήγαμε με τα πόδια ως το Μπάγκιλντιγκ, το γειτονικό χωριό, όπου ο τοπικός αρχηγός μάς επέτρεψε με καλοσύνη να εγκατασταθούμε σε μια μικρή καλύβα του ενός δωματίου. Εκεί, ο πατέρας μου μίλησε στην οικογένειά μας: «Τον Ιησού τον δίωξαν. Άρα, πρέπει να αναμένουμε ότι θα δεχτούμε και εμείς διωγμό, αλλά δεν θα απαρνηθούμε την πίστη μας ποτέ!»