Στη συνέχεια, ο Τομ και η Ροουένα πήγαν στο Χανουαμπάντα, όνομα που σημαίνει «Μεγάλο Χωριό» στη μότου, την τοπική γλώσσα. Αυτό το χωριό, που απλωνόταν πάνω από το λιμάνι του Πορτ Μόρεσμπι, αποτελούνταν από εκατοντάδες σπίτια στηριγμένα σε πασσάλους, τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους με μακριούς ξύλινους διαδρόμους που ξεκινούσαν από την παραλία. «Ο κόσμος μαζευόταν γύρω μας για να ακούσει τα καλά νέα», γράφει η Ροουένα. «Υπήρχε τόσο ενδιαφέρον ώστε ξαναπηγαίναμε κάθε βράδυ για να διεξάγουμε Γραφικές μελέτες, με εξαίρεση μόνο δύο βράδια μέσα σε δύο μήνες». Ο Τομ προσθέτει: «Η ελπίδα της ανάστασης και της ζωής στην παραδεισένια γη συγκινούσε πολύ αυτούς τους ανθρώπους. Όταν κάποιοι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου και ένας τοπικός αστυνομικός τούς πίεσαν να πάψουν να μελετούν, όλοι τους παρέμειναν σταθεροί. Η αλήθεια είχε ριζώσει βαθιά στην καρδιά τους».

Μεταξύ αυτών που τάχθηκαν υπέρ της αλήθειας ήταν ο Ράχο και η Κόνιο Ρακατάνι, ο Όντα Σιόνι, η Γκέουα Νιόκι, καθώς και ο σύζυγός της, ο Χένι Χένι, ο οποίος είχε πάρει έντυπα από το πλήρωμα του Φωτοδότη 16 χρόνια νωρίτερα. Σύντομα, ένας όμιλος περίπου 30 ενδιαφερομένων συναθροιζόταν τακτικά στο σπίτι του Χένι Χένι. «Οι άντρες κάθονταν χωριστά από τις γυναίκες στο δωμάτιο», αφηγείται ο Όντα Σιόνι, μικρό παιδί τότε. «Οι γυναίκες φορούσαν χορταρένιες φούστες, ήταν γυμνές από τη μέση και πάνω και μετέφεραν τα μωρά τους σε πολύχρωμους σχοινένιους σάκους που κρεμούσαν από τα δοκάρια του δωματίου. Αφού τα θήλαζαν, τα έβαζαν στους σάκους και τα κουνούσαν απαλά για να κοιμηθούν».

Ο Τομ Κίτο διεξήγε εκείνες τις συναθροίσεις μέσω διερμηνέα. Εννοείται ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονταν πάντοτε ομαλά. «Σε κάποια συνάθροιση, ο αδελφός του Χένι Χένι, ο Μπάντου Χένι, έκανε τη διερμηνεία», αναφέρει ο Ντον Φίλντερ, ο οποίος πήγε εκεί το 1953. «Στην αρχή όλα φαίνονταν φυσιολογικά​—ο Μπάντου μετέφραζε ό,τι έλεγε ο Τομ, κάνοντας μάλιστα τις ίδιες χειρονομίες. Αργότερα, όμως, ο Μπάντου ομολόγησε ότι δεν καταλάβαινε λέξη. Απλώς επαναλάμβανε όσες αλήθειες ήξερε και έκανε τις ίδιες χειρονομίες με τον Τομ για να δίνει την εντύπωση ότι η ομιλία προχωρούσε καλά». Παρ’ όλες τις δυσκολίες, ο όμιλος αυξήθηκε γοργά, και σε λίγο σχηματίστηκε και δεύτερος στο σπίτι του Ράχο Ρακατάνι, επίσης στο χωριό Χανουαμπάντα.

[Εικόνα στη σελίδα 79]

Το χωριό Χανουαμπάντα με το Πορτ Μόρεσμπι στο βάθος