Ο Φωτοδότης Λούζει με Πνευματικό Φως τη Νοτιοανατολική Ασία

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η Ινδονησία, η Μαλαισία και η σημερινή Παπούα-Νέα Γουινέα αποτελούσαν ουσιαστικά ανέπαφο τομέα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πώς θα έφταναν τα καλά νέα σε εκείνα τα μέρη; Θέλοντας να καλύψει αυτή την ανάγκη, το γραφείο τμήματος της Αυστραλίας (τώρα αποκαλείται γραφείο τμήματος της Αυστραλασίας) αγόρασε ένα δικάταρτο μηχανοκίνητο ιστιοφόρο 16 μέτρων. Το ονόμασαν Φωτοδότη επειδή το πλήρωμα, όλοι τους σκαπανείς,a θα το χρησιμοποιούσαν για να μεταδώσουν πνευματικό φως σε μακρινά μέρη.—Ματθαίος 5:14-16.

Κήρυγμα στη Νέα Γουινέα

Τον Φεβρουάριο του 1935, το εφταμελές πλήρωμα ξεκίνησε από το Σίντνεϊ, στην ανατολική ακτή της Αυστραλίας, και κατευθύνθηκε βόρεια, προς το Πορτ Μόρεσμπι της Νέας Γουινέας. Στη διαδρομή έπιαναν ψάρια και σταματούσαν σε αρκετά λιμάνια για καύσιμα, επιπλέον τρόφιμα και επισκευές. Στις 10 Απριλίου 1935, απέπλευσαν από την Κουκτάουν του Κουίνσλαντ. Χρειάστηκαν τη βοήθεια της μηχανής του σκάφους για να διασχίσουν ένα πέρασμα στο επικίνδυνο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα. Αλλά η μηχανή άρχισε να βγάζει έναν παράξενο ήχο, και αναγκάστηκαν να τη σβήσουν. Θα γύριζαν πίσω ή θα συνέχιζαν το ταξίδι τους προς τη Νέα Γουινέα; Ο καπετάνιος, ο Έρικ Γιούινς, είπε ότι «δεν μας πήγαινε η καρδιά να γυρίσουμε πίσω». Έτσι λοιπόν, ο Φωτοδότης συνέχισε το ταξίδι του και στις 28 Απριλίου 1935 έφτασε με ασφάλεια στο Πορτ Μόρεσμπι.

Ενόσω κάποιος μηχανικός επισκεύαζε τη μηχανή, το πλήρωμα, εκτός από τον Φρανκ Ντιούαρ, κήρυττε τα καλά νέα στο Πορτ Μόρεσμπι. Ο Φρανκ που, σύμφωνα με έναν από τους άντρες, ήταν «σκληραγωγημένος σκαπανέας», είπε: “Πήρα μαζί μου πολλά βιβλία και κατευθύνθηκα με τα πόδια προς την ενδοχώρα, μέχρι και 32 χιλιόμετρα από την ακτή αν όχι παραπάνω, και επισκέφτηκα τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί”. Καθώς επέστρεφε, πήρε διαφορετικό δρόμο και χρειάστηκε να διασχίσει έναν μικρό ποταμό γεμάτο με κροκοδείλους. Αλλά κινήθηκε προσεκτικά και γύρισε στην πόλη σώος και αβλαβής. Οι προσπάθειες που έκανε το πλήρωμα για να κηρύξει ανταμείφθηκαν. Μερικοί που πήραν Γραφικά έντυπα τότε έγιναν αργότερα Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Κήρυγμα στην Ιάβα

Όταν η μηχανή επισκευάστηκε, ο Φωτοδότης άφησε πίσω του το Πορτ Μόρεσμπι και έβαλε πλώρη για το νησί Ιάβα στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (κυρίως η σημερινή Ινδονησία). Αφού έκαναν αρκετές στάσεις για ανεφοδιασμό, αγκυροβόλησαν στην Μπατάβια (σημερινή Τζακάρτα) στις 15 Ιουλίου 1935.

Όταν έφτασαν εκεί, ο Τσαρλς Χάρις, ένα από τα μέλη του πληρώματος, έφυγε από τον Φωτοδότη και έμεινε στην Ιάβα, όπου συνέχισε να κηρύττει με ζήλο τα καλά νέα.b «Εκείνη την εποχή», είπε, «ουσιαστικά δίναμε Γραφικά έντυπα και μετά συνεχίζαμε στην επόμενη πόλη. Είχα μαζί μου έντυπα στην αγγλική, στην αραβική, στην ινδονησιακή, στην κινεζική και στην ολλανδική. Οι άνθρωποι έπαιρναν μετά χαράς τα έντυπά μας, οπότε έδινα μέχρι και 17.000 τον χρόνο».

Ο ζήλος του Τσαρλς τράβηξε την προσοχή των ολλανδικών αρχών. Κάποτε, ένας αξιωματούχος ρώτησε κάποιον άλλον αδελφό, ο οποίος κήρυττε στην Ιάβα, πόσοι Μάρτυρες υπήρχαν στην ανατολική Ιάβα, εκεί όπου βρισκόταν ο Τσαρλς. «Μόνο ένας», απάντησε ο αδελφός. «Και θες να το πιστέψω;» φώναξε ο αξιωματούχος. «Πρέπει να έχετε έναν ολόκληρο στρατό εκεί πέρα, αν κρίνω από τον αριθμό των εντύπων που έχετε μοιράσει».

Κήρυγμα στη Σιγκαπούρη και στη Μαλαισία

Από την Ινδονησία, ο Φωτοδότης έβαλε πλώρη για τη Σιγκαπούρη, φτάνοντας εκεί στις 7 Αυγούστου. Σε κάθε στάση, οι αδελφοί έβαζαν να παίζουν ηχογραφημένες ομιλίες χρησιμοποιώντας τον δυνατό ενισχυτή και τα ηχεία του σκάφους. Πολλές φορές, αυτή η μέθοδος κηρύγματος των καλών νέων έκανε μεγάλη αίσθηση. Μάλιστα, η εφημερίδα Singapore Free Press έγραψε ότι «μια βροντερή φωνή αντήχησε από τη θάλασσα . . . το βράδυ της Τετάρτης», και πρόσθεσε: «Ήταν μια μοναδική ομιλία . . . που ακουγόταν . . . από το ιστιοφόρο “Φωτοδότης”, το οποίο ήρθε από την Αυστραλία και παρουσιάζει προγράμματα της Σκοπιάς στη Σιγκαπούρη». Η είδηση ανέφερε επίσης ότι «σε καλές καιρικές συνθήκες αυτά τα προγράμματα ταξιδεύουν πάνω στο νερό . . . και ακούγονται καθαρά 3 με 4 χιλιόμετρα μακριά».

Ενώ ο Φωτοδότης ήταν στη Σιγκαπούρη, ο Φρανκ Ντιούαρ έφυγε για έναν νέο διορισμό. Ο ίδιος περιέγραψε την αναχώρησή του: «Αρχίσαμε να κηρύττουμε στη Σιγκαπούρη ενώ συνεχίζαμε να μένουμε στο σκάφος. Όταν έφτασε ο καιρός να συνεχίσει ο Φωτοδότης το ταξίδι του, ο Έρικ Γιούινς είπε κάτι που με άφησε άναυδο: “Φρανκ, είπες ότι διάλεξες το Σιάμ (σημερινή Ταϋλάνδη) για τομέα σου. Εμείς μέχρι εδώ μπορούσαμε να σε φέρουμε. Από εδώ και πέρα συνεχίζεις μόνος σου!” Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και μετά ψέλλισα: “Μα, δεν έχω ιδέα προς τα πού πέφτει το Σιάμ!”» Ο Έρικ είπε στον Φρανκ ότι θα μπορούσε να φτάσει εκεί με τρένο ξεκινώντας από την Κουάλα Λουμπούρ, στη σημερινή Μαλαισία. Ο Φρανκ υπάκουσε και ξεκίνησε για την Κουάλα Λουμπούρ. Τελικά, έφτασε στην Ταϋλάνδη μετά από αρκετούς μήνες.c

Καθώς ο Φωτοδότης έπλεε παράλληλα με τη δυτική ακτή της Μαλαισίας, σταμάτησε στο Τζοχόρ Μπαχάρου, στη Μουάρ, στη Μελάκα, στην Κελάνγκ, στο Πορτ Σουέτενχαμ (τώρα Πορτ Κελάνγκ) και στην Πινάνγκ. Σε κάθε λιμάνι, το πλήρωμα μετέδιδε ηχογραφημένες Γραφικές ομιλίες από τα ηχεία του σκάφους. «Ούτε ιπτάμενος δίσκος δεν θα προκαλούσε τέτοιο ενδιαφέρον», είπε η Τζιν Ντεσάμπ, μια αδελφή που τότε υπηρετούσε στην Ινδονησία. Όταν τελείωναν οι ομιλίες, το πλήρωμα έβγαινε στην ακτή και έδινε έντυπα σε όσους ενδιαφέρονταν.

Κήρυγμα στη Σουμάτρα

Από την Πινάνγκ, το πλήρωμα διέσχισε τον Πορθμό της Μελάκα και έφτασε στο Μεντάν της Σουμάτρας (σήμερα αποτελεί μέρος της Ινδονησίας). Ο Έρικ Γιούινς θυμάται: «Η παραμονή μας στην περιοχή του Μεντάν ήταν ενδιαφέρουσα και ευχάριστη, και τα καλά νέα συνάντησαν πολλά ευήκοα αφτιά». Οι αδελφοί έδωσαν περίπου 3.000 έντυπα σε εκείνη την περιοχή.

Καθώς ο Φωτοδότης συνέχισε την πορεία του προς τα νότια, το πλήρωμα κήρυξε σε μεγάλα λιμάνια της ανατολικής πλευράς της Σουμάτρας. Τον Νοέμβριο του 1936, το ιστιοφόρο επέστρεψε στη Σιγκαπούρη, και ο Έρικ Γιούινς κατέβηκε εκεί. Λίγες εβδομάδες αργότερα, παντρεύτηκε την Αϊρίν Στράους, μια Μάρτυρα που έμενε στη Σιγκαπούρη. Ο Έρικ και η Αϊρίν συνέχισαν μαζί το σκαπανικό στη Σουμάτρα. Φυσικά, ο Φωτοδότης χρειαζόταν τώρα καινούριο καπετάνιο.

Κήρυγμα στο Βόρνεο

Ο καινούριος καπετάνιος ήταν ο Νόρμαν Σίνιορ, ένας εκπαιδευμένος πλοηγός. Ήρθε από το Σίντνεϊ τον Ιανουάριο του 1937. Στη συνέχεια, το πλήρωμα έφυγε από τη Σιγκαπούρη και έβαλε πλώρη για το Βόρνεο και την Κελέβη (σημερινό Σουλαβέσι), όπου έδωσαν εκτεταμένη μαρτυρία, τολμώντας να φτάσουν μέχρι και 480 χιλιόμετρα μέσα στην ενδοχώρα.

Όταν ο Φωτοδότης έφτασε στο λιμάνι της Σαμαρίντα στο Βόρνεο, ο λιμενάρχης δεν επέτρεψε στο πλήρωμα να κηρύξει στους ντόπιους. Ωστόσο, όταν ο Νόρμαν εξήγησε κάποια πράγματα για το έργο μας, η στάση του μαλάκωσε και μάλιστα πήρε μερικά έντυπα.

Σε μια άλλη περίπτωση, κάποιος ντόπιος ιερέας προσκάλεσε τον Νόρμαν για να μιλήσει στην εκκλησία του. Αλλά αντί να κάνει ο ίδιος την ομιλία, ο Νόρμαν έβαλε να παίξουν στον φωνογράφο πέντε ηχογραφημένες Γραφικές ομιλίες, οι οποίες άρεσαν στον ιερέα. Μάλιστα, πήρε μερικά έντυπα για να τα δώσει στους φίλους του. Η αντίδραση αυτού του ιερέα, βέβαια, ήταν η εξαίρεση. Οι υπόλοιποι κληρικοί δεν χάρηκαν με το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μάλιστα, εξοργίστηκαν με τη θαρραλέα μαρτυρία του πληρώματος και έφτασαν στο σημείο να πιέζουν τις αρχές να απαγορεύσουν την είσοδο του Φωτοδότη σε άλλα λιμάνια.

Επιστροφή στην Αυστραλία

Τον Δεκέμβριο του 1937, ο Φωτοδότης αναγκάστηκε να φύγει για την Αυστραλία εξαιτίας της απαγόρευσης που υποκίνησαν οι κληρικοί. Το πλήρωμα αγκυροβόλησε στο λιμάνι του Σίντνεϊ και πρόλαβε τη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε τον Απρίλιο του 1938. Είχαν περάσει πάνω από τρία χρόνια από τη μέρα που ο Φωτοδότης έφυγε από το Σίντνεϊ. Το σκάφος πουλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940, λίγο αφότου τέθηκε υπό απαγόρευση το έργο των Μαρτύρων στην Αυστραλία. «Εκπλήρωσε και με το παραπάνω τον σκοπό του», είπε ο αδελφός Γιούινς, ο οποίος περιέγραψε την υπηρεσία του στον Φωτοδότη ως μερικά από «τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου».

Η Μακρά Κληρονομιά του Φωτοδότη

Το πλήρωμα του Φωτοδότη έσπειρε τον σπόρο της Βασιλείας σε μια αχανή περιοχή με τεράστιο πληθυσμό. Και παρά την εναντίωση, το έργο τους σταδιακά καρποφόρησε. (Λουκάς 8:11, 15) Πράγματι, στις χώρες όπου κήρυξαν αυτοί οι πρώτοι σκαπανείς υπάρχουν σήμερα πάνω από 40.000 διαγγελείς της Βασιλείας. Τι θαυμάσια κληρονομιά άφησε αυτή η χούφτα θαρραλέων αντρών καθώς και το ιστιοφόρο τους, που αποδείχτηκε αντάξιο του ονόματός του!