ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ

Τον ίδιο εκείνον μήνα, ο Τομ και η Ροουένα Κίτο ξεκίνησαν από το Πορτ Μόρεσμπι για ένα κοπιαστικό ταξίδι αρκετών εβδομάδων. Μετέφεραν τα καλά νέα σε παρθένο τομέα​—στα απόκρημνα υψίπεδα της Νέας Γουινέας.

Τριάντα χρόνια νωρίτερα, Αυστραλοί χρυσοθήρες που είχαν φτάσει στα υψίπεδα ανακάλυψαν τον πολιτισμό περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων οι οποίοι ζούσαν εντελώς απομονωμένοι από τον έξω κόσμο. Εμβρόντητοι, αυτοί οι ιθαγενείς νόμισαν ότι οι λευκοί ήταν πνεύματα των προγόνων τους που είχαν επιστρέψει από τους νεκρούς.

Τους χρυσοθήρες ακολούθησαν κατά πόδας οι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου. «Όταν οι ιεραπόστολοι έμαθαν ότι θα πηγαίναμε εκεί, διέταξαν τους χωρικούς να μη μας ακούν», αναφέρει η Ροουένα. «Αλλά η προειδοποίησή τους αποδείχτηκε καλή διαφήμιση. Οι ορεσίβιοι​—εκ φύσεως περίεργοι—​μας περίμεναν πώς και πώς».

Ο Τομ και η Ροουένα άνοιξαν ένα μικρό κατάστημα στο Γουάμπαγκ, 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης Μάουντ Χάγκεν. «Οι κληρικοί διέταξαν τα ποίμνιά τους να μην ψωνίζουν από εμάς, να μη μας πουλάνε τίποτα και να μη μας μιλάνε, τους πίεσαν δε ακόμη και να ζητήσουν την έξωσή μας από το χώρο που νοικιάζαμε», λέει ο Τομ. «Με τον καιρό, όμως, οι χωρικοί κατάλαβαν ότι ήμασταν διαφορετικοί από τους άλλους λευκούς που ήξεραν. Αυτό που τους προξενούσε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι τους φερόμασταν με καλοσύνη. Μάλιστα, οι καλές μας πράξεις τούς έκαναν πολλές φορές να δακρύζουν, και είπαν ότι ήθελαν να μείνουμε!»

◼ ΟΤΑΝ ο Τομ και η Ροουένα Κίτο ήρθαν στο Γουάμπαγκ, στην επαρχία Ένγκα, οι τοπικές ιεραποστολές διέδωσαν για αυτούς διάφορες ψεύτικες ιστορίες. Για παράδειγμα, ισχυρίζονταν ότι ο Τομ και η Ροουένα ξέθαβαν τους νεκρούς και τους έτρωγαν. Αυτές οι ιστορίες με κατατρόμαζαν.

Μια μέρα, ο Τομ ρώτησε τον πατέρα μου αν ήξερε κάποια κοπέλα που θα μπορούσε να βοηθάει τη σύζυγό του στο νοικοκυριό. Ο πατέρας μου έδειξε εμένα. Εγώ είχα πεθάνει από το φόβο μου, αλλά ο πατέρας μου με πίεσε να δεχτώ τη δουλειά.

Κάποτε, ο Τομ και η Ροουένα με ρώτησαν: «Τι νομίζεις ότι συμβαίνει στους ανθρώπους όταν πεθαίνουν;»

«Οι καλοί πηγαίνουν στον ουρανό», απάντησα.

«Αυτό το διάβασες στην Αγία Γραφή;» ρώτησαν εκείνοι.

«Δεν έχω πάει σχολείο, και δεν ξέρω να διαβάζω», είπα.

Ξεκίνησαν να μου μαθαίνουν ανάγνωση, και σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω τη Βιβλική αλήθεια. Όταν έπαψα να πηγαίνω στην Καθολική Εκκλησία, κάποιος υπεύθυνος με ρώτησε: «Γιατί δεν έρχεσαι πια στην εκκλησία; Μήπως αυτό το αντρόγυνο των λευκών σού έφαγε την καρδιά;»

«Ναι», απάντησα εγώ, «η συμβολική μου καρδιά ανήκει σε αυτούς τώρα επειδή ξέρω ότι μου μαθαίνουν την αλήθεια».

[Εικόνα στη σελίδα 110]

Ο Τομ και η Ροουένα Κίτο μπροστά από το μικρό κατάστημα και το σπίτι τους στο Γουάμπαγκ