Η Αγάπη Μας για τους Κήπους

ΣΑΣ αρέσει η ηρεμία ενός όμορφου κήπου στον οποίο μπορεί κανείς να βρει καταφύγιο από το θόρυβο και τον πυρετώδη ρυθμό της ζωής; Είναι τα γαλήνια πάρκα με τις πελούζες, τα λουλούδια, τα σκιερά δέντρα και τις λιμνούλες τους το περιβάλλον που προτιμάτε για να κάνετε πικνίκ με την οικογένειά σας ή μια βόλτα με ένα φίλο; Ναι, πόσο μας καταπραΰνουν, μας αναζωογονούν, μας γαληνεύουν, ακόμα και μας θεραπεύουν οι κήποι!

Αν και μερικοί μπορεί να αποφεύγουν να ασχοληθούν με την κηπουρική, ίσως επειδή δεν έχουν χρόνο, σε όλους μας αρέσουν τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι ήχοι και οι καρποί των κήπων. Ο Τόμας Τζέφερσον—αρχιτέκτονας, επιστήμονας, δικηγόρος, εφευρέτης και πρόεδρος των Η.Π.Α.—αγαπούσε τους κήπους. Έγραψε: «Καμιά ενασχόληση δεν με ευχαριστεί τόσο όσο η καλλιέργεια της γης. . . . Εξακολουθώ να είμαι φανατικός θαυμαστής των κήπων. Αλλά μολονότι είμαι ηλικιωμένος, δεν είμαι παρά ένας άπειρος κηπουρός».

Πολλοί συμμερίζονται την άποψή του. Κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες συρρέουν σε διάσημους κήπους σε όλο τον κόσμο—στους Κήπους του Κιου (Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι), στην Αγγλία· στους κήπους στο Κιότο της Ιαπωνίας· στους κήπους του Παλατιού των Βερσαλιών, στη Γαλλία· και στους Κήπους Λόνγκγουντ, στην Πενσυλβανία των Η.Π.Α., για να αναφέρουμε μόνο λίγους. Σε πολλές χώρες υπάρχουν επίσης αστικές περιοχές όπου τα σπίτια είναι χτισμένα κατά μήκος δεντροφυτεμένων οδών και περιβάλλονται από θάμνους, δέντρα και μια πανδαισία ζωηρόχρωμων λουλουδιών—το θέαμα θυμίζει παράδεισο σε μικρογραφία.

Οι Κήποι Μπορούν να Συμβάλουν στην Υγεία

Έχει παρατηρηθεί πως, όταν οι άνθρωποι διατηρούν την επαφή τους με το φυσικό κόσμο, η υγεία τους ίσως είναι καλύτερη, μολονότι αυτή η επαφή περιορίζεται απλώς στο να βλέπουν λουλούδια, δέντρα, θάμνους και πουλιά μέσα από ένα παράθυρο. Αυτό ώθησε κάποιο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης να φτιάξει έναν κήπο στην ταράτσα του. «Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό», είπε ένας από τους υπεύθυνους του νοσοκομείου. «Τονώνει το ηθικό τόσο των ασθενών όσο και του προσωπικού. . . . Διαπιστώνουμε ότι έχει πολλές θεραπευτικές δυνατότητες». Μάλιστα, ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να ωφεληθούν σωματικά, διανοητικά και συναισθηματικά αν απολαμβάνουν με όλες τους τις αισθήσεις τη φύση.

Επιπλέον, ένα άτομο που έχει πνευματικά ενδιαφέροντα ίσως αισθάνεται πιο κοντά στον Θεό όταν βρίσκεται ανάμεσα στα έργα των χεριών Του. Αυτή η προσφορά των κήπων έχει την προέλευσή της στον πρώτο κήπο που υπήρξε ποτέ στη γη, τον Κήπο της Εδέμ, εκεί όπου επικοινώνησε ο Θεός για πρώτη φορά με τον άνθρωπο.—Γένεσις 2:15-17· 3:8.

Η αγάπη για τους κήπους είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Και όπως θα δούμε, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Προτού, όμως, συζητήσουμε το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, σας προσκαλούμε να «περπατήσετε» σε μερικούς από τους κήπους της ιστορίας για να δείτε πόσο βαθιά στην καρδιά όλων των ανθρώπων βρίσκεται πράγματι η λαχτάρα για τον Παράδεισο.

Μια Ματιά σε Μερικούς Διάσημους Κήπους

Η ΠΡΩΤΗ επαφή του ανθρώπου με τον Παράδεισο έγινε σε κάποιον κήπο ο οποίος βρισκόταν στην περιοχή Εδέμ, πιθανώς κοντά στη λίμνη Βαν της σημερινής Τουρκίας. Ένας ποταμός που διακλαδωνόταν σε τέσσερις ποταμούς πότιζε τον κήπο όπου ζούσαν ο Αδάμ και η Εύα, οι οποίοι έπρεπε ‘να τον καλλιεργούν και να τον φροντίζουν’. Πόσο ευχάριστο πρέπει να ήταν να επιμελούνται έναν κήπο γεμάτο από ‘κάθε δέντρο ωραίο στην όραση και καλό στη γεύση’!—Γένεσις 2:8-14· 2:15, ΜΝΚ.

Η Εδέμ ήταν ένα τέλειο σπίτι. Ο Αδάμ, η Εύα και οι απόγονοί τους έπρεπε να επεκτείνουν τα όριά του, αναμφίβολα χρησιμοποιώντας ως πρότυπό τους το εξαιρετικό αρχικό σχέδιο του Θεού. Με τον καιρό, όλη η γη θα γινόταν ένας παράδεισος γεμάτος με τον κατάλληλο αριθμό ανθρώπων. Αλλά η εσκεμμένη ανυπακοή των πρώτων γονέων μας κατέληξε στο να εκδιωχθούν από εκείνον τον πανέμορφο τόπο. Δυστυχώς, όλα τα άλλα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας γεννήθηκαν έξω από αυτό το σπίτι στην Εδέμ.

Παρ’ όλα αυτά, η ανθρωπότητα είχε σχεδιαστεί από τον Δημιουργό για να ζει στον Παράδεισο. Έτσι ήταν φυσιολογικό να προσπαθήσουν οι μελλοντικές γενιές να περιβάλουν τον εαυτό τους με απομιμήσεις εκείνου του κήπου.

Κήποι του Μακρινού Παρελθόντος

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας χαιρετίστηκαν ως ένα από τα θαύματα της αρχαιότητας. Κατασκευάστηκαν πριν από 2.500 και πλέον χρόνια από τον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα για τη σύζυγό του, η οποία ήταν από τη Μηδία και νοσταλγούσε τα δάση και τους λόφους της πατρίδας της. Αυτή η κλιμακωτή κατασκευή, η οποία είχε ύψος 22 μέτρα και θολωτές αψίδες, όλες κατάφυτες, περιείχε αρκετό χώμα για να αναπτυχθούν μεγάλα δέντρα. Η βασίλισσα, γεμάτη νοσταλγία, πιθανώς θα παρηγοριόταν καθώς θα περπατούσε σε εκείνες τις αναβαθμίδες που θύμιζαν την Εδέμ.

Η αρχιτεκτονική κήπων ήταν πολύ ανεπτυγμένη στην εύφορη Κοιλάδα του Νείλου, στην Αίγυπτο. «Η Αίγυπτος», λέει Το Εγχειρίδιο της Οξφόρδης για τους Κήπους (The Oxford Companion to Gardens), «είναι η πηγή των αρχαιότερων απεικονίσεων κήπων παγκόσμια και ο χώρος μιας εξαιρετικά μακραίωνης . . . παράδοσης στην κηπουρική». Ένα σχέδιο το οποίο παρουσιάζει τον κήπο κάποιου Αιγύπτιου αξιωματούχου στις Θήβες, που χρονολογείται περίπου από το 1400 Π.Κ.Χ., δείχνει λίμνες, δρομάκια με δεντροστοιχίες και περίπτερα. Μετά τους βασιλικούς κήπους, οι πιο περίτεχνοι ήταν οι κήποι των ναών, όπου υπήρχαν δέντρα, λουλούδια και θάμνοι που ποτίζονταν μέσω καναλιών τα οποία έπαιρναν νερό από δεξαμενές και λίμνες που ήταν γεμάτες με υδρόβια πουλιά, ψάρια και νούφαρα.—Παράβαλε Έξοδος 7:19.

Οι Πέρσες επίσης έβαλαν από νωρίς τη σφραγίδα τους στον κόσμο των κήπων. Τόσο ελκυστικοί ήταν οι κήποι της Περσίας και της Αιγύπτου ώστε όταν οι νικηφόρες στρατιές του Μεγάλου Αλεξάνδρου επέστρεψαν στην Ελλάδα τον τέταρτο αιώνα Π.Κ.Χ., είχαν εφοδιαστεί καλά με σπόρους, φυτά και ιδέες. Στην Αθήνα, ο Αριστοτέλης και ο μαθητής του Θεόφραστος συγκέντρωσαν πολλά είδη χλωρίδας και δημιούργησαν ένα βοτανικό κήπο για τη μελέτη και την ταξινόμηση των φυτών. Πολλοί πλούσιοι Έλληνες είχαν μεγαλοπρεπείς κήπους, όπως οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες πριν από αυτούς.

Οι Ρωμαίοι αστοί συνδύαζαν το σπίτι και τον κήπο στον περιορισμένο χώρο της πόλης. Οι πλούσιοι δημιουργούσαν εντυπωσιακά πάρκα αναψυχής στις εξοχικές τους επαύλεις. Ακόμα και ο τύραννος Νέρων ήθελε την Εδέμ του· γι’ αυτό εκδίωξε ανελέητα εκατοντάδες οικογένειες, γκρέμισε τα σπίτια τους και κατασκεύασε γύρω από το παλάτι του ένα ιδιωτικό πάρκο που είχε έκταση πάνω από 500 στρέμματα. Αργότερα, γύρω στο 138 Κ.Χ., η ρωμαϊκή αρχιτεκτονική κήπων έφτασε στο ζενίθ της στην έπαυλη του Αυτοκράτορα Αδριανού στο Τίβολι. Η έπαυλη είχε έκταση 2.400 στρέμματα γεμάτα πάρκα, τεχνητές και φυσικές λίμνες και σιντριβάνια.

Επίσης οι αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν κήπους και πάρκα. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος γράφει ότι υπήρχαν υπέροχα πάρκα με άφθονα ρυάκια σε μια περιοχή που ονομαζόταν Ετάμ, περίπου 13 με 16 χιλιόμετρα έξω από την Ιερουσαλήμ. Τα πάρκα της Ετάμ ίσως περιλαμβάνονταν στους ‘κήπους, στους παραδείσους, στις δεξαμενές υδάτων και στα άλση’ που η Αγία Γραφή λέει ότι ο Σολομών ‘έκανε για τον εαυτό του’. (Εκκλησιαστής 2:5, 6) Έξω ακριβώς από την Ιερουσαλήμ, στο Όρος των Ελαιών, υπήρχε ο Κήπος της Γεθσημανή, ο οποίος έγινε γνωστός σε σχέση με τον Ιησού Χριστό. Εκεί ο Ιησούς βρήκε ένα καταφύγιο όπου μπορούσε ήσυχα να διδάσκει τους μαθητές του.—Ματθαίος 26:36· Ιωάννης 18:1, 2.

Από τους Αραβικούς στους Αγγλικούς Κήπους

Όταν οι στρατιές των Αράβων ξεχύθηκαν στα ανατολικά και στα δυτικά τον έβδομο αιώνα Κ.Χ., γνώρισαν και αυτοί, όπως ο Αλέξανδρος, τους κήπους της Περσίας. (Παράβαλε Εσθήρ 1:5.) «Οι Άραβες», γράφει ο Χάουαρντ Λόξτον, «διαπίστωσαν ότι οι περσικοί κήποι έμοιαζαν πολύ με τον παράδεισο που υποσχόταν στους πιστούς το Κοράνι». Ακολουθώντας το περσικό πρότυπο, ο συνηθισμένος αραβικός κήπος, από τη μαυριτανική Ισπανία μέχρι το Κασμίρ, χωριζόταν σε τέσσερα τμήματα από τέσσερα ρυάκια τα οποία ενώνονταν στο κέντρο με μια πισίνα ή ένα σιντριβάνι, πράγμα που θύμιζε τους τέσσερις ποταμούς της Εδέμ.

Στη βόρεια Ινδία, οι Μογγόλοι αρχηγοί του 17ου αιώνα κατασκεύασαν πάνω από 700 παραδεισένιους κήπους κατά μήκος της λίμνης Νταλ στην πανέμορφη κοιλάδα Κασμίρ. Αυτοί σχημάτιζαν μια εκτυφλωτική χρωματική πανδαισία η οποία διανθιζόταν από εκατοντάδες σιντριβάνια, αναβαθμίδες και καταρράκτες. Το μαύρο μαρμάρινο περίπτερο που έχτισε στην όχθη της λίμνης Νταλ ο Σαχ Τζαχάν (δημιουργός του Τατζ Μαχάλ) φέρει ακόμα την επιγραφή: «Αν υπάρχει παράδεισος στο πρόσωπο της γης, είναι εδώ, είναι εδώ, είναι εδώ».

Λίγους αιώνες νωρίτερα, η Ευρώπη είχε μεταβεί από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση του 14ου αιώνα. Η παράδοση της Ρώμης στην κηπουρική, η οποία περιφρονήθηκε με την έναρξη του Μεσαίωνα τον πέμπτο αιώνα Κ.Χ., άρχισε να ακμάζει και πάλι—αυτή τη φορά υπό την ηγεσία της εκκλησίας. Ο Χριστιανικός κόσμος είδε τον κήπο σαν ‘προσωρινό παράδεισο’. Στο σχέδιο ενός μοναστηριού του ένατου αιώνα υπάρχουν δύο κήποι με το όνομα «Παράδεισος». Οι κήποι του Χριστιανικού κόσμου σύντομα έγιναν πιο μεγάλοι και πιο πολυτελείς, αλλά αντί να αντανακλούν πνευματικά ιδεώδη, πολλοί έγιναν σύμβολα δύναμης και πλούτου.

Όταν ο Κάρολος Η΄ της Γαλλίας κατέκτησε τη Νάπολη της Ιταλίας το 1495, έγραψε στους δικούς του: «Δεν θα πιστέψετε πόσο όμορφους κήπους έχω σε αυτή την πόλη . . . Φαίνεται ότι οι μόνοι που λείπουν για να γίνει ένας επίγειος παράδεισος είναι ο Αδάμ και η Εύα». Αλλά αν ο Κάρολος ζούσε το 17ο αιώνα, θα είχε δει σε γαλλικό έδαφος τους τεράστιους κήπους του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄. Το βιβλίο Ο Κήπος (The Garden) υποστηρίζει ότι οι κήποι που υπάρχουν στο Παλάτι των Βερσαλιών «μπορούν ακόμα να αξιώνουν ότι είναι από τους μεγαλύτερους και πολυτελέστερους του κόσμου».

Ωστόσο, η Αναγέννηση είχε έναν καινούριο ορισμό για τον παράδεισο: η φύση πρέπει να υποτάσσεται στο διαφωτισμένο άνθρωπο ο οποίος είναι υπεύθυνος για την επιβολή της τάξης στον κήπο απαλλάσσοντάς τον από καθετί άγριο. Τα δέντρα και τα λουλούδια φυτεύονταν όλα σε τέλεια γεωμετρικά σχέδια. Έτσι, υπήρξε μια καταπληκτική αναβίωση της αρχαίας ρωμαϊκής τεχνικής διακοσμητικού κλαδέματος—του κοψίματος και του δεσίματος των δέντρων και των θάμνων με σύρματα.

Στη συνέχεια, το 18ο και το 19ο αιώνα, οι θαλάσσιες εξερευνήσεις και το εμπόριο εισήγαγαν νέα φυτά και ιδέες κηπουρικής στο δυτικό κόσμο. Η Αγγλία πήρε τη σκυτάλη στον τομέα της κηποτεχνίας. «Τον 18ο αιώνα στην Αγγλία», αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, «ο άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται το φυσικό κόσμο του οποίου αποτελεί μέρος. Αντί να επιβάλει την ανθρώπινη γεωμετρική τάξη στον φυσικό κόσμο, αρχίζει να σκέπτεται να προσαρμόσει τη ζωή σ’ αυτόν». Άντρες όπως ο Γουίλιαμ Κεντ και ο Λάνσελοτ Μπράουν διέπρεψαν στην αρχιτεκτονική κήπων. Ο Μπράουν διαμόρφωσε πάνω από διακόσια μεγάλα εξοχικά κτήματα στην Αγγλία. Δύο άντρες που έγιναν πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τόμας Τζέφερσον και ο Τζον Άνταμς, περιόδευσαν στην Αγγλία το 1786 για να μελετήσουν τους αγγλικούς κήπους.

Τοπία της Ανατολής

Η κηπουρική παράδοση της Κίνας αποτελεί για τον πολιτισμό της Ανατολής ό,τι αποτελεί η παράδοση της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Ρώμης για τον πολιτισμό της Δύσης. Οι Κινέζοι αρχικά ασκούσαν μια ανιμιστική θρησκεία, σύμφωνα με την οποία όλα τα ποτάμια, οι βράχοι και τα βουνά θεωρούνταν υλοποιημένα πνεύματα, τα οποία έπρεπε να χαίρουν σεβασμού. Στη συνέχεια, ο Ταοϊσμός, ο Κομφουκιανισμός και ο Βουδισμός σάρωσαν τη χώρα και δημιούργησαν τις δικές τους μορφές κήπων.

Στην άλλη πλευρά της Θάλασσας της Ιαπωνίας, οι ιαπωνικοί κήποι ανέπτυξαν το δικό τους ύφος, όπου η μορφή προηγείται του χρώματος και κάθε αντικείμενο έχει μια συγκεκριμένη θέση. Σε μια προσπάθεια να συλλάβει, μέσα σε περιορισμένο χώρο, την αισθητική και την ποικιλομορφία της φύσης, ο κηπουρός τοποθετεί τους βράχους του με προσοχή, ενώ φυτεύει και περιποιείται τον κήπο του με σχολαστικότητα. Αυτό φαίνεται από την τέχνη του μπονσάι (σημαίνει «φυτό ανεπτυγμένο σε γλάστρα»), η οποία φροντίζει ώστε ένα μικροσκοπικό δέντρο μεγάλης ηλικίας ή πιθανώς μια δεντροστοιχία να αποκτά τέλειο σχήμα και αναλογία.

Αν και το ύφος του μπορεί να διαφέρει από το αντίστοιχό του στη Δύση, ο κήπος της Ανατολής αντανακλά επίσης τη λαχτάρα για τον Παράδεισο. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της περιόδου Χεϊάν στην Ιαπωνία (794-1185), γράφει ο ιστορικός σε θέματα ιαπωνικών κήπων Γουίμπε Καούτερτ, οι κηπουροί προσπάθησαν να αναπλάσουν την ατμόσφαιρα του «παραδείσου στη γη».

Παγκόσμια Αγάπη

Η αγάπη για τους κήπους αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο—την ένιωθαν ακόμα και φυλές που αποτελούνταν από κυνηγούς και τροφοσυλλέκτες και ζούσαν σε «φυσικούς» κήπους όπως είναι οι ζούγκλες, τα δάση και τα λιβάδια. Σχετικά με «τους Αζτέκους στο Μεξικό και τους Ίνκας στο Περού», αναφέρει Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica), «οι κονκισταδόρες περιέγραψαν περίτεχνους κήπους με βαθμιδωτούς λόφους, άλση, σιντριβάνια και τεχνητές λίμνες . . . παρόμοιους με τους κήπους που υπήρχαν την ίδια εποχή στη Δύση».

Τι αποκαλύπτουν, λοιπόν, τα αρχαία άλση που υπήρχαν κατά μήκος του Νείλου, τα τοπία της Ανατολής, τα πάρκα των σύγχρονων πόλεων και οι βοτανικοί κήποι; Τη λαχτάρα της ανθρωπότητας για τον Παράδεισο. Σχολιάζοντας αυτή τη διαχρονική «νοσταλγία για τον Παράδεισο», ο συγγραφέας Τέρι Κομίτο δήλωσε: «Οι κήποι είναι τοποθεσίες στις οποίες οι άνθρωποι αισθάνονται σαν να επιστρέφουν στο σπίτι τους». Και σε ποιον άνθρωπο δεν θα άρεσε να λέει: ‘Το σπίτι μου μοιάζει με τον Κήπο της Εδέμ’; Αλλά είναι μια παγγήινη Εδέμ—και όχι μόνο για τους πλούσιους—απλώς ένα όνειρο; Ή μήπως είναι μελλοντική βεβαιότητα;

Ο Δρόμος της Επιστροφής στον Παράδεισο

ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ κανείς τη λαχτάρα του ανθρώπου για τον Παράδεισο και τις προσπάθειες που έγιναν, μεγάλες και μικρές, για την αναβίωσή του, θα νόμιζε ότι μέχρι τώρα η γη θα είχε γίνει πραγματικός παράδεισος. Αλλά δεν έχει γίνει.

Σε αντίθεση, οι άνθρωποι έχουν δώσει προτεραιότητα στην απληστία, η οποία πολλές φορές κυβερνά σε βάρος του περιβάλλοντος και της ποικιλίας των έμβιων όντων. Πιστεύοντας πως τα υλικά πλούτη θα νικήσουν, πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει κάθε ελπίδα ότι αυτή η γη θα μεταμορφωθεί ποτέ σε εδεμικό παράδεισο. Αντίθετα, αποβλέπουν σε μια ζωή μετά θάνατο στον ουρανό ως τη μόνη τους ελπίδα για τον Παράδεισο. Αυτή η άποψη συνεπάγεται, πρώτον, ότι η ανθρώπινη λαχτάρα μας για την Εδέμ δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ και, δεύτερον, ότι ο Θεός έχει εγκαταλείψει αυτόν τον πλανήτη στην απερισκεψία και στην απληστία του ανθρώπου. Αληθεύει αυτό; Τι ακριβώς επιφυλάσσει το μέλλον; Και πού θα υπάρξει αυτό το μέλλον;

Παράδεισος—Στον Ουρανό ή στη Γη;

Σχεδόν πριν από 2.000 χρόνια, ο Ιησούς Χριστός είπε μιλώντας στο μετανοημένο κλέφτη που ήταν κρεμασμένος στο ξύλο δίπλα του: «Θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο». (Λουκάς 23:43) Μήπως εννοούσε ο Ιησούς ότι ο κλέφτης θα πήγαινε στον ουρανό μαζί του; Όχι.

Ο κακοποιός ούτε καν θα είχε φανταστεί κάτι τέτοιο. Γιατί; Επειδή πιθανώς θα ήταν εξοικειωμένος με χωρία από τις Εβραϊκές Γραφές, οι οποίες υπήρχαν στην εποχή του, όπως είναι το πρώτο μέρος του εδαφίου Ψαλμός 37:29: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην». Ο Ιησούς δίδαξε την ίδια αλήθεια, διακηρύττοντας: «Ευτυχισμένοι είναι οι πράοι, επειδή αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη». (Ματθαίος 5:5) Αυτό το εδάφιο συμφωνεί με την Κυριακή Προσευχή, όπως αποκαλείται συνήθως, η οποία δηλώνει: «Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη».—Ματθαίος 6:9, 10.

Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός δημιούργησε τη γη, όχι τον ουρανό, ως το σπίτι της ανθρώπινης οικογένειας. Ο Λόγος Του δηλώνει ότι αυτός «έκτισεν [τη γη] ουχί ματαίως» αλλά «έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται». (Ησαΐας 45:18) Για πόσο καιρό; «Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος». (Ψαλμός 104:5) Ναι, ‘η γη διαμένει εις τον αιώνα’.—Εκκλησιαστής 1:4.

Ο σκοπός του Θεού για τη συντριπτική πλειονότητα εκείνων που τον υπηρετούν είναι να κάνουν αυτή τη γη σπίτι τους για πάντα. Παρατηρήστε τι λέει σχετικά με αυτό ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Το εδάφιο Ψαλμός 37:11 προλέγει: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη». Για πόσο καιρό; Το εδάφιο Ψαλμός 37:29 λέει: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα». Τότε θα εκπληρωθεί το εδάφιο που διακηρύττει: «Ανοίγεις [Θεέ] την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος», δηλαδή, την επιθυμία που είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού.—Ψαλμός 145:16.

Τι θα πούμε για εκείνους που δεν επιθυμούν να κάνουν το θέλημα του Θεού; Τα εδάφια Παροιμίαι 2:21, 22 δηλώνουν: «Οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής».

Αποκατάσταση του Παραδείσου

Σύντομα, οι κρίσεις του Θεού θα εκτελεστούν εναντίον αυτού του πονηρού κόσμου. (Ματθαίος 24:3-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5, 13) Αλλά ο Θεός θα διαφυλάξει «ένα μεγάλο πλήθος» ανθρώπων από αυτή την επικείμενη καταστροφή και θα τους φέρει σε ένα δικό του νέο κόσμο.—Αποκάλυψη 7:9-17.

Κατόπιν, ο Θεός θα κατευθύνει το χαρωπό έργο που θα έχουν αναλάβει οι ανθρώπινοι υπήκοοί του, δηλαδή να μεταμορφώσουν ολόκληρη τη γη σε παραδεισένιο σπίτι για την ανθρωπότητα. Η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Η έρημος και η άνυδρος θέλουσιν ευφρανθή δι’ αυτά, και η ερημία θέλει αγαλλιασθή και ανθήσει ως ρόδον. . . . Διότι εν τη ερήμω θέλουσιν αναβλύσει ύδατα και ρεύματα εν τη ερημία».—Ησαΐας 35:1, 6.

Σε εκείνον τον επεκτεινόμενο Παράδεισο, δεν θα υπάρχει πια πείνα, φτώχεια, άθλιες συνοικίες, άστεγοι ή περιοχές που θα πλήττονται από το έγκλημα. ‘Θα υπάρχει πληθώρα σιτηρών στη γη’. (Ψαλμός 72:16, ΜΝΚ) «Τα δένδρα του αγρού θέλουσιν αποδίδει τον καρπόν αυτών και η γη θέλει δίδει το προϊόν αυτής». (Ιεζεκιήλ 34:27) «Θέλουσιν οικοδομήσει οικίας και κατοικήσει, και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και φάγει τον καρπόν αυτών. Δεν θέλουσι κτίσει αυτοί και άλλος να κατοικήση· δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί και άλλος να φάγη». (Ησαΐας 65:21, 22) «Θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών».—Μιχαίας 4:4.

Γιατί Μερικοί Πηγαίνουν στον Ουρανό

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανώς θα παραδεχτούν ότι λαχταρούν έναν επίγειο παράδεισο. Αυτό είναι φυσιολογικό, επειδή ο Θεός ποτέ δεν εμφύτευσε μέσα τους τη λαχτάρα για τον ουρανό· δεν μπορούν καν να συλλάβουν το πώς μοιάζει η ζωή στον ουρανό. Για παράδειγμα, η Πατ, αν και αφοσιωμένο μέλος της εκκλησίας, είπε τα εξής σε μια συζήτηση που είχε με το διάκονό της ο οποίος ανήκει στην Εκκλησία της Αγγλίας: «Ποτέ μου δεν σκέφτηκα ότι θα πάω στον ουρανό. Δεν θέλω να πάω· άλλωστε τι θα έκανα εγώ εκεί;»—Παράβαλε Ψαλμός 115:16.

Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή διδάσκει πως ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων, 144.000, πηγαίνει όντως στον ουρανό. (Αποκάλυψη 14:1, 4) Επίσης εξηγεί το γιατί: «Τους έκανες να είναι βασιλεία και ιερείς στον Θεό μας, και αυτοί θα κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες». (Αποκάλυψη 5:9, 10) Μαζί με τον Βασιλιά τους, τον Ιησού Χριστό, αυτοί αποτελούν τη «βασιλεία», τη νέα ουράνια κυβέρνηση της γης, για την οποία προσεύχονται οι Χριστιανοί. Αυτή η κυβέρνηση θα επιβλέπει την πλήρη αποκατάσταση της γης και των ανθρώπων.—Δανιήλ 2:44· 2 Πέτρου 3:13.

Εφόσον, όμως, η επιθυμία για ζωή στον ουρανό δεν υπάρχει φυσιολογικά στους ανθρώπους, μια μοναδική επενέργεια του πνεύματος του Θεού «δίνει μαρτυρία» στους 144.000 ώστε εκείνοι αντιλαμβάνονται αυτή την ειδική ‘άνω κλήση’. (Ρωμαίους 8:16, 17· Φιλιππησίους 3:14) Ωστόσο, είναι φανερό ότι μια τέτοια επενέργεια του αγίου πνεύματος δεν είναι αναγκαία για τους ανθρώπους γενικά επειδή το αιώνιο σπίτι τους πρόκειται να είναι μια παραδεισένια γη.

Ένας Πνευματικός Παράδεισος Ετοιμάζει το Δρόμο

Πώς αποκτά κάποιος τα προσόντα για αιώνια ζωή στον Παράδεισο στη γη; «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή», είπε ο Ιησούς, «το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό». (Ιωάννης 17:3) Συνδέοντας τις ειρηνικές ανθρώπινες σχέσεις με τη γνώση του Θεού, το εδάφιο Ησαΐας 11:9 δηλώνει: ‘Δεν θέλουσι κακοποιεί ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν’.—Παράβαλε Ησαΐας 48:18.

Αυτή η γνώση, ασφαλώς, δεν είναι απλώς εγκεφαλική γνώση. Επηρεάζει την προσωπικότητα του ατόμου και συντελεί στην ανάπτυξη θεϊκών ιδιοτήτων, όπως είναι ‘η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια’. (Γαλάτες 5:22, 23) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται να καλλιεργούν αυτές τις ιδιότητες, και γι’ αυτό, ακόμα και τώρα, ευλογούνται με έναν ωφέλιμο πνευματικό παράδεισο.—Ησαΐας 65:13, 14.

Πόσο διαφορετική είναι η πνευματική τους κατάσταση από εκείνη του κόσμου, ο οποίος βυθίζεται σε ολοένα μεγαλύτερη ασέβεια και διαφθορά! Σύντομα, όμως, αυτός ο πονηρός κόσμος θα καταστραφεί από τον Θεό. Στο μεταξύ, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς προσκαλούν να επισκεφτείτε—ναι, να εξετάσετε—τον πνευματικό παράδεισο που απολαμβάνουν. Δείτε μόνοι σας ότι ακριβώς τώρα ο Ιησούς, ο αόρατος ουράνιος Βασιλιάς, κατευθύνει αθόρυβα τους μελλοντικούς κατοίκους αυτού του νέου κόσμου στο στενό δρόμο που οδηγεί στον επίγειο Παράδεισο και στην αιώνια ζωή!—Ματθαίος 7:13, 14· Αποκάλυψη 7:17· 21:3, 4.