Η λέξη παράδεισος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου εμφανίζεται τρεις φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. (Λου 23:43· 2Κο 12:4· Απ 2:7) Έλληνες συγγραφείς χρησιμοποίησαν αυτή τη λέξη από πολύ παλιά, με πρώτο τον Ξενοφώντα (περ. 431-352 Π.Κ.Χ.), ο δε Πολυδεύκης τής απέδωσε περσική προέλευση (παιρίντεζα). (Κύρου Παιδεία, Α΄, III, 14· Κύρου Ανάβασις, Α΄, II, 7· Ονομαστικόν, Θ΄, 13)

Ωστόσο, και οι τρεις αυτές λέξεις (εβραϊκή παρντές, περσική παιρίντεζα και ελληνική παράδεισος) μεταδίδουν τη βασική ιδέα ενός όμορφου πάρκου ή κήπου όμοιου με πάρκο. Το πρώτο τέτοιο πάρκο ήταν αυτό που έφτιαξε ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός, στην Εδέμ. (Γε 2:8, 9, 15) Στην εβραϊκή ονομάζεται γκαν, δηλαδή «κήπος», αλλά στο μέγεθος και στη σύσταση έμοιαζε προφανώς με πάρκο. Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα χρησιμοποιεί εύστοχα τη λέξη παράδεισος αναφορικά με εκείνον τον κήπο. (Βλέπε ΕΔΕΜ Αρ. 1· ΚΗΠΟΣ [Ο Κήπος της Εδέμ].)