Ο Λάιμονις, ένας νεαρός από τη Λετονία, μιλάει σχετικά με την ανάγκη που είχε για παρηγοριά και για τις θλιβερές αναμνήσεις που του έφερναν μελαγχολία. Σε ηλικία 29 χρονών, του συνέβη ένα αυτοκινητικό δυστύχημα το οποίο τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω. Ένιωθε τελείως απελπισμένος και στράφηκε στο αλκοόλ. Πέντε χρόνια αργότερα ήταν ένα ράκος​—ένας παράλυτος αλκοολικός χωρίς μέλλον. Από πού μπορούσε να αντλήσει παρηγοριά;

Μια τέτοια βέβαιη και λαμπρή ελπίδα εμψύχωσε τον Λάιμονις, τον αλκοολικό παράλυτο που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο. Όταν διάβασε κάποια βασισμένα στη Γραφή έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, χάρηκε μαθαίνοντας για το νέο κόσμο υπό τη Βασιλεία του Θεού, όπου η υγεία του θα μπορούσε να αποκατασταθεί πλήρως. Στην Αγία Γραφή διάβασε την ακόλουθη λαμπρή υπόσχεση για θαυματουργική θεραπεία: «Εκείνον τον καιρό τα μάτια των τυφλών θα ανοιχτούν και τα αφτιά των κουφών θα πάψουν να είναι κλειστά. Εκείνον τον καιρό ο κουτσός θα σκαρφαλώνει σαν το ελάφι και η γλώσσα του άλαλου θα βγάζει κραυγές ευφροσύνης». (Ησαΐας 35:5, 6) Για να είναι κατάλληλος να ζει σε εκείνον τον Παράδεισο, ο Λάιμονις έκανε μεγάλες αλλαγές. Σταμάτησε το ποτό, και η μεταμόρφωσή του δεν πέρασε απαρατήρητη από τους γείτονες και τους φίλους του. Τώρα διεξάγει αρκετές Γραφικές μελέτες, μεταδίδοντας σε άλλους την παρηγοριά που δίνει η ελπίδα της Γραφής.