• “Ακούστε την Υπεράσπισή Μου”
    “Δώστε Πλήρη Μαρτυρία” για τη Βασιλεία του Θεού

    • Την επόμενη ημέρα, οδήγησε τον Παύλο σε μια έκτακτη συνεδρίαση του Σάνχεδριν, του ανώτατου δικαστηρίου των Ιουδαίων.

      «Εγώ Είμαι Φαρισαίος» (Πράξεις 23:1-10)

      16, 17. (α) Περιγράψτε τι συνέβη όταν ο Παύλος απευθύνθηκε στο Σάνχεδριν. (β) Πώς έθεσε ο Παύλος παράδειγμα ταπεινοφροσύνης όταν τον χτύπησαν;

      16 Ο Παύλος άρχισε την υπεράσπισή του ενώπιον του Σάνχεδριν λέγοντας: «Άντρες αδελφοί, εγώ έχω συμπεριφερθεί ενώπιον του Θεού με τελείως καθαρή συνείδηση μέχρι σήμερα». (Πράξ. 23:1) Δεν πρόλαβε να συνεχίσει. Η αφήγηση αναφέρει: «Τότε ο αρχιερέας Ανανίας πρόσταξε εκείνους που στέκονταν δίπλα του να τον χτυπήσουν στο στόμα». (Πράξ. 23:2) Τι προσβολή! Και πόση προκατάληψη φανέρωνε κάτι τέτοιο, εφόσον στιγμάτιζαν τον Παύλο ως ψεύτη προτού ακουστούν οποιαδήποτε στοιχεία! Διόλου παράξενο που ο Παύλος αποκρίθηκε: «Εσένα θα σε χτυπήσει ο Θεός, τοίχε ασβεστωμένε. Κάθεσαι να με δικάσεις σύμφωνα με τον Νόμο και ταυτόχρονα τον παραβιάζεις, διατάζοντας να με χτυπήσουν;»​—Πράξ. 23:3.

      17 Μερικοί από τους παρισταμένους εξέφρασαν αποτροπιασμό​—όχι για αυτόν που χτύπησε τον Παύλο αλλά για την αντίδραση του Παύλου! Τον ρώτησαν επιτακτικά: «Τον αρχιερέα του Θεού προσβάλλεις;» Με την απάντησή του, ο Παύλος τούς έδωσε ένα μάθημα ταπεινοφροσύνης και σεβασμού για τον Νόμο: «Αδελφοί, δεν ήξερα ότι είναι αρχιερέας. Διότι είναι γραμμένο: “Δεν πρέπει να κακολογήσεις άρχοντα του λαού σου”».d (Πράξ. 23:4, 5· Έξοδ. 22:28) Ο Παύλος υιοθέτησε τώρα διαφορετική στρατηγική. Καταλαβαίνοντας ότι το Σάνχεδριν αποτελούνταν από Φαρισαίους και Σαδδουκαίους, είπε: «Άντρες αδελφοί, εγώ είμαι Φαρισαίος, γιος Φαρισαίων. Σχετικά με την ελπίδα της ανάστασης των νεκρών δικάζομαι».​—Πράξ. 23:6.

      Ένας κληρικός κοιτάζει προσεκτικά ένα εδάφιο στη Γραφή του ενώ ένας αδελφός τού δίνει μαρτυρία.

      Όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς αναζητούμε κοινή βάση όταν μιλάμε σε άτομα με διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο

      18. Γιατί αυτοαποκλήθηκε ο Παύλος Φαρισαίος, και πώς μπορούμε εμείς να χρησιμοποιούμε παρόμοια προσέγγιση υπό ορισμένες περιστάσεις;

      18 Γιατί αυτοαποκλήθηκε ο Παύλος Φαρισαίος; Επειδή ήταν «γιος Φαρισαίων», από οικογένεια που ανήκε σε εκείνη την αίρεση. Κατά συνέπεια, πολλοί θα τον θεωρούσαν ακόμα Φαρισαίο.e Πώς όμως μπορούσε να ταυτιστεί ο Παύλος με την πίστη των Φαρισαίων στην ανάσταση; Αναφέρεται ότι οι Φαρισαίοι πίστευαν στην ύπαρξη ψυχής που διαθέτει συνειδητότητα και επιζεί μετά τον θάνατο, καθώς και στο ότι οι ψυχές των δικαίων θα ζήσουν ξανά μέσα σε ανθρώπινα σώματα. Ο Παύλος δεν πίστευε σε τέτοιες αντιλήψεις. Πίστευε στην ανάσταση όπως τη δίδαξε ο Ιησούς. (Ιωάν. 5:25-29) Εντούτοις, συμφωνούσε με τους Φαρισαίους στο ότι υπάρχει ελπίδα για ζωή μετά τον θάνατο​—σε αντίθεση με τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δεν πίστευαν σε κάποια μελλοντική ζωή. Εμείς μπορούμε να χρησιμοποιούμε παρόμοια προσέγγιση όταν συζητάμε με ανθρώπους που ομολογούν πίστη στον Χριστό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, όπως εκείνοι, έτσι και εμείς πιστεύουμε στον Θεό. Είναι αλήθεια ότι εκείνοι ίσως πιστεύουν στην Τριάδα ενώ εμείς πιστεύουμε στον Θεό της Αγίας Γραφής. Παρ’ όλα αυτά, συμμεριζόμαστε την πεποίθηση ότι υπάρχει Θεός.

      19. Γιατί διακόπηκε με αναστάτωση η συνεδρίαση του Σάνχεδριν;

      19 Η δήλωση του Παύλου δίχασε το Σάνχεδριν. Η αφήγηση αναφέρει: «Ξέσπασε . . . μεγάλη ταραχή, και ορισμένοι γραμματείς της παράταξης των Φαρισαίων σηκώθηκαν και άρχισαν να φιλονικούν άγρια, λέγοντας: “Εμείς δεν βρίσκουμε τίποτα κακό σε αυτόν τον άνθρωπο, αλλά αν του μίλησε πνεύμα ή άγγελος​—”». (Πράξ. 23:9) Και μόνο η υπόνοια ότι ίσως είχε μιλήσει άγγελος στον Παύλο ήταν απεχθής στους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δεν πίστευαν στους αγγέλους! (Βλέπε το πλαίσιο «Οι Σαδδουκαίοι και οι Φαρισαίοι».) Η ένταση κλιμακώθηκε σε τέτοιον βαθμό ώστε ο Ρωμαίος χιλίαρχος διέσωσε άλλη μια φορά τον απόστολο. (Πράξ. 23:10)

  • “Ακούστε την Υπεράσπισή Μου”
    “Δώστε Πλήρη Μαρτυρία” για τη Βασιλεία του Θεού

    • d Μερικοί έχουν υποστηρίξει ότι ο Παύλος είχε αδύναμη όραση και γι’ αυτό δεν αναγνώρισε τον αρχιερέα. Ή ίσως έλειπε από την Ιερουσαλήμ τόσον καιρό ώστε δεν ήξερε ποιος ήταν τότε αρχιερέας. Ή πιθανώς ο Παύλος δεν μπόρεσε να δει μέσα στο πλήθος ποιος ήταν αυτός που έδωσε τη διαταγή να τον χτυπήσουν.

      e Το 49 Κ.Χ., όταν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι συζητούσαν αν οι Εθνικοί έπρεπε να υποτάσσονται στον Μωσαϊκό Νόμο, μερικοί από τους παρευρισκόμενους Χριστιανούς προσδιορίστηκαν ως «πιστοί που προηγουμένως ανήκαν στην αίρεση των Φαρισαίων». (Πράξ. 15:5) Προφανώς, εκείνοι οι πιστοί εξακολουθούσαν κατά μία έννοια να προσδιορίζονται με βάση το Φαρισαϊκό τους παρελθόν.