Οι άντρες που ηγούνταν στην εκκλησία πρόσεξαν την πρόοδο του Τιμόθεου. Αναμφίβολα συγκινούνταν βλέποντας τον νεαρό να εποικοδομεί και να ενθαρρύνει τους γύρω του. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι τον πρόσεξε ο Ιεχωβά. Ο Θεός ενέπνευσε μερικές προφητείες σχετικά με τον Τιμόθεο​—ίσως για τη μορφή υπηρεσίας που θα πρόσφερε κάποια μέρα σε πολλές εκκλησίες. Κατά την επίσκεψή του, ο Παύλος διαπίστωσε ότι ο Τιμόθεος θα μπορούσε να είναι χρήσιμος σύντροφος στα ιεραποστολικά ταξίδια. Οι αδελφοί στα Λύστρα συμφώνησαν. Έθεσαν τα χέρια τους πάνω στον νεαρό, χειρονομία που υποδήλωνε ότι διοριζόταν σε ειδική υπηρεσία προς τον Ιεχωβά Θεό.​—1 Τιμόθεο 1:18· 4:14.

Ο Τιμόθεος, όπως ίσως φανταζόμαστε, ένιωσε δέος και ταπεινοφροσύνη λόγω της μεγάλης εμπιστοσύνης που του έδειξαν αλλά και της μεγάλης ευθύνης που του ανατέθηκε. Ήταν έτοιμος να φύγει.b Ωστόσο, πώς αντέδρασε ο μη ομόπιστος πατέρας του Τιμόθεου στον καινούριο διορισμό του γιου του ως περιοδεύοντα Χριστιανού διακόνου; Εκείνος είχε προφανώς κατά νου άλλα πράγματα για το μέλλον του γιου του. Τι θα λεχθεί για τη μητέρα και τη γιαγιά του Τιμόθεου; Καμάρωναν άραγε καθώς προσπαθούσαν να κρύψουν τις ανησυχίες τους για την ασφάλειά του; Κάτι τέτοιο θα ήταν φυσιολογικό.

Το βέβαιο είναι ότι ο Τιμόθεος έφυγε. Εκείνο το πρωί, όπως περιγράφτηκε στην αρχή του άρθρου, ο Τιμόθεος ξεκινούσε μια ζωή γεμάτη ταξίδια δίπλα στον απόστολο Παύλο. Καθώς άφηνε πίσω του τα Λύστρα, κάθε του βήμα πάνω στις πέτρες και στο χορτάρι τον οδηγούσε όλο και πιο κοντά στο άγνωστο, όλο και πιο μακριά από το σπίτι του. Ύστερα από οδοιπορία μιας ολόκληρης μέρας, οι τρεις άντρες έφτασαν στο Ικόνιο. Ο Τιμόθεος άρχισε τότε να παρατηρεί πώς ο Παύλος και ο Σίλας μεταβίβαζαν τις πιο πρόσφατες οδηγίες του κυβερνώντος σώματος από την Ιερουσαλήμ και πώς εργάζονταν για να οικοδομήσουν την πίστη όσων είχαν πιστέψει στο Ικόνιο. (Πράξεις 16:4, 5) Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Αφού επισκέφτηκαν τις εκκλησίες στη Γαλατία, οι ιεραπόστολοι άφησαν τους πλατιούς, πλακόστρωτους ρωμαϊκούς δρόμους και περπάτησαν εκατοντάδες χιλιόμετρα διασχίζοντας τα απέραντα οροπέδια της Φρυγίας, κατευθυνόμενοι βόρεια και μετά δυτικά. Ακολουθώντας διαρκώς την καθοδηγία του αγίου πνεύματος του Θεού, έφτασαν στην Τρωάδα, επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο και απέπλευσαν για τη Μακεδονία. (Πράξεις 16:6-12) Μέχρι τότε, ο Παύλος είχε καταλάβει πόσο χρήσιμος ήταν ο Τιμόθεος. Μπόρεσε να τον αφήσει στη Βέροια με τον Σίλα. (Πράξεις 17:14) Μάλιστα, έστειλε μόνο του τον νεαρό άντρα στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, ο Τιμόθεος μιμήθηκε τα παραδείγματα που είχε παρατηρήσει με τόση προσοχή και εποικοδόμησε τους πιστούς Χριστιανούς.​—1 Θεσσαλονικείς 3:1-3.

Επί 14 περίπου χρόνια, ο Τιμόθεος δαπανούσε πολύ χρόνο συνεργαζόμενος με τον απόστολο Παύλο, τον φίλο του. Βίωσε πολλούς από τους κινδύνους που αντιμετώπισε ο Παύλος στο έργο του αλλά και πολλές χαρές. (2 Κορινθίους 11:24-27) Κάποια στιγμή, ο Τιμόθεος μάλιστα φυλακίστηκε για την πίστη του. (Εβραίους 13:23) Ένιωθε επίσης τα ίδια βαθιά και εγκάρδια αισθήματα αγάπης και ενδιαφέροντος που είχε ο Παύλος για τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές του. Έτσι λοιπόν, ο Παύλος τού έγραψε: «Θυμάμαι τα δάκρυά σου». (2 Τιμόθεο 1:4) Φαίνεται ότι ο Τιμόθεος, όπως ο Παύλος, έμαθε να “κλαίει με όσους κλαίνε”, συμπάσχοντας μαζί τους ώστε να μπορεί να τους ενθαρρύνει και να τους παρηγορεί πιο αποτελεσματικά. (Ρωμαίους 12:15) Είθε όλοι μας να μάθουμε να κάνουμε το ίδιο!