Καθώς ο Ιησούς ταξιδεύει ακόμη μέσω της Περαίας προς την Ιερουσαλήμ, τρέχει προς το μέρος του ένας πλούσιος νεαρός και γονατίζει μπροστά του. Είναι «άρχοντας», ίσως αρχισυνάγωγος ή μέλος του Σάνχεδριν. «Δάσκαλε Αγαθέ», τον ρωτάει, «τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;»​—Λουκάς 8:41· 18:18· 24:20.

«Γιατί με αποκαλείς αγαθό;» απαντάει ο Ιησούς. «Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός». (Λουκάς 18:19) Πιθανότατα, ο νεαρός χρησιμοποιεί τη λέξη «αγαθός» ως τυπικό τίτλο, όπως οι ραβίνοι. Ωστόσο, ο Ιησούς τον πληροφορεί ότι, ως τίτλος, η λέξη «Αγαθός» ανήκει μόνο στον Θεό.

«Αν όμως θέλεις να μπεις στη ζωή, να τηρείς τις εντολές», τον συμβουλεύει ο Ιησούς. Ο νεαρός λοιπόν ρωτάει: «Ποιες;» Ο Ιησούς παραθέτει πέντε από τις Δέκα Εντολές​—σχετικά με τον φόνο, τη μοιχεία, την κλοπή, την ψευδομαρτυρία και την απόδοση τιμής στους γονείς. Κατόπιν προσθέτει μια σημαντικότερη εντολή: «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».​—Ματθαίος 19:17-19.

«Όλα αυτά τα τηρώ», απαντάει εκείνος. «Τι μου λείπει ακόμη;» (Ματθαίος 19:20) Ίσως θεωρεί ότι του λείπει κάποια καλή, ηρωική πράξη που θα τον κάνει κατάλληλο για αιώνια ζωή. Επειδή ο Ιησούς διαισθάνεται ότι το ερώτημά του είναι ειλικρινές, “νιώθει αγάπη για αυτόν”. (Μάρκος 10:21) Ωστόσο, μπροστά σε αυτόν τον άνθρωπο υψώνεται ένα εμπόδιο.

Είναι προσκολλημένος στα αποκτήματά του. Ο Ιησούς λοιπόν λέει: «Ένα σου λείπει: Πήγαινε, πούλησε όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα να γίνεις ακόλουθός μου». Ναι, θα μπορούσε να μοιράσει τα χρήματά του στους φτωχούς, που δεν είναι σε θέση να του ανταποδώσουν, και να γίνει μαθητής του Ιησού. Αλλά ο Ιησούς τον βλέπει, πιθανότατα με θλίψη, να σηκώνεται και να φεύγει λυπημένος. Η προσκόλλησή του στον πλούτο, στα «πολλά αποκτήματά» του, τον τυφλώνει και δεν βλέπει τον αληθινό θησαυρό. (Μάρκος 10:21, 22) Ο Ιησούς λέει: «Πόσο δύσκολο θα είναι να μπουν στη Βασιλεία του Θεού εκείνοι που έχουν χρήματα!»​—Λουκάς 18:24.

Οι μαθητές εκπλήσσονται με αυτά τα λόγια και με ό,τι αναφέρει ο Ιησούς στη συνέχεια: «Ευκολότερο μάλιστα είναι να περάσει καμήλα μέσα από τρύπα βελόνας παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού». Ρωτούν αυθόρμητα: «Τελικά, ποιος είναι δυνατόν να σωθεί;» Είναι άραγε η σωτηρία τόσο δύσκολη, κάτι άπιαστο για τον άνθρωπο; Ο Ιησούς τούς κοιτάζει κατάματα και απαντάει: «Τα πράγματα που είναι αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό».​—Λουκάς 18:25-27.

Ο Πέτρος επισημαίνει ότι εκείνοι έχουν κάνει διαφορετική επιλογή από τον πλούσιο, λέγοντας: «Δες! Εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε· τι θα γίνει λοιπόν με εμάς;» Ο Ιησούς λέει ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα της σωστής επιλογής τους: «Στην αναδημιουργία, όταν ο Γιος του ανθρώπου καθίσει στον ένδοξο θρόνο του, εσείς που με ακολουθήσατε θα καθίσετε σε 12 θρόνους και θα κρίνετε τις 12 φυλές του Ισραήλ».​—Ματθαίος 19:27, 28.

Σαφώς, ο Ιησούς έχει κατά νου τον μελλοντικό καιρό κατά τον οποίο θα αναδημιουργηθούν στη γη οι συνθήκες που επικρατούσαν στον κήπο της Εδέμ. Ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές θα ανταμειφθούν με το να είναι συγκυβερνήτες εκείνου του επίγειου Παραδείσου μαζί με τον Ιησού, μια αμοιβή για την οποία αξίζει αληθινά να κάνουν κάθε θυσία!

Οι ανταμοιβές, όμως, δεν είναι μόνο μελλοντικές. Οι μαθητές του Ιησού γεύονται κάποιες και τώρα, όπως δηλώνει ο ίδιος: «Δεν υπάρχει κανείς που να άφησε σπίτι ή γυναίκα ή αδελφούς ή γονείς ή παιδιά για χάρη της Βασιλείας του Θεού, ο οποίος δεν θα πάρει πολλές φορές περισσότερα σε αυτή τη χρονική περίοδο, και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή».​—Λουκάς 18:29, 30.

Πράγματι, όπου και αν πηγαίνουν οι μαθητές του, απολαμβάνουν με τους συλλάτρεις τους μια αδελφότητα που είναι πιο ισχυρός και πιο πολύτιμος δεσμός από αυτόν που απολαμβάνουν με τα μέλη της οικογένειάς τους. Δυστυχώς όμως, από ό,τι φαίνεται, ο πλούσιος νεαρός άρχοντας θα χάσει αυτή την ευλογία, όπως και την ανταμοιβή της ζωής στην ουράνια Βασιλεία του Θεού.

Ο Ιησούς προσθέτει: «Αλλά πολλοί που είναι πρώτοι θα είναι τελευταίοι και οι τελευταίοι πρώτοι». (Ματθαίος 19:30) Τι εννοεί;

Ο πλούσιος νεαρός άρχοντας ανήκει στους “πρώτους” διότι είναι ένας από τους ηγέτες των Ιουδαίων. Εφόσον τηρεί τις εντολές του Θεού, είναι πολλά υποσχόμενος και ίσως αναμένονται πολλά από αυτόν. Εντούτοις, βάζει τα πλούτη και τα αποκτήματα πάνω από καθετί άλλο στη ζωή. Αντίθετα, ο κοινός λαός του τόπου διακρίνει στη διδασκαλία του Ιησού την αλήθεια και την οδό για ζωή. Μεταφορικά μιλώντας, αυτοί είναι «τελευταίοι», αλλά τώρα γίνονται «πρώτοι». Μπορούν να ελπίζουν ότι θα καθίσουν σε ουράνιους θρόνους μαζί με τον Ιησού για να κυβερνήσουν την Παραδεισένια γη.

Ο Ιησούς μόλις είπε στους ακροατές του στην Περαία ότι «πολλοί που είναι πρώτοι θα είναι τελευταίοι και οι τελευταίοι πρώτοι». (Ματθαίος 19:30) Υπογραμμίζει αυτή τη δήλωση με μια παραβολή για κάποιους εργάτες σε ένα αμπέλι:

«Η Βασιλεία των ουρανών μοιάζει με τον κύριο ενός σπιτιού ο οποίος βγήκε νωρίς το πρωί για να μισθώσει εργάτες για το αμπέλι του. Αφού συμφώνησε με τους εργάτες να τους δώσει ένα δηνάριο την ημέρα, τους έστειλε στο αμπέλι του. Βγήκε επίσης και την τρίτη ώρα περίπου και είδε κάποιους άλλους να στέκονται άνεργοι στην αγορά· και τους είπε: “Πηγαίνετε και εσείς στο αμπέλι και θα σας δώσω ό,τι είναι δίκαιο”. Πήγαν λοιπόν και εκείνοι. Όταν ξαναβγήκε περίπου την έκτη ώρα καθώς και την ένατη ώρα, έκανε το ίδιο. Τελικά, περίπου την 11η ώρα, βγήκε και βρήκε κάποιους άλλους να στέκονται και τους είπε: “Γιατί στέκεστε εδώ άνεργοι όλη την ημέρα;” Εκείνοι απάντησαν: “Επειδή κανείς δεν μας πήρε για δουλειά”. Τότε τους είπε: “Πηγαίνετε και εσείς στο αμπέλι”».​—Ματθαίος 20:1-7.

Καθώς οι ακροατές του Ιησού ακούν να γίνεται λόγος για τη «Βασιλεία των ουρανών» και για «τον κύριο ενός σπιτιού», πιθανότατα σκέφτονται τον Ιεχωβά Θεό. Οι Γραφές παρουσιάζουν τον Ιεχωβά ως ιδιοκτήτη ενός αμπελιού, το οποίο συμβόλιζε το έθνος του Ισραήλ. (Ψαλμός 80:8, 9· Ησαΐας 5:3, 4) Όσοι περιλαμβάνονται στη διαθήκη του Νόμου παρομοιάζονται με εργάτες στο αμπέλι. Ο Ιησούς, όμως, δεν αναφέρεται με αυτή την παραβολή στο παρελθόν. Περιγράφει μια κατάσταση που υπάρχει στην εποχή του.

Οι θρησκευτικοί ηγέτες, όπως οι Φαρισαίοι που πρόσφατα προσπάθησαν να τον δοκιμάσουν στο ζήτημα του διαζυγίου, υποτίθεται ότι μοχθούν συνεχώς στην υπηρεσία του Θεού. Είναι σαν εργάτες πλήρους απασχόλησης που αναμένουν να πάρουν ολόκληρο το ημερομίσθιο, το οποίο είναι ένα δηνάριο.

Οι ιερείς και άλλοι που ανήκουν σε αυτή την ομάδα θεωρούν ότι οι απλοί Ιουδαίοι υπηρετούν τον Θεό λιγότερο, σαν να είναι εργάτες μερικής απασχόλησης στο αμπέλι του Θεού. Στην παραβολή του Ιησού, αυτοί είναι όσοι μισθώνονται «την τρίτη ώρα περίπου» (στις 9:00 π.μ.) ή αργότερα στη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας​—την έκτη, την ένατη και τελικά την ενδέκατη ώρα (στις 5:00 μ.μ.).

Οι άντρες και οι γυναίκες που ακολουθούν τον Ιησού θεωρούνται «καταραμένοι άνθρωποι». (Ιωάννης 7:49) Τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους, έχουν εργαστεί ως ψαράδες ή κάνουν άλλα χειρωνακτικά επαγγέλματα. Κατόπιν, το φθινόπωρο του 29 Κ.Χ., «ο ιδιοκτήτης του αμπελιού» έστειλε τον Ιησού να καλέσει αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους να μοχθήσουν για τον Θεό ως μαθητές του Χριστού. Είναι «οι τελευταίοι», όπως τους αποκαλεί ο Ιησούς, οι αμπελεργάτες της 11ης ώρας.

Ο Ιησούς ολοκληρώνει την παραβολή του περιγράφοντας τι συμβαίνει στο τέλος της εργάσιμης ημέρας: «Όταν βράδιασε, ο ιδιοκτήτης του αμπελιού είπε στον επιστάτη του: “Φώναξε τους εργάτες και πλήρωσέ τους τον μισθό τους, αρχίζοντας από τους τελευταίους και τελειώνοντας με τους πρώτους”. Όταν ήρθαν οι άντρες της 11ης ώρας, έλαβαν ο καθένας ένα δηνάριο. Και όταν ήρθαν οι πρώτοι, υπέθεσαν ότι θα λάβαιναν περισσότερα, αλλά και αυτοί αμείφθηκαν με ένα δηνάριο. Μόλις το έλαβαν, άρχισαν να παραπονιούνται στον κύριο του σπιτιού, λέγοντας: “Αυτοί οι τελευταίοι εργάστηκαν μία ώρα, και όμως τους εξίσωσες με εμάς που μοχθήσαμε όλη την ημέρα μέσα στο λιοπύρι!” Αλλά εκείνος απάντησε σε έναν από αυτούς: “Άνθρωπε, δεν σε έχω αδικήσει. Δεν συμφώνησες μαζί μου για ένα δηνάριο; Πάρε αυτό που σου ανήκει και πήγαινε. Εγώ θέλω να δώσω σε αυτόν τον τελευταίο ό,τι και σε εσένα. Δεν έχω το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με τα δικά μου πράγματα; Ή είναι το μάτι σου φθονερό επειδή εγώ είμαι αγαθός;” Με αυτόν τον τρόπο, οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι».​—Ματθαίος 20:8-16.

Οι μαθητές ίσως απορούν με τον επίλογο της παραβολής του Ιησού. Πώς θα γίνουν «τελευταίοι» οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες, που φαντάζονται ότι είναι «πρώτοι»; Και πώς θα γίνουν «πρώτοι» οι μαθητές του Ιησού;

Οι μαθητές του Ιησού, οι οποίοι κατά την άποψη των Φαρισαίων και άλλων είναι «τελευταίοι», πρόκειται να γίνουν «πρώτοι», να πάρουν ολόκληρη την αμοιβή. Μετά τον θάνατο του Ιησού, η επίγεια Ιερουσαλήμ θα απορριφθεί και ο Θεός θα επιλέξει ένα νέο έθνος, τον «Ισραήλ του Θεού». (Γαλάτες 6:16· Ματθαίος 23:38) Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής αναφέρθηκε σε αυτά τα άτομα όταν μίλησε για ένα επικείμενο βάφτισμα με άγιο πνεύμα. Οι «τελευταίοι» θα είναι οι πρώτοι που θα λάβουν αυτό το βάφτισμα, καθώς και το προνόμιο να είναι μάρτυρες του Ιησού «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:5, 8· Ματθαίος 3:11) Αν οι μαθητές αντιλαμβάνονται ως έναν βαθμό τη δραματική αλλαγή που υποδεικνύει ο Ιησούς, ίσως προβλέπουν ότι θα δεχτούν το μένος των θρησκευτικών ηγετών, οι οποίοι γίνονται «τελευταίοι».

Καθώς ο Ιησούς και οι μαθητές του ολοκληρώνουν το ταξίδι τους προς τα νότια, πηγαίνοντας από την Περαία στην Ιερουσαλήμ, διασχίζουν τον Ιορδάνη Ποταμό κοντά στην Ιεριχώ. Και άλλοι ταξιδεύουν μαζί τους για το Πάσχα του 33 Κ.Χ.