Ο ‘Τελειοποιητής της Πίστης μας’ Τελειοποιήθηκε

Στο 11ο κεφάλαιο της επιστολής του προς τους Εβραίους, ο απόστολος Παύλος αναφέρει το μεγάλο σύννεφο των πιστών αντρών και γυναικών των προχριστιανικών χρόνων. Ο ίδιος καταλήγει ως εξής, στρέφοντας την προσοχή στο μεγαλύτερο και επίσης τέλειο παράδειγμα πίστης: «Αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή . . . Σκεφτείτε προσεκτικά εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας».—Εβραίους 12:1-3.

Οι περισσότεροι θεολόγοι λένε ότι αυτό το εδάφιο δεν μιλάει για την «προσωπική πίστη του Ιησού», αλλά μάλλον για το ρόλο του ως «ιδρυτή ή θεμελιωτή της πίστης». Η λέξη τελειωτής της κοινής ελληνικής η οποία εμφανίζεται σε αυτή τη φράση αναφέρεται σε κάποιον που τελειοποιεί, πραγματοποιεί ή ολοκληρώνει κάτι. Ως ο ‘Τελειοποιητής’, ο Ιησούς ολοκλήρωσε την πίστη με την έννοια ότι ο ερχομός του στη γη εκπλήρωσε Βιβλικές προφητείες και έτσι εδραίωσε ένα πιο στερεό θεμέλιο για την πίστη. Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος δεν είχε πίστη;

Οι περικοπές από την προς Εβραίους επιστολή τις οποίες μπορείτε να δείτε στο πλαίσιο της σελίδας 15 δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Ο Ιησούς τελειοποιήθηκε μέσω των παθημάτων του και της υπακοής του. Αν και ήδη ήταν τέλειος άνθρωπος, οι εμπειρίες του τον έκαναν τέλειο και ολοκληρωμένο σε όλα, ακόμη και στην πίστη, ώστε να έχει πλήρως τα προσόντα του Αρχιερέα για τη σωτηρία των αληθινών Χριστιανών. Ο ίδιος δεήθηκε στον Πατέρα του «με δυνατές κραυγές και δάκρυα», ήταν «πιστός» στον Θεό και είχε ‘θεοσεβή φόβο’. (Εβραίους 3:1, 2· 5:7-9) Αυτός ‘δοκιμάστηκε από όλες τις απόψεις’ ακριβώς «όπως εμείς», λέει το εδάφιο Εβραίους 4:15, δηλαδή, όπως κάθε πιστός Χριστιανός του οποίου η πίστη υφίσταται «διάφορες δοκιμασίες». (Ιακώβου 1:2, 3) Είναι άραγε λογικό να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να υποβληθεί σε δοκιμή «όπως» οι ακόλουθοί του χωρίς να δοκιμαστεί σε σχέση με την πίστη του όπως δοκιμάζονται εκείνοι;

Οι δεήσεις, η υπακοή, τα παθήματα, οι δοκιμασίες, η πιστότητα και ο θεοσεβής φόβος επιβεβαιώνουν την ολοκληρωτική πίστη του Ιησού. Καταδεικνύουν ότι εκείνος έγινε ο ‘Τελειοποιητής της πίστης μας’ μόνο αφού έγινε τέλειος σε σχέση με τη δική του πίστη. Σαφώς, αυτός δεν ήταν ο Θεός ο Γιος, όπως ισχυρίζεται η δοξασία της Τριάδας.—1 Ιωάννη 5:5.

[Πλαίσιο στη σελίδα 15]

Ο Ιησούς, ο ‘Τελειοποιητής’, Τελειοποιήθηκε

Εβραίους 2:10: «Ήταν κατάλληλο για εκείνον, για χάρη του οποίου είναι τα πάντα και μέσω του οποίου είναι τα πάντα, φέρνοντας πολλούς γιους σε δόξα, να τελειοποιήσει τον Πρώτιστο Παράγοντα της σωτηρίας τους μέσω παθημάτων».

Εβραίους 2:17, 18: «Ήταν υποχρεωμένος να γίνει όμοιος με τους ‘αδελφούς’ του από όλες τις απόψεις, για να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας όσον αφορά πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό, ώστε να προσφέρει εξιλεωτική θυσία για τις αμαρτίες του λαού. Διότι εφόσον αυτός ο ίδιος υπέφερε όταν υποβαλλόταν σε δοκιμή, είναι ικανός να προστρέξει σε βοήθεια εκείνων που υποβάλλονται σε δοκιμή».

Εβραίους 3:2: «Αυτός υπήρξε πιστός σε Εκείνον που τον έκανε απόστολο και αρχιερέα, όπως υπήρξε και ο Μωυσής σε όλο τον οίκο Εκείνου».

Εβραίους 4:15: «Έχουμε ως αρχιερέα, όχι κάποιον που δεν μπορεί να αισθανθεί συμπόνια για τις αδυναμίες μας, αλλά κάποιον που έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις όπως εμείς, αλλά χωρίς αμαρτία».

Εβραίους 5:7-9: «Στις ημέρες της σάρκας του ο Χριστός πρόσφερε δεήσεις καθώς και ικεσίες σε Εκείνον που μπορούσε να τον σώσει από το θάνατο, με δυνατές κραυγές και δάκρυα, και εισακούστηκε χάρη στο θεοσεβή του φόβο. Αν και ήταν Γιος, έμαθε την υπακοή από όσα υπέφερε· και αφού πρώτα τελειοποιήθηκε, έγινε υπεύθυνος για αιώνια σωτηρία».