Η Αδελφική Αγάπη Είναι Ενεργή

Κύρια Σημεία από την προς Φιλήμονα Επιστολή

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ έδωσε στους ακολούθους του τη ‘νέα εντολή’ να αγαπούν ο ένας τον άλλον ακριβώς όπως τους αγάπησε εκείνος. (Ιωάννης 13:34, 35) Υποκινούμενοι απ’ αυτή την αγάπη, αυτοί θα μπορούσαν ακόμη και να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον. Ναι, η αδελφική αγάπη είναι τόσο δυνατή και ενεργή.

Ο απόστολος Παύλος ήταν σίγουρος ότι ο Φιλήμων, ένας Χριστιανός που ήταν συνταυτισμένος με την εκκλησία των Κολοσσών της Μικράς Ασίας, θα υποκινούνταν από αδελφική αγάπη. Η αγάπη είχε ήδη υποκινήσει τον Φιλήμονα να διαθέσει το σπίτι του για να χρησιμοποιείται ως χώρος Χριστιανικών συναθροίσεων. Ένας δούλος του Φιλήμονα, ο Ονήσιμος, είχε δραπετεύσει αφού πιθανότατα έκλεψε κάποια χρήματα για να μπορέσει να πάει στη Ρώμη, όπου αργότερα συνάντησε τον Παύλο και ασπάστηκε τη Χριστιανοσύνη.

Στη διάρκεια της φυλάκισής του στη Ρώμη, γύρω στο 60-61 Κ.Χ., ο Παύλος έγραψε μια επιστολή που απευθυνόταν πρωτίστως στον Φιλήμονα. Έκανε έκκληση στον Φιλήμονα να δεχτεί τον Ονήσιμο που επέστρεφε με πνεύμα αδελφικής αγάπης. Διαβάστε αυτή την επιστολή και θα δείτε ότι αποτελεί θαυμάσιο παράδειγμα στοργής και διακριτικότητας—ένα παράδειγμα που καλό είναι να μιμηθεί ο λαός του Ιεχωβά.

Έπαινος για την Αγάπη και την Πίστη

Απευθυνόμενος στον Φιλήμονα και σε άλλους, ο Παύλος έδωσε πρώτα-πρώτα έπαινο. (Εδάφια 1-7) Ο απόστολος άκουγε συνεχώς για την αγάπη που έτρεφε ο Φιλήμων για τον Χριστό και όλους τους αγίους, και για την πίστη του. Αυτό υποκίνησε τον Παύλο να ευχαριστήσει τον Ιεχωβά, και του έφερε μεγάλη χαρά και παρηγοριά. Εμείς, ατομικά, επαινούμε ομοπίστους μας που είναι υποδειγματικοί στον τομέα της αγάπης και της πίστης; Θα πρέπει να το κάνουμε αυτό.

Όταν πρόκειται για συγχριστιανούς μας, είναι πάντοτε καλό οι προτροπές που δίνουμε να βασίζονται στην αγάπη, όπως δείχνουν τα λόγια του Παύλου. (Εδάφια 8-14) Ύστερα απ’ αυτή τη διακριτική εισαγωγή, ο απόστολος είπε ότι, αν και μπορούσε να παραγγείλει στον Φιλήμονα να κάνει «το πρέπον», προτίμησε να τον παρακαλέσει. Για ποιο πράγμα; Για να δεχτεί το δούλο του Ονήσιμο με ευγενικό τρόπο! Ο Παύλος θα ήθελε να κρατήσει τον Ονήσιμο κοντά του, επειδή οι υπηρεσίες του τού ήταν πολύτιμες, αλλά δεν θα το έκανε αυτό χωρίς τη συγκατάθεση του Φιλήμονα.

Οι φαινομενικά δυσάρεστες εξελίξεις συχνά αποδεικνύονται ωφέλιμες, όπως έδειξε στη συνέχεια ο Παύλος. (Εδάφια 15-21) Στην πραγματικότητα, προέκυψε κάτι καλό από την απόδραση του Ονήσιμου. Γιατί; Επειδή ο Φιλήμων θα μπορούσε να τον έχει και πάλι στην υπηρεσία του ως πρόθυμο και έντιμο Χριστιανό αδελφό, και όχι ως απρόθυμο και πιθανώς ανέντιμο δούλο. Ο Παύλος ζήτησε από τον Φιλήμονα να καλοδεχτεί τον Ονήσιμο όπως ακριβώς θα καλοδεχόταν τον Παύλο. Αν ο Ονήσιμος είχε ζημιώσει τον Φιλήμονα με κάποιον τρόπο, ο απόστολος θα τον αποζημίωνε γι’ αυτό. Για να κάνει τον Φιλήμονα ακόμη πιο πρόθυμο να συμμορφωθεί (με το αίτημά του), ο Παύλος τού υπενθύμισε ότι αυτός ο ίδιος ήταν χρεώστης στον απόστολο για το ότι έγινε Χριστιανός. Έτσι, ο Παύλος ήταν σίγουρος ότι ο Φιλήμων θα έκανε ακόμη περισσότερα απ’ όσα του ζητούσε. Τι διακριτική, στοργική έκκληση! Σίγουρα, μ’ αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να φερόμαστε στους συγχριστιανούς μας.

Ο Παύλος τέλειωσε την επιστολή του εκφράζοντας μια ελπίδα και δίνοντας χαιρετισμούς και ευχές. (Εδάφια 22-25) Έλπιζε ότι μέσω των προσευχών που έκαναν οι άλλοι γι’ αυτόν θα αποφυλακιζόταν σύντομα. (Όπως δείχνει η δεύτερη επιστολή του Παύλου προς τον Τιμόθεο, αυτές οι προσευχές απαντήθηκαν.) Τελειώνοντας την επιστολή του, ο Παύλος έστειλε χαιρετισμούς και εξέφρασε την ευχή να είναι η παρ’ αξία καλοσύνη του Ιησού Χριστού με το πνεύμα που έδειχνε ο Φιλήμων και οι ομόπιστοί του στη λατρεία του Ιεχωβά.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 23]

Κάτι Παραπάνω από Δούλος: Αναφορικά με την επιστροφή του δραπέτη δούλου του Φιλήμονα, του Ονήσιμου, ο Παύλος είπε: «Διότι ίσως . . . εχωρίσθη προς ώραν, δια να απολάβης αυτόν διαπαντός, ουχί πλέον ως δούλον, αλλ’ υπέρ δούλον, αδελφόν αγαπητόν, μάλιστα εις εμέ, πόσω δε μάλλον εις σε και κατά σάρκα και εν Κυρίω». (Φιλήμονα 15, 16) Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η δουλεία επιβαλλόταν από την αυτοκρατορική κυβέρνηση, και ο Παύλος αναγνώριζε αυτές τις ‘υπερέχουσες εξουσίες’. (Ρωμαίους 13:1-7, ΜΝΚ) Δεν συνηγορούσε υπέρ της ανταρσίας των δούλων, αλλά βοηθούσε τέτοια άτομα να αποκτήσουν πνευματική ελευθερία ως Χριστιανοί. Σε αρμονία με τη συμβουλή που έδωσε ο ίδιος—να υποτάσσονται οι δούλοι στους κυρίους τους—ο Παύλος έστειλε τον Ονήσιμο πίσω στον Φιλήμονα. (Κολοσσαείς 3:22-24· Τίτον 2:9, 10) Ο Ονήσιμος ήταν τώρα κάτι παραπάνω από κοσμικός δούλος. Ήταν ένας αγαπητός ομόπιστος, ο οποίος θα έδειχνε σχετική υποταγή στον Φιλήμονα με το να είναι καλύτερος δούλος, ένας δούλος που θα κατευθυνόταν από θεϊκές αρχές και θα επιδείκνυε αδελφική αγάπη.