Εκτός αυτού, διεξάγονταν οι λεγόμενες συναθροίσεις φωνογράφου στις οποίες ακούγονταν ομιλίες από μεγαλύτερους φωνογράφους. Μερικοί αδελφοί στο Κάλουνμπορ εγκατέστησαν ένα ηχητικό σύστημα σε ένα παλιό αυτοκίνητο που ανήκε στον Ντένιελ Νίλσεν (γιο της Αλμπερτίνε, η οποία είχε βαφτιστεί στον κολπίσκο του Σέγερε το 1902). Όταν πούλησε το αυτοκίνητο, άρχισε να χρησιμοποιεί ένα μικρό κάρο που το έσερνε ένα ποδήλατο. «Κάναμε μακρινά ταξίδια», αφηγείται ο αδελφός Νίλσεν, «σε όλα τα χωριά όπου κηρύτταμε χρησιμοποιώντας ομιλίες από φωνογράφο».

Αργότερα, εκφωνήθηκαν ομιλίες από φωνογράφο ύστερα από τις οποίες επακολουθούσαν ερωτήσεις και απαντήσεις. Κατόπιν άρχισαν τακτικές συναθροίσεις για μελέτη με βοηθήματα τα βιβλία της Εταιρίας. Έτσι τέθηκε η βάση για μια νέα εκκλησία, και αυτή έγινε πραγματικότητα στις αρχές του 1936.

Προς το καλοκαίρι, ζητήθηκε από το ζεύγος Μόρτενσεν να μετακομίσει στην πόλη Νίμπορ, και εδώ προχώρησαν κατά τον ίδιο τρόπο: Πρώτα οι δημόσιες ομιλίες που εκφώνησαν αδελφοί από την Εταιρία, κατόπιν ομιλίες από τον αδελφό Μόρτενσεν, ομιλίες από φωνογράφο και τελικά συναθροίσεις για μελέτη της Αγίας Γραφής. Μέχρι το τέλος του Αυγούστου του 1937, το έργο τους είχε αποφέρει τόσους καρπούς ώστε σχηματίστηκε μια εκκλησία δέκα ευαγγελιζομένων στο Νίμπορ.