«Οι Πέτρες Κράζουν»

Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο αδελφός Χαρτέβα ηχογράφησε τις ομιλίες του Ρόδερφορντ σε δίσκους φωνογράφου στη φινλανδική. Γιατί χρησιμοποίησε δίσκους; Γιατί εφευρέθηκε ένα έξοχο νέο μηχάνημα, ο φορητός φωνόγραφος. Οι φωνόγραφοι επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν στο έργο επανεπισκέψεων και από σπίτι σε σπίτι. Στο γραφείο τμήματος γινόταν η συναρμολόγηση των εξαρτημάτων μέσα σε φορητές θήκες που τις κατασκεύαζαν αδελφοί. «Οι Πέτρες Κράζουν» ήταν το σύνθημα που χρησιμοποιούνταν όταν οι Μάρτυρες έβγαιναν στην υπηρεσία αγρού κουβαλώντας τις συσκευές τους που «μιλούσαν».

Έγινε παραλαβή μιας παρτίδας από νέα μεγάφωνα, τα οποία ήταν τόσο ισχυρά που οι αδελφοί τα ονόμασαν «μονάδα ακουστικού πυροβολικού». Ο Λέο Κάλιο αφηγείται: «Είχα κανονίσει να πάω για μπάνιο με τη γυναίκα μου και το μικρό μου γιο. Εκείνη τη μέρα ο ταχυδρόμος μού έφερε μια κάρτα η οποία μου υπενθύμιζε ότι, σύμφωνα με τα σχέδια που είχαν γίνει, έπρεπε να χρησιμοποιήσω τα μεγάλα μεγάφωνα για να ακουστούν οι δίσκοι στην παραλία, όπου αναμενόταν να παραβρεθούν πάνω από 200 άτομα για να παρακολουθήσουν τη γιορτή του καλοκαιριού όπου ανάβουν φωτιές, ένα έθιμο που έχουν κληρονομήσει από τους ειδωλολάτρες. Δεν ήταν εύκολο να πάρω αυτή την απόφαση τη στιγμή που η σάρκα μου αντιστεκόταν έντονα σ’ αυτήν. Παρουσίασα το ζήτημα στον Ιεχωβά με προσευχή, λέγοντάς Του ότι αν πετύχαινε η φαινομενικά καταδικασμένη προσπάθειά μου να βάλω τα μεγάφωνα στο λεωφορείο που θα ήταν ασφυκτικά γεμάτο, αυτό θα αποδείκνυε ότι το εγχείρημά μου θα ευλογούνταν. Η προσπάθεια πέτυχε, αν και μερικοί επιβάτες διαμαρτυρήθηκαν.

»Στο σταυροδρόμι υπήρχε ένας μεγάλος σωρός από καδρόνια και κρύψαμε πίσω απ’ αυτά τα μεγάφωνα καθώς άρχισε να καταφτάνει ο κόσμος. Εκεί κοντά υπήρχε ένα χορευτικό κέντρο και, όταν άναψε η φωτιά, όλοι άφησαν το χορό και ήρθαν στην παραλία. Μόλις έφτασαν όλοι κοντά στη φωτιά, εγώ έβαλα ένα δίσκο με μουσική. Εξεπλάγησαν όλοι τόσο πολύ που ξέχασαν τη φωτιά και στράφηκαν όλοι προς το σωρό με τα καδρόνια ψάχνοντας να βρουν την πηγή του ήχου. Με πλησίασε ένας αστυφύλακας που είχε έρθει για να επιβλέπει το χορό. Του εξήγησα τι προσπαθούσα να κάνω. Αυτός κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και έτσι μπόρεσα να βάλω τους δίσκους με την ομιλία. Αυτοί κατακεραύνωναν την ψεύτικη θρησκεία και προκάλεσαν μεγάλο αναβρασμό στο ακροατήριο.

»Όταν αντήχησε το όνομα του Ιεχωβά, μια ομάδα νεαρών μαζεύτηκαν γύρω μου και μουρμούρισαν: ‘Πάμε να πετάξουμε αυτά τα μεγάφωνα στη λίμνη’. Αλλά τότε ο αστυφύλακας τους έριξε μια αυστηρή ματιά. Στο μεταξύ, κάποιος είχε καλέσει τον διοικητή της χωροφυλακής. Εγώ έβαλα στα γρήγορα ένα δίσκο με μουσική. Ο διοικητής της χωροφυλακής αναρωτιόταν ποιος τον είχε ενοχλήσει στη μέση των εκδηλώσεων για τη γιορτή του καλοκαιριού και, μόλις είδε το χαμογελαστό αστυφύλακα, έφυγε θυμωμένος. Με τη βοήθεια του αστυφύλακα, καταφέραμε να βάλουμε τα μεγάφωνα στο λεωφορείο σώα και αβλαβή».

Το έργο φωνογράφου αποκορυφώθηκε το 1938 όταν χρησιμοποιούνταν 309 συσκευές και, σύμφωνα με τις εκθέσεις, ακούστηκαν συνολικά 72.626 ομιλίες σ’ ένα ακροατήριο 151.879 ατόμων. ‘Οι πέτρες πράγματι έκραξαν!’

[Εικόνα στη σελίδα 164]

Αδελφοί στην υπηρεσία αγρού με γραμμόφωνα και μεγάφωνα