Διακρίνετε τις Αποδείξεις της Θεϊκής Καθοδηγίας;

ΟΥΤΕ οι Ισραηλίτες ούτε οι Αιγύπτιοι είχαν ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Κατά την Έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, μια στήλη σύννεφου αιωρούνταν κοντά τους και τους συνόδευε τη μια μέρα μετά την άλλη. Τη νύχτα γινόταν στήλη φωτιάς. Τι φοβερό θέαμα! Αλλά ποια ήταν η προέλευσή της; Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε; Και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς, περίπου 3.500 χρόνια αργότερα, από τη στάση που είχε ο Ισραήλ απέναντι στη «στήλη της φωτιάς και του σύννεφου»;​—Έξοδ. 14:24.

Ο Λόγος του Θεού αποκαλύπτει την προέλευση και το σκοπό της στήλης, δηλώνοντας: «Ο Ιεχωβά πήγαινε μπροστά τους την ημέρα σε στήλη σύννεφου για να τους οδηγεί στο δρόμο, και τη νύχτα σε στήλη φωτιάς για να τους δίνει φως ώστε να πορεύονται την ημέρα και τη νύχτα». (Έξοδ. 13:21, 22) Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιούσε τη στήλη της φωτιάς και του σύννεφου για να καθοδηγεί το λαό του κατά την Έξοδό τους από την Αίγυπτο και την περιπλάνησή τους στην έρημο. Για να μπορούν να την ακολουθούν, έπρεπε να είναι έτοιμοι να μετακινούνται. Όταν οι αιγυπτιακές δυνάμεις που καταδίωκαν το λαό του Θεού τούς πλησίασαν για να τους επιτεθούν, η στήλη μπήκε ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, προστατεύοντας έτσι τους Ισραηλίτες. (Έξοδ. 14:19, 20) Αν και η στήλη δεν υπέδειξε την πιο σύντομη πορεία, ο μόνος τρόπος για να φτάσει ο Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη ήταν να ακολουθήσει την κατεύθυνσή της.

Η παρουσία της στήλης διαβεβαίωνε το λαό του Θεού ότι ο Ιεχωβά ήταν μαζί τους. Αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά, ο οποίος κατά καιρούς τούς μιλούσε μέσα από αυτήν. (Αριθ. 14:14· Ψαλμ. 99:7) Επιπρόσθετα, το σύννεφο προσδιόριζε τον Μωυσή ως εκείνον που είχε επιλέξει ο Ιεχωβά για να ηγείται του έθνους. (Έξοδ. 33:9) Παρόμοια, η τελευταία καταγραμμένη εμφάνιση του σύννεφου επιβεβαίωνε ότι ο Ιεχωβά είχε διορίσει τον Ιησού του Ναυή ως διάδοχο του Μωυσή. (Δευτ. 31:14, 15) Πράγματι, η επιτυχής έκβαση της Εξόδου εξαρτόταν από το αν οι Ισραηλίτες διέκριναν τις αποδείξεις της θεϊκής καθοδηγίας και στη συνέχεια την ακολουθούσαν.

Έπαψαν να Βλέπουν τις Αποδείξεις

Όταν οι Ισραηλίτες είδαν εκείνη τη στήλη για πρώτη φορά, πρέπει να κυριεύτηκαν από δέος. Δυστυχώς, όμως, εκείνο το θαύμα που ήταν συνεχώς μπροστά τους δεν τους εντυπωσίασε τόσο ώστε να εμφυσήσει μέσα τους διαρκή εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Αμφισβήτησαν επανειλημμένα την καθοδηγία του Θεού. Όταν τους καταδίωκαν τα αιγυπτιακά στρατεύματα, δεν έδειξαν εμπιστοσύνη στη σωτήρια δύναμη του Ιεχωβά. Απεναντίας, κατηγόρησαν τον υπηρέτη του Θεού, τον Μωυσή, ότι τους οδηγούσε στο θάνατο. (Έξοδ. 14:10-12) Έπειτα από τη διάσωσή τους διαμέσου της Ερυθράς Θάλασσας, γόγγυσαν εναντίον του Μωυσή, του Ααρών και του Ιεχωβά εξαιτίας της υποτιθέμενης έλλειψης τροφίμων και νερού. (Έξοδ. 15:22-24· 16:1-3· 17:1-3, 7) Και μερικές εβδομάδες αργότερα, πίεσαν τον Ααρών να φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι. Φανταστείτε! Σε ένα τμήμα του στρατοπέδου τους, οι Ισραηλίτες έβλεπαν τη στήλη της φωτιάς και του σύννεφου​—τη μεγαλοπρεπή απόδειξη της παρουσίας Εκείνου που τους είχε βγάλει από την Αίγυπτο—​και λίγο πιο πέρα, άρχισαν να λατρεύουν ένα άψυχο είδωλο, λέγοντας: «Αυτός είναι ο Θεός σου, Ισραήλ, ο οποίος σε ανέβασε από τη γη της Αιγύπτου». Πόσο «μεγάλη έλλειψη σεβασμού» έδειχναν οι πράξεις τους!​—Έξοδ. 32:4· Νεεμ. 9:18.

Οι στασιαστικές πράξεις του Ισραήλ φανέρωναν κατάφωρη περιφρόνηση για την καθοδηγία του Ιεχωβά. Το πρόβλημα δεν έγκειτο στη φυσική τους όραση αλλά στην πνευματική τους αντίληψη. Έβλεπαν μεν τη στήλη, αλλά δεν εκτιμούσαν πλέον τη σημασία της. Μολονότι οι ενέργειές τους «πόνεσαν τον Άγιο του Ισραήλ», ο Ιεχωβά εκδήλωσε έλεος συνεχίζοντας να παρέχει καθοδηγία μέσω της στήλης μέχρις ότου ο Ισραήλ έφτασε στην Υποσχεμένη Γη.​—Ψαλμ. 78:40-42, 52-54· Νεεμ. 9:19.

Να Ανταποκρίνεστε στην Καθοδηγία του Θεού

Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι εκτιμούμε την καθοδηγία του Θεού; Ο απόστολος Παύλος είπε: «Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί». (Εβρ. 13:17) Αυτό μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο. Για παράδειγμα, βάλτε τον εαυτό σας στη θέση ενός Ισραηλίτη την εποχή του Μωυσή. Φανταστείτε ότι, αφού έχετε περπατήσει για κάποιο διάστημα, η στήλη σταματάει. Πόσο καιρό θα μείνει εκεί; Μία μέρα; Μία εβδομάδα; Μερικούς μήνες; «Αξίζει τον κόπο να ανοίξω όλες τις αποσκευές μου;» αναρωτιέστε. Στην αρχή, ίσως βγάλετε μόνο τα πιο απαραίτητα. Ωστόσο, έπειτα από λίγες μέρες, και αφού έχετε κουραστεί να ψάχνετε ανάμεσα στα πράγματά σας, αρχίζετε να τα απλώνετε όλα. Αλλά μόλις κοντεύετε να τελειώσετε, βλέπετε τη στήλη να σηκώνεται​—και πρέπει να μαζέψετε τα πράγματά σας ξανά! Αυτό δεν θα ήταν τόσο εύκολο ή βολικό. Εντούτοις, οι Ισραηλίτες χρειαζόταν να “αναχωρήσουν αμέσως μετά”.​—Αριθ. 9:17-22.

Πώς, λοιπόν, αντιδρούμε εμείς όταν λαβαίνουμε θεϊκή κατεύθυνση; Προσπαθούμε να την εφαρμόζουμε «αμέσως μετά»; Ή μήπως συνεχίζουμε να ενεργούμε έτσι όπως έχουμε συνηθίσει;