Ο Καλβίνος έφτασε σε ένα πιο ριζοσπαστικό συμπέρασμα με τη διδασκαλία του περί διπλού προορισμού: Μερικοί προκαθορίζονται για αιώνια σωτηρία και άλλοι για αιώνια καταδίκη. Ωστόσο, και ο Καλβίνος θεωρούσε την επιλογή του Θεού αυθαίρετη, μάλιστα ακατανόητη.

«ΟΡΙΖΟΥΜΕ τον προορισμό ως το αιώνιο σχέδιο του Θεού, μέσω του οποίου εκείνος καθόρισε τι ήθελε να κάνει με τον κάθε άνθρωπο. Διότι δεν τους δημιούργησε όλους στην ίδια κατάσταση, αλλά προορίζει μερικούς για αιώνια ζωή και άλλους για αιώνια καταδίκη».

Έτσι διατύπωσε ο Προτεστάντης Μεταρρυθμιστής Ιωάννης Καλβίνος την άποψή του περί προορισμού στο βιβλίο του Αρχές της Χριστιανικής Θρησκείας (Institutes of the Christian Religion). Αυτή η άποψη βασίζεται στην ιδέα ότι ο Θεός είναι παντογνώστης και ότι οι πράξεις που κάνουν τα πλάσματά του δεν μπορούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τους σκοπούς του ή να τον υποχρεώσουν να κάνει αλλαγές.