Παγκόσμιο Χωριό και Όμως Διαιρεμένο

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑ

ΕΧΕΤΕ ακούσει ποτέ ιστορίες για μια φυλή ανθρώπων που δεν είχαν στόμα και κατά συνέπεια δεν μπορούσαν ούτε να φάνε ούτε να πιουν; Λέγεται ότι ζούσαν μυρίζοντας, κυρίως μήλα. Μια δυσάρεστη οσμή μπορούσε να τους σκοτώσει.

Υπήρχαν επίσης διαδόσεις που μιλούσαν για ένα λαό της Δυτικής Αφρικής ο οποίος στις συναλλαγές του χρησιμοποιούσε χρυσάφι. Ο καπετάνιος ενός πορτογαλικού πλοίου εκείνης της εποχής ανέφερε: «Διακόσιες λεύγες πέρα από [το] βασίλειο του [Μάλι], βρίσκεται μια χώρα της οποίας οι κάτοικοι έχουν κεφάλι, δόντια και ουρά σκύλου. Αυτοί είναι οι Μαύροι που δεν πιάνουν κουβέντα με κανέναν επειδή δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους». Αυτές είναι μερικές από τις παράξενες απόψεις που επικρατούσαν πριν από πολλά χρόνια, πριν από την εποχή των ταξιδιών και των ανακαλύψεων.

Οι Άνθρωποι Έρχονται σε Επαφή

Τέτοιου είδους ιστορίες τις έπαιρναν στα σοβαρά επί αιώνες. Αλλά καθώς οι εξερευνητές όργωναν τον πλανήτη, δεν βρήκαν ανθρώπους χωρίς στόμα που μύριζαν μήλα, ούτε ανθρώπους με κεφάλι σκύλου. Σήμερα κανένα μυστήριο δεν καλύπτει εκείνους που ζουν πέρα από τα σύνορά μας. Ο κόσμος έχει γίνει ένα παγκόσμιο χωριό. Η τηλεόραση φέρνει ξένες χώρες και λαούς στο σαλόνι μας. Χάρη στα αεροπορικά ταξίδια, μπορεί κάποιος να επισκεφτεί αυτές τις χώρες μέσα σε μερικές ώρες· εκατομμύρια άνθρωποι το κάνουν αυτό κάθε χρόνο. Άλλοι μετακομίζουν για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους. Μια έκθεση του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό δηλώνει τα εξής: «Σε πρωτοφανή κλίμακα στην ιστορία—κλίμακα που αναμένεται ότι θα γίνει μεγαλύτερη—οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ξεριζώνονται και μεταναστεύουν αναζητώντας καλύτερη ζωή». Περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν μακριά από την πατρίδα τους.

Η οικονομική αλληλεξάρτηση ανάμεσα στα έθνη αυξάνει συνεχώς. Ένα παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνιών, το οποίο μοιάζει με γιγαντιαίο κεντρικό νευρικό σύστημα, συνδέει κάθε έθνος της γης. Με την ανταλλαγή απόψεων, πληροφοριών και τεχνολογίας, οι πολιτισμοί συγχωνεύονται και αλληλοπροσαρμόζονται. Σε όλο τον κόσμο, το ντύσιμο των ανθρώπων μοιάζει όσο ποτέ προηγουμένως. Οι πόλεις παγκόσμια έχουν πολλά κοινά—αστυνομία, πολυτελή ξενοδοχεία, κίνηση, μαγαζιά, τράπεζες, μόλυνση. Έτσι, καθώς οι λαοί σε όλο τον κόσμο έρχονται σε επαφή, βλέπουμε να δημιουργείται αυτό που μερικοί περιγράφουν ως έναν αναδυόμενο παγκόσμιο πολιτισμό.

Γιατί Παραμένουν Διαιρεμένοι οι Λαοί

Αλλά παρότι οι λαοί και οι πολιτισμοί αναμειγνύονται, είναι σαφές ότι δεν αντιμετωπίζουν όλοι τους άλλους ως αδέλφια τους. «Όλοι είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν τον ξένο», έγραψε ένας Έλληνας τραγικός ποιητής πριν από 2.000 και πλέον χρόνια. Δυστυχώς, το ίδιο αληθεύει και σήμερα. Αυτό το αποδεικνύουν οι ειδήσεις των εφημερίδων σχετικά με τη μισαλλοδοξία, το μίσος για τους ξένους, τις «εθνικές εκκαθαρίσεις», τις φυλετικές διαμάχες, τις θρησκευτικές αναταραχές, τη σφαγή πολιτών, τις σφαγές για πολιτικούς λόγους, τα στρατόπεδα βιασμού, τα βασανιστήρια και τις γενοκτονίες.

Ασφαλώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα για να μεταβάλουμε την πορεία που ακολουθούν οι συγκρούσεις μεταξύ εθνοτήτων. Ίσως επίσης να μην επηρεαζόμαστε άμεσα από αυτές. Ωστόσο, για πολλούς από εμάς τα προβλήματα προέρχονται από την έλλειψη επικοινωνίας με τους ξένους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή—γείτονες, συνεργάτες ή συμμαθητές.

Δεν σας φαίνεται παράξενο το ότι άνθρωποι από διαφορετικές φυλές συνήθως δυσκολεύονται να εμπιστευτούν και να εκτιμήσουν ο ένας τον άλλον; Σε τελική ανάλυση, ο πλανήτης μας χαρακτηρίζεται από τεράστια ποικιλομορφία, ατέλειωτη ποικιλία. Οι περισσότεροι εκτιμούμε την πλούσια ποικιλία τροφής, μουσικής, χρωμάτων, καθώς και τα πολλά είδη φυτών, πουλιών και ζώων. Αλλά για κάποιο λόγο η εκτίμησή μας για την ποικιλία δεν περιλαμβάνει πάντοτε και τους ανθρώπους οι οποίοι δεν σκέφτονται και δεν ενεργούν όπως εμείς.

Αντί να κοιτάνε τις θετικές πλευρές της ποικιλομορφίας που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους, πολλοί τείνουν να συγκεντρώνουν την προσοχή τους στις διαφορές και να τις χρησιμοποιούν ως βάση για διαφωνία. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιο όφελος προκύπτει αν προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους των οποίων ο πολιτισμός διαφέρει από τον δικό μας; Πώς μπορούμε να γκρεμίσουμε τα τείχη που εμποδίζουν την επικοινωνία και να τα αντικαταστήσουμε με γέφυρες; Τα άρθρα που ακολουθούν θα προσπαθήσουν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα.

Τείχη που Εμποδίζουν την Επικοινωνία

Ο ΡΟΜΠΕΡΤ είναι ιεραπόστολος της Σκοπιάς και ζει στη Σιέρα Λεόνε, στη Δυτική Αφρική. Κάποια μέρα, λίγο μετά την άφιξή του στη χώρα, καθώς περπατούσε στο δρόμο, πρόσεξε ότι τα ντόπια παιδιά επαναλάμβαναν τραγουδιστά: «Ένας λευκός! Ένας λευκός!» Ο Ρόμπερτ, ο οποίος είναι μαύρος Αμερικανός, κοίταξε γύρω του για να δει τον λευκό, αλλά δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί. Κατόπιν κατάλαβε ότι τα παιδιά αναφέρονταν σε εκείνον!

Δεν υπήρχε κακία στο τραγούδι τους. Τα παιδιά απλώς έδειχναν ότι είχαν καταλάβει πως ο Ρόμπερτ προερχόταν από έναν πολιτισμό διαφορετικό από τον δικό τους. Ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσουν αυτή τη διαφορά ήταν να αποκαλέσουν τον Ρόμπερτ λευκό.

Πώς Επηρεάζει ο Πολιτισμός το Ποιοι Είμαστε

Ο πολιτισμός ορίζεται γενικά ως «το σύνολο των κοινών ιδεών, . . . τα έθιμα, οι πεποιθήσεις και οι γνώσεις που χαρακτηρίζουν κάποιον τρόπο ζωής». Μαθαίνουμε πολλές πολιτισμικές αξίες μέσω άμεσης εκπαίδευσης, αλλά επίσης αφομοιώνουμε πολλά πράγματα χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Κάποιος ερευνητής είπε: «Από τη στιγμή που γεννιέται κάποιο [παιδί], τα έθιμα του περιβάλλοντός του καθορίζουν την πείρα του και τη συμπεριφορά του. Όταν αρχίσει να μιλάει, είναι ήδη ένα μικρό δημιούργημα του πολιτισμού του, και όταν μεγαλώσει και μπορεί να πάρει μέρος στις δραστηριότητες του πολιτισμού του, έχει ήδη ασπαστεί τις συνήθειες, τις πεποιθήσεις και τα παράλογα του πολιτισμού του».

Ο πολιτισμός κάνει τη ζωή μας ευκολότερη με πολλούς τρόπους. Όταν είμαστε παιδιά μαθαίνουμε γρήγορα πώς να ευχαριστούμε τους γονείς μας. Η γνώση του τι είναι αποδεκτό και τι όχι στην κοινωνία μας μάς καθοδηγεί στη λήψη αποφάσεων σχετικά με το πώς να ενεργούμε, τι να φοράμε και πώς να φερόμαστε στις σχέσεις μας με τους άλλους.

Φυσικά, το τι είμαστε ως άτομα δεν εξαρτάται μόνο από το πολιτισμικό μας παρελθόν. Σε κάθε πολιτισμό υπάρχουν διάφοροι τύποι ανθρώπων. Το ποιοι είμαστε καθορίζεται επίσης από την κληρονομικότητα, τις εμπειρίες μας στη ζωή και ένα σωρό άλλους παράγοντες. Παρ’ όλα αυτά, ο πολιτισμός είναι ο φακός μέσα από τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο.

Ο πολιτισμός μας, για παράδειγμα, καθορίζει όχι μόνο τη γλώσσα που μιλάμε αλλά και το πώς τη μιλάμε. Σε ορισμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής, οι άνθρωποι θεωρούν πολύτιμη την ικανότητά τους να εκφράζονται επιδέξια με πολλά λόγια, χρησιμοποιώντας επαναλήψεις και μεταφορές. Αντίθετα, οι άνθρωποι μερικών χωρών της Άπω Ανατολής περιορίζουν την προφορική επικοινωνία στο ελάχιστο. Μια ιαπωνική παροιμία αντανακλά αυτή την άποψη: «Το στόμα σου θα σε αφανίσει».

Ο πολιτισμός μας επηρεάζει το πώς βλέπουμε το χρόνο. Στην Ελβετία, αν αργήσετε δέκα λεπτά στο ραντεβού σας, επιβάλλεται να ζητήσετε συγνώμη. Σε άλλες χώρες, μπορεί να αργήσετε μία ή δύο ώρες και να μην αναμένεται να ζητήσετε συγνώμη.

Ο πολιτισμός μας μάς διδάσκει επίσης αξίες. Σκεφτείτε πώς θα αισθανόσασταν αν κάποιος σας έλεγε: «Έχεις πάρει πολύ βάρος. Πάχυνες πολύ!» Αν έχετε μεγαλώσει σε κάποιον αφρικανικό πολιτισμό όπου το να είναι κάποιος παχουλός θεωρείται προσόν, ασφαλώς θα χαιρόσασταν με την παρατήρηση. Αλλά αν έχετε μεγαλώσει σε κάποιο δυτικό πολιτισμό όπου το να είναι κανείς αδύνατος έχει μεγάλη σημασία, αυτό το ειλικρινές σχόλιο πιθανώς θα σας αναστάτωνε.

‘Ο Δικός μας Τρόπος Είναι ο Καλύτερος!’

Κάτι που πολλές φορές παρεμποδίζει την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς είναι ότι οι άνθρωποι παντού τείνουν να συμπεραίνουν πως ο δικός τους πολιτισμός είναι καλύτερος. Οι περισσότεροι σκεφτόμαστε ότι οι δικές μας πεποιθήσεις, αξίες, παραδόσεις, τρόποι ντυσίματος και απόψεις για την ομορφιά είναι ορθά, κατάλληλα και καλύτερα από οποιαδήποτε άλλα. Επίσης τείνουμε να κρίνουμε τους άλλους πολιτισμούς σύμφωνα με τις αξίες της δικής μας ομάδας. Αυτός ο τρόπος σκέψης ονομάζεται εθνοκεντρισμός. Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica) παρατηρεί: «Ο εθνοκεντρισμός . . . μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελεί σχεδόν παγκόσμιο φαινόμενο. Τα μέλη σχεδόν όλων των πολιτισμών του κόσμου θεωρούν το δικό τους τρόπο ζωής ανώτερο ακόμα και από εκείνον των γειτόνων τους με τους οποίους συνδέονται στενά».

Πριν από διακόσια χρόνια, ένας Άγγλος ιπποκόμος μίλησε χωρίς περιστροφές γύρω από αυτό το θέμα: «[Από ό,τι] βλέπω, οι ξένοι είναι ανόητοι». Ο εκδότης του βιβλίου με τα αποφθέγματα στο οποίο εμφανίστηκαν αυτά τα λόγια έγραψε: «Παγκόσμια, [αυτό] εκφράζει τα αισθήματα της πλειονότητας των ανθρώπων ίσως περισσότερο από καθετί άλλο».

Αφθονούν τα παραδείγματα εκδήλωσης μισαλλοδοξίας απέναντι σε άτομα άλλων πολιτισμών. Τα ακόλουθα λόγια, αν και αρχικά γράφτηκαν από ένα Γερμανό μυθιστοριογράφο τη δεκαετία του 1930, συνήθως αποδίδονται στο ναζιστή ηγέτη Χέρμαν Γκέρινγκ: «Όταν ακούω τη λέξη πολιτισμός, απλώνω το χέρι για να πιάσω το περίστροφό μου».

Ισχυρές εθνοκεντρικές απόψεις μπορεί να οδηγήσουν σε διακρίσεις οι οποίες με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν σε εχθρότητα και συγκρούσεις. Ο Ρίτσαρντ Γκόλντστοουν είναι ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου το οποίο ερευνά τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχτηκαν στη Ρουάντα και στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Αναφερόμενος στις βάρβαρες πράξεις που έλαβαν χώρα και στις δύο συγκρούσεις, είπε: «Αυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Εδώ έχουμε δύο ξεχωριστές χώρες, με διαφορετικούς πολιτισμούς και ιστορίες, αλλά παρόμοιες φρικαλεότητες λαβαίνουν χώρα μεταξύ γειτόνων. Αυτό το είδος του θηριώδους εθνικού ή θρησκευτικού πολέμου δεν είναι τίποτα άλλο από διακρίσεις που έχουν εισέλθει σε βίαιη φάση. Τα θύματα πρέπει να παρουσιαστούν ως υπάνθρωποι ή δαιμονισμένοι. Από τη στιγμή που θα περάσει αυτή η ιδέα, οι απλοί άνθρωποι απελευθερώνονται από τις ηθικές αναστολές οι οποίες φυσιολογικά θα τους εμπόδιζαν να κάνουν τόσο φρικτά πράγματα».

Διεύρυνση των Απόψεών Μας

Συνήθως, οι άνθρωποι που διαλέγουμε για φίλους μας είναι εκείνοι που μας μοιάζουν, άνθρωποι που συμμερίζονται τη νοοτροπία μας και τις αξίες μας. Τους εμπιστευόμαστε και τους καταλαβαίνουμε. Αισθανόμαστε άνετα μαζί τους. Αν θεωρήσουμε τη συμπεριφορά κάποιου άλλου ατόμου παράξενη ή αφύσικη, οι φίλοι μας πιθανώς θα συμφωνήσουν μαζί μας επειδή οι φίλοι μας έχουν τις ίδιες προκαταλήψεις με εμάς.

Πώς μπορούμε, λοιπόν, να ωφεληθούμε επικοινωνώντας με άλλους, οι οποίοι έχουν διαφορετικό πολιτισμικό παρελθόν από εμάς; Βασικά η καλή επικοινωνία θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους λόγους που βρίσκονται πίσω από τον τρόπο σκέψης και ενέργειας των άλλων. Ο Κούνλε, ένας Δυτικοαφρικανός, λέει: «Στην Αφρική, πολλά παιδιά δεν τα αφήνουν να μιλάνε όταν τρώνε. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, ωστόσο, ενθαρρύνονται οι συζητήσεις την ώρα του φαγητού. Τι συμβαίνει όταν ένας Ευρωπαίος τρώει με κάποιον Αφρικανό; Ο Ευρωπαίος αναρωτιέται γιατί ο Αφρικανός είναι τόσο σκεφτικός και σιωπηλός καθώς τρώει. Στο μεταξύ, ο Αφρικανός αναρωτιέται γιατί ο Ευρωπαίος φλυαρεί σαν πουλί!» Είναι σαφές ότι σε τέτοιες περιστάσεις η αμοιβαία κατανόηση για το πολιτισμικό παρελθόν του άλλου μπορεί να συμβάλει πολύ στην εξάλειψη της κοινωνικής προκατάληψης.

Καθώς γνωρίζουμε ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς, όχι μόνο καταλαβαίνουμε καλύτερα τους άλλους, αλλά επίσης καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας καλύτερα. Ένας ανθρωπολόγος έγραψε: «Το τελευταίο πράγμα που θα ανακάλυπτε εκείνος ο οποίος κατοικεί στα βάθη του ωκεανού θα ήταν το νερό. Θα καταλάβαινε την ύπαρξή του μόνο αφού κάποιο ατύχημα τον έβγαζε στην επιφάνεια και τον έφερνε για πρώτη φορά σε επαφή με τον αέρα. . . . Για να κατασταθεί ικανός κάποιος να δει τον πολιτισμό της κοινωνίας του ως σύνολο, . . . απαιτείται να υπάρχει ένας βαθμός αντικειμενικότητας ο οποίος επιτυγχάνεται σπάνια, αν όχι ποτέ». Εντούτοις, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, μοιάζουμε με τον κάτοικο της θάλασσας ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τον αέρα· αντιλαμβανόμαστε τα «νερά» του πολιτισμού στον οποίο ζούμε. Ο συγγραφέας Τόμας Άμπερκρομπι εξέφρασε όμορφα αυτό το ζήτημα: «Εκείνος που δεν έχει ποτέ μαγευτεί από έναν ξένο πολιτισμό δεν μπορεί ποτέ να αντιληφθεί τα δεσμά του δικού του πολιτισμού».

Με λίγα λόγια, η κατανόησή μας για τους άλλους πολιτισμούς μπορεί να εμπλουτίσει τη ζωή μας διευρύνοντας τις απόψεις μας, ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους άλλους. Ενώ η πολιτιστική κληρονομιά και ο εθνοκεντρικός τρόπος σκέψης μπορεί να αποτελούν τείχη που εμποδίζουν την επικοινωνία, αυτό μπορεί να αλλάξει. Τα τείχη μπορούν να γκρεμιστούν.

Γκρεμίζουν τα Τείχη και Φτιάχνουν Γέφυρες

ΔΕΝ διαλέξαμε την οικογένεια ή το έθνος στο οποίο γεννηθήκαμε, ούτε αποφασίσαμε ποιος πολιτισμός θα διαμόρφωνε τον τρόπο σκέψης μας. Δεν ασκήσαμε κανέναν έλεγχο σε αυτά τα πράγματα. Όλοι εξαρτιόμαστε από τους καιρούς και τις περιστάσεις. Αλλά μπορούμε να ελέγξουμε το πώς βλέπουμε τους άλλους και το πώς ενεργούμε απέναντί τους.

Η Αγία Γραφή περιγράφει πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Ας εξετάσουμε μερικές αρχές οι οποίες θα μας βοηθήσουν να φτιάξουμε γέφυρες επικοινωνίας με άτομα που μπορεί να έχουν διαφορετικό υπόβαθρο από το δικό μας.

«Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν . . . έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης». (Πράξεις 17:24, 26) Όλοι εμείς είμαστε μέλη της ίδιας ανθρώπινης οικογένειας και έτσι έχουμε πολλά κοινά σημεία. Το να αναζητούμε τα πράγματα που έχουμε κοινά διευκολύνει την επικοινωνία. Όλοι μας θέλουμε να έχουμε καλούς φίλους και έχουμε την ανάγκη να μας αγαπούν και να μας σέβονται. Όλοι προσπαθούν να αποφεύγουν το σωματικό και το συναισθηματικό πόνο. Άνθρωποι από όλους τους πολιτισμούς αγαπούν τη μουσική και την τέχνη, λένε ανέκδοτα, θεωρούν ότι αξίζει να είναι ευγενικοί με τους άλλους και αναζητούν τρόπους για να είναι ευτυχισμένοι.

‘Να μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς’. (Φιλιππησίους 2:3) Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι θα πρέπει να θεωρούμε πως οι άλλοι είναι ανώτεροι από εμάς στο καθετί. Μάλλον, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι σε μερικές πλευρές της ζωής οι άλλοι είναι ανώτεροι. Ποτέ δεν θα πρέπει να σκεφτούμε ότι είτε εμείς είτε ο πολιτισμός μας έχει το μονοπώλιο όλων των καλών πραγμάτων.

«Πράγματι, λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό, ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους». (Γαλάτες 6:10) Απλώς το να παίρνετε την πρωτοβουλία να είστε φιλικοί και εξυπηρετικοί προς τους άλλους, ανεξάρτητα από το πολιτισμικό τους παρελθόν, μπορεί να συμβάλει πολύ στο να γεφυρωθεί το χάσμα της επικοινωνίας.

«Αυτό να γνωρίζετε, αγαπητοί μου αδελφοί. Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε οργή». (Ιακώβου 1:19) Όσοι τα πηγαίνουν καλά στον τομέα της επικοινωνίας δεν πρέπει απλώς να μιλάνε· πρέπει να είναι συμπονετικοί ακροατές.

«Η βουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα· αλλ’ ο συνετός άνθρωπος [ο άνθρωπος που έχει διάκριση, ΜΝΚ] θέλει ανασύρει αυτήν». (Παροιμίαι 20:5) Να είστε άγρυπνοι να διακρίνετε τα αισθήματα και τα προβλήματα που κρύβονται πίσω από την επιφανειακή συμπεριφορά ενός ατόμου. Γνωρίστε τους ανθρώπους καλύτερα.

«[Να δίνετε] προσοχή, όχι με προσωπικό ενδιαφέρον μόνο σε ό,τι αφορά τα δικά σας ζητήματα, αλλά με προσωπικό ενδιαφέρον και σε ό,τι αφορά τα ζητήματα των άλλων». (Φιλιππησίους 2:4) Να είστε συμπονετικοί βλέποντας τα ζητήματα από την άποψη του άλλου ατόμου. Να είστε ανιδιοτελείς.

Πολιτισμική Ποικιλομορφία στους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Το γεγονός ότι αυτές οι αρχές είναι πράγματι αποτελεσματικές φαίνεται στην αξιοσημείωτη ενότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι δραστήριοι σε 232 χώρες της γης. Αυτοί αποτελούν ένα λαό που προέρχεται από «όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες», και ο οποίος είναι αποφασισμένος να συμμορφώνεται με τη στοργική καθοδηγία του Ιεχωβά σε όλα τα ζητήματα.—Αποκάλυψη 7:9· 1 Κορινθίους 10:31-33.

Οι Μάρτυρες ατομικά δεν περιφρονούν τον πολιτισμό των άλλων. Ούτε εκείνοι που γίνονται Μάρτυρες απορρίπτουν τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκαν, εκτός αν έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κάνουν αλλαγές στη ζωή τους. Αναγνωρίζουν ότι σε κάθε πολιτισμό υπάρχουν αξιέπαινα χαρακτηριστικά, και ότι αυτά βελτιώνονται στα άτομα που ασπάζονται την αληθινή λατρεία.

Αγωνίζονται να βλέπουν τον πλανήτη μας όπως πρέπει να τον βλέπει ο Θεός—αστραφτερό, γαλάζιο και όμορφο—να περιστρέφεται στο διάστημα. Είναι ένας πλανήτης στον οποίο υπάρχει καταπληκτική ποικιλία ανθρώπων και πολιτισμών. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά περιμένουν με λαχτάρα τον καιρό που όλοι όσοι θα ζουν στη γη θα απολαμβάνουν τη ζωή ως μια αληθινά ενωμένη οικογένεια.