Μάθαμε να Βασιζόμαστε στον Θεό σε Καιρούς Δυσκολιών

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Η ΡΟΖΙ ΜΑΓΙΟΡ

Ήμουν πέντε μηνών έγκυος στο πρώτο μου παιδί όταν η πεθερά μου παρατήρησε ότι τα πόδια μου είχαν πρηστεί αφύσικα. Εκείνη τη μέρα του Μαρτίου του 1992, ο σύζυγός μου ο Τζόι και εγώ δεν ξέραμε ότι όσα θα μας συνέβαιναν θα έθεταν σε δοκιμή την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά.

ΜΙΑ εβδομάδα αργότερα η γυναικολόγος μου διαπίστωσε ότι η πίεσή μου ήταν υπερβολικά υψηλή. Όπως ήταν φυσικό, ανησύχησα όταν μου σύστησε να μπω στο νοσοκομείο για εξετάσεις και παρακολούθηση. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχα πάθει προεκλαμψία, μια ενδεχομένως θανατηφόρα διαταραχή της εγκυμοσύνης.a

Η γιατρός στο νοσοκομείο επέμενε να προκαλέσει τοκετό αμέσως για να προστατέψει εμένα και το μωρό. Ο σύζυγός μου και εγώ σαστίσαμε. «Μα το μωρό δεν είναι ακόμα ούτε 24 εβδομάδων!» ψέλλισα. «Πώς είναι δυνατόν να επιβιώσει έξω από τη μήτρα;» «Εντάξει, θα προσπαθήσω να κερδίσω λίγο χρόνο», απάντησε με καλοσύνη η γιατρός. «Αν, όμως, η κατάστασή σου επιδεινωθεί, θα πρέπει να προκαλέσω τοκετό». Πέρασαν 13 μέρες, αλλά η κατάστασή μου χειροτέρευε γοργά. Η γιατρός κάλεσε το σύζυγό μου και πήραμε τη δύσκολη απόφαση να προκληθεί τοκετός.

Ο Τοκετός

Τη νύχτα πριν από τον τοκετό, μας συνάντησε ένας παιδίατρος, ο Δρ Μακ Νιλ, και μας εξήγησε τι δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίζαμε επειδή το μωρό θα ήταν πολύ πρόωρο—πιθανή εγκεφαλική βλάβη, ατελώς αναπτυγμένοι πνεύμονες που δεν θα λειτουργούσαν φυσιολογικά και ένα σωρό άλλες ενδεχόμενες επιπλοκές. Προσευχήθηκα για “την ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη” και για τη δύναμη που χρειαζόμουν προκειμένου να δεχτώ και να αντιμετωπίσω οτιδήποτε επρόκειτο να συμβεί. (Φιλιππησίους 4:7) Το επόμενο πρωί γεννήθηκε το μωρό μας με καισαρική τομή. Ζύγιζε μόλις 700 γραμμάρια. Την ονομάσαμε Τζόαν Σέλι.

Πέντε μέρες αργότερα επέστρεψα στο σπίτι με άδεια χέρια. Η κορούλα μου έμεινε στην ειδική μονάδα παρακολούθησης νεογνών, παλεύοντας για τη ζωή της. Έπειτα από δύο εβδομάδες η Τζόαν έπαθε πνευμονία. Χαρήκαμε όταν η κατάστασή της σταθεροποιήθηκε, αλλά λίγες μέρες αργότερα έπαθε εντερική λοίμωξη και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο θάλαμο εντατικής θεραπείας της μονάδας. Μέσα σε έξι μέρες, η Τζόαν συνήλθε κάπως και μάλιστα άρχισε να παίρνει βάρος. Ήμασταν κατενθουσιασμένοι! Αλλά η χαρά μας δεν κράτησε πολύ. Ο Δρ Μακ Νιλ μάς ενημέρωσε ότι η Τζόαν είχε αναιμία. Πρότεινε να προσπαθήσουμε να βρούμε τη συνθετική ορμόνη ερυθροποιητίνη ώστε να διεγερθεί η παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων στον οργανισμό της Τζόαν. Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά εδώ στις Μπαχάμες ήρθε σε επαφή με εκπροσώπους από τις Υπηρεσίες Πληροφοριών για Νοσοκομεία στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Εκείνοι εφοδίασαν ταχύτατα τον Δρ Μακ Νιλ με τα τελευταία στοιχεία για τη διαθεσιμότητα και τη χρήση της ερυθροποιητίνης, και εκείνος άρχισε τη θεραπεία με αυτήν.

Και Άλλα Προβλήματα

Περάσαμε αρκετές ανήσυχες εβδομάδες. Η Τζόαν αντιμετώπιζε τώρα μια εντερική λοίμωξη, κρίσεις που προξενούσαν παροδική άπνοια (προσωρινές παύσεις της αναπνοής), χαμηλή αιμοσφαιρίνη και βρογχοπνευμονία. Φοβόμασταν ότι κάποιο από αυτά τα προβλήματα μπορεί να ήταν η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι. Αλλά η Τζόαν ανέρρωνε σιγά-σιγά. Σε ηλικία τριών μηνών, βρισκόταν ακόμα στο νοσοκομείο και ζύγιζε μόνο 1.400 γραμμάρια. Αλλά για πρώτη φορά στη ζωή της, ανέπνεε μόνη της χωρίς βοηθητική παροχή οξυγόνου. Η αιμοσφαιρίνη της ανέβηκε σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο γιατρός είπε ότι αν έπαιρνε άλλα 500 γραμμάρια θα μπορούσαμε να τη μεταφέρουμε στο σπίτι.

Τρεις εβδομάδες αργότερα η Τζόαν έπαθε μια σοβαρή κρίση άπνοιας. Οι εξετάσεις δεν αποκάλυψαν την αιτία. Οι κρίσεις άπνοιας έγιναν συχνό φαινόμενο και πάντοτε την έπιαναν όταν έτρωγε. Τελικά, διαπιστώθηκε ότι η Τζόαν έπασχε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Ο οισοφάγος της δεν έκλεινε μετά το φαγητό, και έτσι το περιεχόμενο του στομαχιού της ανέβαινε στο λαιμό της. Όταν συνέβαινε αυτό, πνιγόταν και σταματούσε να αναπνέει.

Στις αρχές Οκτωβρίου, η Τζόαν κόλλησε έναν ιό στη μονάδα βρεφών. Πολλά από τα πρόωρα μωρά που ήταν εκεί πέθαιναν εξαιτίας του. Ενώ ήταν εξασθενημένη, η Τζόαν έπαθε μια πρωτοφανούς διάρκειας κρίση άπνοιας. Όλες οι προσπάθειες ανάνηψης απέβησαν μάταιες. Όταν ο παιδίατρος έφτασε στο σημείο να νομίζει ότι ήταν νεκρή, εκείνη άρχισε εντελώς ανεξήγητα να αναπνέει—αλλά αμέσως την έπιασαν κρίσεις. Για άλλη μια φορά την έβαλαν στον αναπνευστήρα, και ήμασταν πια σίγουροι ότι αυτό ήταν το τέλος της Τζόαν. Αλλά τα κατάφερε, και είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά για αυτό.

Μαθαίνουμε να Εμπιστευόμαστε Περισσότερο στον Ιεχωβά

Τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε προτού γεννηθεί η Τζόαν ήταν σαν να είχαμε πέσει από ένα πλοίο κοντά στην προκυμαία, από όπου μπορούσαμε εύκολα να κολυμπήσουμε ως την ακτή. Τώρα νιώθαμε σαν να είχαμε πέσει στη μέση του ωκεανού, χωρίς στεριά στον ορίζοντα. Κοιτάζοντας στο παρελθόν, συνειδητοποιούμε ότι πριν από τη γέννησή της μερικές φορές βασιζόμασταν υπερβολικά στον εαυτό μας. Αλλά οι εμπειρίες που είχαμε με την Τζόαν μάς έμαθαν να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά σε καταστάσεις που δεν έχουν ανθρώπινη λύση. Μάθαμε να κάνουμε αυτό που συμβούλεψε ο Ιησούς—να αντιμετωπίζουμε την κάθε μέρα ξεχωριστά. (Ματθαίος 6:34) Μάθαμε να στηριζόμαστε στον Ιεχωβά, αν και μερικές φορές δεν ξέραμε ακριβώς για ποιο πράγμα να προσευχηθούμε. Τώρα ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για τη Γραφική σοφία και “τη δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό”, μέσω των οποίων μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τέτοιες σοβαρές δυσκολίες.—2 Κορινθίους 4:7.

Όταν περνούσαμε κρίσιμες φάσεις, συχνά δυσκολευόμουν να διατηρήσω τη συναισθηματική μου ισορροπία. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από την Τζόαν. Ο σύζυγός μου, ο Τζόι, μου παρείχε πολύτιμη πνευματική ισορροπία και τον ευγνωμονώ για αυτό.

Η Τζόαν Έρχεται στο Σπίτι

Σταδιακά, η υγεία της Τζόαν βελτιώθηκε. Κάποια μέρα στην κυριολεξία έβγαλε μόνη της τον αναπνευστήρα από το στόμα της. Τώρα ο Δρ Μακ Νιλ πίστευε ότι η Τζόαν μπορούσε να έρθει στο σπίτι. Ήμασταν κατασυγκινημένοι! Προετοιμαζόμενοι για τον ερχομό της στο σπίτι, μάθαμε πώς να την τρέφουμε με ορό. Επίσης, προμηθευτήκαμε οξυγόνο, νοικιάσαμε ένα μηχάνημα καρδιοαναπνευστικού ελέγχου και πήραμε μαθήματα επείγουσας ανάνηψης. Τελικά, στις 30 Οκτωβρίου 1992, η Τζόαν βγήκε από το νοσοκομείο. Είχε μείνει 212 μέρες στην ειδική μονάδα παρακολούθησης βρεφών—το ίδιο και εμείς.

Από την αρχή, οι συγγενείς μας και τα μέλη της τοπικής εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά αποδείχτηκαν πραγματικά δώρα από τον Ιεχωβά. Έρχονταν και καθάριζαν το σπίτι και την αυλή, μαγείρευαν φαγητό, μας βοηθούσαν να πάμε στο νοσοκομείο και πρόσεχαν την Τζόαν για να μπορώ να κοιμάμαι λίγο. Στην πορεία είδαμε όμορφες πλευρές της προσωπικότητάς τους τις οποίες δεν γνωρίζαμε. Για παράδειγμα, μερικοί μοιράζονταν μαζί μας πνευματικές σκέψεις που τους είχαν βοηθήσει να ξεπεράσουν τις δικές τους δυσκολίες.

Η Ζωή μας Σήμερα

Η Τζόαν έχει αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, και προσπαθούμε σκληρά να της παρέχουμε την καλύτερη ιατρική περίθαλψη. Όταν ήταν 19 μηνών, μάθαμε ότι η Τζόαν είχε εγκεφαλική παράλυση—η οποία ήταν αποτέλεσμα εγκεφαλικής βλάβης. Στη συνέχεια, το Σεπτέμβριο του 1994, υποβλήθηκε σε μια μεγάλη εγχείρηση για να αντιμετωπιστεί η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Το 1997, η Τζόαν άρχισε να παθαίνει κρίσεις που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραίες. Ευτυχώς, με κάποιες προσαρμογές στη διατροφή της, οι κρίσεις σταμάτησαν. Τα προβλήματα υγείας της Τζόαν καθυστέρησαν τη σωματική της ανάπτυξη. Αλλά τώρα πηγαίνει σε ένα ειδικό σχολείο και τα καταφέρνει καλά. Δεν μπορεί να περπατήσει και η ομιλία της είναι περιορισμένη, αλλά μας συνοδεύει σε όλες τις Χριστιανικές συναθροίσεις και στη διακονία μας από σπίτι σε σπίτι. Φαίνεται ευτυχισμένη.

Ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει μεγάλη παρηγοριά στη διάρκεια αυτών των δύσκολων καιρών. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να “αγαλλόμαστε σε σχέση με τον Ιεχωβά” και να βασιζόμαστε σε αυτόν παρά τις αναπάντεχες δυσκολίες. (Αββακούμ 3:17, 18· Εκκλησιαστής 9:11) Αναμένουμε με ανυπομονησία την παραδεισένια γη που υπόσχεται ο Θεός, στην οποία η αγαπημένη μας Τζόαν θα απολαμβάνει τέλεια υγεία.—Ησαΐας 33:24.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Η κόρη μας, η Τζόαν

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Παρά τους περιορισμούς της, η Τζόαν είναι ευτυχισμένο παιδί