Ωστόσο, υπό το Μωσαϊκό Νόμο, η φαλάκρα δεν θεωρούνταν ακαθαρσία. (Λευ 13:40) Ο Νόμος που δόθηκε μέσω του Μωυσή δεν κατατάσσει τη φαλάκρα στα ψεγάδια που θα απέκλειαν κάποιον από το να υπηρετεί ως ιερέας. Στο όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ δόθηκε για τους ιερείς η προσταγή να μην αφήνουν τα μαλλιά τους ελεύθερα ούτε να τα ξυρίζουν, αλλά να τα κόβουν.—Ιεζ 44:20.

Ορισμένοι λαοί είχαν τη συνήθεια να φαλακρώνουν το κεφάλι τους ξυρίζοντας τις τρίχες τους σε περιόδους θλίψης εξαιτίας του θανάτου κάποιου συγγενή ή για θρησκευτικούς λόγους, αλλά οι Ισραηλίτες απαγορευόταν να το κάνουν αυτό. (Δευ 14:1) Στους ιερείς δόθηκε συγκεκριμένα η προσταγή να μη φαλακρώνουν το κεφάλι τους ούτε να ξυρίζουν τις άκρες της γενειάδας τους για τους νεκρούς. (Λευ 21:5) Οι Ισραηλίτες διατάχθηκαν να μην κονταίνουν τα μαλλιά στα πλάγια του κεφαλιού ούτε τις άκρες της γενειάδας τους.—Λευ 19:27· Ιερ 9:26· βλέπε ΓΕΝΕΙΑΔΑ.

Σύμφωνα με το Νόμο, κάποιος που έπασχε από λέπρα του κεφαλιού έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι του στην αρχή της περιόδου της καραντίνας του, την ημέρα του καθαρισμού, και ξανά την έβδομη ημέρα. (Λευ 13:33· 14:8, 9) Αν ένας Ναζηραίος μολυνόταν, τότε τον καιρό της πιστοποίησης του καθαρισμού του ξύριζε το κεφάλι του. (Αρ 6:9) Η αιχμάλωτη την οποία επρόκειτο να πάρει ως σύζυγο κάποιος Ισραηλίτης στρατιώτης έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι της.—Δευ 21:12.