Επειδή δεν βρήκαν τον Παύλο, απευθύνθηκαν στους ανώτατους διοικητές της πόλης. Έτσι λοιπόν, «έσυραν τον Ιάσονα και ορισμένους αδελφούς στους άρχοντες της πόλης, κραυγάζοντας: “Αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν αναστατώσει την κατοικημένη γη, είναι παρόντες και εδώ”».​—Πράξεις 17:5, 6.

Ως πρωτεύουσα της Μακεδονίας, η Θεσσαλονίκη είχε κάποια αυτονομία. Όργανο της τοπικής αυτοδιοίκησης ήταν και μια λαϊκή συνέλευση, ή αλλιώς ένα συμβούλιο πολιτών, που χειριζόταν τις δημόσιες υποθέσεις. Οι «άρχοντες της πόλης» (πολιτάρχαι, Κείμενο)b ήταν ανώτεροι αξιωματούχοι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της τάξης και την αποκλιμάκωση καταστάσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επέμβαση των Ρωμαίων και στην απώλεια των προνομίων της πόλης. Άρα, θα ανησυχούσαν αν μάθαιναν ότι αυτοί οι «ταραξίες» απειλούσαν τη δημόσια τάξη.