Πραγματοποιείται μια Εκπληκτική Μεταμόρφωση

Έχει άραγε μαλακώσει πραγματικά τις πέτρινες καρδιές των φυλακισμένων αυτό το εκτεταμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα; Ας τους αφήσουμε να μας αφηγηθούν την ιστορία τους.

«Δεν γνώρισα ποτέ τους γονείς μου επειδή με εγκατέλειψαν όταν ήμουν μικρός, και έτσι μου έλειψε με τον πιο οδυνηρό τρόπο αυτό που νιώθει κανείς όταν τον αγαπούν», ομολογεί ο Ζντίσλαφ, ένας άντρας εκ φύσεως σκεπτικός. «Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, αναμείχθηκα στο έγκλημα και τελικά διέπραξα φόνο. Το αίσθημα της ενοχής με έκανε να σκέφτομαι την αυτοκτονία, και έψαχνα απεγνωσμένα για μια πραγματική ελπίδα. Κατόπιν, το 1987, έπεσε στα χέρια μου το περιοδικό Σκοπιά. Από αυτό έμαθα για την ελπίδα της ανάστασης και της αιώνιας ζωής. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχαν χαθεί τα πάντα, έδιωξα τη σκέψη της αυτοκτονίας και άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή. Τώρα έχω μάθει το νόημα της αγάπης από τον Ιεχωβά και από τους αδελφούς». Από το 1993 αυτός ο πρώην φονιάς υπηρετούσε ως διακονικός υπηρέτης και βοηθητικός σκαπανέας, και πέρσι έγινε τακτικός σκαπανέας.

Ο Τομάς, από την άλλη μεριά, δέχτηκε αμέσως να κάνει Γραφική μελέτη. «Δεν επρόκειτο, όμως, για ένα ειλικρινές βήμα», παραδέχεται. «Μελετούσα απλώς και μόνο επειδή ήθελα να κάνω επίδειξη γνώσεων όταν εξηγούσα τα πιστεύω των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε άλλους. Αλλά δεν έκανα και πολλά πράγματα σχετικά με τη Γραφική αλήθεια. Μια μέρα αποφάσισα να πάω σε κάποια Χριστιανική συνάθροιση. Οι βαφτισμένοι φυλακισμένοι με καλωσόρισαν θερμά. Κατάλαβα ότι, αντί να προσπαθώ να κάνω επίδειξη γνώσεων, έπρεπε να μαλακώσω την πέτρινη καρδιά μου και να μεταμορφώσω το νου μου». Ο Τομάς άρχισε να ντύνεται τη νέα Χριστιανική προσωπικότητα. (Εφεσίους 4:22-24) Σήμερα, είναι αφιερωμένος, βαφτισμένος Μάρτυρας και απολαμβάνει το κήρυγμα από κελί σε κελί.

Πιέσεις από Πρώην Φίλους

Εκείνοι που γνώρισαν τη Γραφική αλήθεια στη φυλακή αντιμετώπισαν μεγάλες πιέσεις από πρώην φίλους τους στο κελί καθώς και από τους υπαλλήλους των φυλακών. Κάποιος από αυτούς θυμάται: «Με χλεύαζαν και με περιφρονούσαν αδιάκοπα. Αλλά εγώ είχα συνεχώς στο μυαλό μου τα ενθαρρυντικά λόγια των αδελφών. “Να προσεύχεσαι διαρκώς στον Ιεχωβά”, μου έλεγαν. “Να διαβάζεις τη Γραφή σου και θα νιώσεις εσωτερική ειρήνη”. Αυτό με βοήθησε πραγματικά».

«Οι συγκρατούμενοί μου εκτόξευαν αλύπητα εναντίον μου δηκτικά σχόλια», λέει ο Ρισάρντ, ένας εύρωστος βαφτισμένος αδελφός. «“Πήγαινε στις συναθροίσεις σου, αλλά μην προσπαθείς να ξεχωρίζεις και να παριστάνεις τον καλύτερο, εντάξει;” με προειδοποιούσαν. Όταν έκανα αλλαγές στη ζωή μου καθώς εφάρμοζα τις Γραφικές αρχές, υπέφερα για αυτό. Αναποδογύριζαν το κρεβάτι μου, έριχναν στο πάτωμα τα Γραφικά έντυπά μου και τα έκαναν όλα άνω-κάτω στην πλευρά όπου έμενα εγώ στο κελί. Προσευχόμουν στον Ιεχωβά να μου δώσει δύναμη να ελέγξω τον εαυτό μου και κατόπιν πήγαινα και τακτοποιούσα ήσυχα τα πράγματα. Έπειτα από λίγο καιρό, σταμάτησαν οι επιθέσεις».

«Όταν οι συγκρατούμενοι βλέπουν ότι έχουμε πάρει τη σταθερή απόφαση να υπηρετούμε τον Ιεχωβά», αφηγούνται μερικοί άλλοι βαφτισμένοι φυλακισμένοι, «η πίεση παίρνει άλλη μορφή. Συνήθως λένε: “Να το θυμάσαι· δεν επιτρέπεται πια να πίνεις, να καπνίζεις ή να λες ψέματα”. Αυτό το είδος πίεσης βοηθάει κάποιον να ελέγχει το σώμα του, εγκαταλείποντας γρήγορα κακές συνήθειες και εθισμούς. Τον βοηθάει επίσης να καλλιεργήσει τους καρπούς του πνεύματος».—Γαλάτες 5:22, 23.

Ο Γιέρζι, ο οποίος βαφτίστηκε τον Ιούνιο, αφηγείται: «Αν και είχα κάποια επαφή με τη Γραφική αλήθεια πριν από χρόνια, μέσα μου η καρδιά μου ήταν πραγματικά από πέτρα. Απάτες, διαζύγιο από την πρώτη μου σύζυγο, παράνομες σχέσεις με την Κριστίνα, ένα παιδί γεννημένο χωρίς γάμο και συχνές “επισκέψεις” στη φυλακή—αυτή ήταν η ζωή μου». Βλέποντας πώς έγιναν Μάρτυρες άλλοι πωρωμένοι εγκληματίες ενόσω βρίσκονταν στη φυλακή, άρχισε να αναρωτιέται: “Δεν θα μπορούσα και εγώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος;” Ζήτησε να κάνει Γραφική μελέτη και άρχισε να έρχεται στις συναθροίσεις. Εντούτοις, το πραγματικό σημείο στροφής ήταν όταν έμαθε από τον εισαγγελέα ότι η Κριστίνα είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά τρία χρόνια νωρίτερα. «Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη!» λέει ο Γιέρζι. «Σκέφτηκα: “Τι θα γίνει με εμένα; Τι κάνω εγώ;” Κατάλαβα ότι για να έχω την επιδοκιμασία του Ιεχωβά έπρεπε να βάλω τη ζωή μου σε τάξη». Ως αποτέλεσμα, έλαβε χώρα μια ευχάριστη επανένωση στη φυλακή—με την Κριστίνα και την 11χρονη κόρη τους, τη Μαρζένα. Προτού περάσει πολύς καιρός, νομιμοποίησαν το γάμο τους. Αν και ο Γιέρζι βρίσκεται ακόμη στη φυλακή, και έχει τις καλές και τις κακές του στιγμές, έμαθε πρόσφατα τη δακτυλολογία και έτσι μπορεί να βοηθάει τους κρατούμενους που είναι κουφοί.

Ο Μιρόσλαφ είχε αναμειχθεί σε εγκληματικές δραστηριότητες από τότε που πήγαινε στο δημοτικό. Θαύμαζε πολύ τα όσα έκαναν οι φίλοι του, και σύντομα άρχισε να κάνει και αυτός τα ίδια. Είχε ληστέψει και είχε χτυπήσει πολλούς. Αργότερα, κατέληξε στη φυλακή. «Όταν βρέθηκα στη φυλακή, στράφηκα στον ιερέα για βοήθεια», ομολογεί ο Μιρόσλαφ. «Αλλά απογοητεύτηκα οικτρά. Έτσι, αποφάσισα να αυτοκτονήσω παίρνοντας δηλητήριο». Τη μέρα που σχεδίαζε να αφαιρέσει τη ζωή του, τον μετέφεραν σε ένα άλλο κελί. Εκεί βρήκε ένα αντίτυπο της Σκοπιάς το οποίο μιλούσε για το σκοπό της ζωής. «Οι απλές και σαφείς πληροφορίες αποδείχτηκαν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν», προσθέτει. «Τώρα ήθελα να ζήσω! Έτσι, προσευχήθηκα στον Ιεχωβά και ζήτησα από τους Μάρτυρες να κάνω Γραφική μελέτη». Έκανε γοργή πρόοδο στη Γραφική του μελέτη και βαφτίστηκε το 1991. Τώρα υπηρετεί ως βοηθητικός σκαπανέας στη φυλακή έχοντας το προνόμιο να κηρύττει από κελί σε κελί.