Περιλαμβάνεται η Νοημοσύνη;

27. Πού έχουν οδηγήσει μερικούς εξελικτές οι αποδείξεις;

²⁷ Μερικοί εξελικτές, όταν διαπιστώνουν τις αστρονομικές δυσκολίες που εμποδίζουν τον τυχαίο σχηματισμό ενός ζωντανού κυττάρου, αισθάνονται αναγκασμένοι να υποχωρήσουν. Για παράδειγμα, οι συγγραφείς του βιβλίου Evolution From Space (Εξέλιξη από το Διάστημα) (Χόυλ και Βικραμασίγκε) παραιτούνται, λέγοντας: «Αυτά τα ζητήματα είναι υπερβολικά πολύπλοκα για να αποδοθούν με αριθμούς». Προσθέτουν: «Δεν υπάρχει τρόπος . . . να ανταπεξέλθουμε το πρόβλημα με κάποια μεγαλύτερη και καλύτερη οργανική σούπα, όπως εμείς οι ίδιοι πριν από ένα ή δυο χρόνια ελπίζαμε ότι θα ήταν δυνατόν. Οι αριθμοί που υπολογίσαμε πιο πάνω είναι ουσιαστικά το ίδιο απίθανοι τόσο για μια παγκόσμια όσο και για μια γήινη σούπα».²³

28. (α) Τι βρίσκεται πιθανόν πίσω από την άρνηση των εξελικτών να παραδεχτούν την ανάγκη για νοημοσύνη; (β) Σύμφωνα με τους εξελικτές που πιστεύουν στην ανάγκη για ανώτερη νοημοσύνη, ποιος δεν μπορεί να είναι η πηγή αυτής της νοημοσύνης;

²⁸ Επομένως, αφού αναγνωρίζουν ότι θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να περιλαμβάνεται νοημοσύνη στη δημιουργία της ζωής, οι συγγραφείς συνεχίζουν: «Πραγματικά, αυτή η θεωρία είναι τόσο προφανής ώστε απορεί κανείς γιατί δεν είναι πλατιά αποδεκτή ως αυταπόδεικτη. Οι λόγοι είναι ψυχολογικοί μάλλον παρά επιστημονικοί».²⁴ Έτσι, ένας παρατηρητής θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο μόνος ευλογοφανής λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι εξελικτές εμμένουν στην τυχαία προέλευση της ζωής και απορρίπτουν οποιοδήποτε «σχέδιο, ή σκοπό, ή κατεύθυνση»,²⁵ όπως το εξέφρασε ο Ντόκινς, είναι κάποιος ‘ψυχολογικός’ φραγμός. Πραγματικά, ακόμη και ο Χόυλ και ο Βικραμασίγκε, αφού αναγνώρισαν την ανάγκη νοημοσύνης, αναφέρουν ότι δεν πιστεύουν πως ένας προσωπικός Δημιουργός είναι υπεύθυνος για την προέλευση της ζωής.²⁶ Σύμφωνα με την άποψή τους, η νοημοσύνη είναι επιτακτική, αλλά η ιδέα για ένα Δημιουργό είναι απαράδεκτη. Δεν σας φαίνεται αντιφατικό αυτό;

Η Πιθανότητα και οι Αυτόματες Πρωτεΐνες

17. Ποιο παράδειγμα δείχνει το μέγεθος του προβλήματος;

¹⁷ Ποια πιθανότητα υπάρχει να συγκεντρωθούν τα σωστά αμινοξέα για να σχηματίσουν ένα μόριο πρωτεΐνης; Αυτό μπορούμε να το παρομοιάσουμε με ένα μεγάλο, εντελώς ανακατεμένο σωρό που περιέχει ισάριθμα κόκκινα και άσπρα φασόλια. Υπάρχουν επίσης πάνω από 100 διαφορετικές ποικιλίες φασολιών. Τώρα, αν χώνατε μια σέσουλα μέσα σε αυτό το σωρό, τι νομίζετε ότι θα βγάζατε; Για να πάρετε τα φασόλια που αντιπροσωπεύουν τα βασικά συστατικά μιας πρωτεΐνης, θα έπρεπε η σέσουλα να βγάλει μόνο κόκκινα φασόλια—ούτε ένα άσπρο! Επίσης, η σέσουλά σας πρέπει να περιέχει μόνο 20 ποικιλίες από τα κόκκινα φασόλια και το καθένα πρέπει να βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο, προκαθορισμένο μέρος στη σέσουλα. Στον κόσμο των πρωτεϊνών, και το παραμικρό λάθος σε οποιαδήποτε από αυτές τις απαιτήσεις θα είχε σαν αποτέλεσμα οι πρωτεΐνες που παράγονται να μην μπορούν να λειτουργήσουν κατάλληλα. Μήπως θα πετυχαίνατε το σωστό συνδυασμό όσες φορές κι αν ανακατεύατε και βγάζατε με τη σέσουλα φασόλια από τον υποθετικό μας σωρό; Όχι. Τότε, πώς θα ήταν δυνατόν να γίνει αυτό μέσα στην υποθετική οργανική σούπα;

18. Πόσο πραγματικές είναι οι πιθανότητες να σχηματιστεί τυχαία έστω κι ένα απλό μόριο πρωτεΐνης;

¹⁸ Οι πρωτεΐνες που απαιτούνται για τη ζωή έχουν εξαιρετικά πολύπλοκα μόρια. Ποια πιθανότητα υπάρχει να σχηματιστεί στην τύχη έστω και ένα απλό μόριο πρωτεΐνης μέσα σε μια οργανική σούπα; Οι εξελικτές παραδέχονται ότι η πιθανότητα είναι μόνο μία στις 10¹¹³ (το 1 ακολουθούμενο από 113 μηδενικά). Αλλά οι μαθηματικοί λένε ότι οποιοδήποτε γεγονός που έχει πιθανότητα μία στις 10⁵⁰ δεν συμβαίνει ποτέ. Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το πόσο απειροελάχιστες είναι οι πιθανότητες που αναφέρονται παραπάνω, από το γεγονός ότι ο αριθμός 10¹¹³ είναι μεγαλύτερος από το συνολικό αριθμό ατόμων που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στο σύμπαν!

19. Ποια πιθανότητα υπάρχει να ληφθούν τα ένζυμα που είναι αναγκαία για ένα ζωντανό κύτταρο;

¹⁹ Μερικές πρωτεΐνες χρησιμεύουν ως δομικά υλικά και άλλες ως ένζυμα. Οι τελευταίες επιταχύνουν τις απαραίτητες χημικές αντιδράσεις μέσα στο κύτταρο. Χωρίς αυτή τη βοήθεια, το κύτταρο θα πέθαινε. Για τη δραστηριότητα του κυττάρου απαιτούνται ούτε λίγο ούτε πολύ 2.000 πρωτεΐνες που εργάζονται ως ένζυμα. Ποιες είναι οι πιθανότητες να ληφθούν όλες αυτές στην τύχη; Μία στις 10^40.000! «Μια ασύλληπτα μικρή πιθανότητα», βεβαιώνει ο Χόυλ, «που δεν θα μπορούσε να συμβεί ακόμη κι αν ολόκληρο το σύμπαν αποτελούνταν από οργανική σούπα». Και προσθέτει: «Αν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος εξαιτίας κοινωνικών δοξασιών ή επιστημονικής εκπαίδευσης υπέρ της πεποίθησης ότι η ζωή προήλθε [αυτόματα] πάνω στη Γη, αυτός ο απλός υπολογισμός αναιρεί εντελώς αυτή την άποψη».¹³

20. Γιατί η μεμβράνη που χρειάζονται τα κύτταρα μεγαλώνει το πρόβλημα;

²⁰ Ωστόσο, οι πιθανότητες στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερες από ό,τι δείχνει αυτός ο ‘ασύλληπτα μικρός’ αριθμός. Πρέπει να υπάρχει μια μεμβράνη που να περιβάλλει το κύτταρο. Αλλά αυτή η μεμβράνη είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, αποτελούμενη από πρωτεΐνες, σάκχαρα και γλυκερίδια. Όπως γράφει ο εξελικτής Λέσλι Όργκελ: «Οι σύγχρονες κυτταρικές μεμβράνες περιλαμβάνουν αγωγούς και αντλίες που ελέγχουν ειδικά την εισροή και εκροή των θρεπτικών ουσιών, των άχρηστων προϊόντων, των μεταλλικών ιόντων κ.ο.κ. Οι εξειδικευμένοι αυτοί αγωγοί περιλαμβάνουν εξαιρετικά ειδικευμένες πρωτεΐνες, δηλαδή μόρια που δεν θα μπορούσαν να είναι παρόντα στο ξεκίνημα της εξέλιξης της ζωής».¹⁴

Ο Αξιοθαύμαστος Γενετικός Κώδικας

21. Πόσο δύσκολο θα ήταν να σχηματιστούν οι ιστόνες που χρειάζεται το DNA;

²¹ Πολύ πιο δύσκολο να σχηματιστούν, σε σύγκριση με τα παραπάνω, είναι τα νουκλεοτίδια, δηλαδή τα δομικά κομμάτια του DNA, που περιέχουν το γενετικό κώδικα. Το DNA σχετίζεται με πέντε ιστόνες (πιστεύεται ότι οι ιστόνες έχουν σχέση με τον έλεγχο της δραστηριότητας των γονιδίων). Η πιθανότητα να σχηματιστεί ακόμη και η απλούστερη από αυτές τις ιστόνες λέγεται ότι είναι μία στις 20¹⁰⁰—ένας άλλος τεράστιος αριθμός, «μεγαλύτερος από το σύνολο όλων των ατόμων σε όλα τα άστρα και τους γαλαξίες που είναι ορατοί με τα μεγαλύτερα αστρονομικά τηλεσκόπια».¹⁵

22. (α) Πώς το παλιό αίνιγμα της ‘κότας ή του αυγού’ σχετίζεται με τις πρωτεΐνες και το DNA; (β) Ποια λύση προτείνει ένας εξελικτής, και είναι αυτή λογική;

²² Ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες για τη θεωρία της εξέλιξης περιλαμβάνονται στην προέλευση του πλήρους γενετικού κώδικα, ο οποίος είναι μια απαίτηση για την αναπαραγωγή του κυττάρου. Το παλιό αίνιγμα της ‘κότας ή του αβγού’ εμφανίζεται και πάλι σε σχέση με τις πρωτεΐνες και το DNA. Ο Χίτσινγκ λέει: «Οι πρωτεΐνες εξαρτώνται από το DNA για το σχηματισμό τους. Αλλά το DNA δεν μπορεί να σχηματιστεί χωρίς προϋπάρχουσα πρωτεΐνη».¹⁶ Αυτό φέρνει στην επιφάνεια το παράδοξο που θέτει ο Ντίκερσον: «Ποιο έγινε πρώτο», οι πρωτεΐνες ή το DNA; Αυτός ισχυρίζεται: «Η απάντηση πρέπει να είναι, ‘Αναπτύχτηκαν παράλληλα’».¹⁷ Στην πραγματικότητα, λέει ότι ‘η κότα’ και ‘το αβγό’ πρέπει να εξελίχτηκαν ταυτόχρονα, χωρίς κανένα από τα δυο να προέρχεται από το άλλο. Σας φαίνεται λογικό αυτό; Ένας επιστημονικός συγγραφέας το συνοψίζει ως εξής: «Η προέλευση του γενετικού κώδικα θέτει ένα τεράστιο πρόβλημα ‘κότας και αβγού’ που, προς το παρόν, παραμένει εντελώς μπερδεμένο».¹⁸

23. Τι λένε άλλοι επιστήμονες για το γενετικό μηχανισμό;

²³ Ο χημικός Ντίκερσον έκανε επίσης αυτό το ενδιαφέρον σχόλιο: «Η εξέλιξη του γενετικού μηχανισμού είναι το στάδιο εκείνο για το οποίο δεν υπάρχουν εργαστηριακά πρότυπα· έτσι, μπορεί κανείς να κάνει ατέλειωτες υποθέσεις, χωρίς να εμποδίζεται από γεγονότα που δεν τον συμφέρουν».¹⁹ Αποτελεί όμως σωστή επιστημονική μέθοδο το να παραβλέπουμε τόσο εύκολα τη σωρεία των «γεγονότων που δεν . . . συμφέρουν»; Ο Λέσλι Όργκελ αποκαλεί την ύπαρξη του γενετικού κώδικα «την πιο δυσεπίλυτη πλευρά του προβλήματος της προέλευσης της ζωής».²⁰ Και ο Φράνσις Κρικ συμπέρανε: «Παρά το γεγονός ότι ο γενετικός κώδικας είναι σχεδόν παγκόσμιος, ο μηχανισμός που είναι αναγκαίος για να θέσει τον κώδικα σε λειτουργία είναι υπερβολικά πολύπλοκος και δεν μπορεί να εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά».²¹

24. Τι μπορούμε να πούμε για τη φυσική επιλογή και το πρώτο αναπαραγόμενο κύτταρο;

²⁴ Προσπαθώντας να παρακάμψει την ανάγκη να επιτευχτεί το αδύνατο «έτσι ξαφνικά», η θεωρία της εξέλιξης υιοθετεί μια σταδιακή διεργασία με την οποία η φυσική επιλογή θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά της βαθμιαία. Ωστόσο, χωρίς το γενετικό κώδικα για να αρχίσει η αναπαραγωγή, δεν θα υπήρχε τίποτα για να επιλέξει η φυσική επιλογή.

Η Καταπληκτική Φωτοσύνθεση

25. Σύμφωνα με την εξέλιξη, ένα απλό κύτταρο έχει την καταπληκτική ικανότητα να δημιουργεί ποια διεργασία;

²⁵ Τώρα εμφανίζεται ένα ακόμη εμπόδιο για τη θεωρία της εξέλιξης. Κάπου στην πορεία του, το αρχέγονο κύτταρο έπρεπε να εφεύρει κάτι που προκάλεσε επανάσταση στη ζωή πάνω στη γη—τη φωτοσύνθεση. Οι επιστήμονες δεν κατανοούν ακόμη πλήρως αυτή τη διεργασία, με την οποία τα φυτά παίρνουν διοξείδιο του άνθρακα και αποδίδουν οξυγόνο. Είναι, όπως ο βιολόγος Φ. Γ. Γουέντ δηλώνει, «μια διεργασία που κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να αναπαραγάγει μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα».²² Κι όμως πιστεύεται ότι τη δημιούργησε τυχαία ένα μικροσκοπικό απλό κύτταρο.

26. Ποια επαναστατική αλλαγή προκάλεσε αυτή η διεργασία;

²⁶ Αυτή η διεργασία της φωτοσύνθεσης μετάτρεψε μια ατμόσφαιρα που δεν περιείχε καθόλου ελεύθερο οξυγόνο σε μια ατμόσφαιρα στην οποία το ένα σε κάθε πέντε μόρια είναι οξυγόνο. Σαν αποτέλεσμα, τα ζώα μπορούσαν τώρα να αναπνέουν οξυγόνο και να ζουν, και ένα στρώμα όζοντος μπορούσε να σχηματιστεί για να προστατεύει όλη τη ζωή από τις επιβλαβείς επιδράσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας. Θα μπορούσε αυτή η αξιοθαύμαστη σειρά γεγονότων να αποδοθεί απλώς στην τύχη;

Περιλαμβάνεται η Νοημοσύνη;

27. Πού έχουν οδηγήσει μερικούς εξελικτές οι αποδείξεις;

²⁷ Μερικοί εξελικτές, όταν διαπιστώνουν τις αστρονομικές δυσκολίες που εμποδίζουν τον τυχαίο σχηματισμό ενός ζωντανού κυττάρου, αισθάνονται αναγκασμένοι να υποχωρήσουν. Για παράδειγμα, οι συγγραφείς του βιβλίου Evolution From Space (Εξέλιξη από το Διάστημα) (Χόυλ και Βικραμασίγκε) παραιτούνται, λέγοντας: «Αυτά τα ζητήματα είναι υπερβολικά πολύπλοκα για να αποδοθούν με αριθμούς». Προσθέτουν: «Δεν υπάρχει τρόπος . . . να ανταπεξέλθουμε το πρόβλημα με κάποια μεγαλύτερη και καλύτερη οργανική σούπα, όπως εμείς οι ίδιοι πριν από ένα ή δυο χρόνια ελπίζαμε ότι θα ήταν δυνατόν. Οι αριθμοί που υπολογίσαμε πιο πάνω είναι ουσιαστικά το ίδιο απίθανοι τόσο για μια παγκόσμια όσο και για μια γήινη σούπα».²³