Αντιμετώπισαν τα Αγκάθια της Σάρκας Τους

«Μου δόθηκε ένα αγκάθι στη σάρκα, ένας άγγελος του Σατανά, για να με χαστουκίζει συνεχώς».​—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 12:7.

1. Ποια είναι μερικά προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι σήμερα;

ΜΗΠΩΣ παλεύετε με κάποια συνεχιζόμενη δοκιμασία; Αν ναι, δεν είστε οι μόνοι. Σε αυτούς τους “κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”, οι πιστοί Χριστιανοί βρίσκονται αντιμέτωποι με σφοδρή εναντίωση, οικογενειακά προβλήματα, αρρώστιες, οικονομικές ανησυχίες, συναισθηματικές πιέσεις, την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων εξαιτίας του θανάτου και άλλες προκλήσεις. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Σε ορισμένες χώρες, η ζωή πολλών απειλείται από την πείνα και τον πόλεμο.

2, 3. Ποια αρνητική στάση μπορεί να προκύψει από τα ακανθώδη προβλήματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, και πώς θα μπορούσε να αποδειχτεί επικίνδυνη;

² Τέτοια προβλήματα μπορούν να κάνουν κάποιον να νιώθει εντελώς καταβαρημένος, ιδίως αν τον πλήξουν αρκετές δυσκολίες ταυτόχρονα. Προσέξτε τι λέει το εδάφιο Παροιμίες 24:10: «Αποθαρρύνθηκες την ημέρα της στενοχώριας; Η δύναμή σου θα είναι λιγοστή». Ναι, η αποθάρρυνση εξαιτίας των δοκιμασιών μπορεί να μας στερήσει τη δύναμη που μας είναι τόσο απαραίτητη και να εξασθενίσει την απόφαση που έχουμε πάρει να υπομείνουμε ως το τέλος. Πώς συμβαίνει αυτό;

³ Η αποθάρρυνση θα μπορούσε να μας κάνει να χάσουμε την αντικειμενικότητά μας. Παραδείγματος χάρη, είναι εύκολο να διογκώσουμε τις δυσκολίες μας και να αρχίσουμε να λυπόμαστε τον εαυτό μας. Μερικοί μπορεί μάλιστα να κραυγάζουν στον Θεό: «Γιατί επιτρέπεις να μου συμβαίνει αυτό;» Αν ριζώσει αυτή η αρνητική στάση στην καρδιά ενός ατόμου, θα μπορούσε να διαβρώσει τη χαρά και την πεποίθησή του. Ο υπηρέτης του Θεού θα μπορούσε να αποθαρρυνθεί τόσο πολύ ώστε ίσως και να σταματήσει να αγωνίζεται «τον καλό αγώνα της πίστης».​—1 Τιμόθεο 6:12.

4, 5. Σε μερικές περιπτώσεις, πώς περιλαμβάνεται ο Σατανάς στα προβλήματά μας, αλλά ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε;

⁴ Ασφαλώς ο Ιεχωβά Θεός δεν προκαλεί τις δοκιμασίες μας. (Ιακώβου 1:13) Μερικές δοκιμασίες μάς βρίσκουν απλώς επειδή προσπαθούμε να είμαστε πιστοί σε αυτόν. Στην πραγματικότητα, όλοι όσοι υπηρετούν τον Ιεχωβά καθίστανται στόχος του μεγαλύτερου εχθρού του, του Σατανά του Διαβόλου. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που του απομένει, ο πονηρός «θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων» προσπαθεί να κάνει οποιονδήποτε αγαπάει τον Ιεχωβά να σταματήσει να εκτελεί το θέλημά Του. (2 Κορινθίους 4:4) Ο Σατανάς επιφέρει όσο περισσότερα παθήματα μπορεί σε ολόκληρη την αδελφότητά μας παντού στον κόσμο. (1 Πέτρου 5:9) Ομολογουμένως, ο Σατανάς δεν προκαλεί άμεσα όλα τα προβλήματά μας, αλλά μπορεί να εκμεταλλεύεται τα προβλήματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, επιδιώκοντας να μας εξασθενίσει ακόμη περισσότερο.

⁵ Άσχετα, όμως, με το πόσο φοβερός και αν είναι ο Σατανάς ή τα όπλα του, εμείς μπορούμε να τον νικήσουμε! Πώς είναι δυνατόν να είμαστε βέβαιοι για αυτό; Είμαστε βέβαιοι επειδή ο Ιεχωβά Θεός μάχεται για εμάς. Εκείνος έχει φροντίσει ώστε οι υπηρέτες του να μην έχουν άγνοια για τις μεθόδους του Σατανά. (2 Κορινθίους 2:11) Μάλιστα, ο Λόγος του Θεού μάς λέει πολλά σχετικά με τις δοκιμασίες που ταλαιπωρούν τους αληθινούς Χριστιανούς. Στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου, η Γραφή χρησιμοποίησε την έκφραση «αγκάθι στη σάρκα». Γιατί; Ας δούμε πώς εξηγεί ο Λόγος του Θεού αυτή τη φράση. Κατόπιν θα διακρίνουμε ότι σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι που χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Ιεχωβά για να θριαμβεύουμε επί των δοκιμασιών.

Γιατί Μοιάζουν οι Δοκιμασίες με Αγκάθια

6. Τι εννοούσε ο Παύλος με την έκφραση «ένα αγκάθι στη σάρκα», και τι μπορεί να ήταν εκείνο το αγκάθι;

⁶ Ο Παύλος, έχοντας δοκιμαστεί πολύ σκληρά, έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Μου δόθηκε ένα αγκάθι στη σάρκα, ένας άγγελος του Σατανά, για να με χαστουκίζει συνεχώς, ώστε να μην εξυψώνομαι υπερβολικά». (2 Κορινθίους 12:7) Τι ήταν αυτό το αγκάθι στη σάρκα του Παύλου; Ένα αγκάθι βαθιά μπηγμένο στο δέρμα θα προξενούσε οπωσδήποτε πολύ πόνο. Επομένως, η παρομοίωση αναφέρεται σε κάτι που προκαλούσε πόνο στον Παύλο—είτε σωματικό είτε συναισθηματικό είτε και τα δύο. Ο Παύλος ίσως να υπέφερε από μια πάθηση στα μάτια ή από κάποια άλλη νόσο. Ή, το αγκάθι μπορεί να αφορούσε εκείνους οι οποίοι αμφισβητούσαν τόσο τα διαπιστευτήρια του Παύλου ως αποστόλου όσο και το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας που έκανε. (2 Κορινθίους 10:10-12· 11:5, 6, 13) Ό,τι και αν ήταν, εκείνο το αγκάθι παρέμενε στη θέση του και δεν μπορούσε να αφαιρεθεί.

7, 8. (α) Τι δείχνει η έκφραση «χαστουκίζει συνεχώς»; (β) Γιατί είναι ζωτικό να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε αγκάθια μάς ταλαιπωρούν τώρα;

⁷ Προσέξτε ότι το αγκάθι χαστούκιζε συνεχώς τον Παύλο. Είναι ενδιαφέρον ότι το πρωτότυπο ελληνικό ρήμα που χρησιμοποίησε εδώ ο Παύλος προέρχεται από μια λέξη η οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται στις κλειδώσεις των δαχτύλων. Αυτό το ρήμα χρησιμοποιείται με κατά γράμμα σημασία στο εδάφιο Ματθαίος 26:67 και με συμβολική στο εδάφιο 1 Κορινθίους 4:11. Σε αυτά τα εδάφια, μεταδίδει την έννοια του να δέχεται κάποιος χτυπήματα με γροθιές. Έχοντας υπόψη το φλογερό μίσος του Σατανά για τον Ιεχωβά και τους υπηρέτες Του, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Διάβολος χαιρόταν που ένα αγκάθι χαστούκιζε συνεχώς τον Παύλο. Σήμερα, ο Σατανάς είναι το ίδιο χαρούμενος όταν εμείς ταλαιπωρούμαστε παρόμοια από κάποιο αγκάθι στη σάρκα.

⁸ Συνεπώς, σαν τον Παύλο, εμείς χρειάζεται να γνωρίζουμε πώς να αντιμετωπίζουμε τέτοια αγκάθια. Από αυτό εξαρτάται η ίδια μας η ζωή! Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά θέλει να παρατείνει τη ζωή μας για πάντα στο νέο του κόσμο, όπου ποτέ ξανά δεν θα μας πλήξουν ακανθώδη προβλήματα. Για να μας βοηθήσει να κερδίσουμε αυτό το υπέροχο βραβείο, ο Θεός μάς έχει δώσει πολλά παραδείγματα στον άγιο Λόγο του, τη Γραφή, τα οποία δείχνουν ότι οι πιστοί υπηρέτες του αντιμετώπισαν επιτυχώς αγκάθια της σάρκας τους. Εκείνοι ήταν συνηθισμένοι, ατελείς άνθρωποι, σαν και εμάς. Κάνοντας σκέψεις γύρω από μερικούς που ανήκαν σε αυτό το μεγάλο «σύννεφο μαρτύρων» θα βοηθηθούμε να «τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας». (Εβραίους 12:1) Οι στοχασμοί σχετικά με τα όσα υπέμειναν εκείνοι μπορούν να οικοδομήσουν την πεποίθησή μας ότι και εμείς είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε αγκάθια και αν χρησιμοποιήσει ο Σατανάς εναντίον μας.

Τα Αγκάθια που Ταλαιπωρούσαν τον Μεφιβοσθέ

9, 10. (α) Πώς έφτασε ο Μεφιβοσθέ στο σημείο να έχει ένα αγκάθι στη σάρκα; (β) Πώς έδειξε καλοσύνη ο Βασιλιάς Δαβίδ στον Μεφιβοσθέ, και πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε τον Δαβίδ;

⁹ Σκεφτείτε τον Μεφιβοσθέ, το γιο του Ιωνάθαν, του φίλου του Δαβίδ. Όταν ο Μεφιβοσθέ ήταν πέντε χρονών, μαθεύτηκε ότι ο πατέρας του, ο Ιωνάθαν, και ο παππούς του, ο Βασιλιάς Σαούλ, είχαν σκοτωθεί. Η παραμάνα του αγοριού πανικοβλήθηκε. «Τον πήρε και τράπηκε σε φυγή, αλλά καθώς έτρεχε πανικόβλητη να φύγει, εκείνος έπεσε και έμεινε ανάπηρος». (2 Σαμουήλ 4:4) Αυτή η αναπηρία πρέπει να αποτελούσε βασανιστικό αγκάθι το οποίο ήταν αναγκασμένος να υπομένει ο Μεφιβοσθέ καθώς μεγάλωνε.

¹⁰ Μερικά χρόνια αργότερα, ο Βασιλιάς Δαβίδ, λόγω της μεγάλης του αγάπης για τον Ιωνάθαν, εκδήλωσε στοργική καλοσύνη στον Μεφιβοσθέ. Ο Δαβίδ τού παραχώρησε όλη την περιουσία του Σαούλ και ανέθεσε στον Ζιβά, τον υπηρέτη του Σαούλ, να φροντίζει αυτή τη γη. Ο Δαβίδ είπε επίσης στον Μεφιβοσθέ: “Θα τρως ψωμί στο τραπέζι μου μόνιμα”. (2 Σαμουήλ 9:6-10) Αναμφίβολα, η στοργική καλοσύνη του Δαβίδ παρηγόρησε τον Μεφιβοσθέ και βοήθησε να καταπραϋνθεί ο πόνος της αναπηρίας του. Τι θαυμάσιο μάθημα! Και εμείς επίσης πρέπει να δείχνουμε καλοσύνη σε όσους αγωνίζονται με κάποιο αγκάθι στη σάρκα.

11. Τι ισχυρίστηκε ο Ζιβά σχετικά με τον Μεφιβοσθέ, αλλά πώς γνωρίζουμε εμείς ότι ο ισχυρισμός του ήταν ψευδής; (Βλέπε υποσημείωση.)

¹¹ Αργότερα, ο Μεφιβοσθέ χρειάστηκε να αγωνιστεί με άλλο ένα αγκάθι στη σάρκα του. Ο υπηρέτης του ο Ζιβά τον συκοφάντησε ενώπιον του Βασιλιά Δαβίδ, ο οποίος έφευγε τότε από την Ιερουσαλήμ εξαιτίας της ανταρσίας του Αβεσσαλώμ, του γιου του Δαβίδ. Ο Ζιβά είπε ότι ο Μεφιβοσθέ, ενεργώντας ανόσια, είχε παραμείνει στην Ιερουσαλήμ με την ελπίδα ότι θα έπαιρνε τη βασιλεία.a Ο Δαβίδ πίστεψε τη συκοφαντία του Ζιβά και παραχώρησε όλη την περιουσία του Μεφιβοσθέ σε εκείνον τον ψεύτη!​—2 Σαμουήλ 16:1-4.

12. Πώς αντιμετώπισε ο Μεφιβοσθέ την κατάστασή του, και πώς αποτελεί θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς;

¹² Εντούτοις, όταν ο Μεφιβοσθέ συναντήθηκε τελικά με τον Δαβίδ, είπε στο βασιλιά τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα. Ο ίδιος είχε ετοιμαστεί να ακολουθήσει τον Δαβίδ όταν ο Ζιβά τον εξαπάτησε και προσφέρθηκε να πάει εκείνος στη θέση του. Επανόρθωσε ο Δαβίδ αυτή την αδικία; Εν μέρει. Μοίρασε την περιουσία ανάμεσα στους δύο άντρες. Εδώ, λοιπόν, υπήρχε άλλο ένα πιθανό αγκάθι στη σάρκα του Μεφιβοσθέ. Μήπως απογοητεύτηκε πικρά; Μήπως διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση του Δαβίδ, φωνάζοντας ότι ήταν άδικη; Όχι, αποδέχτηκε ταπεινά τις επιθυμίες του βασιλιά. Έστρεψε την προσοχή του στη θετική πλευρά των πραγμάτων, χαρούμενος που ο δικαιωματικός βασιλιάς του Ισραήλ είχε επιστρέψει ασφαλής. Ο Μεφιβοσθέ έθεσε πραγματικά εξαίρετο παράδειγμα υπομένοντας την αναπηρία, τη συκοφαντία και την απογοήτευση.​—2 Σαμουήλ 19:24-30.

Ο Νεεμίας Αντιμετώπισε τις Δοκιμασίες Του

13, 14. Ποια αγκάθια χρειάστηκε να υπομείνει ο Νεεμίας όταν επέστρεψε για να ανοικοδομήσει τα τείχη της Ιερουσαλήμ;

¹³ Σκεφτείτε τα συμβολικά αγκάθια που υπέμεινε ο Νεεμίας όταν επέστρεψε στην ατείχιστη πόλη της Ιερουσαλήμ τον πέμπτο αιώνα Π.Κ.Χ. Βρήκε την πόλη ουσιαστικά ανυπεράσπιστη και τους επαναπατρισμένους Ιουδαίους ανοργάνωτους, αποθαρρυμένους και ακάθαρτους στα μάτια του Ιεχωβά. Αν και ήταν εξουσιοδοτημένος από τον Βασιλιά Αρταξέρξη να ανοικοδομήσει τα τείχη της Ιερουσαλήμ, ο Νεεμίας δεν άργησε να μάθει ότι η αποστολή του προκαλούσε την απέχθεια των κυβερνητών των κοντινών περιοχών. «Τους φάνηκε πολύ κακό το ότι κάποιος είχε έρθει με σκοπό να επιδιώξει κάτι καλό για τους γιους του Ισραήλ».​—Νεεμίας 2:10.

¹⁴ Εκείνοι οι αλλοεθνείς εναντιούμενοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να σταματήσουν το έργο του Νεεμία. Οι απειλές τους, τα ψέματά τους, οι συκοφαντίες τους και οι εκφοβισμοί τους—μεταξύ αυτών και το ότι έστελναν κατασκόπους για να τον αποθαρρύνουν—πρέπει να ήταν σαν επίμονα αγκάθια στη σάρκα του. Μήπως υπέκυψε στις μηχανορραφίες εκείνων των εχθρών; Όχι! Έθεσε την απόλυτη εμπιστοσύνη του στον Θεό, χωρίς να εξασθενήσει. Έτσι λοιπόν, όταν τα τείχη της Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθηκαν τελικά, παρείχαν διαρκή μαρτυρία της στοργικής υποστήριξης του Ιεχωβά προς τον Νεεμία.​—Νεεμίας 4:1-12· 6:1-19.

15. Ποια προβλήματα των Ιουδαίων στενοχωρούσαν βαθιά τον Νεεμία;

¹⁵ Ως κυβερνήτης, ο Νεεμίας χρειάστηκε επίσης να παλέψει με πολλά προβλήματα ανάμεσα στο λαό του Θεού. Αυτές οι δυσκολίες ήταν σαν αγκάθια που τον στενοχωρούσαν βαθιά επειδή επηρέαζαν τη σχέση του λαού με τον Ιεχωβά. Πλούσια άτομα απαιτούσαν μεγάλους τόκους, και οι φτωχότεροι αδελφοί τους, προκειμένου να πληρώνουν τα χρέη τους και τον περσικό φόρο, ήταν αναγκασμένοι να δίνουν τη γη τους, ακόμη και να πουλούν τα παιδιά τους ως δούλους. (Νεεμίας 5:1-10) Πολλοί Ιουδαίοι παραβίαζαν το Σάββατο και δεν φρόντιζαν για τη συντήρηση των Λευιτών και του ναού. Επίσης, μερικοί είχαν παντρευτεί «Αζώτιες, Αμμωνίτισσες και Μωαβίτισσες συζύγους». Πόσο έθλιβε αυτό τον Νεεμία! Κανένα, όμως, από εκείνα τα αγκάθια δεν τον έκανε να παραιτηθεί. Στάθηκε επανειλημμένα στο ύψος των περιστάσεων ως ζηλωτής υποστηρικτής των δίκαιων νόμων του Θεού. Όπως ο Νεεμίας, είθε και εμείς να αρνούμαστε να επιτρέψουμε στην άπιστη διαγωγή άλλων να μας εμποδίσει να υπηρετούμε όσια τον Ιεχωβά.​—Νεεμίας 13:10-13, 23-27.

Πολλά Άλλα Πιστά Άτομα τα Έβγαλαν Πέρα

16-18. Πώς βασάνιζαν διάφορες οικογενειακές διενέξεις τον Ισαάκ και τη Ρεβέκκα, καθώς επίσης την Άννα, τον Δαβίδ και τον Ωσηέ;

¹⁶ Η Γραφή περιέχει πολλά άλλα παραδείγματα ανθρώπων που τα έβγαλαν πέρα με βασανιστικές καταστάσεις οι οποίες έμοιαζαν με αγκάθια. Μια συνηθισμένη πηγή τέτοιων αγκαθιών ήταν τα οικογενειακά προβλήματα. Οι δύο σύζυγοι του Ησαύ «έφερναν πίκρα στο πνεύμα του Ισαάκ και της Ρεβέκκας», των γονέων του Ησαύ. Η Ρεβέκκα έλεγε μάλιστα ότι είχε σιχαθεί τη ζωή της με εκείνες τις συζύγους. (Γένεση 26:34, 35· 27:46) Σκεφτείτε επίσης την Άννα και το πώς «την παρόξυνε πολύ» η αντίζηλή της σύζυγος, η Φενίννα, επειδή η Άννα ήταν στείρα. Η Άννα ίσως να υφίστατο συχνά αυτό το μαρτύριο μέσα στο ιδιωτικό περιβάλλον του σπιτιού τους. Η Φενίννα την παρόξυνε και δημοσίως—αναμφίβολα μπροστά σε συγγενείς και φίλους—όταν η οικογένεια παρευρισκόταν στη γιορτή στη Σηλώ. Αυτό ήταν σαν να έσπρωχνε κάποιος βαθύτερα το αγκάθι στη σάρκα της Άννας.​—1 Σαμουήλ 1:4-7.

¹⁷ Αναλογιστείτε τι υπέμεινε ο Δαβίδ εξαιτίας της παράλογης ζήλιας του πεθερού του, του Βασιλιά Σαούλ. Για να σώσει τη ζωή του, ο Δαβίδ αναγκάστηκε να ζήσει σε σπηλιές στην έρημο της Εν-γαδί, όπου χρειαζόταν να χρησιμοποιεί απόκρημνα και επικίνδυνα βραχώδη περάσματα. Η αδικία πρέπει να ήταν οδυνηρή, διότι ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτε κακό εναντίον του Σαούλ. Ωστόσο, χρόνια ολόκληρα ο Δαβίδ ήταν αναγκασμένος να ζει κυνηγημένος—όλα αυτά εξαιτίας της ζήλιας του Σαούλ.​—1 Σαμουήλ 24:14, 15· Παροιμίες 27:4.

¹⁸ Φανταστείτε τις οικογενειακές διενέξεις που βασάνιζαν τον προφήτη Ωσηέ. Η σύζυγός του έγινε μοιχαλίδα. Η ανηθικότητά της πρέπει να έμοιαζε με αγκάθια μπηγμένα στην καρδιά του. Και πόση ακόμη οδύνη πρέπει να υπέμεινε όταν εκείνη γέννησε δύο νόθα παιδιά που προέρχονταν από την πορνεία της!​—Ωσηέ 1:2-9.

19. Ποιος διωγμός ταλαιπώρησε τον προφήτη Μιχαΐα;

¹⁹ Ένα άλλο αγκάθι στη σάρκα είναι ο διωγμός. Εξετάστε την εμπειρία του προφήτη Μιχαΐα. Το να βλέπει ότι ο πονηρός Βασιλιάς Αχαάβ περιβαλλόταν από ψευδοπροφήτες και ότι ο Αχαάβ πίστευε τα κραυγαλέα ψέματά τους πρέπει να ήταν οδυνηρό για τη δίκαιη ψυχή του Μιχαΐα. Κατόπιν, όταν ο Μιχαΐας είπε στον Αχαάβ ότι όλοι εκείνοι οι προφήτες μιλούσαν υποκινούμενοι από «απατηλό πνεύμα», τι έκανε ο αρχηγός εκείνων των απατεώνων; «Χτύπησε τον Μιχαΐα στο μάγουλο»! Ακόμη χειρότερη ήταν η αντίδραση του Αχαάβ στην προειδοποίηση του Ιεχωβά ότι η εκστρατεία για την ανάκτηση της Ραμώθ-γαλαάδ ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Ο Αχαάβ διέταξε να ρίξουν τον Μιχαΐα στη φυλακή και να του δίνουν μειωμένες μερίδες τροφής. (1 Βασιλέων 22:6, 9, 15-17, 23-28) Θυμηθείτε, επίσης, τον Ιερεμία και το πώς τον μεταχειρίστηκαν οι διώκτες του που ήθελαν να τον δολοφονήσουν.​—Ιερεμίας 20:1-9.

20. Ποια αγκάθια χρειάστηκε να υπομείνει η Ναομί, και πώς ανταμείφθηκε;

²⁰ Η απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι άλλη μια κατάσταση που φέρνει θλίψη και μπορεί να μοιάζει με αγκάθι στη σάρκα. Η Ναομί χρειάστηκε να υπομείνει την οδυνηρή απώλεια του συζύγου της και των δύο γιων της. Εξακολουθώντας να νιώθει εκείνα τα συντριπτικά χτυπήματα, επέστρεψε στη Βηθλεέμ. Είπε στους φίλους της να την αποκαλούν, όχι Ναομί, αλλά Μαρά, ένα όνομα που έδειχνε πόσο πικρές ήταν οι εμπειρίες που είχε ζήσει. Στο τέλος, όμως, ο Ιεχωβά αντάμειψε την υπομονή της χαρίζοντάς της έναν εγγονό ο οποίος έγινε συνδετικός κρίκος στη γραμμή που οδήγησε στον Μεσσία.​—Ρουθ 1:3-5, 19-21· 4:13-17· Ματθαίος 1:1, 5.

21, 22. Πώς πλήγηκε ο Ιώβ από την απώλεια, και πώς αντέδρασε;

²¹ Σκεφτείτε πόσο πρέπει να συγκλονίστηκε ο Ιώβ όταν άκουσε για τον ξαφνικό και βίαιο θάνατο των δέκα αγαπημένων του παιδιών, για να μην αναφερθούμε στην απώλεια όλων των ζώων του καθώς και των υπηρετών του. Ξαφνικά, ολόκληρος ο κόσμος του φάνηκε να καταρρέει! Κατόπιν, καθώς ο Ιώβ παρέπαιε από αυτά τα χτυπήματα, ο Σατανάς τον έπληξε με κάποια αρρώστια. Ο Ιώβ μπορεί κάλλιστα να σκεφτόταν ότι αυτή η κακοήθης ασθένεια επρόκειτο να τον σκοτώσει. Ο πόνος του έγινε τόσο αβάσταχτος ώστε πίστευε ότι ο θάνατος θα αποτελούσε ανακούφιση.​—Ιώβ 1:13-20· 2:7, 8.

²² Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η σύζυγός του, μέσα στη θλίψη και στην οδύνη της, πήγε σε αυτόν και φώναξε: «Καταράσου τον Θεό και πέθανε!» Τι αγκάθι ήταν εκείνο για την πονεμένη του σάρκα! Κατόπιν, τρεις σύντροφοι του Ιώβ, αντί να τον παρηγορήσουν, του επιτέθηκαν με αληθοφανείς συλλογισμούς, κατηγορώντας τον για κρυφά αμαρτήματα και ισχυριζόμενοι ότι αυτό έφταιγε για τη δυστυχία του. Τα εσφαλμένα τους επιχειρήματα έμπηγαν, σαν να λέγαμε, όλο και βαθύτερα τα αγκάθια στη σάρκα του. Θυμηθείτε, επίσης, ότι ο Ιώβ δεν γνώριζε ούτε γιατί του συνέβαιναν αυτά τα τρομερά πράγματα ούτε και ότι η ζωή του επρόκειτο να σωθεί. Εντούτοις, «σε όλα αυτά, ο Ιώβ δεν αμάρτησε ούτε καταλόγισε κάτι απρεπές στον Θεό». (Ιώβ 1:22· 2:9, 10· 3:3· 14:13· 30:17) Μολονότι είχε πληγεί από πολλά αγκάθια συγχρόνως, ποτέ δεν εγκατέλειψε την πορεία ακεραιότητας που ακολουθούσε. Πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό!

23. Γιατί μπόρεσαν τα παραπάνω πιστά άτομα να υπομείνουν διάφορα αγκάθια στη σάρκα;

²³ Τα παραπάνω παραδείγματα σε καμία περίπτωση δεν είναι σπάνια. Η Γραφή περιέχει πολύ περισσότερα. Όλοι αυτοί οι πιστοί υπηρέτες χρειάστηκε να παλέψουν με τα δικά τους συμβολικά αγκάθια. Και με τι πολυποίκιλα προβλήματα ήρθαν αντιμέτωποι! Ωστόσο, είχαν κάτι κοινό. Κανένας τους δεν εγκατέλειψε την υπηρεσία του προς τον Ιεχωβά. Παρ’ όλες τις οδυνηρές τους δοκιμασίες, νίκησαν τον Σατανά με τη δύναμη που τους παρείχε ο Ιεχωβά. Πώς; Το επόμενο άρθρο θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα και θα μας δείξει πώς μπορούμε και εμείς να αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε είναι σαν αγκάθι στη σάρκα μας.

[Υποσημείωση]

Πώς να Αντιμετωπίζετε «ένα Αγκάθι στη Σάρκα»

«Η παρ’ αξία καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα».​—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 12:9.

1, 2. (α) Γιατί δεν πρέπει να παραξενευόμαστε για το ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με δοκιμασίες και προβλήματα; (β) Γιατί μπορούμε να έχουμε πεποίθηση παρά τις δοκιμασίες;

«ΟΛΟΙ όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό». (2 Τιμόθεο 3:12) Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι ο άνθρωπος υπηρετεί τον Θεό μόνο για ιδιοτελείς λόγους, και επιδιώκει απεγνωσμένα να αποδείξει τον ισχυρισμό του. Ο Ιησούς προειδοποίησε κάποτε τους πιστούς αποστόλους του: «Ο Σατανάς έχει ζητήσει να σας κοσκινίσει όπως το σιτάρι». (Λουκάς 22:31) Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι ο Θεός επιτρέπει να μας δοκιμάζει ο Σατανάς μέσω οδυνηρών προβλημάτων. Ασφαλώς, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε δυσκολία με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι στη ζωή προέρχεται άμεσα από τον Σατανά ή τους δαίμονές του. (Εκκλησιαστής 9:11) Ο Σατανάς, όμως, αδημονεί να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή του προκειμένου να διαρρήξει την ακεραιότητά μας.

² Η Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να παραξενευόμαστε για τις δοκιμασίες μας. Οτιδήποτε και αν μας πλήξει, δεν είναι ούτε παράξενο ούτε απροσδόκητο. (1 Πέτρου 4:12) Μάλιστα, «τα ίδια πράγματα όσον αφορά τα παθήματα συμβαίνουν σε ολόκληρη την αδελφότητά [μας] στον κόσμο». (1 Πέτρου 5:9) Σήμερα, ο Σατανάς ασκεί υπερβολική πίεση σε κάθε υπηρέτη του Θεού. Ο Διάβολος χαίρεται βλέποντάς μας να βασανιζόμαστε από όσο το δυνατόν περισσότερα ακανθώδη προβλήματα. Γι’ αυτό, χρησιμοποιεί το σύστημα πραγμάτων του έτσι ώστε να είναι πιθανό ότι θα πολλαπλασιάζονται τα “αγκάθια στη σάρκα μας” ή ότι θα επιτείνεται η δράση τους. (2 Κορινθίους 12:7) Εντούτοις, οι επιθέσεις του Σατανά δεν χρειάζεται να διαρρήξουν την ακεραιότητά μας. Όπως ο Ιεχωβά θα «προμηθεύσει . . . τη διέξοδο» ώστε να υπομείνουμε τον πειρασμό, το ίδιο θα κάνει και όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα που είναι σαν αγκάθια στη σάρκα μας.​—1 Κορινθίους 10:13.

Πώς να Αντιμετωπίζετε ένα Αγκάθι

3. Πώς απάντησε ο Ιεχωβά όταν ο Παύλος τού ζήτησε να απομακρύνει το αγκάθι της σάρκας του;

³ Ο απόστολος Παύλος ικέτευσε τον Θεό να απομακρύνει το αγκάθι από τη σάρκα του. «Σχετικά με αυτό, τρεις φορές ικέτευσα τον Κύριο να φύγει αυτό από εμένα». Πώς απάντησε ο Ιεχωβά στο ένθερμο αίτημα του Παύλου; «Η παρ’ αξία καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα· διότι η δύναμή μου τελειοποιείται στην αδυναμία». (2 Κορινθίους 12:8, 9) Ας αναλύσουμε αυτή την απάντηση και ας δούμε πώς μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε ακανθώδη προβλήματα που μας φέρνουν πόνο.

4. Με ποιους τρόπους είχε ωφεληθεί ο Παύλος από την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά;

⁴ Προσέξτε ότι ο Θεός ενθάρρυνε τον Παύλο να εκτιμήσει την παρ’ αξία καλοσύνη που του είχε ήδη δειχτεί μέσω του Χριστού. Πράγματι, ο Παύλος είχε ευλογηθεί σημαντικά από πολλές απόψεις. Ο Ιεχωβά τού παραχώρησε στοργικά το προνόμιο να γίνει μαθητής, μολονότι εκείνος ήταν κάποτε φανατικός εναντιούμενος των ακολούθων του Ιησού. (Πράξεις 7:58· 8:3· 9:1-4) Ο Ιεχωβά έδωσε κατόπιν με καλοσύνη στον Παύλο πολλούς συναρπαστικούς διορισμούς και προνόμια. Το μάθημα για εμάς είναι σαφές. Ακόμη και στις χειρότερες περιόδους, εξακολουθούμε να έχουμε πολλές ευλογίες για τις οποίες μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες. Οι δοκιμασίες μας δεν πρέπει ποτέ να μας κάνουν να ξεχάσουμε την άφθονη αγαθότητα του Ιεχωβά.​—Ψαλμός 31:19.

5, 6. (α) Πώς δίδαξε ο Ιεχωβά τον Παύλο ότι η θεϊκή δύναμη «τελειοποιείται στην αδυναμία»; (β) Πώς το παράδειγμα του Παύλου απέδειξε ψεύτη τον Σατανά;

⁵ Η παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά αποδεικνύεται επαρκής και με έναν άλλον τρόπο. Η δύναμη του Θεού είναι υπεραρκετή για να λαβαίνουμε βοήθεια στις δοκιμασίες μας. (Εφεσίους 3:20) Ο Ιεχωβά δίδαξε τον Παύλο ότι η θεϊκή δύναμη «τελειοποιείται στην αδυναμία». Πώς; Έδωσε στοργικά στον Παύλο όλη τη δύναμη που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τη δοκιμασία του. Στη συνέχεια, η υπομονή του Παύλου και η ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά αποκάλυψαν σε όλους ότι η δύναμη του Θεού θριάμβευε στην περίπτωση εκείνου του αδύναμου και αμαρτωλού ανθρώπου. Τώρα σκεφτείτε ποια επίδραση είχε αυτό στον Διάβολο, ο οποίος ισχυρίζεται ότι οι άνθρωποι υπηρετούν τον Θεό μόνο όταν η ζωή είναι άνετη και απαλλαγμένη από προβλήματα. Η ακεραιότητα του Παύλου ήταν σαν χαστούκι στο πρόσωπο αυτού του συκοφάντη!

⁶ Να, λοιπόν, ο Παύλος, ο παλιός σύμμαχος του Σατανά στη μάχη του εναντίον του Θεού, ένας θρασύς διώκτης των Χριστιανών και ζηλωτής Φαρισαίος, ο οποίος αναμφίβολα απολάμβανε κάποτε πολλές ανέσεις στη ζωή επειδή είχε γεννηθεί σε μια προνομιούχα τάξη. Ο Παύλος υπηρετούσε τώρα τον Ιεχωβά και τον Χριστό ως «ο πιο μικρός από τους αποστόλους». (1 Κορινθίους 15:9) Ως τέτοιο άτομο, υποτασσόταν ταπεινά στην εξουσία του Χριστιανικού κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνα. Επίσης, υπέμενε πιστά παρά το αγκάθι της σάρκας του. Προς μεγάλη απογοήτευση του Σατανά, οι δοκιμασίες της ζωής δεν μείωσαν το ζήλο του Παύλου. Ο Παύλος δεν έπαψε ποτέ να έχει συγκεντρωμένη την προσοχή του στην ελπίδα ότι θα συμμετείχε στην ουράνια Βασιλεία του Χριστού. (2 Τιμόθεο 2:12· 4:18) Κανένα αγκάθι, όσο οδυνηρό και αν ήταν, δεν μπορούσε να εξασθενίσει το ζήλο του. Είθε και ο δικός μας ζήλος, παρόμοια, να παραμείνει ισχυρός! Στηρίζοντάς μας στις δοκιμασίες μας, ο Ιεχωβά μάς τιμά με το προνόμιο να συμβάλλουμε στο να αποδεικνύεται ο Σατανάς ψεύτης.​—Παροιμίες 27:11.

Οι Προμήθειες του Ιεχωβά Είναι Ζωτικές

7, 8. (α) Με ποια μέσα δίνει ο Ιεχωβά δύναμη στους υπηρέτες του σήμερα; (β) Γιατί είναι η καθημερινή ανάγνωση και μελέτη της Γραφής τόσο ζωτική για την αντιμετώπιση κάποιου αγκαθιού της σάρκας μας;

⁷ Σήμερα, ο Ιεχωβά δίνει στους πιστούς Χριστιανούς δύναμη μέσω του αγίου του πνεύματος, του Λόγου του και της Χριστιανικής μας αδελφότητας. Όπως ο απόστολος Παύλος, εμείς μπορούμε μέσω προσευχής να ρίχνουμε στον Ιεχωβά τα βάρη που σηκώνουμε. (Ψαλμός 55:22) Αν και ο Θεός ίσως να μην απομακρύνει τις δοκιμασίες μας, μπορεί να μας δίνει σοφία για να τις αντιμετωπίζουμε, ακόμη και αυτές που είναι ιδιαίτερα δυσβάσταχτες. Ο Ιεχωβά είναι επίσης σε θέση να μας εφοδιάζει με σθένος—δίνοντάς μας «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό»—ώστε να μας βοηθάει να υπομένουμε.​—2 Κορινθίους 4:7.

⁸ Πώς λαβαίνουμε αυτή τη βοήθεια; Πρέπει να μελετάμε με επιμέλεια το Λόγο του Θεού, διότι εκεί θα βρίσκουμε τη βέβαιη παρηγοριά του. (Ψαλμός 94:19) Στην Αγία Γραφή, διαβάζουμε τα συγκινητικά λόγια που απηύθυναν στον Θεό οι υπηρέτες του καθώς ικέτευαν για τη βοήθειά του. Οι απαντήσεις του Ιεχωβά, οι οποίες πολλές φορές εμπεριέχουν παρηγορητικά λόγια, δίνουν τροφή για σκέψη. Η μελέτη θα μας ενισχύει ώστε «η δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό να είναι του Θεού και όχι από εμάς». Ακριβώς όπως χρειάζεται να καταναλώνουμε κατά γράμμα τροφή καθημερινά ώστε να συντηρούμαστε και να παίρνουμε δύναμη, έτσι πρέπει να τρεφόμαστε τακτικά με τα λόγια του Θεού. Το κάνουμε εμείς αυτό; Αν ναι, τότε θα διακρίνουμε πως το ότι λαβαίνουμε «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» μάς βοηθάει να υπομένουμε οποιαδήποτε συμβολικά αγκάθια μπορεί να μας ταλαιπωρούν τώρα.

9. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να υποστηρίζουν όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα;

⁹ Οι θεοφοβούμενοι Χριστιανοί πρεσβύτεροι μπορούν να «είναι σαν καταφύγιο από τον άνεμο» της θλίψης, σαν «κρυψώνα από την καταιγίδα» των προβλημάτων. Οι πρεσβύτεροι, οι οποίοι θέλουν να ανταποκρίνονται σε αυτή τη θεόπνευστη περιγραφή, ζητούν ταπεινά και με ειλικρίνεια από τον Ιεχωβά να τους δίνει «τη γλώσσα των διδαγμένων» ώστε να γνωρίζουν πώς να απαντούν με σωστά λόγια σε όσους υποφέρουν. Τα λόγια των πρεσβυτέρων μπορούν να είναι σαν απαλή βροχή που δροσίζει και παρηγορεί το πνεύμα μας όταν περνάμε δύσκολες στιγμές στη ζωή. Μιλώντας «παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές», οι πρεσβύτεροι υποστηρίζουν αληθινά τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές τους που ίσως εξαντλούνται ή αποκαρδιώνονται από κάποια αγκάθια της σάρκας τους.​—Ησαΐας 32:2· 50:4· 1 Θεσσαλονικείς 5:14.

10, 11. Πώς μπορούν οι υπηρέτες του Θεού να ενθαρρύνουν άλλους που περνούν σοβαρές δοκιμασίες;

¹⁰ Όλοι οι υπηρέτες του Ιεχωβά αποτελούν μέρος της ενωμένης Χριστιανικής του οικογένειας. Ναι, είμαστε «μέλη που ανήκουν ατομικά το ένα στο άλλο», και «έχουμε την υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλον». (Ρωμαίους 12:5· 1 Ιωάννη 4:11) Πώς εκπληρώνουμε αυτή την υποχρέωση; Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Πέτρου 3:8, το κάνουμε αυτό με το “να δείχνουμε κατανόηση για τους άλλους, να νιώθουμε αδελφική στοργή και να είμαστε τρυφερά συμπονετικοί” προς όλους όσους είναι συγγενείς μας στην πίστη. Όσο για εκείνους που βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποιο πολύ οδυνηρό αγκάθι στη σάρκα, είτε είναι νέοι είτε ηλικιωμένοι, όλοι μπορούμε να τους δείχνουμε ιδιαίτερη στοχαστικότητα. Πώς;

¹¹ Πρέπει να προσπαθούμε να δείχνουμε ευαισθησία απέναντι στα όσα περνούν. Αν είμαστε σκληροί, ψυχροί ή αδιάφοροι, μπορεί άθελά μας να κάνουμε τα παθήματά τους χειρότερα. Το ότι γνωρίζουμε τις δοκιμασίες τους πρέπει να μας υποκινεί να είμαστε προσεκτικοί σε σχέση με το τι λέμε, πώς το λέμε και πώς ενεργούμε. Αν είμαστε θετικοί και ενθαρρυντικοί, αυτό μπορεί να συμβάλει στο να απαλυνθεί κάπως ο οξύς πόνος που προκαλεί οποιοδήποτε αγκάθι τούς ταλαιπωρεί. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αποδειχτούμε ενισχυτική βοήθεια για εκείνους.​—Κολοσσαείς 4:11.

Πώς τα Έχουν Καταφέρει Μερικοί

12-14. (α) Τι έκανε μια Χριστιανή για να τα βγάλει πέρα με τον καρκίνο; (β) Πώς υποστήριξαν και ενθάρρυναν αυτή τη γυναίκα οι πνευματικοί αδελφοί και αδελφές της;

¹² Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος αυτών των τελευταίων ημερών, οι “βασανιστικοί πόνοι” αυξάνονται καθημερινά. (Ματθαίος 24:8) Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ότι διάφορες δοκιμασίες θα ταλαιπωρούν κάθε άτομο στη γη, ιδιαίτερα τους πιστούς υπηρέτες του Ιεχωβά, οι οποίοι επιδιώκουν να κάνουν το θέλημά του. Λόγου χάρη, προσέξτε την περίπτωση μιας Χριστιανής που υπηρετούσε στην ολοχρόνια διακονία. Διαπιστώθηκε ότι είχε καρκίνο και χρειαζόταν να κάνει εγχείρηση για να αφαιρεθούν οι σιελογόνοι αδένες της και οι λεμφαδένες της. Όταν η ίδια και ο σύζυγός της έμαθαν ότι είχε αυτή την ασθένεια, στράφηκαν αμέσως στον Ιεχωβά μέσω μιας μεγάλης, ικετευτικής προσευχής. Εκείνη είπε αργότερα ότι ένιωσαν να τους κυριεύει απίστευτη ειρήνη. Ωστόσο, υπέμεινε πολλές συναισθηματικές μεταπτώσεις, ιδιαίτερα όταν αντιμετώπιζε τις παρενέργειες της θεραπείας της.

¹³ Για να τα βγάλει πέρα με την κατάστασή της, αυτή η αδελφή προσπάθησε να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα σχετικά με τον καρκίνο. Συμβουλεύτηκε τους γιατρούς της. Στη Σκοπιά, στο Ξύπνα! και σε συναφή Χριστιανικά έντυπα, βρήκε προσωπικές αφηγήσεις που έδειχναν πώς είχαν αντιμετωπίσει από συναισθηματική άποψη διάφορα άτομα αυτή την αρρώστια. Διάβασε επίσης σχετικές Γραφικές περικοπές οι οποίες έδειχναν την ικανότητα που έχει ο Ιεχωβά να στηρίζει το λαό του στις δυσκολίες, καθώς και άλλες υποβοηθητικές πληροφορίες.

¹⁴ Κάποιο άρθρο που ασχολούνταν με την αντιμετώπιση της απόγνωσης αναφερόταν στα εξής σοφά λόγια: «Εκείνος που απομονώνεται θα επιζητεί τη δική του ιδιοτελή επιθυμία». (Παροιμίες 18:1) Γι’ αυτό, το άρθρο έδινε την ακόλουθη συμβουλή: «Πρέπει να αντιστεκόμαστε στην απομόνωση».a Η αδελφή λέει: «Πολλοί μου είπαν ότι προσεύχονταν για εμένα. Άλλοι μου τηλεφωνούσαν. Δύο πρεσβύτεροι μου τηλεφωνούσαν τακτικά για να δουν τι κάνω. Λάβαινα λουλούδια και πάρα πολλές κάρτες. Μερικοί μάλιστα ετοίμαζαν και φαγητό. Επίσης, πολλοί προθυμοποιούνταν να με πηγαίνουν εκεί όπου έκανα τη θεραπεία μου».

15-17. (α) Πώς αντιμετώπισε μια Χριστιανή τις δυσκολίες που προέκυψαν από κάποια δυστυχήματα; (β) Ποια υποστήριξη παρείχαν τα μέλη της εκκλησίας;

¹⁵ Κάποια αδελφή στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, η οποία υπηρετούσε επί πολύ καιρό τον Ιεχωβά, είχε δύο αυτοκινητικά δυστυχήματα. Τραυματίστηκε στον αυχένα και στους ώμους της, πράγμα που επιδείνωσε την αρθρίτιδα με την οποία πάλευε επί 25 και πλέον χρόνια. Η ίδια λέει: «Δυσκολευόμουν πάρα πολύ να κρατάω όρθιο το κεφάλι μου και να μεταφέρω οτιδήποτε ζύγιζε πάνω από 2 κιλά. Η ένθερμη προσευχή στον Ιεχωβά με έχει στηρίξει σε μεγάλο βαθμό. Το ίδιο έχουν κάνει και τα άρθρα που έχουμε μελετήσει στη Σκοπιά. Κάποιο άρθρο σχολίαζε το εδάφιο Μιχαίας 6:8, σημειώνοντας ότι το να είναι κανείς μετριόφρων καθώς περπατάει με τον Θεό σημαίνει να γνωρίζει τους περιορισμούς του. Αυτό με βοήθησε να αντιληφθώ ότι, παρά την κατάστασή μου, δεν θα έπρεπε να αποθαρρύνομαι, μολονότι ο χρόνος που δαπανούσα στη διακονία ήταν λιγότερος από αυτόν που θα ήθελα. Το να τον υπηρετούμε με αγνά κίνητρα είναι αυτό που μετράει πρωτίστως».

¹⁶ Η ίδια αναφέρει επίσης: «Οι πρεσβύτεροι με επαινούσαν πάντοτε για τις προσπάθειες που κατέβαλλα προκειμένου να παρακολουθώ τις συναθροίσεις και να βγαίνω στη διακονία αγρού. Τα νεαρά άτομα με χαιρετούσαν αγκαλιάζοντάς με. Οι σκαπανείς ήταν πολύ υπομονετικοί μαζί μου και συχνά άλλαζαν τα σχέδιά τους τις ημέρες που βρισκόμουν σε κακή κατάσταση. Όταν ο καιρός ήταν άσχημος, με έπαιρναν με καλοσύνη σε επανεπισκέψεις ή με καλούσαν να παρευρεθώ στις Γραφικές τους μελέτες. Και εφόσον δεν μπορούσα να κρατάω τσάντα με βιβλία, οι άλλοι ευαγγελιζόμενοι έβαζαν τα έντυπά μου στη δική τους τσάντα όταν έβγαινα στο έργο κηρύγματος».

¹⁷ Προσέξτε πώς οι πρεσβύτεροι και οι ομόπιστοι βοήθησαν αυτές τις δύο αδελφές να αντιμετωπίσουν τα ακανθώδη προβλήματα υγείας που είχαν. Πρόσφεραν πρακτική, καλοσυνάτη βοήθεια σχεδιασμένη για την κάλυψη ιδιαίτερων πνευματικών, σωματικών και συναισθηματικών αναγκών. Δεν σας ενθαρρύνει αυτό να δίνετε βοήθεια σε άλλους αδελφούς και αδελφές που έχουν προβλήματα; Και εσείς νεαροί μπορείτε να προσφέρετε βοήθεια σε μέλη της εκκλησίας σας που παλεύουν με αγκάθια της σάρκας τους.​—Παροιμίες 20:29.

18. Ποια ενθάρρυνση μπορούμε να βρούμε στις βιογραφίες που δημοσιεύονται στα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα!;

¹⁸ Τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! έχουν δημοσιεύσει πολλές βιογραφίες και εμπειρίες Μαρτύρων που έχουν αντιμετωπίσει, και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν, προβλήματα στη ζωή. Καθώς διαβάζετε τακτικά τέτοια άρθρα, θα διακρίνετε ότι πολλοί από τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές σας σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν οικονομικές αντιξοότητες, την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων εξαιτίας καταστροφών, καθώς και επικίνδυνες καταστάσεις που οφείλονται σε πολέμους. Άλλοι ζουν με αναπηρίες εξαιτίας ασθενειών. Πολλοί δεν μπορούν να κάνουν μερικά από τα απλά πράγματα της ζωής τα οποία οι υγιείς παίρνουν ως δεδομένα. Οι αρρώστιες τους τούς θέτουν υπό σοβαρή δοκιμασία, ιδιαίτερα όταν δεν μπορούν να συμμετέχουν στις Χριστιανικές δραστηριότητες όσο θα ήθελαν. Πόσο βαθιά εκτιμούν τη βοήθεια και την υποστήριξη που τους προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές τους, νέοι και ηλικιωμένοι!

Η Υπομονή Φέρνει Ευτυχία

19. Γιατί μπορούσε ο Παύλος να χαίρεται παρά τις ακανθώδεις δοκιμασίες και αδυναμίες του;

¹⁹ Ο Παύλος χαιρόταν να βλέπει πώς τον ενίσχυε ο Θεός. Ο ίδιος είπε: «Με μεγάλη ευχαρίστηση . . . θα καυχηθώ όσον αφορά τις αδυναμίες μου μάλλον, ώστε η δύναμη του Χριστού να παραμείνει σαν σκηνή πάνω μου. Γι’ αυτό, βρίσκω ευχαρίστηση σε αδυναμίες, σε προσβολές, σε περιπτώσεις ανάγκης, σε διωγμούς και δυσκολίες, για τον Χριστό. Διότι όταν είμαι αδύναμος, τότε είμαι δυνατός». (2 Κορινθίους 12:9, 10) Λόγω των προσωπικών του εμπειριών, ο Παύλος μπορούσε να δηλώσει με πεποίθηση: «Όχι πως μιλώ εξαιτίας του ότι στερούμαι, γιατί εγώ έχω μάθει, σε οποιεσδήποτε συνθήκες βρίσκομαι, να είμαι αυτάρκης. Ξέρω και να περνώ με λίγα, ξέρω και να έχω αφθονία. Στο καθετί και σε όλες τις συνθήκες έχω μάθει το μυστικό, και να είμαι χορτάτος και να πεινώ, και να έχω αφθονία και να υποφέρω στερήσεις. Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη».​—Φιλιππησίους 4:11-13.

20, 21. (α) Γιατί μπορούμε να βρίσκουμε χαρά στοχαζόμενοι «αυτά που δεν βλέπονται»; (β) Ποια είναι μερικά πράγματα «που δεν βλέπονται» και τα οποία ελπίζετε να δείτε στον επίγειο Παράδεισο;

²⁰ Έτσι λοιπόν, υπομένοντας το οποιοδήποτε συμβολικό αγκάθι της σάρκας μας, μπορούμε να βρίσκουμε μεγάλη ευτυχία καθώς δείχνουμε σε όλους ότι η δύναμη του Ιεχωβά τελειοποιείται στην αδυναμία μας. Ο Παύλος έγραψε: «Δεν παραιτούμαστε . . . Σίγουρα ο εσωτερικός μας άνθρωπος ανανεώνεται από ημέρα σε ημέρα. Διότι αν και η θλίψη είναι στιγμιαία και ελαφριά, απεργάζεται για εμάς δόξα που έχει ολοένα και πιο υπερέχουσα βαρύτητα και είναι αιώνια· ενώ εμείς προσηλώνουμε τα μάτια μας . . . σε αυτά που δεν βλέπονται. Διότι αυτά . . . που δεν βλέπονται είναι αιώνια».—2 Κορινθίους 4:16-18.

²¹ Το μεγαλύτερο μέρος του λαού του Ιεχωβά σήμερα ελπίζει να ζήσει στον επίγειο Παράδεισό του και να απολαύσει τις ευλογίες που εκείνος έχει υποσχεθεί. Τέτοιες ευλογίες μπορεί να θεωρούνται πράγματα “που δεν τα βλέπουμε” εμείς σήμερα. Ωστόσο, πλησιάζει ταχύτατα ο καιρός κατά τον οποίο θα δούμε αυτές τις ευλογίες με τα ίδια μας τα μάτια, ναι, και θα τις απολαμβάνουμε για πάντα. Μια τέτοια ευλογία θα είναι και η ανακούφιση του ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να ζούμε με κάποιο ακανθώδες πρόβλημα! Ο Γιος του Θεού θα «διαλύσει τα έργα του Διαβόλου» και θα «εκμηδενίσει εκείνον που έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο».​—1 Ιωάννη 3:8· Εβραίους 2:14.

22. Ποια πεποίθηση και αποφασιστικότητα πρέπει να έχουμε;

²² Ας εξακολουθήσουμε λοιπόν να αντιμετωπίζουμε το οποιοδήποτε αγκάθι της σάρκας μας το οποίο μας φέρνει πόνο σήμερα. Σαν τον Παύλο, θα έχουμε τη δύναμη για να το κάνουμε αυτό χάρη στον Ιεχωβά, ο οποίος μας δίνει δύναμη γενναιόδωρα. Όταν θα ζούμε στον επίγειο Παράδεισο, θα ευλογούμε τον Ιεχωβά τον Θεό μας καθημερινά για όλα τα θαυμαστά πράγματα που έχει κάνει για χάρη μας.​—Ψαλμός 103:2.

[Υποσημείωση]