Ευθύνεται ο Θεός για τα Προβλήματά Μας;

ΟΤΑΝ η ενήλικη κόρη τής Μάριον υπέστη σοβαρή εγκεφαλική κάκωση, η Μάριον έκανε αυτό που θα έκαναν πολλοί από εμάς.a Προσευχήθηκε στον Θεό για βοήθεια. «Δεν θυμάμαι να είχα νιώσει άλλη φορά τόσο απελπισμένη και μόνη», λέει η Μάριον. Αργότερα, η κατάσταση της κόρης της χειροτέρεψε, και η Μάριον άρχισε να αμφισβητεί τον Θεό. «Γιατί συμβαίνει αυτό;» αναρωτιόταν. Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ήταν δυνατόν να την εγκαταλείπει ένας στοργικός Θεός που ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους.

Η εμπειρία της Μάριον είναι κάθε άλλο παρά μοναδική. Αναρίθμητοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν νιώσει εγκαταλειμμένοι από τον Θεό σε καιρούς ανάγκης. «Ακόμα με βασανίζουν ερωτήματα όπως “γιατί ο ΘΕΟΣ . . . ”», λέει η Λίζα μετά τη δολοφονία του εγγονού της. «Η πίστη μου στον Θεό δεν έχει χαθεί εντελώς, αλλά σίγουρα έχει κλονιστεί». Παρόμοια, ύστερα από μια παράλογη τραγωδία με θύμα τον βρεφικής ηλικίας γιο της, μια γυναίκα είπε: «Ο Θεός δεν μου πρόσφερε καμιά παρηγοριά για ό,τι έγινε. Δεν μου έδωσε κανένα σημάδι ούτε μου έδειξε συμπόνια», και πρόσθεσε: «Ποτέ δεν θα συγχωρήσω τον Θεό».

Σε άλλους αναπτύσσονται αισθήματα πικρίας απέναντι στον Θεό όταν παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους. Βλέπουν κοινωνίες εξαθλιωμένες από τη φτώχεια και την πείνα, απελπισμένους πρόσφυγες πολέμου, αμέτρητα παιδιά που έχουν μείνει ορφανά εξαιτίας του AIDS και εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν πληγεί από άλλες ασθένειες. Με δεδομένες τέτοιες και παρόμοιες τραγωδίες, πολλοί κατηγορούν τον Θεό για τη φαινομενική του αδράνεια.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν φταίει ο Θεός για τα προβλήματα που μαστίζουν το ανθρώπινο γένος. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να πιστεύουμε ότι ο Θεός σύντομα θα αντιστρέψει τη βλάβη που έχει υποστεί η ανθρώπινη οικογένεια. Σας προσκαλούμε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο για να δείτε ότι ο Θεός όντως ενδιαφέρεται για εμάς.

[Υποσημείωση]

Ευθύνεται ο Θεός;

Πολλά από τα παθήματα τα προκαλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι στον εαυτό τους. Για παράδειγμα, είναι γνωστές οι πιθανές συνέπειες ορισμένων παρακινδυνευμένων δραστηριοτήτων. Ωστόσο, οι άνθρωποι συνεχίζουν να διαπράττουν σεξουαλική ανηθικότητα, να υπερκαταναλώνουν αλκοόλ, να κάνουν χρήση ναρκωτικών και καπνού, να συμμετέχουν σε επικίνδυνα αθλήματα, να οδηγούν με υπερβολική ταχύτητα, και ούτω καθεξής. Αν αυτή η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά καταλήξει σε παθήματα, ποιος ευθύνεται για αυτό; Ο Θεός ή το άτομο που ενεργεί άσοφα; Ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού λέει: «Μην παροδηγείστε: ο Θεός δεν εμπαίζεται. Επειδή ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει».—Γαλάτες 6:7.

Επιπλέον, οι άνθρωποι συχνά βλάπτουν ο ένας τον άλλον. Όταν ένα έθνος κηρύσσει πόλεμο, σίγουρα δεν ευθύνεται ο Θεός για τα παθήματα που επακολουθούν. Όταν ένας εγκληματίας επιτίθεται σε κάποιον συμπολίτη του, ευθύνεται ο Θεός για τον τραυματισμό ή το θάνατο που μπορεί να προκύψει; Φυσικά όχι! Όταν κάποιος δικτάτορας καταδυναστεύει, βασανίζει και δολοφονεί όσους είναι υπό τον έλεγχό του, θα πρέπει να κατηγορούμε τον Θεό; Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο.—Εκκλησιαστής 8:9.

Τι θα πούμε, όμως, για τους εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σε απόλυτη φτώχεια ή λιμοκτονούν; Ευθύνεται ο Θεός για κάτι τέτοιο; Όχι. Αυτός ο πλανήτης, το σπίτι μας, προσφέρει υπερεπάρκεια τροφής για τον καθένα. (Ψαλμός 10:2, 3· 145:16) Η άνιση κατανομή των αγαθών που ο Θεός προσφέρει σε αφθονία είναι εκείνο το οποίο οδηγεί σε εκτεταμένη πείνα και φτώχεια. Και η ανθρώπινη ιδιοτέλεια παρεμποδίζει την επίλυση αυτού του προβλήματος.

Η Βασική Αιτία

Ποιος, όμως, ευθύνεται όταν κάποιος αρρωσταίνει ή πεθαίνει από γηρατειά; Θα σας εξέπληττε το γεγονός ότι ο Θεός δεν ευθύνεται ούτε καν για αυτό; Ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για να γερνάει και να πεθαίνει.

Όταν ο Ιεχωβά τοποθέτησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα, στον κήπο της Εδέμ, τους έδωσε την προοπτική της αιώνιας ζωής σε έναν επίγειο παράδεισο. Ωστόσο, ήταν σαφές ότι ο Ιεχωβά ήθελε να κατοικείται η γη από ανθρώπους που θα εκτιμούσαν την κληρονομιά τους. Γι’ αυτό, έθεσε υπό όρους τις προοπτικές τους για μελλοντική ζωή. Ο Αδάμ και η Εύα θα ζούσαν στον Παράδεισο μόνο εφόσον παρέμεναν υπάκουοι στον στοργικό τους Δημιουργό.—Γένεση 2:17· 3:2, 3, 17-23.

Δυστυχώς, ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν. Η Εύα επέλεξε να ακούσει τον Σατανά τον Διάβολο. Αυτός της είπε ψέματα υπονοώντας ότι ο Θεός τής στερούσε κάτι καλό. Έτσι λοιπόν, εκείνη ξεκίνησε μια πορεία ανεξαρτησίας και επιχείρησε να γίνει «σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό». Ο Αδάμ την ακολούθησε στο στασιασμό της.—Γένεση 3:5, 6.

Αμαρτάνοντας με αυτόν τον τρόπο, ο Αδάμ και η Εύα έδειξαν ότι δεν τους άξιζε να ζήσουν για πάντα. Υπέστησαν τα καταστροφικά αποτελέσματα της αμαρτίας. Η δύναμη και η ζωτικότητά τους έφθιναν, και τελικά πέθαναν. (Γένεση 5:5) Ωστόσο, ο στασιασμός τους επέφερε πολύ πιο σοβαρές συνέπειες. Εμείς υποφέρουμε ακόμα από τα αποτελέσματα της αμαρτίας του Αδάμ και της Εύας. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Ναι, εξαιτίας του στασιασμού του Αδάμ και της Εύας, η αμαρτία και ο θάνατος απλώθηκαν σαν θανατηφόρα ασθένεια σε όλο το ανθρώπινο γένος.