Ο πατέρας στην παραβολή του Ιησού αντιπροσωπεύει τον ελεήμονα Θεό μας, τον Ιεχωβά. Όπως ο χαμένος γιος, μερικοί άνθρωποι εγκαταλείπουν για κάποιο διάστημα την ασφάλεια του σπιτικού του Θεού αλλά αργότερα επιστρέφουν. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τέτοια άτομα; Εκείνοι που επιστρέφουν στον Ιεχωβά με ειλικρινή μετάνοια μπορούν να είναι βέβαιοι ότι αυτός ‘δεν θα βρίσκει διαρκώς σφάλματα ούτε θα παραμένει αγανακτισμένος στον αιώνα’. (Ψαλμός 103:9, ΜΝΚ) Στην παραβολή, ο πατέρας έτρεξε για να υποδεχτεί το γιο του. Παρόμοια, ο Ιεχωβά δεν έχει μόνο τη διάθεση, αλλά και τη λαχτάρα να συγχωρήσει τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Είναι ‘πρόθυμος να συγχωρεί’ και το κάνει αυτό ‘άφθονα’.—Ψαλμός 86:5, ΜΝΚ· Ησαΐας 55:7· Ζαχαρίας 1:3.

Στην παραβολή του Ιησού, η γνήσια αγάπη του πατέρα διευκόλυνε το γιο να βρει το θάρρος να επιστρέψει. Αλλά σκεφτείτε: Τι θα συνέβαινε αν ο πατέρας είχε αποκηρύξει το παιδί ή αν σε κάποιο ξέσπασμα θυμού τού έλεγε να μην επιστρέψει ποτέ; Μια τέτοια στάση πιθανώς θα είχε αποξενώσει οριστικά το νεαρό.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 2:6, 7.

Ο πατέρας έδειξε συμπόνια και όταν επέστρεψε ο γιος του. Δεν χρειάστηκε πολλή ώρα για να καταλάβει ότι ο νεαρός είχε μετανοήσει ειλικρινά. Κατόπιν, αντί να επιμένει να μάθει κάθε λεπτομέρεια των παραβάσεων του γιου του, ασχολήθηκε με την υποδοχή του και έδειξε ότι το έκανε αυτό με μεγάλη ευχαρίστηση. Οι Χριστιανοί μπορούν να μιμηθούν αυτό το παράδειγμα. Θα πρέπει να χαίρονται όταν βρεθεί κάποιος που ήταν χαμένος.—Λουκάς 15:10.

Η διαγωγή του πατέρα αναμφίβολα δείχνει ότι αυτός περίμενε από καιρό την επιστροφή του παραστρατημένου γιου του. Ασφαλώς, αυτό είναι απλώς μια σκιά της λαχτάρας που έχει ο Ιεχωβά για όλους εκείνους που έχουν φύγει από το σπιτικό του. Αυτός «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά θέλει να φτάσουν όλοι σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Επομένως, εκείνοι που μετανοούν για τις αμαρτίες τους μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα ευλογηθούν με «εποχές αναζωογόνησης από το πρόσωπο του Ιεχωβά».—Πράξεις 3:19.