1. Περιγράψτε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

ΤΟ 607 Π.Κ.Χ., ένας τεράστιος στρατός υπό τις διαταγές του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β΄ εισέβαλε στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Σχολιάζοντας το αιματοκύλισμα που ακολούθησε, η Αγία Γραφή αναφέρει: «[Ο Ναβουχοδονόσορ] σκότωσε τους νέους τους με σπαθί μέσα στον οίκο του αγιαστηρίου τους και δεν ένιωσε συμπόνια για νέο ή για παρθένα, για γέρο ή για ανήμπορο υπερήλικο. . . . Έκαψε τον οίκο του αληθινού Θεού και γκρέμισε το τείχος της Ιερουσαλήμ· και όλα τα πυργόσπιτά της τα έκαψαν με φωτιά, καθώς και όλα τα επιθυμητά της αντικείμενα, για να προκληθεί καταστροφή».—2 Χρον. 36:17, 19.

2. Ποια προειδοποίηση για την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ έδωσε ο Ιεχωβά, και τι θα συνέβαινε στους Ιουδαίους;

² Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ δεν θα έπρεπε να είχε παραξενέψει τους κατοίκους της. Επί χρόνια, οι προφήτες του Θεού προειδοποιούσαν τους Ιουδαίους ότι, αν συνέχιζαν να αψηφούν τον Νόμο του Θεού, θα παραδίδονταν στα χέρια των Βαβυλωνίων. Πολλοί Ιουδαίοι θα πέθαιναν από την κόψη του σπαθιού, ενώ όσοι θα γλίτωναν τον θάνατο θα έπρεπε πιθανότατα να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους εξόριστοι στη Βαβυλώνα. (Ιερ. 15:2) Πώς ήταν η ζωή για τους εξορίστους εκεί; Βρίσκουμε κάποιο παράλληλο της βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας στη Χριστιανική εποχή; Και αν ναι, πότε;

Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

3. Πώς διέφερε η εξορία στη Βαβυλώνα από τη δουλεία που είχαν υποστεί οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο;

³ Όσα είχαν προείπει οι προφήτες εκπληρώθηκαν. Μέσω του Ιερεμία, ο Ιεχωβά συμβούλεψε τους μελλοντικούς εξορίστους να αποδεχτούν τη νέα τους κατάσταση και να την αξιοποιήσουν πλήρως. Συγκεκριμένα, είπε: «Χτίστε σπίτια [στη Βαβυλώνα] και κατοικήστε, και φυτέψτε κήπους και φάτε τους καρπούς τους. Επίσης, να επιζητείτε την ειρήνη της πόλης στην οποία σας έκανα να πάτε εξορία, και να προσεύχεστε για χάρη της στον Ιεχωβά, γιατί στην ειρήνη της θα υπάρχει ειρήνη και για εσάς». (Ιερ. 29:5, 7) Όσοι υποτάχθηκαν στο θέλημα του Θεού ζούσαν μια σχετικά φυσιολογική ζωή στη Βαβυλώνα. Οι αιχμαλωτιστές τους τούς επέτρεπαν να διαχειρίζονται σε κάποιον βαθμό τις δικές τους υποθέσεις. Οι εξόριστοι είχαν ακόμα και την ελευθερία να μετακινούνται μέσα στη χώρα. Η Βαβυλώνα ήταν εμπορικό και οικονομικό κέντρο του αρχαίου κόσμου, και κάποια έγγραφα που ήρθαν στο φως μαρτυρούν ότι πολλοί Ιουδαίοι μυήθηκαν στην τέχνη της αγοραπωλησίας εκεί, ενώ άλλοι έγιναν επιδέξιοι τεχνίτες. Μερικοί μάλιστα πλούτισαν. Η εξορία στη Βαβυλώνα δεν θύμιζε καθόλου τη δουλεία στην Αίγυπτο που είχαν υποστεί οι Ισραηλίτες αιώνες νωρίτερα.—Διαβάστε Έξοδος 2:23-25.

4. Εκτός από τους στασιαστικούς Ισραηλίτες, ποιοι άλλοι επηρεάστηκαν από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, και πώς περιορίστηκε η δυνατότητά τους να λατρεύουν τον Θεό αποδεκτά;

⁴ Αν και οι υλικές ανάγκες των εξόριστων Ιουδαίων καλύπτονταν, τι συνέβαινε με τις πνευματικές τους ανάγκες; Ο ναός του Ιεχωβά με το θυσιαστήριό του είχε καταστραφεί, και το ιερατείο δεν λειτουργούσε πλέον με οργανωμένο τρόπο. Μεταξύ των εξορίστων υπήρχαν και πιστοί υπηρέτες του Θεού οι οποίοι, παρότι δεν είχαν κάνει τίποτα αξιόποινο, ήταν αναγκασμένοι να υποφέρουν μαζί με το υπόλοιπο έθνος. Παρ’ όλα αυτά, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τηρούν τον Νόμο του Θεού. Για παράδειγμα, στη Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και τρεις από τους συντρόφους του​—ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ—​απείχαν από φαγητά που ήταν απαγορευμένα για τους Ιουδαίους. Και ξέρουμε ότι ο Δανιήλ διατηρούσε τακτική επικοινωνία με τον Θεό μέσω προσευχής. (Δαν. 1:8· 6:10) Ωστόσο, υπό μια ειδωλολατρική κυβέρνηση, ήταν αδύνατον για έναν θεοφοβούμενο Ιουδαίο να κάνει όλα όσα απαιτούσε ο Νόμος.

5. Ποια ελπίδα έδωσε ο Ιεχωβά στον λαό του, και τι το αξιοσημείωτο είχε αυτή η υπόσχεση;

⁵ Θα μπορούσαν ποτέ ξανά οι Ισραηλίτες να λατρεύουν τον Θεό με πλήρως αποδεκτό τρόπο; Κάτι τέτοιο φάνταζε εξαιρετικά απίθανο τότε. Οι Βαβυλώνιοι ποτέ δεν ελευθέρωναν τους αιχμαλώτους τους. Αλλά υπήρχε ένας παράγοντας που δεν είχαν υπολογίσει: ο Ιεχωβά Θεός. Εκείνος είχε υποσχεθεί ότι ο λαός του θα απελευθερωνόταν, και έτσι έγινε. Ο λόγος της υπόσχεσης του Θεού δεν αποτυγχάνει ποτέ.—Ησ. 55:11.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ;

6, 7. Γιατί είναι κατάλληλο να διασαφηνίσουμε την κατανόησή μας για τη σύγχρονη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία;

⁶ Έχουν υποστεί ποτέ οι Χριστιανοί κάτι αντίστοιχο με τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία; Επί πολλά χρόνια, αυτό το περιοδικό εξέφραζε την άποψη ότι οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού περιήλθαν σε Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 1918 και ότι ελευθερώθηκαν από τη Βαβυλώνα το 1919. Εντούτοις, για λόγους που θα αναλύσουμε σε αυτό και στο επόμενο άρθρο, κρίθηκε απαραίτητο να γίνει μια επανεξέταση του θέματος.

⁷ Σκεφτείτε το εξής: Η Βαβυλώνα η Μεγάλη είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Προκειμένου, λοιπόν, να υπόκειται ο λαός του Θεού στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 1918, θα έπρεπε να είχαν γίνει με κάποιον τρόπο υπόδουλοι της ψεύτικης θρησκείας εκείνον τον καιρό. Τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι, στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι χρισμένοι υπηρέτες του Θεού στην πραγματικότητα απελευθερώνονταν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, δεν υποδουλώνονταν σε αυτήν. Αν και είναι αλήθεια ότι οι χρισμένοι υπέστησαν διωγμό κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, η θλίψη που βίωσαν προκλήθηκε κυρίως από τις κοσμικές αρχές, όχι από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Στην πραγματικότητα λοιπόν, δεν φαίνεται να περιήλθε ο λαός του Ιεχωβά σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το 1918.

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ​—ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ;

8. Εξηγήστε πώς επήλθε η διαφθορά στη γνήσια Χριστιανοσύνη. (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁸ Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., χιλιάδες Ιουδαίοι και προσήλυτοι χρίστηκαν με άγιο πνεύμα. Αυτοί οι καινούριοι Χριστιανοί έγιναν «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία». (Διαβάστε 1 Πέτρου 2:9, 10) Οι απόστολοι επέβλεπαν με επιμέλεια τις εκκλησίες του λαού του Θεού όσο ζούσαν. Ωστόσο, ιδίως μετά τον θάνατο των αποστόλων, σηκώθηκαν άντρες που έλεγαν «διεστραμμένα πράγματα για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους». (Πράξ. 20:30· 2 Θεσ. 2:6-8) Πολλοί από εκείνους τους άντρες είχαν υπεύθυνες θέσεις στις εκκλησίες, υπηρετώντας ως επίσκοποι και υιοθετώντας αργότερα διάφορους θρησκευτικούς τίτλους. Είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μια τάξη κληρικών, μολονότι ο Ιησούς είχε πει στους ακολούθους του: «Όλοι εσείς είστε αδελφοί». (Ματθ. 23:8) Εξέχοντες άντρες που είχαν γοητευτεί από τις φιλοσοφίες του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα εισήγαν ψεύτικες θρησκευτικές αντιλήψεις, αντικαθιστώντας σταδιακά τις αγνές διδασκαλίες του Λόγου του Θεού.

9. Περιγράψτε πώς η αποστατική Χριστιανοσύνη έλαβε την υποστήριξη του Ρωμαϊκού Κράτους και ποιο ήταν το αποτέλεσμα.

⁹ Το 313 Κ.Χ., αυτή η αποστατική μορφή Χριστιανοσύνης έλαβε νομική αναγνώριση από τον ειδωλολάτρη Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Έκτοτε, Εκκλησία και Κράτος άρχισαν να πορεύονται χέρι χέρι. Για παράδειγμα, μετά τη Σύνοδο της Νίκαιας, ο Κωνσταντίνος, ο οποίος ήταν παρών στη σύνοδο, διέταξε να εξοριστεί κάποιος ιερέας με αντίθετες απόψεις ονόματι Άρειος επειδή αρνούνταν να αναγνωρίσει τον Ιησού ως τον Θεό. Αργότερα, υπό τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄ (379-395 Κ.Χ.), η Καθολική Εκκλησία, όπως έγινε τελικά γνωστή η μολυσμένη μορφή της Χριστιανοσύνης, αποτέλεσε την επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι η ειδωλολατρική Ρώμη «εκχριστιανίστηκε» τον τέταρτο αιώνα. Η αλήθεια είναι ότι εκείνον τον καιρό οι αποστάτες Χριστιανοί είχαν ήδη ενωθεί με τις ειδωλολατρικές θρησκευτικές οργανώσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως μέλη της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Εντούτοις, ένας μικρός αριθμός όμοιων με σιτάρι χρισμένων Χριστιανών έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να λατρεύουν τον Θεό, αλλά οι φωνές τους καταπνίγονταν. (Διαβάστε Ματθαίος 13:24, 25, 37-39) Βρίσκονταν όντως υπό Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία!

10. Με ποια βάση μπορούσαν οι ειλικρινείς άνθρωποι να αμφισβητούν εκκλησιαστικές διδασκαλίες τους πρώτους λίγους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας;

¹⁰ Ωστόσο, τους πρώτους λίγους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας, πολλοί άνθρωποι μπορούσαν να διαβάζουν τη Γραφή είτε στην ελληνική είτε στη λατινική. Ήταν συνεπώς σε θέση να συγκρίνουν τις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού με τα δόγματα της εκκλησίας. Με βάση όσα διάβαζαν στη Γραφή, μερικοί από αυτούς απέρριπταν τις αντιγραφικές δοξασίες της εκκλησίας, αλλά ήταν επικίνδυνο—ακόμα και μοιραίο—να εκφράζουν τέτοιες απόψεις ανοιχτά.

11. Πώς περιήλθε η Γραφή υπό τον έλεγχο του κλήρου;

¹¹ Με τον καιρό, οι μάζες έπαψαν να χρησιμοποιούν τις γλώσσες της Γραφής, η δε εκκλησία εναντιωνόταν στις προσπάθειες να μεταφραστεί ο Λόγος του Θεού στις καθομιλούμενες γλώσσες. Ως αποτέλεσμα, μόνο ο κλήρος και μερικοί μορφωμένοι μπορούσαν να διαβάζουν μόνοι τους τη Γραφή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι κληρικοί ήταν σε θέση να διαβάζουν και να γράφουν καλά. Οποιαδήποτε άποψη διαφωνούσε με τις διδασκαλίες της εκκλησίας επέσυρε αυστηρή τιμωρία. Οι πιστοί χρισμένοι υπηρέτες του Θεού ήταν αναγκασμένοι να συναθροίζονται σε μικρές ομάδες—αν μπορούσαν να συναθροίζονται καν. Όπως συνέβαινε και κατά την πρώτη βαβυλωνιακή εξορία, το χρισμένο «βασιλικό ιερατείο» δεν μπορούσε να λειτουργήσει με οργανωμένο τρόπο. Η Βαβυλώνα η Μεγάλη έσφιγγε τους ανθρώπους στη λαβή της σαν μέγκενη!

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΧΤΙΔΕΣ ΦΩΤΟΣ

12, 13. Ποιοι δύο παράγοντες συνέβαλαν στο να χαλαρώσει κάπως η λαβή της Βαβυλώνας της Μεγάλης στους ανθρώπους; Εξηγήστε.

¹² Θα ήταν ποτέ οι αληθινοί Χριστιανοί ελεύθεροι να λατρεύουν τον Θεό φανερά και με αποδεκτό τρόπο; Ναι! Αχτίδες πνευματικού φωτός άρχισαν να διαπερνούν το σκοτάδι, χάρη σε δύο σημαντικούς παράγοντες. Ο πρώτος ήταν η εφεύρεση ενός πιεστηρίου στα μέσα του 15ου αιώνα το οποίο χρησιμοποιούσε κινητά στοιχεία. Πριν από τον ερχομό της τυπογραφίας στον Δυτικό κόσμο, η Γραφή έπρεπε να αντιγράφεται σχολαστικά με το χέρι. Τα αντίγραφά της ήταν σπάνια και κόστιζαν πολύ. Λέγεται ότι κάποιος επιδέξιος αντιγραφέας χρειαζόταν δέκα μήνες για να ετοιμάσει ένα και μόνο αντίγραφο της Γραφής! Επιπλέον, τα υλικά πάνω στα οποία έγραφαν οι αντιγραφείς (περγαμηνές vellum ή άλλου είδους) ήταν ακριβά. Στον αντίποδα, χρησιμοποιώντας ένα πιεστήριο και χαρτί—μια πιο πρακτική επιλογή—κάποιος επιδέξιος τυπογράφος μπορούσε να παράγει 1.300 σελίδες την ημέρα!

¹³ Ο δεύτερος αξιοσημείωτος παράγοντας ήταν η απόφαση λίγων θαρραλέων αντρών στη χαραυγή του 16ου αιώνα να μεταφράσουν τον Λόγο του Θεού στις γλώσσες που μιλούσε ο κοινός λαός. Πολλοί μεταφραστές ανέλαβαν αυτό το έργο διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Η εκκλησία πανικοβλήθηκε. Μια Γραφή στα χέρια ενός θεοφοβούμενου άντρα ή γυναίκας μπορούσε να αποδειχτεί επικίνδυνο όπλο​—ή τουλάχιστον αυτό φοβούνταν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες! Και πράγματι, καθώς η Γραφή γινόταν διαθέσιμη, οι άνθρωποι τη διάβαζαν. Και καθώς τη διάβαζαν, έκαναν ερωτήσεις: “Πού λέει ο Λόγος του Θεού για το καθαρτήριο; για τις επί πληρωμή νεκρώσιμες λειτουργίες; για τους πάπες και τους καρδινάλιους;” Όλο αυτό ήταν εξοργιστικό για την εκκλησία. Πώς τολμούσαν τα πλήθη να αμφισβητούν τους ηγέτες της! Η εκκλησία πέρασε στην αντεπίθεση. Άντρες και γυναίκες καταδικάζονταν ως αιρετικοί επειδή απέρριπταν τις διδασκαλίες της εκκλησίας, μερικές εκ των οποίων βασίζονταν στις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα​—ανθρώπων που έζησαν προτού γεννηθεί ο Ιησούς Χριστός. Η εκκλησία εξέδιδε τη θανατική καταδίκη, και το Κράτος την εκτελούσε. Ο στόχος ήταν να αποτρέψουν τους ανθρώπους από το να διαβάζουν τη Γραφή και να αμφισβητούν την εκκλησία. Ως επί το πλείστον, το σχέδιο πέτυχε. Αλλά υπήρξαν και λίγες γενναίες ψυχές που αρνήθηκαν να τρομοκρατηθούν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Τώρα πια είχαν πάρει μια γεύση από τον Λόγο του Θεού—και ήθελαν και άλλο! Σιγά σιγά στηνόταν το σκηνικό για μια μελλοντική απελευθέρωση από την ψεύτικη θρησκεία.

14. (α) Ποιες συνθήκες συνέβαλαν σε μεγαλύτερη κατανόηση της Γραφικής αλήθειας στα τέλη του 19ου αιώνα; (β) Περιγράψτε την αναζήτηση του αδελφού Ρώσσελ για την αλήθεια.

¹⁴ Πολλοί που διψούσαν για τη Γραφική αλήθεια κατέφυγαν σε χώρες όπου η επιρροή της εκκλησίας δεν ήταν τόσο διάχυτη. Ήθελαν να διαβάζουν, να μελετούν και να συζητούν χωρίς να τους υπαγορεύει κάποιος τι να σκέφτονται. Σε μια τέτοια χώρα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ και λίγοι σύντροφοί του άρχισαν να μελετούν συστηματικά τη Γραφή στα τέλη του 19ου αιώνα. Αρχικά, στόχος του αδελφού Ρώσσελ ήταν να εξακριβώσει ποια από τις επικρατούσες θρησκείες δίδασκε την αλήθεια. Είχε συγκρίνει προσεκτικά τις διδασκαλίες πολλών θρησκειών, ακόμα και μη Χριστιανικών, με τα όσα λέει η Γραφή. Σύντομα αντιλήφθηκε ότι ούτε μία από εκείνες τις θρησκείες δεν προσκολλούνταν πλήρως στον Λόγο του Θεού. Κάποτε, συναντήθηκε με μερικούς ντόπιους κληρικούς ελπίζοντας ότι θα δέχονταν τις αλήθειες που ο ίδιος και οι σύντροφοί του είχαν ανακαλύψει στη Γραφή και ότι θα τις δίδασκαν στις εκκλησίες τους. Αλλά οι κληρικοί δεν ενδιαφέρθηκαν. Οι Σπουδαστές της Γραφής έπρεπε να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: Δεν μπορούσε να υπάρξει καμιά σύμπραξη με εκείνους που ήταν αποφασισμένοι να παραμείνουν προσκολλημένοι στην ψεύτικη θρησκεία.—Διαβάστε 2 Κορινθίους 6:14.

15. (α) Πότε περιήλθαν οι Χριστιανοί υπό τον ζυγό της Βαβυλώνας της Μεγάλης; (β) Ποια ερωτήματα μένουν να απαντηθούν στο επόμενο άρθρο;

¹⁵ Μέχρι στιγμής, έχουμε δει ότι οι αληθινοί Χριστιανοί περιήλθαν σε Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία λίγο μετά τον θάνατο των τελευταίων αποστόλων. Εντούτοις, εγείρονται κάποια ερωτήματα: Ποιες επιπρόσθετες αποδείξεις υπάρχουν για το ότι, στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του 1914, οι χρισμένοι στην πραγματικότητα απελευθερώνονταν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και δεν υποδουλώνονταν πλέον σε αυτήν; Αληθεύει ότι ο Ιεχωβά δυσαρεστήθηκε με τους υπηρέτες του επειδή είχαν επιβραδύνει τον ρυθμό τους στο έργο κηρύγματος κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Και μήπως μερικοί αδελφοί μας εκείνη την περίοδο συμβίβασαν τη Χριστιανική τους ουδετερότητα επισύροντας έτσι τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά; Τελικά, αν οι Χριστιανοί έγιναν υπόδουλοι της ψεύτικης θρησκείας από τον δεύτερο αιώνα Κ.Χ. και έπειτα, πότε απελευθερώθηκαν; Εξαιρετικά ερωτήματα. Θα απαντηθούν όμως στο επόμενο άρθρο.

1. Ποια βάση είχε ο λαός του Θεού για να ελπίζει ότι θα απελευθερωθεί από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

ΣΤΟ προηγούμενο άρθρο, μάθαμε πώς οι πιστοί Χριστιανοί βρέθηκαν σε μια μορφή Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας. Το παρήγορο όμως είναι ότι δεν θα παρέμεναν σε εκείνη την κατάσταση επ’ άπειρον. Η εντολή του Θεού «Βγείτε από αυτήν, λαέ μου» δεν θα είχε κανένα νόημα αν ποτέ δεν θα μπορούσε κάποιος να δραπετεύσει από την επιρροή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. (Διαβάστε Αποκάλυψη 18:4) Ανυπομονούμε να μάθουμε πότε απελευθερώθηκε εντελώς ο λαός του Θεού από τα νύχια της Βαβυλώνας! Αλλά πρώτα πρέπει να απαντήσουμε στα ακόλουθα ερωτήματα: Ποια στάση πήραν απέναντι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη οι Σπουδαστές της Γραφής πριν από το 1914; Πόσο δραστήριοι ήταν οι αδελφοί μας στο έργο κηρύγματος στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στο γεγονός ότι χρειάζονταν διόρθωση και διαπαιδαγώγηση εκείνον τον καιρό και στο ότι βρίσκονταν υπό Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία;

«Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ»

2. Ποια θέση πήραν οι πρώτοι Σπουδαστές της Γραφής απέναντι στην ψεύτικη θρησκεία έτσι όπως την κατανοούσαν τότε;

² Τις δεκαετίες που προηγήθηκαν του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ και οι σύντροφοί του συνειδητοποίησαν ότι οι οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου δεν δίδασκαν τη Γραφική αλήθεια. Οπότε, αποφάσισαν να μην έχουν καμιά σχέση με την ψεύτικη θρησκεία έτσι όπως την κατανοούσαν τότε. Ήδη από τον Νοέμβριο του 1879, Η Σκοπιά της Σιών διατύπωσε ευθέως τη Γραφική τους θέση δηλώνοντας: «Οποιαδήποτε εκκλησία η οποία ισχυρίζεται ότι είναι αγνή παρθένα αρραβωνιασμένη με τον Χριστό, ενώ στην πραγματικότητα είναι ενωμένη με τον κόσμο (θηρίο) και έχει τη δική του υποστήριξη, πρέπει να την καταδικάσουμε ως, σύμφωνα με τη γλώσσα της Γραφής, πορνική εκκλησία», μια αναφορά στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.—Διαβάστε Αποκάλυψη 17:1, 2.

3. Σε ποια αποφασιστική ενέργεια προέβησαν οι Σπουδαστές της Γραφής, δείχνοντας ότι κατανοούσαν την ανάγκη να αποχωριστούν από την ψεύτικη θρησκεία; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

³ Οι θεοφοβούμενοι άντρες και γυναίκες ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Δεν μπορούσαν να αναμένουν την ευλογία του Θεού αν συνέχιζαν να υποστηρίζουν ψεύτικες θρησκευτικές οργανώσεις. Έτσι λοιπόν, πολλοί Σπουδαστές της Γραφής ετοίμασαν επιστολές αποχώρησης από τις εκκλησίες τους. Σε μερικές περιπτώσεις, διάβασαν τις επιστολές δημοσίως σε εκκλησιαστικές συνάξεις. Εκεί όπου απαγορευόταν η δημόσια ανάγνωση, μερικοί έστειλαν αντίγραφα της επιστολής σε κάθε μέλος της εκκλησίας. Δεν ήθελαν περαιτέρω δοσοληψίες με την ψεύτικη θρησκεία! Σε άλλη εποχή, θα πλήρωναν πολύ ακριβά μια τέτοια θαρραλέα κίνηση. Αλλά σε πολλές χώρες στα τέλη του 19ου αιώνα, η εκκλησία είχε αρχίσει να χάνει την υποστήριξη του Κράτους. Χωρίς τον φόβο των αντιποίνων, οι πολίτες τους είχαν την ελευθερία να συζητούν θρησκευτικά ζητήματα και να διαφωνούν ανοιχτά με τις επίσημες θρησκείες.

4. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ποια σχέση υπήρχε ανάμεσα στον λαό του Θεού και στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

⁴ Οι Σπουδαστές της Γραφής κατανοούσαν ότι δεν αρκούσε να ενημερώσουν συγγενείς, στενούς φίλους και μέλη της εκκλησίας για τη στάση τους απέναντι στην ψεύτικη θρησκεία. Ολόκληρος ο κόσμος έπρεπε να δει το πραγματικό πρόσωπο της Βαβυλώνας της Μεγάλης—ήταν μια θρησκευτική πόρνη! Γι’ αυτό, από τον Δεκέμβριο του 1917 ως τις αρχές του 1918, οι λίγες χιλιάδες Σπουδαστές της Γραφής διένειμαν με ζήλο 10.000.000 αντίτυπα του φυλλαδίου «Η Πτώσις της Βαβυλώνος»​—ένα δριμύ κατηγορώ για τον Χριστιανικό κόσμο. Όπως φαντάζεστε, ο κλήρος έγινε έξαλλος, αλλά οι Σπουδαστές της Γραφής συνέχισαν απτόητοι το σημαντικό τους έργο. Ήταν αποφασισμένοι να υπακούν «στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξ. 5:29) Τι συμπεραίνουμε; Ότι εκείνοι οι Χριστιανοί άντρες και γυναίκες κάθε άλλο παρά υποδουλώνονταν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη στη διάρκεια του πολέμου. Τουναντίον, απελευθερώνονταν από την επιρροή της και βοηθούσαν και άλλους να κάνουν το ίδιο.

ΖΗΛΩΤΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

5. Ποια μαρτυρία υπάρχει για το ότι οι αδελφοί ήταν πολύ ζηλωτές στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου;

⁵ Τα περασμένα χρόνια, πιστεύαμε ότι ο Ιεχωβά είχε δυσαρεστηθεί με τον λαό του επειδή δεν συμμετείχαν με ζήλο στο έργο κηρύγματος στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Συμπεραίναμε ότι γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιεχωβά επέτρεψε στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη να τους αιχμαλωτίσει για λίγο καιρό. Αλλά οι πιστοί αδελφοί και αδελφές που υπηρετούσαν τον Θεό το διάστημα 1914-1918 κατέστησαν αργότερα σαφές πως ο λαός του Κυρίου, ως σύνολο, έκανε ό,τι μπορούσε για να συνεχιστεί το έργο κηρύγματος. Ισχυρές αποδείξεις πιστοποιούν αυτή τη μαρτυρία. Μια πιο ακριβής κατανόηση της θεοκρατικής μας ιστορίας έχει οδηγήσει σε σαφέστερη αντίληψη ορισμένων γεγονότων που καταγράφονται στη Γραφή.

6, 7. (α) Ποιες δυσκολίες χρειάστηκε να υπερπηδήσουν οι Σπουδαστές της Γραφής στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου; (β) Δώστε παραδείγματα του ζήλου των Σπουδαστών της Γραφής.

⁶ Η πραγματικότητα είναι ότι οι Σπουδαστές της Γραφής που υπήρχαν στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914-1918) έδωσαν τεράστια μαρτυρία τότε. Δεν τους ήταν εύκολο να το κάνουν αυτό, για διάφορους λόγους. Θα εξετάσουμε δύο. Πρώτα από όλα, το κύριο έργο εκείνες τις ημέρες περιλάμβανε τη διανομή Γραφικών εντύπων. Όταν οι κοσμικές αρχές απαγόρευσαν το βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον στις αρχές του 1918, το κήρυγμα έγινε δύσκολη υπόθεση για πολλούς αδελφούς. Δεν είχαν μάθει ακόμα να κηρύττουν μόνο με τη Γραφή, και βασίζονταν στο Τετελεσμένον Μυστήριον προκειμένου να «μιλάει» αυτό αντί για εκείνους. Ένας δεύτερος παράγοντας αφορούσε το ολέθριο ξέσπασμα της ισπανικής γρίπης το 1918. Η εξάπλωση εκείνης της φρικτής μάστιγας δυσχέραινε τις μετακινήσεις των ευαγγελιζομένων. Ωστόσο, σε πείσμα αυτών και άλλων δυσκολιών, οι Σπουδαστές της Γραφής ως σύνολο έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να συνεχιστεί το έργο.

⁷ Το 1914 και μόνο, ο μικρός αριθμός των Σπουδαστών της Γραφής παρουσίασε το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας» σε 9.000.000 και πλέον ανθρώπους. Το Δράμα, όπως αποκαλούνταν, συνδύαζε κινούμενες εικόνες και διαφάνειες που συγχρονίζονταν με ήχο και ακολουθούσε την ιστορία του ανθρώπου από τον καιρό της δημιουργίας ως το τέλος της Χιλιετίας. Ήταν ένα εντυπωσιακό επίτευγμα για εκείνη την εποχή. Σκεφτείτε: Ο αριθμός εκείνων που παρακολούθησαν αυτή την παρουσίαση το 1914 και μόνο ξεπερνάει τον συνολικό αριθμό των δραστήριων ευαγγελιζομένων της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο σήμερα! Οι εκθέσεις δείχνουν επιπλέον ότι το 1916 ένα σύνολο 809.393 ατόμων παρακολούθησαν δημόσιες συναθροίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το 1918 ο αριθμός ανήλθε στους 949.444. Εκείνοι οι Σπουδαστές της Γραφής ήταν όντως ζηλωτές!

8. Πώς καλύπτονταν οι πνευματικές ανάγκες των αδελφών στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου;

⁸ Στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνεχιστεί η παροχή πνευματικής τροφής και ενθάρρυνσης στους διασκορπισμένους Σπουδαστές της Γραφής. Εκείνες οι προμήθειες έδωσαν στους αδελφούς τη δύναμη να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος. Ο Ρίτσαρντ Χ. Μπάρμπερ, ένας δραστήριος αδελφός εκείνης της εποχής, αφηγήθηκε: «Μπορέσαμε να διατηρήσουμε μερικούς περιοδεύοντες επισκόπους επί το έργον. Επίσης, διατηρήσαμε σε κυκλοφορία τη Σκοπιά, ενώ τη στέλναμε και στον Καναδά όπου είχε τεθεί υπό απαγόρευση. Εγώ είχα το προνόμιο να ταχυδρομώ αντίτυπα του Τετελεσμένου Μυστηρίου σε μέγεθος τσέπης σε αδελφούς που δεν είχαν πια το βιβλίο τους επειδή τους το είχαν κατασχέσει. Ο αδελφός Ρόδερφορντ ζήτησε να διοργανώσουμε συνελεύσεις σε διάφορες πόλεις στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και να στείλουμε ομιλητές για να ενθαρρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους αδελφούς».

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ

9. (α) Γιατί χρειαζόταν ο λαός του Θεού διόρθωση και διαπαιδαγώγηση το διάστημα 1914-1919; (β) Τι δεν υποδήλωνε η ανάγκη για διαπαιδαγώγηση;

⁹ Δεν ήταν όλα όσα έκαναν οι Σπουδαστές της Γραφής το διάστημα 1914-1919 σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές. Παρότι ειλικρινείς, οι αδελφοί δεν είχαν πάντα τη σωστή άποψη για την υποταγή στις κοσμικές κυβερνήσεις. (Ρωμ. 13:1) Επομένως, ως ομάδα, δεν ήταν πάντοτε ουδέτεροι σε ό,τι αφορούσε τις πολεμικές προσπάθειες. Για παράδειγμα, όταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών όρισε την 30ή Μαΐου 1918 ως ημέρα προσευχής για την ειρήνη, Η Σκοπιά πρότρεψε τους Σπουδαστές της Γραφής να συμμετάσχουν και εκείνοι στην τήρησή της. Μερικοί αδελφοί αγόρασαν ομόλογα για να υποστηρίξουν οικονομικά τις πολεμικές προσπάθειες, ενώ κάποιοι λίγοι πήγαν μάλιστα στα χαρακώματα με όπλα και ξιφολόγχες. Εντούτοις, θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι οι Σπουδαστές της Γραφής αιχμαλωτίστηκαν αρχικά από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη επειδή χρειάζονταν διόρθωση και διαπαιδαγώγηση. Αντιθέτως, καταλάβαιναν την υποχρέωσή τους να αποχωριστούν από την ψεύτικη θρησκεία και, στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η ρήξη με εκείνη την παγκόσμια αυτοκρατορία ήταν σχεδόν ολοκληρωτική.—Διαβάστε Λουκάς 12:47, 48.

10. Ποια σταθερή στάση πήραν οι Σπουδαστές της Γραφής αναφορικά με την ιερότητα της ζωής;

¹⁰ Μολονότι δεν κατανοούσαν κάθε πτυχή της Χριστιανικής ουδετερότητας τόσο ξεκάθαρα όσο εμείς σήμερα, οι Σπουδαστές της Γραφής ήξεραν το εξής: Η Γραφή απαγορεύει την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Έτσι λοιπόν, ακόμα και αυτοί οι λίγοι αδελφοί που πήραν όπλο και πήγαν στα χαρακώματα στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αρνήθηκαν κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσουν εκείνα τα όπλα για να σκοτώσουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Μερικοί που αρνήθηκαν να σκοτώσουν στάλθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, με απώτερο σκοπό να χάσουν τη ζωή τους.

11. Πώς αντέδρασαν οι κοσμικές αρχές στη στάση των Σπουδαστών της Γραφής απέναντι στις ένοπλες συγκρούσεις;

¹¹ Ο Διάβολος ήταν σαφώς οργισμένος με τη στάση που έπαιρναν οι αδελφοί απέναντι στον πόλεμο, όσο ατελής και αν ήταν αυτή η στάση. Γι’ αυτό, μηχανεύτηκε «προβλήματα μέσω διατάγματος». (Ψαλμ. 94:20) Ο Τζέιμς Φράνκλιν Μπελ, υποστράτηγος του Στρατού των ΗΠΑ, σε συνομιλία του με τους αδελφούς Ι. Φ. Ρόδερφορντ και Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ, τους αποκάλυψε ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ είχε προσπαθήσει να εισαγάγει ένα νομοσχέδιο στο Κογκρέσο σύμφωνα με το οποίο θα επιτρεπόταν να επιβάλλεται η θανατική ποινή σε όσους αρνούνταν να πάρουν όπλο στον πόλεμο. Πιο συγκεκριμένα, εννοούσε τους Σπουδαστές της Γραφής. Σε ένα ξέσπασμα θυμού, ο υποστράτηγος Μπελ είπε στον αδελφό Ρόδερφορντ: «Αυτό το νομοσχέδιο δεν πέρασε, γιατί το εμπόδισε ο [Πρόεδρος των ΗΠΑ] Γουίλσον, αλλά εμείς γνωρίζουμε πώς θα σας βάλουμε στο χέρι και οπωσδήποτε θα το πετύχουμε!»

12, 13. (α) Γιατί καταδικάστηκαν οχτώ υπεύθυνοι αδελφοί σε πολυετή εγκλεισμό; (β) Μήπως η φυλάκιση έκαμψε την αποφασιστικότητα των αδελφών να υπακούν στον Ιεχωβά; Εξηγήστε.

¹² Οι αρχές πραγματοποίησαν την απειλή τους. Ως εκπρόσωποι της Εταιρίας Σκοπιά, οι αδελφοί Ρόδερφορντ, Βαν Άμπουργκ και έξι ακόμα συνελήφθησαν. Καθώς εξέδιδε την καταδικαστική απόφαση, ο δικαστής δήλωσε: «Η θρησκευτική προπαγάνδα στην οποία ενεπλάκησαν οι άνθρωποι αυτοί είναι πιο επικίνδυνη από μια μεραρχία Γερμανών στρατιωτών . . . Αυτοί, όχι μόνο αγνόησαν τους κρατικούς αξιωματούχους επιβολής του νόμου και το γραφείο πληροφοριών του στρατού, αλλά αποκήρυξαν όλους τους κληρικούς όλων των εκκλησιών. Η τιμωρία τους πρέπει να είναι σκληρή». (Πίστις εν Πορεία [Faith on the March], του Α. Χ. Μακμίλαν, σελ. 99) Και όντως ήταν. Οι οχτώ Σπουδαστές της Γραφής καταδικάστηκαν σε πολυετή εγκλεισμό στην ομοσπονδιακή φυλακή της Ατλάντα, στην Τζόρτζια. Αλλά όταν τελείωσε ο πόλεμος, αποφυλακίστηκαν και οι κατηγορίες εναντίον τους αποσύρθηκαν.

¹³ Ακόμα και ενώ ήταν στη φυλακή, αυτοί οι οχτώ άντρες έμειναν ακλόνητα προσκολλημένοι στις Γραφές έτσι όπως τις κατανοούσαν τότε. Σε μια αίτηση χάριτος που απηύθυναν στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, έγραψαν: «Το θέλημα του Κυρίου όπως εξαγγέλλεται στις Γραφές είναι: “Ου φονεύσεις”, και ως εκ τούτου οποιοδήποτε καθιερωμένο στον Κύριο μέλος του [Διεθνούς] Συλλόγου [Σπουδαστών της Γραφής] το οποίο θα παραβίαζε ηθελημένα τη διαθήκη της καθιέρωσής του θα έχανε την εύνοια του Θεού, ακόμα και μέχρι του σημείου να καταστραφεί ολοκληρωτικά. Επομένως, αυτά τα μέλη δεν θα μπορούσαν ηθελημένα και ευσυνείδητα να συμμετάσχουν στην αφαίρεση ανθρώπινων ζωών». Τι θαρραλέα λόγια! Σαφώς, οι αδελφοί δεν είχαν καμιά πρόθεση να συμβιβαστούν!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

14. Περιγράψτε από τις Γραφές τι έλαβε χώρα από το 1914 ως το 1919.

¹⁴ Τα εδάφια Μαλαχίας 3:1-3 περιγράφουν τον καιρό—από το 1914 ως τις αρχές του 1919—κατά τον οποίο οι χρισμένοι “γιοι του Λευί” θα υφίσταντο μια περίοδο εξαγνισμού. (Διαβάστε) Στη διάρκεια εκείνου του καιρού, ο Ιεχωβά Θεός, «ο αληθινός Κύριος», συνοδευόμενος από τον Ιησού Χριστό, τον “αγγελιοφόρο της διαθήκης”, ήρθε στον πνευματικό ναό για να επιθεωρήσει όσους υπηρετούσαν εκεί. Αφού έλαβε την απαραίτητη διαπαιδαγώγηση, ο καθαρισμένος λαός του Ιεχωβά ήταν έτοιμος να αναλάβει έναν επιπρόσθετο διορισμό υπηρεσίας. Το 1919, ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος» διορίστηκε να παρέχει πνευματική τροφή στο σπιτικό της πίστης. (Ματθ. 24:45) Ο λαός του Θεού ήταν τώρα ελεύθερος από την επιρροή της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Έκτοτε, με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του Ιεχωβά, οι υπηρέτες του αυξάνουν συνεχώς σε γνώση του θεϊκού θελήματος και σε αγάπη για τον ουράνιο Πατέρα τους. Πόσο ευγνώμονες είναι για την ευλογία του!^[1]

15. Πώς πρέπει να μας επηρεάζει η απελευθέρωσή μας από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

¹⁵ Πόση χαρά νιώθουμε που έχουμε ελευθερωθεί από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη! Οι προσπάθειες του Σατανά να εξαλείψει την αληθινή Χριστιανοσύνη από προσώπου γης έχουν αποτύχει οικτρά. Εντούτοις, δεν πρέπει να μας διαφύγει ο σκοπός για τον οποίο μας έχει χαρίσει ο Ιεχωβά αυτή την ελευθερία. (2 Κορ. 6:1) Πλήθη ειλικρινών ατόμων παραμένουν αιχμάλωτοι της ψεύτικης θρησκείας. Χρειάζεται να τους δείξει κάποιος τη διέξοδο. Εμείς μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε. Πάση θυσία λοιπόν, μιμούμενοι τους αδελφούς μας του περασμένου αιώνα, ας κάνουμε όλα όσα μπορούμε για να τους βοηθήσουμε να απελευθερωθούν!