5. Στο συμβολικό δράμα που περιγράφουν τα εδάφια Γαλάτες 4:22-31, ποιους συμβολίζουν (α) ο Αβραάμ; (β) η Σάρρα; (γ) ο Ισαάκ; (δ) η Άγαρ; (ε) ο Ισμαήλ;

⁵ Αλλά πώς μπορεί να έχει ο Ιεχωβά δύο συμβολικές γυναίκες—μια ουράνια και μια επίγεια; Μήπως υπάρχει κάποια αντίφαση εδώ; Και βέβαια όχι. Όπως δείχνει ο απόστολος Παύλος, η απάντηση βρίσκεται στην προφητική εικόνα που συνθέτει η οικογένεια του Αβραάμ. (Γαλάτες 4:22-31· βλέπε «Η Οικογένεια του Αβραάμ—Μια Προφητική Εικόνα», στη σελίδα 218.) Η Σάρρα, η «ελεύθερη γυναίκα» και σύζυγος του Αβραάμ, συμβολίζει την όμοια με σύζυγο οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του Ιεχωβά. Η Άγαρ—η δούλη και δευτερεύουσα σύζυγος, ή αλλιώς παλλακίδα, του Αβραάμ—συμβολίζει την επίγεια Ιερουσαλήμ.

[Πλαίσιο στη σελίδα 218, 219]

Η Οικογένεια του Αβραάμ—Μια Προφητική Εικόνα

Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι η οικογένεια του Αβραάμ αποτελεί συμβολικό δράμα, προφητική εικόνα της σχέσης του Ιεχωβά με την ουράνια οργάνωσή του και με το επίγειο έθνος του Ισραήλ υπό τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου.—Γαλάτες 4:22-31.

Ο Αβραάμ, ως κεφαλή της οικογένειας, συμβολίζει τον Ιεχωβά Θεό. Η προθυμία που είχε ο Αβραάμ να προσφέρει ως θυσία τον προσφιλή του γιο τον Ισαάκ προσκιάζει την προθυμία που είχε ο Ιεχωβά να προσφέρει τον δικό του αγαπητό Γιο ως θυσία για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας.—Γένεση 22:1-13· Ιωάννης 3:16.

Η Σάρρα εξεικονίζει την ουράνια «σύζυγο» του Θεού, την οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του. Αυτή η ουράνια οργάνωση περιγράφεται κατάλληλα ως σύζυγος του Ιεχωβά, διότι σχετίζεται στενά με τον Ιεχωβά, υποτάσσεται στην ηγεσία του και συνεργάζεται πλήρως για την εκπλήρωση των σκοπών του. Αποκαλείται, επίσης, «άνω Ιερουσαλήμ». (Γαλάτες 4:26) Η ίδια «γυναίκα» μνημονεύεται στο εδάφιο Γένεση 3:15 και απεικονίζεται σε όραμα στα εδάφια Αποκάλυψη 12:1-6, 13-17.

Ο Ισαάκ συμβολίζει το πνευματικό Σπέρμα της γυναίκας του Θεού. Κατά κύριο λόγο, αυτό το σπέρμα είναι ο Ιησούς Χριστός. Εντούτοις, το σπέρμα συμπεριέλαβε τελικά και τους χρισμένους αδελφούς του Χριστού, οι οποίοι υιοθετούνται ως πνευματικοί γιοι και γίνονται συγκληρονόμοι με τον Χριστό.—Ρωμαίους 8:15-17· Γαλάτες 3:16, 29.

Η Άγαρ, η δευτερεύουσα σύζυγος, ή αλλιώς παλλακίδα, του Αβραάμ, ήταν δούλη. Αυτή εξεικονίζει κατάλληλα την επίγεια Ιερουσαλήμ, όπου ίσχυε ο Μωσαϊκός Νόμος, ο οποίος εξέθετε όλους όσους τον ακολουθούσαν ως δούλους της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Παύλος είπε ότι «η Άγαρ σημαίνει το Σινά, ένα βουνό στην Αραβία», επειδή εκεί τέθηκε σε ισχύ η διαθήκη του Νόμου.—Γαλάτες 3:10, 13· 4:25.

Ο Ισμαήλ, ο γιος της Άγαρ, εξεικονίζει τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα, τους γιους της Ιερουσαλήμ που παρέμεναν υποδουλωμένοι στο Μωσαϊκό Νόμο. Όπως ο Ισμαήλ δίωξε τον Ισαάκ, έτσι και εκείνοι οι Ιουδαίοι δίωξαν τους Χριστιανούς, οι οποίοι ήταν χρισμένοι γιοι της συμβολικής Σάρρας, της «άνω Ιερουσαλήμ». Επίσης, όπως ο Αβραάμ απέπεμψε την Άγαρ και τον Ισμαήλ, έτσι και ο Ιεχωβά απέρριψε τελικά την Ιερουσαλήμ και τους στασιαστικούς γιους της.—Ματθαίος 23:37, 38.