Ο Ιεχωβά μισεί τα κίβδηλα άτομα. Στην εκκλησία του Θεού, οποιοιδήποτε επιμένουν να ‘λαλούν ψεύδη’ ‘διατραυματίζονται’, με το να απορρίπτονται ως αποστάτες. «Δύο μέρη» της χώρας θα εκκοπούν, ενώ το τρίτο μέρος θα καθαριστεί μέσα από τη φωτιά. Παράλληλα με αυτό, η μεγάλη πλειονότητα αυτών που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί—αυτοί που ανήκουν στο Χριστιανικό κόσμο—έχουν εκκοπεί από τον Ιεχωβά. Από το 1919 κι έπειτα, μόνο μια μικρή μειονότητα πιστών, χρισμένων Χριστιανών έχουν επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά και έχουν υποταχτεί στην καθαριστική του διαδικασία.—13:1-9.

Ο λαός του Ιεχωβά μπορεί να εμπιστεύεται στην προστασία του. Όταν οι εχθροί προσπαθήσουν να καταστρέψουν τους αληθινούς λάτρεις, ο Θεός θα προστατέψει το λαό του και θα εξαλείψει το πλήθος του Σατανά. Το σχίσιμο του Όρους των Ελαιών καταλήγει στο σχηματισμό μια συμβολικής κοιλάδας, στην οποία οι χρισμένοι βρίσκουν προστασία κάτω από την παγκόσμια Βασιλεία του Ιεχωβά και τη Μεσσιανική κυβέρνηση του Γιου του. Θα υπάρχει φως για τους πιστούς δούλους του Θεού και σκοτάδι για τα έθνη. Το ανθρώπινο γένος πρέπει να διαλέξει: Ή θα λατρεύει τον Ιεχωβά με το λαό του ή θα υποστεί αιώνια καταστροφή.—14:1-21.

2:1-5—Ο νέος άντρας πιθανόν να μετρούσε την Ιερουσαλήμ για να χτίσει γύρω της ένα προστατευτικό τείχος. Αλλά ο άγγελος του Θεού υπέδειξε ότι η ανάπτυξη της πόλης δεν επρόκειτο να περιοριστεί από κάποιο τείχος. Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να εμποδίσει τη συνεχή ανάπτυξη της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά θα ήταν η προστασία της, ακριβώς όπως προστατεύει αυτός σήμερα το χρισμένο υπόλοιπο που θα αποτελέσει μέρος της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ.—Αποκάλυψις 21:2.

○ 6:11-15—Η στέψη του Αρχιερέα Ιησού δεν τον έκανε ιερέα-βασιλιά, γιατί αυτός δεν ανήκε στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Μάλλον, έκανε τον Ιησού προφητικό τύπο του Μεσσία, στο πρόσωπο του οποίου βρίσκει την πλήρη εκπλήρωσή της η προφητεία σχετικά με τον «Βλαστόν». (Ζαχαρίας 3:8· Ιερεμίας 23:5) Ο Ιησούς βοήθησε να ολοκληρωθεί το έργο της ανοικοδόμησης του ναού στην Ιερουσαλήμ. Ο ουράνιος Ιερέας-Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, ολοκληρώνει το έργο στον πνευματικό ναό.

○ 11:4-11—Οι προβατοειδείς άνθρωποι ήταν «το ποίμνιον της σφαγής [που προοριζόταν για θανάτωση, ΜΝΚ]», με την έννοια ότι τους εκμεταλλεύονταν οι κυβερνητικοί ποιμένες. Με το ένα ραβδί που ονομαζόταν «Κάλλος [Ευαρέστηση, ΜΝΚ]» και το άλλο που ονομαζόταν ‘Δεσμοί [Ενότητα, ΜΝΚ]’ ο Ζαχαρίας ενεργούσε σαν ποιμένας που κρατάει μια βακτηρία για να καθοδηγεί το ποίμνιο κι ένα ραβδί για να διώχνει τα άγρια ζώα. (Ψαλμός 23:4) Προσκίαζε τον Ιησού που στάλθηκε για να είναι πνευματικός ποιμένας, αλλά απορρίφθηκε από τους Ιουδαίους. Όπως ο Ζαχαρίας έσπασε το ραβδί που ονομαζόταν Ευαρέστηση, έτσι και ο Θεός έπαψε να πολιτεύεται με ευαρέστηση με τους Ιουδαίους, διαρρηγνύοντας τη διαθήκη του μαζί τους. Και όπως ο Ζαχαρίας έσπασε το ραβδί που ονομαζόταν Ενότητα, η από μέρους του Θεού ακύρωση της διαθήκης του Νόμου με τον Ισραήλ άφησε τους Ιουδαίους χωρίς θεοκρατικό δεσμό ενότητας. Η θρησκευτική τους διχόνοια απέφερε καταστροφικά αποτελέσματα γι’ αυτούς, αφού η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.).