Γιατί πρόσφεραν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες 30 μόνο ασημένια νομίσματα για την προδοσία του Ιησού;

Το αντίτιμο που πρόσφεραν ήταν 30 ασημένια νομίσματα ($66, αν επρόκειτο για σίκλους). (Ματ 26:14, 15) Το ποσό που όρισαν οι θρησκευτικοί ηγέτες φαίνεται ότι αποσκοπούσε στο να καταδείξει την περιφρόνησή τους για τον Ιησού, τον οποίο θεωρούσαν ευτελούς αξίας. Σύμφωνα με το εδάφιο Έξοδος 21:32, το αντίτιμο για έναν δούλο ήταν 30 σίκλοι. Σε συνάρτηση με αυτό, ο Ζαχαρίας πληρώθηκε για το έργο που έκανε ως ποιμένας του λαού «τριάντα ασημένια νομίσματα». Ο Ιεχωβά μυκτήρισε αυτό το πενιχρότατο ποσό, εκλαμβάνοντας το μισθό που δόθηκε στον Ζαχαρία ως ένδειξη του πώς θεωρούσε τον ίδιο τον Θεό ο άπιστος λαός. (Ζαχ 11:12, 13) Κατά συνέπεια, προσφέροντας μόνο 30 ασημένια νομίσματα για τον Ιησού, οι θρησκευτικοί ηγέτες τον παρουσίαζαν ως πρόσωπο ευτελούς αξίας. Παράλληλα, όμως, εκπλήρωναν το εδάφιο Ζαχαρίας 11:12, αποδίδοντας στον Ιεχωβά ελάχιστη αξία μέσω της μεταχείρισης που επιφύλαξαν στον εκπρόσωπό του τον οποίο είχε στείλει για να ποιμάνει τον Ισραήλ.

Με το θάνατό του σχετίζεται και ένα άλλο ερώτημα, το οποίο αφορά το ποιος αγόρασε με τα 30 ασημένια νομίσματα τον αγρό που μετατράπηκε σε τόπο ταφής. Σύμφωνα με τα εδάφια Ματθαίος 27:6, 7, οι πρωθιερείς αποφάσισαν ότι δεν ήταν σωστό να βάλουν τα χρήματα στο ιερό θησαυροφυλάκιο, γι’ αυτό και τα χρησιμοποίησαν οι ίδιοι για να αγοράσουν τον αγρό. Η αφήγηση των εδαφίων Πράξεις 1:18, 19, αναφερόμενη στον Ιούδα, λέει: «Αυτός, λοιπόν, αγόρασε έναν αγρό με το μισθό της αδικίας». Η απάντηση φαίνεται να είναι ότι οι ιερείς αγόρασαν τον αγρό, αλλά εφόσον τα χρήματα προέρχονταν από τον Ιούδα, η αγορά θα μπορούσε να αποδοθεί στον ίδιο. Ο Δρ Ά. Έντερσχαϊμ επισήμανε: «Δεν ήταν νόμιμο να φέρουν στο θησαυροφυλάκιο του Ναού, για την αγορά ιερών πραγμάτων, χρήματα που είχαν αποκτηθεί με παράνομα μέσα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Ιουδαϊκός Νόμος όριζε να επιστραφούν τα χρήματα στο δωρητή, αν δε αυτός επέμενε να τα δώσει, θα έπρεπε να τον παρακινήσουν να τα δαπανήσει για κάποιον κοινωφελή σκοπό. . . . Από νομική άποψη, θεωρήθηκε πλασματικά ότι τα χρήματα εξακολουθούσαν να είναι ιδιοκτησία του Ιούδα και ότι χρησιμοποιήθηκαν από εκείνον για την αγορά του ευρέως γνωστού “αγρού του αγγειοπλάστη”». (Η Ζωή και η Εποχή του Ιησού του Μεσσία [The Life and Times of Jesus the Messiah], 1906, Τόμ. 2, σ. 575) Αυτή η αγορά εκπλήρωσε την προφητεία του εδαφίου Ζαχαρίας 11:13.