Ο Παύλος μιλάει για ένα τέτοιο «συμβολικό δράμα» που περιλάμβανε τους δύο γιους του Αβραάμ από τη Σάρρα και από τη δούλη Άγαρ. Δείχνει ότι οι δύο γυναίκες «σημαίνουν» δύο σχέσεις διαθήκης.

Έτσι λοιπόν, η Άγαρ αντιστοιχούσε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, η οποία δεν δέχτηκε τον Ελευθερωτή τον οποίο υποδείκνυε η διαθήκη του Νόμου, αλλά παρέμεινε προσκολλημένη σε εκείνον το Νόμο ακόμη και αφού τον τερμάτισε ο Θεός. Συνεπώς, η επίγεια Ιερουσαλήμ και τα παιδιά της ήταν υπόδουλοι στο Νόμο.